bugün wiki təsadüfi son
sözaltı sözlük
məsləhət postlar mesaj Profil

uşaq ağlı ilə inanılanlar



facebook twitter əjdaha lazımdı izlə dostlar   mən   googlla
azərbaycan bayrağını qarabağdan asmaq - din - şaxta baba - böyüyəndə astronavt olmaq istəyən nəsil - bertrand zobrist
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:

+35 əjdaha

77. məhəmmədhüseyn şəhriyarın heydərbabaya salam şeirini heydər əliyəvə yazdığını zənn etmək.

+36 əjdaha

143. Bonaqua butulkasındakı kişi loqosunu Allah zənn eləmək. harada görsəm qorxar, ağlayardım. Ona görə bonaqua bizdə qadağan idi, evə ya sirab ya da badamlı alardılar. Hələ də baxanda içimdə nəsə ürpəşir

+29 əjdaha

142. 4-5 yaşım olanda əmim evə zəng edib mənə demişdiki, mən nigar adlı qızın atasıyam, sən mənim qızıma sataşıbsan, səni harda tutsam doğruyacam. Məndə can qalar? Təsəvvür elə 4 yaşım var, necə travma keçirtmişəmsə hələ də nigar adı çəkiləndə içimdə nəsə narahatçılıq olur. Bütün uşaqlığım ərzində nigar adı çəkiləndə necə qorxurdumsa gözüm dolurdu. Məktəbə başlayanda qızların adlarına xüsusən diqqət verirdimki görəsən nigar burdadı? 10yaşıma gələndə artıq fikirləşdim ki, neçə ildi məni tapa bilməyib nigarın atası, yəqin yadından çıxmışam, rahat yaşaya bilərəm.

Burdan əmim və dayıma bütün mənasız zarafatlarını mənim üzərimdə yoxladıqlarına və uşaqlığımı məhv etdiklərinə görə təşəkkürlər!

+28 əjdaha

90. uşaq vaxtı televizorda qədimi kinolar görəndə elə bilirdim ki, onların zamanında həyat ağ-qara olub. 7-8 yaşıma qədər belə bilmişəm. sonra bir gün evdə nəsə söhbət açıldı. mamam başa saldı ki, o cür olmayıb. (baxma: ben yanıldım hayaaat, gelme üstüme )

+31 əjdaha

8. "men hardan gelmişem sualına" evde "seni çayda daşların arasından tapmışıq, uşaqları çaydan daşların arasından getirirler" cavabına inanmışdım. her defe kende gedende avtobus çaydan keçende çaydakı uşaqlar ezilib öldüler deye avtobusda vay-şüven salırdım.

+23 əjdaha

150. Coğrafiya dərsinə ayrı bir marağı olan 11 yaşındaki mən, məhlədə torpağı dırnaqlarımla qazmağa başlayıram. Hədəfim qaza-qaza maqmaya çatmaqdı. Heç bir metrə qazmamışdım ki torpaqdan su çıxmağa başladı. Elə bildim ki uje maqmaya çatmışam. Peşman olub qazdığım yeri torpaqla örtməyə çalışarkən, bir yandan da maqmanın o deşikdən çıxıb ətrafa yayılacağına, mənim səhvim ucbatından bütün insanların öləcəyinə inanıram. O gecə yata bilmədim. indi isə hər inşaat görəndə yadıma bu hadisə düşür, saflığıma gülürəm.

+20 əjdaha

125. böyüyəndə azad olacağıma inanırdım. hamımız inanırdıq. amma böyüdük və gördük ki, biz azərbaycanlıymışıq.

+17 əjdaha

95. televiziyada verilən bütün verlişlərin teleqüllədə çəkildiyinə inanırdım uşaq vaxtı.

+15 əjdaha

160. öldükdən sonra cəhənnəm qapısında bütün ailən və tanışlarınla birlikdə böyük televizorda günahlarına baxılacağına inanırdım.
ona görə də tək olarkən belə sanki kimsə izləyirmiş kimi hərəkət edirdim. sonradan pozuldum.

