1. buna vicdanla nəfsin qarşı-qarşıya gəlməsi də deyə bilərik. məsələn özüm. dərs oxumaq istəyirəm, deyirəm belə olmaz bu poxu oxuyub qurtarım imtahanı da yaxşı verim. * fikrimcə bunu məntiqli hər bir tələbə, şagird edib . bir əmması var ki, gedib o kitabın qabağına oturduqdan sonra ağlıva dərsdən başqa hər şey gəlir. "ala bu yarımçıq qaldı, bunu eləmədim gedim eləyim" kimi şeylər fikirləşirsən. yəni ki, göt yoxdu oxumağa, nəfs imkan vermir, nəfsinə qalib gələ bilmirsən. dayım mənə deyirdi ki, "oxumaq üçün baş yox göt lazımdı, o götü qoymağı bacardıqdan sonra baş da olacaq". bu sözü ilk eşidəndə çox önəm verməmişdim, lakin sonradan dərk elədikdə doğurdanda götün vacib şey olduğunu bildim.