4. insan öz təfəkkürünün məkana və zamana görə müəyyənləşən sərhədləri çərçivəsində allahı dərk etməyə, ona ibadətdə olmağa borcludur. o sərhədlərdən kənarda olan məfhumlar- təfəkkürə sığmaz məfhumlardır. onlardan biri də ruhdur. quranda bu barədə açıqlama da verilir. yəni rəbbin işindən olduğuna görə bu barədə düşünməyə də bilərsiz. çıxış edən ilahiyatçıların böyük əksəriyyətinin dediyinə görə, ruh barədə müəyyən qənaətlər əldə etməkdən ötrü düşünməyə belə dəyməz. ruhun nə oduğunu anlatmaqdan ötrü insanın dünyagörüşü və dünyaduyumu artırmaq istiqamətində bir təşviq var. quranda buyrulur ki, insan tək bir candan yaranır və allahdan ona görkəm verilir. sonra allah öz ruhundan ona üfürür. yəni insanın mahiyyətinin özündəhəm can, həm də ruh var. can yalnız insana aid olan məfhumdur, ruh isə allah materialdır.