6. velosiped mənim üçün ayrı aləmdir. uşaq vaxtından indiyədək hələ də sürürəm. və özüm öyrənmişəm sürməyi. öyrənənə qədər o ki var əzilmişəm. saysız-hesabsız xatirələrim var velosipedlə. məhlə uşaqları ilə 10,15 nəfər gang halında məhlə-məhlə sürməklərimiz, sprint yarışlarımız, aramızda olan challenglər və s. 2,3 xatirəmi sizlərlə bölüşmək istəyirəm. velosipedi artıq tam öyrənmişdim ki atam çoxlu aksessuarlar alıb gətirmişdi mənə velosipedi bəzəmək üçün. güzgülər, işıqlar, stop faralar... və həmən günü velosipedi necə deyərlər tuning etdikdən sonra məhləyə çıxmışdım. 3 qız gəzirdi birlikdə, uşaq ağlı dedim özümü göstərim bunlara. yaxınlaşdım ki salam qızl. vəssalam. yerdə asfalt aralanıb və içi qum imiş. təkər quma girən kimi sükan 180 dərəcə necə döndüsə yeri qucaqladım. bütün güzgülər, faralar falan hamısı yalan oldu.
bir dəfəsində də 3 nəfər sürürdük yan-yana. mən qabağını qaldırıb tək təkər sürürdüm. 1 nəfər qabağda idi deyə görməmişdi. yanımdakı dedi ki bəs ona da göstər. elə özümə təkan verib qabağın qaldırmışdım ki velosiped şaxə (şahə, artıq necə yazılırsa) qalxdı. 7,8 saniyə dümdüz üzü günəşə baxdıqdan sonra arxa təkər qabağa qaçdı və kürəyi üstündə yerə çırpıldım. velosiped də üstümə aşdı. nəfəsim yerli-dibli getmişdi . uşaqlar kürəyimə vura-vura birtəhər nəfəsimi geri qaytara bildilər. sonra sükanı tutmadan sürməyin dəbdə olduğu vaxtlarda qollarımın 2sini də dirsəkdən aşağı cırmışam. sürmüş olanlar bilər, sükansız sürmək üçün sürətli sürməlisən. yerdə sürünmüşdüm qolları üstə. bunu da yazım bu da axırıncı xatirə olsun. bir dəfə də çox yüksək enişli yoldan aşağı yarışırdıq, arxamızda da adamla ki çətin olsun sürmək. qabağıma keçdikdə yarışlardakı kimi istədim arxa yandan azca sürtdürüm ki yoldan çıxsın, bir-birimizə elə girmişdik ki arxamdakı uçmuşdu qabağa. dediyim kimi indiyədək velosiped sürürəm və bundan həzz alıram. özüm də sürət sevənəm. arada bulvarda velosiped sürəndə o sürənlərin yanımdan keçməsinə dözə bilmirəm basıb keçirəm sürətlə. sür əmioğlu sür.