+16 əjdaha

195. yuxarıda yazılanların heç birinə inanmamışam. uşaq vaxtı da intelektual idim. bidəfə mamama transformatoru göstərib soruşdum, bu nədi. qayıtdı ki, cızdı. dedim ali savadlı həkim adamsan, cız zad nədi axı. təzədən izah elədi ki, filan filan şeyləri edən statik aparatdır. dedim sağol balım mənim

+15 əjdaha

78. qızların da penisinin olduğunu düşünürdüm. sünnət olduğum ərəfədə ətrafımdakılardan soruşurdum ki, qızları niyə sünnət etmirlər? məni qane edə bilən cavab almırdım heç kəsdən. sonra, o dövrlərdə təxminən 10 sm hündürlüyündə olan insan bədənli, uzunsaçlı, çılpaq bir oyuncağım var idi. evimizə qonaq gələn bir xala məndən soruşmuşdu ki, "oğlanı nöş soyundurmusan adə?" cavab vermişdim ki, "oğlan deyil, qızdır o (uzunsaçlı olduğuna görə)". o da qayıdıb demişdi ki, "qızların nə vaxtdan duduşu olub?" həyatımın şokunu yaşamışdım tam olaraq.

+17 əjdaha

9. meyveni cerdeynen yeyende qarnimda agac biteceyini fikirlesirdim

+14 əjdaha

162. elə bilirdim sumqayıtda "kimyaçılar evi" dedikləri yer bütün kimyaçıların birlikdə yaşadığı bir evdi. hər qabağından keçəndə fikirləşirdim ki, bu boyda yekə evdə yaşamaq üçün gərək kimyaçı olam..

+11 əjdaha

135. Maşınla səyahət edəndə daima pəncərədən günəşə baxırdım, elə bilirdim ki günəş mənim arxamca düşüb. Bəzən günəş binaların arxasında qalanda pis olurdum.

Eyni zamanda atamın çox zor insan olduğuna inanırdım.

+11 əjdaha

141. (bax: insanlar)


indi də həmçinin.

+13 əjdaha

29. günəşə toxunmağın mümkün olmağı. laap balaca idim. məhəllədə "kim günəşə toxunacaq" deyə bir yarışma düzənləmişdim. uşaqlarla götümüz çıxa-çıxa nərdivan, uzun taxta daşıyıb gətirmişdik. taxtanı günəşə tuş gətirib vurmağa çalışırdıq. yuxarı baxmaqdan gözlərimiz yaşarıb ovcumuza tökülürdü az qala. nərdivanı bir yerə dayamağa çalışıb, dırmaşıb ordan da günəşin üstünə tullanacaqdıq* swh .
həyatın işinə bax ki, günəşə toxunmağa çalışarkən həyat bir quru götəş belə yetirmədi bizə* swh .

+10 əjdaha

44. yeni ilə necə girsən bütün il elə keçəcək deyirdilər, mən də saat 12:00'da yataqda olurdum, yatırdım, deyirdim bütün ili yatım. ama nə hikmətsə mən yatırdım saat 12:00 olmağına 5-10 dəqiqə qalmış mamam gəlib oyandırırdı ki "timidus dur birazdan yeni ildi" mən də əsəbləşirdim. çünki il boyu mən yatmağa çalışacam mamam da məni oyabdıracaq deyə düşünürdüm, çünki yeni ilə elə girmişdim. və belə də olurdu normal olaraq, mən də qarpızda allah yazısı görmüş müsəlman kimi dəhşətə gəlirdim, inanırdım -*.
indi bu il məsələn, sabah bütün günü müdafiə işi yazacam, ümid edirəm il boyu yazmaram -*.

