məktəb illəri
2,159 | 8 | 68
əjdahalar googlla
zamanla geridə qaldığı üçün darıxılan şeylər - son zəng - xatirə dəftəri - sözaltı günlük - yazarların başına gələn maraqlı hadisələr - aygün kazımova - albert einstein - sözaltı etiraf - keçmişi xatırlamaq - bruce lee
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
hər ilin özünəməxsus yadda qalan hədisələri ilə yaddaşımıza həkk olunur.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
qəşəng illərdi.pis oxumamışam.kimiyanı çıxmaq şərtilə o biri fənləri oxuyurdum.idman,rəsmxət,əmək bacarığım sıfıra bərabər idi.amma musiqi səsim olduğuna görə uğurlular sırasındadı.
çox da dəcəl deyildim.amma reprika atıb uşağıları güldürməydən çox xoşum gəlirdi.əksər şagird kimi ən çox həyəcanlandığım 2 məqam var idi.1)valideynimin iştirak etdiyi valideyn iclası
2)atamın gündəliyimə baxması.
10 cu sinifdənsə,artıq "çöplət"məyə başdadım.az az gedirdim dərsə qəzadan sora mayın sonuna kimi getmədim.11 ci sinifdə də az gedirdim.hətta son zəngimə çağırılmayacağımı,getsəm belə yarımçığ qaytarılacağımı düşündüyümçün ev paltarıyla getmişdim məktəbə.ən pis ona oldum ki "məzun 2011"sözünü sinif yoldaşdarımnan 3-5 dəqiqəlik alıb taxa bilirdim
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
ancaq xatırlamağa çalışır və gözlərimin qarşısına gələn ilk epizodu belə şərh edirəm: o vaxtlar siniflər "a" və "b" kateqoriyalarına bölünürdü. ikinci sinifdə "a" sinifində oxuyan g. adlı qıza platonik aşiq olmuşdum. çöl görünüşü xəfif kök, gözləri çəkik olan g, bir çox oğlanın diqqət mərkəzindəydi. ilk libido siqnalım adlandırdığım bu qıza kiçik məktub yazmışdım. məktubda, ondan xoşum gəldiyi, mənimlə sevgili olacağı təqdirdə özümü xoşbəxt hiss edəcəyim minvalında hisslərimdən bəhs edirdim. evimizdə yazdığım, bütün diqqətimlə gizlədərək məktəbə qədər üstümdə daşıdığım məktubu, bir sinif yoldaşım vaistəsiylə ona göndərmişdim. həyəcanlı halda cavabı gözlədiyim an, sinifə riyaziyyat müəlliməmiz daxil oldu. məni lövhəyə dəvət etdi. adını yaz dedi mənə. van den budenmayer yazdıqdan sonra məni çölə çıxardıb, məktubu göstərdi. bunu niyə yazmısan dedi? o an nələrsə qırıldı, çox utandım. yəqin ki sevginin nə olduğunu hələ öyrənməmişdi. yoxsa bu kiçik yaşlı platonik uşağa belə sual verməzdilər. xeyr, acılamadı, lakin səsi sərt çıxmışdı. qırıldım dedim də, xatırladım: qırılna böyük ehtimalla utanma hissim idi. g. böyük ehtimalla ona yazılmış və gülünc sözlərdən ibarət bu məktubu sinif yoldaşlarıyla paylaşırdı. bütün baxışları üstümdə hiss edirdim. niyə beləydi? belə olmalı idimi?
xatırladığım bir digər xatirə, sevilməməyimlə əlaqəlidir: bu "cool story" kateqoiyasına daxil olan hekayə deyil, səhv başa düşülməsin. bütün siniflərin "şef"ləri var idi, yadınıza düşər: bax, mən o uşaqlardan deyildim. buna nə fiziki gücüm əl verirdi, nə dəki başqa xüsusiyyətlərim. sinif qruplaşmalarının çölündə qalırdım. bu şəxsi istəyim deyil, onların məni istəməməsiydi. şübhəsiz ki bütün bunlar ilk beş illə əlaqəli olduğu üçün, indi bütün yaşananlara gülürəm.
