6. uşaq qəşəng uşaqdı. amma hə, çox şişirdirlər. universiteti bitirib rayona gəlirəm qardaşımgilnən. qardaşımın yoldaşı da açıb telefonda bu uşağın şəkillərini göstərir mənə. özü cinsi qız olan körpəyə hamilədir deyəmi ya bilmirəm, bəlkə 10 dəqiqəyə yaxın cürbəcür şəkillərini göstərdi. mən də zorla gülümsünürəm ki, hə qəşəngdi falan. qardaşım da güzgüdən baxır arxaya, mənə gülür. uşaq qəşəngdi tamam. amma bu insanlar bu uşaqda fanatlıq edəcək nə tapırlar bilmirəm. yarım milyon zarafat deyil, a kişi. indi diqqət yetirdim, profili də cürbəcür markaların reklamları ilə doludu. uşağın xoşbəxtliyi məsələsinə girmirəm. gündə 3 geyim dəyişsəm, mən qəti bədbəxt olmaram məsələn. sizi bilmirəm. əlqərəz, sözüm onadır ki, baxın qonşunuzun uşağına, nə bilim qardaşınızın, bacısınızın, qohumlarınızın uşaqlarına. üzündə yapışıb qalmış yemək qırıntılarına baxın, yıxılıb üst-başını batırdıqdan sonra valideynin gözlərinin içinə "görəsən mənə acıqlanacaq?" kimisindən baxarkən o gözlərdəki məsumluğa diqqət yetirin. ən adisindən, uşağa bir cizgi filmi, bir gəzinti, ya bir oyuncaq söz verərkən o gözlərdəki qığılcımdan, o saf gülümsəmədən həzz alın. yoxsa heç vaxt alıb körpənizə geydirməyəcəyiniz markaları reklam edən uşağın sizin üzərinizdən prim yapmasına imkan verməyin. (nəyi var əlaqəsiz yazdım, öz aramızdı).