2. uşaqlıqda oxuyub özümü intelektual hesab etdiyim, bütün səhifələrindən maksimum istifadə elədiyim həftəlik * deyəsən həftəlik idi uşaq qəzeti. bizim məktəbə gətirib reklam üçün istəyənlərə bir sayını vermişdilər. ondan sonra anam məni o qəzetə abunə elədi. anam o vaxtlar işləmirdi. işi, həyatı məndən ibarət idi. məni arzuladığı kimi yetişdirmək istəyirdi, ona görə düşünmədən abunə elədi məni. bundan sonra həmin qəzet mənim evdə keçirdiyim boş vaxtlarımın ayrılmaz hissəsi oldu. canım ölkəmizin poçt sisteminin aq. qəzetlər öz işçiləri tərəfdən elə sinifə gətirilirdi. o vaxtı fərqinə varmamışdım, indi düşünəndə qəribə gəlir. azərbaycanda qəzetə abunə olmuşdum. fəxr eləmək lazımdı mk. əlimə keçən ilk sayları çox əyləncəli gəlirdi. sonra qəzetin başqa funksiyalarından yararlanmağa başladım. ibtidai sinif müəllimimiz bizə bir dəftər tutdurmuşdu, ora "bilirsinizmi?" tipində bilgiləri maddələr şəklində yazmağı tapşırmışdı. arada özü də bizə müxtəlif məlumatları imla kimi deyib ora yazdırırdı. əksər hallarda bu imlalar 5. sinif təbiətşünaslıq kitabından oğurlanırdı. nəysə sonra bizim bu müəlliməmiz bizə hər dərs danışana yazdığımız dəftərlərdən sual verməyi tapşırırdı. beləcə bir rəqabət yaranmışdı. indi mənə süni, iyrənc gəlir. amma o vaxtı həvəsli idim və burda şəkər villa köməyimə çatırdı. bu qəzetdən köçürdüyüm qədər heç yerdən məlumat köçürməmişdim. içində hərdən maraqlı, gözlərimi bərəldəcək məqalələr olurdu. nəysə, mənə bu qəzet çox şey verdi, ya da egomu uzun müddət doyurdu. axtarırdım "bu bilgini bilərlər, bunu yazmıyım", "bunu soruşaram, 100% bilməyəcəklər" və s. deyə. indi fikirləşəndə utanıram. bilirsən at qəlbinə də gijdıllaq, day "sən bilmirsən, amma mən bilirəm" havaları nədi? müəllimimi də qınaya bilmirəm, bəlkə də bu iyrənc rəqabətin doğurdan da nəsə xeyiri var idi* oldu * keçmiş zaman bizə.