1. uşaq olarkən əksəriyyətin arzuladığı* mən arzulamırdım niyəsə , bununla hər şeyi edə biləcəyini düşündüyü bir şeydir. elə birdən birə olmur, bu il baxırsan iki il əvvələ, görürsən ki, böyümüsən, iki il sonra baxacaqsan bu günə, görəcəksən böyümüsən, il ildən də daha uzağa baxacaqsan bunu düşünəndə. böyümək yaxşıdır, formalaşırsan, nəsə olursan, bir fərdə çevrilib hər hansı mövqeni tutursan, amma indi hər şeyə bir qulp qoyacam ya, bu böyüməyin ən pis cəhəti odur ki, il ildən keçdikcə gecikirsən elə bil. hər şeyi də çatdırıb edə bilmirsən axı, ən azından bütün insanları tanıya bilmirsən, insanlara gecikmək pisdir, zibilə qalmış hissdir. bu gün tanımalı olduğun adamı iki il sonra tanımış olacaqsan, bi düşünün, ya da indi tanıdığınız adamlardan birini, yaxşı adamları, sevilməli adamları, nə qədər gecikir adam. indi sözlüyün canı sağ olsun, 5 il sonra gəlib bu entryni oxumaq qismət olsa, deyəcəm çocuk lan bu* glş . yəni həm yaxşıdır, həm də pis.
(bax: insanın böyüdüyünü anladığı anlar)

(baxma: ardı gələn sayımızda)