1. psixoloji olaraq da üşüdüyündən üşüməsi keçməyən insandır.
yayın istisində günorta vaxtı "üşüyürəm" dediyində gülərlər ona. anormalsan da deyərlər, "kaş mən də üşüyərdim, istidən ölürəm" də. əksər hallarda qanının az olması səbəbindən üşüdüyü deyilər, qanı yoxlanılar, amma səbəb bu da deyil. əlləri soyuq olduğundan "ürəyi istidir" o adamın. yayın istisində istidən nəfəsi kəsilərək özünü dəftər və s bu kimi işə yarayan əşyalarla yelləyən insana etiraz edər, külək* ! gəlir, üşüyürəm deyər. heç vaxt kondisionerə ehtiyac hiss etməz o adam, tərləməyin, "istidən bişməy"in nə olduğunu çox bilməz, hətta arzulayar. yaşlı insandan söhbət getmir təbii ki, onlar üçün "bədənimin istiliyi gedib"dir, siz isə "cavan uşaqsız, qanınızın qaynayan vaxtıdır".

işin ən bədbəxt tərəfi geyimlə əlaqəsi olmamasındadır, qalın falan da geyinməklə deyil.
xəstələnməz də, soyuq da almaz, amma yenə üşüyər.
üşüməyən insanların anlamadığı, anlaya bilmədiyi insandır.

işin sağlamlıq və geyimlə əlaqəsi olmadığına əmin idim, sevgini tanıyana qədər. "s" böyüklə, adam adıdır, tanıyanlar bilər.

"insan annesinin öldüğü gece de üşüyordu"

isinə bildiyi yeganə yer olan yorğanın altından çıxmaq ən çətin anlarındandır.
ən sevdiyi əşyası boyun ətrafında 5 dəfə dönən gombul şərflərdir.
qucaqlamağı ən yaxşı bacaran, heç unutmayan insanlardır.