+11 əjdaha

68. canlıların suyun təkrar-təkrar buxarlanması ilə əmələ gəlməsi. əvvəllər sizin də bildiyiniz kimi bizdə televiziyada bütün bədii və sənədli filmlər rus dilində idi. ya da mən baxanda deyəsən artıq tərcümə edilmişdi sadəcə mən uşaq idim deyə tam anlamamışdım. nəysə deməli tez-tez liderdə discovery chanel-dan seçmə filmlər verirdilər. bunların birində yer üzündə həyatın yaranması haqda müxtəlif fərziyələrdən danışılırdı. səhnə indi qırıq-qırıq yadımdadı, bir avropalı manıs, əlində kolba və içində şəffaf maye tutub bunun təkrar-təkrar buxarlandırılmasından ya da bənzəri bir mövzudan danışırdı. çox güman ki, yer kürəsinin ilkin dövründəki şərtlərdə qeyri üzvi maddələrdən üzvi maddələrin yaranmasının mümkün olduğundan, laboratoriyada təkrarlana bildiyindən danışırdı. əlindəki kolbada isə hər-hansı xüsusi qeyri-üzvi məhlul var idi ki, onun köməyi ilə yəqin üzvi maddələri almağı sübut etmək istəyirdi. mənsə elə başa düşmüşdüm ki, çirkli suyun dəfələrlə buxarlanmasından sonra canlılar əmələ gəlir. bunu hətta o vaxtkı hamamımızdakı xırda qurdlarla izah edirdim. bu qurdlar qara rəngli, başqa heçyerdə görmədiyim qurdlar idi. həmişə metlaxın üstündə nəm yerdə əmələ gəlirdilər. təxmin edirdim ki, bu bölgə biz çiməndə nəmlənir, sonra buxarlanıb quruyur. ikinci dəfə nəm dəyməsi isə bu qurdları əmələ gətirir. bu qurdların bizim hamamıza məxsus qeyri-adi canlılar olduğunu düşünürdüm. bu barədə ilk dəfə məhlə uşağıma danışmışdım. bu uşaq da mənim kimi sakit və maraqlanan uşaq idi və söhbətimiz tuturdu, yəni ikimiz də qarşılıqlı dünyanın sirlərindən basıb bağlıyırdıq. buna dedim ki, bəs canlıların əmələ gəlməsi bu cür olur, hətta bizim hamamda da bunun şahidi olmuşam. bu dəfə rəhim mənə inanmadı. dedi ki, o qədər də sadə olmaz. şiddətlə dirəşdim ki, axı bizim hamamda bunu müşahidə eləmişəm. amma inandıra bilmədim manısı. evdə ən-ənəvi tərli paltar dəyişdirmə mərasimində anama rəhimlə söhbətimizdən danışdım. anam gülüb, "ay qatıq, o qurdlar bizim hamamdakı natəmizliyə görə ordadılar, bizi biabır eləmisən" dedi. mən anama nə qədər televizorda gördüyüm şeylər barədə danışdımsa, arvad inanmadı, gülümsədi keçdi. dəqiq bilmirəm, amma məncə 4-5 il bu söhbətə inanmışam. nəhayət bu barədə düşüncələrimin yerini "xırda canlılar və onların yumurtaları havada hər yerdədir, bizim hamama da düşə bilərdilər" düşüncələri aldı.
sonra maşınların hərəkət etməsi barədə də öz fərziyəm var idi. amma bu tamamilə öz beynimin basıb bağlaması idi, heç yerdən götürməmişdim. fikirləşirdim ki, benzinin yandırılması ilə çıxan sürətli qazlar maşının içində bir pəri hərəkətə gətirir. bu hərəkət təkərlərə ötürülür və maşın hərəkət edir. yaxşı, basıb bağlamıyıb, o vaxtı yanma zamanı yüksək enerjili qazların çıxdığını təsəvvür edə bilməzdim, ancaq qaz qaynağında və ya raket mühərrikində gördüklərimə görə alovun itələyici qüvvəsi olduğunu düşünürdüm. hələ bir sxemini də çəkmişdim. sxem dediyim, kvadrad maşın şəklindən, benzin çənindən ön təkərlərə qədər gələn turbadan, və qaz pedalından bu turbanın sonuna kimi gələn naqildən ibarət idi. amma pəri və pərin hərəkətinin təkərə ötürülməsini təsəvvür edə bilmirdim deyə o hissəni çəkməmişdim. sxemi atama göstərəndə gülmüşdü, "qəşəngdi amma düz deyil demişdi". amma zalım, düzgününü başa salmadı. silindirli daxili yanma mühərriklərini bir də 2-3-cü siniflərdə görə bilmişdim deyəsən.