həmişə "3" yaxşı halda "4" alan tələbə olmuşam. tarix sevmirdim, ədəbiyyat sevmirdim, riyaziyyat sevmirdim, idman dərsini sevmirdim. bütün bu ailələri utandıracaq qiymətlər qarşısında o sinif yoldaşlarının kinayəli gülüşləri gəlir gözlərimin qabağına. hətta bir dəfə bir müəllimin haqqımda dediyi kimi: "səndən bir zibil olmayacaq" bu sözlər o vaxtlar mənə təsir etmişdi; lakin indi, indi o sözləri başa düşürəm: olimiyadalara qatılacaq dərəcədə savadımın olmaması, məni onun gözündə avtomatik zibillə bərabərləşdirirdi. və bütün bu ifadələr sadəcə mənə də deyil, eyniylə mənim statusumda olan, mənə oxşar digər şagirdlərə də səslənirdi. sındırma politikasıydı bu. ss zabitlərinin təhqirlərinə oxşar bu ifadələrin bizə səsləndiyi yaşa baxın: on üç, on dörd. yeni yetməliyin qapını döyəclədiyi çağlar. təhlükənin fərqində deyildilər?
bir digər sındırma politikası sinifləri ayırmaqla oldu: a, b, c sinifləri. a sinifində sadəcə dahilər, b sinifində sadəcə normallar, c sinifində isə sadəcə axmaqlar oxuyacaqdı. mən "c" kateqoriyalı şagir idim. sinifdəki üzləri indi yadıma salmağa çalışıram. türməyə düşdüyümüz ilk gün idi. bu etibarsızlaşdırırdı. "c" sinifindəki kütbeyinin "a" sinifindəki dahini sevməyə necə cəsarəti olardı axı? ən yaxşı halda "b" sinifindən dostların olardı... qəribədi, səkkiz illik böyük dostluqlar bu kiçik manevrayla tələyə düşmüşdü. müəllimlərin də sinifə görə reaksiyaları dəyişirdi: a sinifindən xoşbəxt ayrılan ingilis dili müəllimi üçün c sinifinin aurası əzab vericiydi. hamı o kolonyanı barmaqla göstərirdi. sinifin adı auschwitz idi.
bir xatirə daha: bir gün dostum m. və e. ilə dərsdən çıxmış, səkiylə, hər gün olduğu kimi gülərək, gülməyə bəhanə axtararaq evə yollanırdıq. e. aramızda ən gülməli olanı idi. insanların yeriyişləriylə məzələnir, qadınları məsxərəyə alır, bizi güldürürdü. və elə bir günlərin birində bir xoşa gəlməz, hətta acı uşaqlıq xatirəsiadını verə biləcəyim hadisəylə qarşılaşdıq: bizdən hardasa iki, üç yaş balaca bir qız səkinin kənarında dayanıb, yola keçməyə hazırlaşırdı. üçümüz də onu fərq etmişdik. e. qızın bu tələskənliyini yumorla yozaraq: indi maşın onu vurub ayaqlarını göyə qaldıracaq, dedi. gülərək, təsdiqlədim. m. gülməkdən özündən getmişdi. axı nə var idi bu cümlədə? qız yolu keçərkən qabağını avtobus kəsirdi. və bir volvo markalı maşın, eyniylə e.nin təsvirində olduğu kimi, balaca qızcığazın ayaqlarını göyə qaldırmışdı... üçümüz də iyirmi metr sürüklənən qızın qanlı bədəni qarşısında donaraq qalmış, nə edəcəyimizi bilmirdik. bəli, qız elə oradaca keçinmişdi... və indi təzədən soruşuram, nə var idi bu cümlədə? niyə o qədər gülməli gəlmişdi qulağımıza? ciddi olaraq onun ölümünümü istəmişdik? zənn etmirəm, bizim sadəcə gülüşə ehtiyacımız var idi və günülük tələbatımızı ödəyirdik.
soyuq havanı pozaraq, gülməyə başladım. olur belə şeylər, gəlin gedək dedim. e və m sözlərimə qulaq asmışdılar, lakin bu təkrarlanan gülüşümü başa düşmədiklərini hiss etmişdim. evə gəlib hadisəni fikirləşdim. o qızın yaşadığı, yaşayacağı bütün hekayələr ölmüşdü, geriyə heç nə qalmamışdı.
uzun depressiya yaşadım. nə olsun, bunun müqabilində səhərsi gün e və m yenə də gülməyə davam edirdilər. hətta bu epizot o qədər təsir etmişdi ki, gülməyi uzun müddət həyatımdan çıxartdım. o qızın ruhuyla yaşadım bir neçə il. yerdə yatan ölü və isti, kiçik bədəni gözümün qabağından getmirdi.
