4. wes andersonun daha əvvəl iki filmini (moonrise kingdom və royal t family) məzə üçün açıb, sonra bəyənməyib yarıda qoyduqdan sonra grand budapest hoteli açdım bir gün konservanı yeyib bitirənə qədər izləmə məqsədilə. sonra bir də baxdım ki film bitib, sadəcə 20 dəqiqəlik izləməkçün açmışdım. məluk olduğu kimi wes anderson bu filmində öz zirvəsinə çatıb. film nağıl kimi azıb gedir, hansı ki nağıl kimi hekayə danışılır onsuz da fonda. makiyaj, dizayn kimi oskarları almağı təəccüblü deyil, olduqca işlənilib hər şeyin üstündə. çox qəribə də olsa filmin sonun da az da olsa hönkürdüm və ağladım. film komediya və macəra janrında olsa da olduqca gözəl dram da yoldaşlıq edir film boyunca. və insan hər şeyə ağlaya bilər, baş rolun sevincinə belə. balaca baş rol oyunçusunu ayrıca sevdim. olduqca yaxşı seçiblər gənc aktyoru. wes andersona hörmətim artdı bu filmindən sonra və özlüyümdə üzr istədim. ancaq yenə də digər filmlərində o qədər xərc və detal olmasına baxmayaraq məzədən o tərəfə keçmirlər mənimçün. və əlbətdəki hər filmin öz yaşı var, 26 yaşlı birinin sevmədiyi bir filmə 52 yaşlı biri hönkürüb ağlaya bilər ya 17 yaşlı biri heyran qala bilər.
filmdəki rənglərin və ahəngin mphtəşəm olduğunu deməyə ehtiyac görmürəm təbii.