+11 əjdaha

81. bir gün çoxlu pulum olacağına

+11 əjdaha

88. uşaq vaxtı elə bilirdim radionu saxlayıb istədiyin vaxt qulaq asa bilirsən qaldığı yerdən.90ların sonu bir çox evdə qırmızı maqnitafon vardı.üstündə 5düyməsi olan.antenası da varıydı yadına düşdü yəqin çoxunun.həə bax günorta o maqnitofonla radioya qulaq asırdım həmişə aşıq mahnısı çıxanda saxlayırdım ki,babam gələndə qulaq asar amma babam 5-6gündən bir gəlirdi.gələndə də həmişə yadımdan çıxırdı.yaxşı ki,yadımdan çıxırmış.

+12 əjdaha

24. uşaq ağlı ilə inandıqlarıma, inancımı keşkə heç itirməyəydim.
uşaq vaxtı atama inanırdım. böyüdüm, bir yerlərim də böyüdü, artıq əvvəlki kimi inanmadım. uşaq deyiləm ki.
uşaq vaxtı 3 uqlavoyun 1 penal olduğuna inanırdım, həqiqətən. televizorda futbola baxanda sayırdım, 3 olanda hirslənirdim ki hakim niyə penal vermədi. böyüdüm, imtahan zad, "3 səhv 1 düz" söhbətinə inandırdılar.
o vaxtlar şaxta babaya inanırdıq. 4-cü sinifdə, məni şaxta baba rolunu oynadım. özüm-özümü səhv çıxartdım. uşaqlıqdan tez çıxdım guya.
uşaq ağlı ilə, allah babaya inanırdım. daha rahat idi; "oda yaxınlaşma", "yalan danışma", "yaxşı uşaq ol" idi allah babanın əmrləri. böyüdükcə, işin içinə "zina", "şirk", "fərz", "sünnət" kimi mövzular, terminlər girdi. sonradan da boşluğu zadı. adam olmuşam də, belə olmalıdı yəqin.
uşaq ağlı ilə inandıqlarımın çoxuna, inancımı itirdim. azına da, inancım sarsıldı.

+9 əjdaha

139. Antaliyanı ölkə bilirdim. Amma məntiqli bir səbəbim var idi. Məsələn:rus-iYA alman-iYA ital-iYA antal-iYA

+8 əjdaha

164. Uşaq vaxtı mənə, "nə isə etməyə başlayarkən "bismillah" deyərək başla ki, allah səni qorusun, işin düz gətirsin" deyə demişdilər. Mən isə bunu biraz fərqli anlamışdım. Elə bilirdim ki, bir dəfə bismillah desən allahın qoruyucu gücünü aktiv edirsən, ikinci dəfə deyəndə isə həmin güc deaktiv olur. Power düyməsi kimi. Ona görə də heç vaxt dalbadal 2 dəfə bismillah deməzdim, yaxud həmişə təkdə saxlayardım. Nəsə bir iş görəndə alınmazsa, onda dediyim bismillahın vaxtının bitdiyini zənn edər, yenidən aktiv etmək üçün bir daha deyərdim.
Məşəqqətli bir uşaqlıq dövründən keçmişəm.

+9 əjdaha

177. Uşaq vaxtı barmaqlarım ilə saymağı ilk dəfə öyrənəndə elə bilirdim ki rəqəmlərin hamısını bir əl ilə göstərmək olur. Məsələn əl ilə 7 etmək istəyirdimsə sadəcə şəhadət barmağım ilə baş barmağımı göstərirdim. Bu da olurdu 7. 6 göstərmək istədikdə sadəcə baş barmağı qaldırırdım məsələn. Bir də məni öyrətmək istəyən hamı ilə də dava edirdim. Məktəbə qədər bu mövzuda dava etdim məktəbdə isə başını buraxdım. Çünki müəllim çox pis qapaz vururdu * ağlamalı gülüş ifsdəsi .

