1. en sevdiyim rejissor gabriele muccinonun italyan heyyetle idare etdiyi möhteşem film. evlilik sindromu ve heyatını rengleşdirmeye çalışan yarısı evli yarısı bekar beş gencin hekayesi. adındaki öpüş sözüne baxıb romantik bir film olaraq tesevvür edilmemelidir.axıcı ve keşf edilmeyi gözleyen filmlerdendir.xüsusile de genc yaşlara xitab edir.en az dört beş defe izlemiş ve hele de dramasına doya bilmemişem. belkede hollyvood xarici bir italyan filmi olmasına göre arxa sıralarda qalmış unudulmuş bu şaheser, kişinin içindeki azadlıq ve qadına bağlılıq paradoksunu çox gözel ele alır. içdeki azadlıq ve uzaqlara getme isteyini rejissorun filme mükemmel formada eks ettirmesi, bütün getmek, yox olmaq, unudulmaq isteyenlerin sevimli filmi halına getirir l'ultimo bacio'nu. hamımızın içindeki o axıcı, maceracı bir heyat isteyi ve buna heç vaxt çatmamağın, heyata zaman zaman pessimist zaman zaman optimist baxdığımız anların qısa bir parçasıdır l'ultimo bacio.natamamlıq hissi keçirenler bu filmle özlerine teselli tapa bilerler. l'ultimo bacio'dan on il sonra filmdeki xarakterlerin heyatlarını gösteren ve yene gabriele muccino terefinden filmin ikinci hissesi çekilmişdir : baciami ancora ilk filmin adı "son öpüş" iken ikincinin adı "meni yeniden öp" az bele olan imdb xalı :7.0 toplam 23 mükafat almışdır. etraflı görmekçün : http://www.imdb.com/title/tt0265930/awards