4. universiteti bitirəndən sonra 2 il səhərdən axşamacan məhz sənətimi inkişaf etdirmək məqsədilə cüzi əməkhaqqı müqabilində işləmişəm. həqiqətən 2 ilin hardan gəlib hara getdiyini bilmədim. sosial həyat da sıfır idi, həmişə işdə olmaq məcburiyyətindən dostlarla əlaqələr də zəifləyirdi. əməyimə dəyər verməyən, insana hörmət anlayışı onun pulunun miqdarı ilə düz mütənasib olan müdir və ətrafı da iyrəndirməyə başlamışdı artıq. düzdü, orda çox şey öyrənsəm də artıq özümü yerində saymış bir fərd kimi hiss edirdim. oysa mənim arzularım vardı. içimdəki azad və mükəmməlliyi sevən ruh ölməməli idi. "fak de sistım" deyib işdən çıxdım. çətin qərar oldu. hələ ki heç nə qazandığım yoxdu. amma ümid edirəm. işsizliklə əlaqədar pulsuzluq vahimələndirsə də istədiyin saatda oyanıb istədiyin saatda yatmaq, asılı olmamaq gözəl hissdi. yaxşı olacaq əşi. -*