Not: hələ də "hər şeyi mən bilirəm. Sən səhvsən" xasiyyəti var məndə. Anadangəlmədi deyəsən aq

+8 əjdaha

56. ağdamın gülablı kendinde hec kimin gormediyi toyuq kesme prosesini yalnizca allahin gormesi.
(baxma: oxu kitabı)

+9 əjdaha

2. itin dişisinin pişik, şirin dişisinin peleng olmağı

+11 əjdaha

120. Bütün dünyanın sizə qarşı qurulmuş bir komplodan ibarət olduğunu sanmaq. elə bilirdim ki, məndən öncə bu evren var olmayıb, bütün cast, ətrafdakılar, ata-ana və s. hamı aktyordur. mən böyüdükçə atam və anam zahirən olduğu kimi mənə olan davranış baxımından da dəyişirdi(təbii olaraq). elə bilirdim ki, əvvəlki valideynlərimin vəzifə müddəti bitib, bunlar 3 və ya 4-cüdür. fikirləşirdim ki, ən başdakılar yaxşı idi, bunlar yaman danlayırlar. hər dəfə bir şey üçün azar eşidəndə gözlərimi qıyıb baxırdım üzlərinə ki, "nc nc nc, yaxşı daa. mənə gəlmiyin də. nətər aktyorluq eləyirlər ee." westworld kimi bir şey. yalan olmasın 8-9 yaşa qədər çəkdi bu, biyabırçılıq. reasoning haqq gətirə.

+10 əjdaha

23. süleyman rüstəmin "duz-çörək" şeirində dostluqdan yox yeməkdən danışdığı.
hətta mən evə gedib çörəyin üstünə duz töküb yeyirdim ki, görəsən nətər olan şeydi * swh

+7 əjdaha

55. biz yatanan sonra oyuncaqlarin canlanacaqina. kiminsə usdunen kecəndə onun boyunun artmayacaqina, gunəsə çox baxanda gözumuzun kor olacaqina inanmaq.

+7 əjdaha

178. Valideynlərin bizi çox sevdiklərinə görə dünyaya gətirdiyi yalanı. Əslində sadəcə ya qonşu qohuma doğa bildiyini göstərmək üçün ya da qocalıqda istifadə etməyə konserva kimi. Ya da sadəcə olaraq heç uşağın əslində nə olduğunu belə bilmədən cavan yaşda cütləşməkdən "təbii" olaraq əmələ gəlib sonra da məcbur "seviblər". Yalnız primitiv və narsist insanların uşaq doğduğu fikrindəyəm.

+8 əjdaha

114. Həmişə elə bilirdim ki, bir gün qardaşım artıq planı doldurub, böyüməyi dayandıracaq və mən ona çatacam. Bir dəfə dalaşanda ağzımdan qaçırdım bunu. "Mən iki il sonra səni keçəndə onda sənin də mənə gücün çatmayacaq." tipli nəsə imiş evdəkilərin xatırladığına görə. Nəysə yarış sonrası filan idi deyəsən, uduzmağı qəbul edəmməyib, dava başlatmışdım. Şeytani planımı (zəka geriliyim var imiş ya nə, ahaha) eşidəndə qardaşım bir dəqiqə belə dayandı və dünyanın ən normal şeyi imiş kimi dedi ki, onda mən də iki yaş yekəlmiş olacam da, yenə məndən balaca qalmayacaqsan? Bu faktdan çox dəhşətə gəldim, izahı mümkün deyil. Həm də axmaqlığımdan utandım, çünki ağıl çərçivəsinə oturdanda çox məntiqli idi də, hər il elə olurdu axı.
Sonra da getdi anamgilə dedi. Uğunmalar, gülüşmələr... (Pis mənada yox əlbəttə, həm inciməmişdim belə olmağından, onda mənə gülünməyiylə çox relax idim. Sadəcə bir gün kimsə "biz qırırıq sənin üçün, sən qırırsan kimin üçün?" dedi, onun mənasını qanandan mənə gülənlərə qoşulmuram. Şəxsiyyətsizlik kimi çıxa bilərmiş. Bu çox qəribə və dərin bir nüansdır, üstündən keçəcəm.) Hələ də arada danışılır ailə arasında səy uşaqlıq temalarından söhbət açılanda. Zamanı heç vaxt tam dərk edə bilmirəm, mənə çatmır mənası, dövranı, varlığı. Belə olmağı da əsəbimə toxunur. Ümid edirəm, hamı yalandan başa düşürmüş kimi edir, lakin olmaya da bilər. Ümumiyyətlə hər kəs həmişə mənim bilmədiyim nələrsə bilir. Sadəcə xəbər tutandan sonra, çox sadə şeylər olduğunu görürəm, o vaxta qədər necə bilməmiş olduğumdan heyrətə gəlirəm. Mənbələrinin nə olduğunu da heç vaxt tutammıram, mənə də deyin də ala.

