5. cahanda yox elə bir qüvvə baş əyim ona mən,
fəqət nə güclü, zəif bir vücud var yahu!
ki hazıram yıxılıb xaki-payinə hər gün
öpüm ayağını icz ilə. kimdir o? nədir o?

ana, ana... o adın qarşısında bir qultək
həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir.
onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam
yenə xəyal edərəm bəzmi istirahətdir.

əs, ey külək, bağır, ey bəhri-biaman, ləpələn!
atıl cahana sən, ey ildırım, alış, parla!
gurulda, taqi-səmavi, gurulda, çatla, dağıl!
sən, ey günəş, yağışın yağdır, ey bulud, ağla!

bütün bunlar mənə əsər eyləyərmi? mütləqa yox. yox.
fəqət ana... o adın qabağında,
o pak bağrına bassın məni desin layla
təbəssüm oynadaraq, titrəyən dodağında...

bütün vücudum əsər, ruhum eyləyər pərvaz,
ucar səmalara o aləmi-xəyalətdə.
yatar, ölər bədənim, nitqdən düşər bir söz:
ana, ana... sənə mən rahibəm itaətdə! (cəfər cabbarlı)