3. bir zamanlar təzə tikiləndə oy blyaa bura nə zor məktəbdi deyib qabağından keçdiyim lisey. elə bu qazla da 6-ci sinifdə 2 ay müddətinə özümü bir otağa kilidləyib bütün 5-ci, 6-ci sinif materialını inək kimi nəyi var oxuyub, qəbul olunmuşdum. məktəbin çoxlu uğur hekayələri var, olimpiyadalardan tutmuş tqdk-da 700 bal yığanlara qədər. inkişafımda böyük rol oynadığını düşünürəm, amma gəl ki, yataqxana həyatı, yeməkxanasında bişən yeməklər böyük psixoloji travmalar vurub mənə. ən böyük travması isə məktəbdə qızların olmamağı idi. yeniyetmə dövrlərimdə ətrafımda qız olmadığı üçün indi də qızlarla ünsiyyət qurmaq. dost olmaq probləmləri yaşayıram. təsəvvür eləyin, məktəbin həyətinə bir dənə qız girəndə uşaqlar pəncərələrə qaçırdılar. həmin qız məktəbin binasına girsə bu bir sensasiyaya çevrilirdi. abi və müəllim kollektivinə demək olar ki, qoz qoymamışam. bir nöqtədən sonra uşaqların bir çoxu dindarlaşmağa başladılar, onlara da qoz qoymadım. liseydən ən böyük gəlirim son illərdə digər liseylərdən olan uşaqları tanımağım oldu. bakı, dədə qorqud, lənkəran, gimnaziya və sumqayıtın uşaqlarının içindən çox zor qaqaşlar çıxıb ki, onları tanıdığıma sevinirəm bu gün.