+7 əjdaha

133. ilk pultlu televizorumuz olan vaxtlar söndürüb yatıb,səhər yenidən açanda axşam söndürdüyüm yerdən davam edəcəyin sanırdım.

+7 əjdaha

40. uşaq vaxtı bilal əliyevi televizorda görəndə elə bilirdim ki,16 -17 yaşlı müğənniliyə həvəsi olan bir uşaqdı ona görə tez-tez aztv yə çıxır.hardasa 3-4 il olar öyrəmmişəm ki,sən demə yetimin 50dən çox yaşı var,kosa olduğu üçün üzü uşaq üzü kimi görsənirmiş mənə.

+10 əjdaha

109. nağıllarda "şah ona çoxlu xələt verib, yola saldı" cümləsini oxuyanda həqiqi hamam xələti verdiyini düşünürdüm.

+6 əjdaha

152. Aya çox baxmaqdan qorxurdum. Çünki bir dostum aya çox baxanda insanı özünə çəkdiyini goplamışdı, mən də uşaq ağlı ilə inanmışdım. Bir az çox baxan kimi qorxub gözlərimi çəkirdim ki, birdən çəkər məni.

+6 əjdaha

67. yeyilən yeməyin ayaqlara qədər getməsi

+10 əjdaha

10. heyder eliyevin allah olduğu

+6 əjdaha

186. Micheal jackson'un dərisini dəyişməsi, və buna görə də vəfat etməsi.
(baxma: wtf?)

+9 əjdaha

192. Qızların səninçün ürəyi gedəcək. You lied nənə. You lied...

+6 əjdaha

89. böyüyüncə daha azad, daha xoşbəxt olacağımıza inanmaq. nə bilə bilərdim ki, əsl onda azadam, böyüyüncə insan azad ola bilmir. nə bilə bilərdim ki, xoşbəxtlik valideynin oynamağa icazə verdiyi kiçik bir sahədə gizlidir. nə bilərdim ki xoşbəxtlik axşam evə qayıtmalı olacağım vaxta qədər idi. getməyə icazə verilməyən məhəllələrdə, qayıtmaq üçün qoyulan saatlardan sonra xoşbəxtlik yox idi. mən isə düşünərdim ki, xoşbəxtlik orada gizlidir. deyərdim ki uşaq ağlımla : " qoy böyüyüm o məhəllələrə də gedəcəm, evə istədiyim vaxt qayıdacam və xoşbəxt olacam". gördüyünüz kimi uşaq ağlı idi mənimki. böyüdüm və o məhəllələrə də getdim və istədiyim vaxt da qayıdıram. amma xoşbəxtliyi tapa bilmədim. xoşbəxtliyim uşaqlığımda qaldı. uşaq olmaq istərdim, uşaqları açıq bir şəkildə qısqanıram. çünki bir şey istədiyində istədikləri şey olana qədər ağlayırlar. mən ağlasam baxmazlar da insanlar, hətta sevinərlər, istədiyimi etsələr belə içlərində əzilməyimin onlara verdiyi güc hissindən edərlər. ona görə də insanların içində çox ağlamıram. amma tək olanda ağlayıram. bəzən çox ağlayıram. amma bilirəm ki, bu ağlamağım uşaqların ağlamağı ilə eyni deyil. çünki uşaqlar ağlamaqların həqiqətən istədiklərin aldıqlarında, xoşbəxt olduqlarında kəsirlər, mən isə ağlamağı kəsirəm və əmin oluram ki, hələ də xoşbəxt deyiləm.

