8. xәyal qırıqlıqlarından sonra belimizdәn boynumuza qalxan boşluq, ağırlığı altında әzәn. әsasәn boğazda, sinәdә ürәylә sağ ağ ciyәr arasında, mәdәdә vә qarında hiss olunur. bir dә bu sikilmişin anidәn çökmәsi var. tamam, atlatdım bunu deyirsәn, 3-4 gün ağzın qulaqlarında sanki heçnə olmayıbmış kimi gәzib tozursan. sanki heç bir ümidin, istәyin boşa çıxmamış kimi. kabullenmiş kimi aparırsan özüvü. işin qәribә tәrәfi dә odu ki, özün dә artıq inanmağa başdıyırsan buna. nә әcәb belә rahat atlatdım deyә sevinirsәn dә. ancaq tipini siktiyim әn xoşbәxt anında da özünü gösdәrir. lomkaçılıq siması ilә. içindәki o sıxıntı olmur, ama başqa bir şeyә dә hәvәs olmur. belә anlarda bir qutu qırmızı winston, çay vә kitab eşliyindә 7 saat araz kafedә oturmuşluğum var. 1 deyil, 2 deyil. pul olmuyan vaxtlarda da, içәri şәhәr metrosunnan çıxan kimi solda park var ha, adını bilmirәm. sәhәrdәn orda yerini rahatlıyıb, yenә siqaret vә kitabla axşama kimi başı qatmaq olur. kitab olmasa, skamyada oturub, gәlib keçәnlәrә dә baxmaq olar.
(bax: göğe bakma durağı)

bir dә, eyni vәziyyәtdә olan bir dostla oturmaq var. susabilәn biri olmalıdı ancaq. saatlarnan bir pubda oturub qarşılıqlı siqaret çәkә bilәcәyin, pivә içә bilәcәyin vә qarşılıqlı susa bilәcәyin bir dost. yoxdusa, belә bir dost edinin, gözәl şeydi.

ancaq, tipini siktiyim bu bir neçә susqunluq günündәn sonra qayıdır. nәsә olur, artıq o "nәsә" nәdisә. adi bir söz, şәkil ya nәsә xәbәr. yenә boğulduğunu hiss eliyirsәn. o unutdum sandığın mәsәlәni qurcalıyırsan. niyә belә oldu axı, nә әskiyim vardı, hәrşey yaxşı idi axı? suallarnan yeyirsәn özünü. nәyi әksik elәdim görәsәn deyirsәn. hadisәlәri yadına salırsan, yox hәr şey super idi deyirsәn. sonra bir aşağılıq kompleksi basır. "mәn heç kimә lazım deyilәm", "layiq deyilәm" falan triplәrinә girirsәn. yenә tamam deyirsәn, bununla yaşamağı öyrәnmәliyәm deyib qayıdırsan tәzәdәn susqunluq etabına.

bunun sonu yoxdu deyәsәn. kısır döngü dediyimiz şeydi. fırlanıb eyni yerә qayıdırsan. arada bir-iki gün, mәn sәbr eliyә bilәrәm düzәlәnә kimi deyib, tәsәlli edirsәn özüvü. ancaq amq, uzun çәkmir. belә belә durğunluğa alışırsan. artıq "kefsiz görünürsәn" kimi sözlәrә "nolsun, ola bilmәrәm?" kimi cavablar verirsәn. әvvәl paylaşmaq rahatladırdısa da, indi içinә atmaq rahatladır. suallara qarşı da bir antipatiya yaranır. hәr hansı cins suala. neçә yaşın var sualına belә "nәbilim" zad deyirsәn. ümumiyyətlə, bu sual illeti sikir adamı. niyә sual verirsәn ki amq? verirsәn heç olmasa baş hәrәkәtiynәn tәsdiqlәnә bilәn suallar ver. nәdir yәni, sanki çox maraqlıdı nolduğu.

hә, simptomlardan biri dә özünü çәkisiz mәkanda hiss elәmәkdi. göydә qalmısan, nә yerә düşә bilirsәn nә dә yuxarı qalxa bilirsәn. ortada, boşluqda üzürsәn. ancaq hәrәkәtsiz yәni, irәli-geri getmәk söhbәti dә yoxdu. başı aşağı falan dura bilәrsәn, fırlana bilәrsәn ancaq sabit bir yerdә. 10sm yaxınlığındakı bir şeyi әlini uzadıb götürә bilmәyәcәk qәdәr aciz olursan.
(bax: bir boşluk ki nasıl insanla dolsun)

melanxoliaya bağladım yenә. cici davranın özünüzә, heç nәyә dә çox bağlanmıyın. bağlansaz da, cansızlara bağlanın. yәni, idarәsi әlinizdә olanlara. bir dә bu ümid kәlimәsini çıxarın lüğәtinizdәn. ümid әn son pislikdi ki, ağrıları uzasdfgs. tamam, susdum * glş

p.s: o deyil dә, heç yaza bilmirəm bu tip entrylәri ancaq israrla yazmağa davam eliyirәm. ağzımı üzümü siksinlәr.