1. bugün onsuzluğun onuncu günüdür. keçən ayın 29unda post yoldaşım erməni snayperiylə vurulub şəhid oldu.yəqinki bəziləriniz bilirsiniz tovuzda dağın kəlləsində ən uc postda xidmət edirik. son sürət aşağı qaçsaq da yaşayacağına ümidimiz az idi. acı xəbəri isə tökülüşən korpus,briqada heyəti çatdırdı. o an ağlayaqmı,yoxsa şərəfsiz təhqiqatçı zabitlərin bizi hədəf alıb günahlandırmasına məhəttəl qalaqmı bilmirdik. çox keçmədən osv 96 ilə vurulduğu açıqlanmışdı. o ana qədər onu bizim külünglə öldürdüyümüz deyilirdi. düşünün insan əli,qolu,canı olan əsgər yoldaşını vurarmı? ehhh..
hər posta çıxanda onsuz çıxıram. qəhər adamı boğur öldürür. postdan bərabər qayıdıb yemək bişirib,yeyib yatardıq. saçlarına sığal çəkib oyadardım onu. 3 yeni əsgər verilib "bala prizivlər"i. heç biri ilə bir stolda oturub çörək yeyə bilmirəm. alınmır. müqəvva kimiyəm. postuma da əvvəlki gümrahlıqla çıxmıram onsuz. 2 saat bitsə də gedib istirahət etsəm. doğru düzgün yuxum da yoxdur onsuz. sol yanımda yatardı. sol qolumda yatardı. o qədər çox istəyirdim ki..
vurulduğu yerə gedib ağlamaqdan adamın gözündə yaş da qalmır.
ölümündən geriyə sayıram günləri,vaxt irəli getsə də. son 2 gün yeməyi də o bişirmişdi. son 1 gün qabaq həmişə baxdığı kara sevda serialına çöldə pəncərədən içəri baxırdı. mənsə 1 ay öncə tərxis olmuş digər əsgər yoldaşımla danışırdım. təbii ki deyib gülürdük. o da danışıb deyib gülürdü. sanki gecə çöldəki sevincimizi sabah qonşu otaqdakı kədər boğacaqcasına..
indi ondan geriyə nə qalıbsa baxdıqca onu xatırladır. xatırlatmasın neyləsin. insan əzizin itirən zaman canı od-tutub yanır. indi valideynlərini,qardaşını,sevgilisini düşün. sevgilisini gecə məzarı üstdən gətirə bilmirmişlər. "sevgilimi əlimdən aldın,vətən" deyə fəryad edir.
bizi aparmadılar dəfninə.. ən acısı da bütün planlarımız məhv oldu. öncə o,sonra mən tərxis olacaqdım. toyuna gedəcəkdim lənkərana. sonuncu mənzilinə getmək üçün məzuniyyət götürəcəyimi heç düşünməmişdim.. necə gedəcəm o evə bilmirəm. valideynləri məni görüb daha da pis olar deyə qorxuram. bilsələrki son 10-15 gün murat başaranın gülümse annem mahnısına qulaq asır canları bir daha yanar.
sabah whatsappda profilinə baxırdım. son görülmə tarixi ölümündən 10 dəqiqə qabaq olar ya da olmaz..
heç güllə atmağa həvəs etməzdim,sabaha qədər erməni postlarını atəşə tutsaq da ürəyim soyumur. nə fayda? nahidi geri qaytarmadıqdan sonra.
lənət olsun ermənistanla azərbaycan düşmənçiliyini yaradan kəslərə. adamın heyfi gəlir,boşu-boşuna qurban gedib şəhid olan gənclərə.