+7 əjdaha

94. kino(serialda) insanların həqiqətən ölməsi. öz-özümə fikirləşirdim ki bunlar gicdilər? niyə kino üçün ölürlər.

+5 əjdaha

131. Uşaq vaxtı inanırdım ki qabımdakı yeməyi sona qədər yeyib bitirməsəm çirkin olacağam. Bu günə qədər də yeməyi yeyib bitirib qabı çörəklə sıyırmaq vərdişim var. Qardaşımın üzü yaşla əlaqədar səpkilərlə dolu idi. Mən də yemək yeyə bilməyəndə hədələyirdilər ki sən də elə olacaqsan. Qorxumdan yeyirdim hələ üstəlik qabı da sıyırıb tər təmiz edirdim. indi kim elə yediyimi görsə qayıdıb deyir ki, həyat yoldaşın çox qəşəng olacaq.

+6 əjdaha

69. elə belə albert eynşteyn xəyal gücünün məntiqdən daha dəyərli olduğunu demirdi -* birinci dəfə dördüncü sinifdə qravitasiya deyə bir şeyin olduğunu öyrənmişdim. onda bir sual maraqlı idi: qravitasiya varsa və bu bütün kainatı idarə edirsə bəs mənbəyi nədir? fizika kitablarında qravitasiyanın mənbəyinin kütlə olduğu yazılırdı ancaq təbiəti haqqında heçnə öyrədilmirdi. məndə başladım fikirləşməyə; qravitasiyaya nə səbəb ola bilər? eynşteyndən xəbərim yox idi deyə uşaq ağlı ilə fərziyyələr uydurmağa başladım; kütlə qravitasiya yaradırsa bəs enerji ilə kütlə arasında əlaqə ola bilərmi ya da enerjidə qravitasiya mənbəyi ola bilərmi? burdan maddə və enerji arasında bir bağ olduğunu düşünmüşdüm və dəftərxanadan dəftər alıb üstünə "kəşflərim" yazmışdım -* guya öz qanunlarımda var idi. birinci qanun, ikinci qanun və s. deyə. birinci qanun enerji ilə maddənin əlaqəli olması idi. ikinci qanun isə enerjinində maddə ilə bərabər qravitasiya sahəsi yarada biləcəyi. sonra uşaq ağlı ilə nyutonu çürüdən bir üçüncü qanun "kəşf" etmişdim; qravitasiyanın mənbəyi: kütlə və enerjinin bütün kainatı dolduran kiçik zərrəciklərin təsiri nəticəsində yarandığını. dördüncü qanun isə bütün maddələrin elə qravitasiyaya səbəb olan kiçik zərrəciklər kimi ölçülərdə ancaq fərqli zərrəciklərdən ibarət olunduğunu düşünürdüm. bunları yazıb gizlədirdim -* bir gün müəllimə gedib dedim ki bəs bir kitabda oxumuşam ki, belə-belə şeylər var. düzdür? dedi maddə-enerji düz söhbətdir ancaq qalanları yox. kainat boşdur filan dedi. məndə gəlib hamsını cırıb atdım. sonralar enerjiyə yox ancaq maddəyə kütlə verən şeyin higgs sahəsi olduğunu və bosonunun higgs bosonu olduğunu öyrəndim. qravitasiyaya təkcə kütlənin yox ümumi nisbilik nəzəriyyəsində maddə-enerji tensorunun səbəb olduğunu öyrəndim. və kütlə ilə enerji arasında əlaqə olduğunu.. uşaq ağlı yaradıcı olur. hətta biraz qabağa itələsən uşaqların dilindən mükəmməl şeylər çıxa bilər. böyüdükcə yaradıcılıq sıfır olur.

+6 əjdaha

83. mən uşaqlıqda mütləq böyüyəcəyimə inanırdım. çox illər keçsə də amma mən heç böyümədim uşaq qaldım. sonra bildim ki, insanların çoxu heç vaxt böyümür tək mən belə deyiləm. sadəcə görünüş dəyişir.

+6 əjdaha

84. (bax: din)



hamısını göstər

uşaq ağlı ilə inanılanlar