3. heçde meslehet görülesi hal deyil.
qanım deli vaxtlarında, yeni türkler demiş deliqanlı vaxtlarımda hamıdan uzaqlaşıb tek olmaq isteyirdim. ergen mode on. hetda bir defe uçuq salxaq bir ev axtarırdım qalmağa, elektirik bağlantısı olmayan, tapmışdımda 75 manata. yaşlı bir qadın verirdi öz heyetinde bir otaq. kend kimi bir yer idi, adanada. qalmadım orda, ama başqa yerde qaldım. ve o müddetde sessizlik üstüme ele çökdü ki peşman oldum, ağır keçid dövrü idi.
yaxşı deyil yalnızlıq, her ne qeder insan qaçıb sakit biryere getmek istesede bir nöqteden sonra beyniniz dayana biler. heç kimin olmadığı, evden sadece çörek almaq üçün çıxdığınız, evde internet bele olmasa, divanda uzanıb gözlerinizin tavanla sevişmesine şahid olarsınız ancaq. evdeki tek ses işlemeyen su krantından damlayan su damcıların sesi olar.
bir insan yalnız olmaq tek yaşamaq isteyirse, heç vaxt yalnızlığın ne olduğunu tam anlamıyla bütün ruhuyla hiss etmeyib demekdir. yalnızlığın dadına baxmış insanlar yalnızlıqdan qorxarlar.
hamıda olan yeniyetme vaxtlarında gelen yazarlıq, nelerse yazmaq, qaralamaq menede gelmişdi, ve her yere bu cümleni yazırdım : "yalnız qaldığım anlar menim üçün en tehlükeli anlardır, çünkü özümü fikirlerimden qorumaqda acizem"
yalnızlıq sizi olmadığınız biri edecek.
ama hamının keçmesi gereken bir etabdır mence. beynindeki deyişikliklere sebeb olması üçün. beyninizin gebe olduğu düşünceleri doğması üçün.
nece deyib şair;
bir gün herkes ölümü dadacaq.
yeni, bir gün herkes yalnızlığı dadacaq.