4. müəllifi mövlana olan məşhur fikir.

insan olduğu kimi yox, hansısa başqa birisi kimi görünməyə çalışırsa, o, özü özünə yalan danışır, özünü aldadır. burda əsas məsələ insanların həmişə beyinlərindəki fikirləri hardansa götürdükləri, hər qərarlarında nəyəsə bənzəməyə çalışaraq qərarlarını ona görə vermələri, ümumiyyətlə kiməsə oxşamağa çalışma çabasındadır.

insan düşüncəsi və şəxsiyyəti ətraf-aləmdən təsirlənərək formalaşır. bu və ya digər şəkildə istər-istəməz biz indiyə qədər bizi əhatə etmişlərin aynasıyıq. ümumiyyətlə insanın öyrənmə prinsipi ətrafı müşahidə etmə və sonra onu təkrarlamağa çalışma üzərində qurulub. təbiətimiz belədir. yeni doğulmuş körpə uşaq danışmağı, ayaq üstə yeriməyi, danışmağa başlıyandan sonra sözləri demə tərzi, üslubu, düşüncələri - bir sözlə şəxsiyyəti öz ətrafını izləyib təkrarlama üzərində qurulur. körpə vaxtı insanın bu bacarığı çox üst səviyyədə olur və getdikcə onun üçün adiləşərək şüuraltında formalaşır və hər hərəkətində əslində kimisə və ya nəyisə təqlid etdiyini hiss eləmir.

insan təbiətdəki təqlid etmə bacarığı ən yüksək olan canlıdır. bəli, insan özünü öyrənməsi və formalaşması üçün bu bacarığını şübhəsiz ki, istifadə etməlidir. amma bu, ona formalaşmaq üçün zəruridir. yetişkin olduqdan sonra artıq müəyyən mənada bu "adətindən" əl çəkməlidir. çünki belə davam edərsə, ümumilikdən ayrılıb xüsusiyə çevrilə bilməz. kamil insan isə başa düşməlidir ki, verdiyi hər qərarda, dediyi hər sözdə maksimum öz şəxsiyyətinə əsaslanır. yalnız bu yolla özümüzü inkişaf elətdirə, öz şəxsiyyətimizi yüksəldə bilərik. bəlkə də hə, 100% olduğumuz kimi görünə bilmərik. bilirsiz niyə? çünki buna az səy göstəririk. və özümüzü o səviyyəyə çatdıra bilməmişik ki, 100% olduğumuz kimi görünə bilək. bu bir idealdır, maksimum səviyyədir. o bir limitdir, ona yaxınlaşa bilərik.amma, nəticəni əldə etmək üçün limitə yaxınlaşmaq lazım deyilmi?

bir az düşündüm və mövzuya yeni girişməyə çalışanlar üçün kiçik dəyişiklik elədim:
çalış ki, olduğun kimi görünəsən.

(baxma: see you at next level)