6. #61743
yazdığı entry-si ilə axşam-axşam mənə ilk sevgilimi xatırlatmışdır. o da avtomobil yolunu tək keçə bilmirdi. bakının yolları, sürücüləri də ki, maşallah. * yox maşın vurub öldürməyib * bu dəfə ağlamıyacam yadıma bir dəfə parkda görüşməyimiz düşdü. gənclik metrosundan çıxıb evlərinə gedəcəkdi. zəng elədi ki, gənclik parkındayam gəl. mən də cumdum anamın üstünə: "mənə pul lazımdı, anacan" (baxma: qadınların kapitalizmin dayağı olması) anamdan iki manat əkişdirdim, yayın ən isti vaxtında qaçdım avtobusa. nəsə güc bəla ilə tapdım bunun oturduğu yeri. (baxma: qadınları heyrətləndirə bilməmək)
bir yarım saat, bir saat danışandan sonra dedi mən gedim. dedim evə kimi ötürüm. dedi yox. biraz dirəşdim, amma o qalib gəldi. kül başıma. biraz gedəndən sonra arxasına dönüb, "dalımca gəlmə" dedi. çok komikmiş. parkın içi ilə gedib, bir 300-400 metr aralaşandan sonra yolu keçmək istədi. gənclikdə təqaüdçülər parkının gənclik metrosu istiqamətində sol tərəfində moyka tərəfə yolu keçməyə çalışdı. * biz orda büyüdük oğlum nəysə üzündə qəribə, qorxu qarışıq gülümsəmələrlə yola yaxınlaşır, sonra qorxub çəkilirdi. mən də durdum qaça-qaça yanına gəldim, düşdüm yola maşınlara işarə elədim, yolu keçməyə icazə istədim. bunun da qolundan tutdum sürüdüm özümlə. sonra yolu keçəndən sonra üzümü çevirdim gənclik metrosu tərəfə getdim. elə bil heç tanış deyilik. hərəkətim özümə elə ləzzət eləmişdi ki. sonra qız uzaqlaşandan sonra piyada evə qayıtmışdım, xəyallar, fikirlər məni aparmışdı. həmişə görüşməyə mən can atırdım, bir dəfə məni özü çağırmaqla mənə dünyaları vermişdi. hey gidi günlər.
qardaş, boşboğazlıq eliyirəmsə üzrlü say. amma yazın məndə xoş xatirələr canlandırdı.