və bir xatirə daha: keçən həftələrin birində, təsadüfən, köhnə bir sinif yoldaşımın sosial şəbəkədən profilini tapdım. bir neçə saatımı ayırıb, bütün o dahiləri, normalları və axmaqları müşahidə etdim; bu artıq üzümü güldürməmişdi. məni təpikləyən şefin işsizlikdən statusu, məktubumu gülərək sinif yoldaşlarına oxuyan g. nin bəsit eşq cümlələri, olimipyada gözbəbəklərinin bir labirintə ilişib qalmaları və digərləri, digərləri... səmimi deyirəm, fikirləşdim: aramızda bu uçurumu yaradan nə olmuşdu? ölkəni tərk edişim? xeyr, yüzlərcə beləsi var. işim? yəqin ki.
işdir, fikirləşirəm: indi o partalara qayıdıb otursaq, aramızda yüzillərin olduğu açıqdır. bu məmnuniyyətim deyil, məni təəccübləndirən sosyolojiq bir şeydir: "səndən bir zibil olmayacaq" cəsarətinin sındırmaq istədiyi bir fərd, bu cümləni işlədən müəllim və bu cümləyə gülən tələbəylə necə yer dəyişdirmişdi?
yəni, mahnıda da deyildiyi kimi, ömrümün sadəcə əvəzolunmaz deyil, qaranlıq illəridir həmçinin. bir gün belə darıxmamışam.
ancaq bir şeyi dəqiq öyrədib o illər: zaman hər şeyi dəyişdirmək gücündədir.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
altinci sinife kecende nece oldusa sinifleri bolduler.o zirpi qaqaslar getdiler ,o vaxtlar duxda sinifler deye adlandirilan "c" ve "d" siniflerine.birden ortam bos qaldi.teze qocu lazim idi.zaten evvelceden oglan sayimiz az oldugunnna ve oglanlarinin coxu ciliz oldugunnan menim kimi orta seviyye eqoyist usaga furset dusmusdu.hiss eliyirdim ki nese bular mennen cekinir.
bahooo.qoculux donmeim basladi.tenefusde qiznan geden sinif yoldasima arxadan celme atmaxmi istiyirsen, sinifde nese artiq eskik soz danisana " seni colde tutacam" baxisi atmaq mi deyirsen.gormeyen gunler gorurem.o biri sinifin qoculariynan zad munasibet qurmaga da calisiram hele. oz ozume fikirlesirem ki qocu oglanin qocu dostlari olar.ama tabi o biri sinifin qoculari menim iki qatim oldugu ucun meni hec sikine taxmirlar.qocu ortamlarda o birilerinin en menasiz zarafatina gulen bir cepis olmusam.amma gel gor ki sinifde diktatura.amina koyim.
sonra bir iki ay kecdi.kendlerin birinnen bir usaq getirdiler.bizim sinife.normalda bele usaqlari d-de ye o da olmadi c-ye vererdiler.fikirlesirem ki ala bu kentosu kim getirdi bura.tabi sinifin qocusu olaraq usaga ilk gunnen goz dagi vermeliyem ki soz sahibinin kim oldugunu bilsin.usaq da texminen mennen eyni boylarda eyni cekilerde di.basqa bir ortama dusmeyin ve kenden rayona gelmeyin tesiriyle tabi usaq ilk vaxtlar mennen yaman cekinir.men de getdikce sixisdiram.
amma bir gun artiq dozmedi.beden terbiyesi dersi idi.bu dersin axirinda hami bir eyrde geyinmeye gedirdi.her hefte bu vaxti men uasqlara iyrenc zarafatlar ederdim.qocu olara bunun gotune tepik,buna sille falan filan.hay amk .yadima dusende qizariram.neyse.
novbe geldi bu qaqasa .buna nese bir hereket verdim.bu tepki vermedi.menim de bu hereket xosuma gelmedi.buna bir de bir tepik vurdum.pay atonnan .qaqas volkan kimi partdadi.muhammed eli kimi boks pozisiyasi aldi bir saniyede.men tabi noluyo amk diyene qeder bu bir yumruq iki yumruq mene caldi.ulan beynim icinde "dayak mi yiyorum ulan ben?noluyo burda " deyen qeder bir iki yumruq yedim.men de atildim bunu ustune . tabi qoculugu subut etme zamani ama qoculuq tecrubesi olmadigi ucun ne doyusmek bilirem ne bir pox.oysa bizim novcavan kend usagi kendde oyrendiyi fiziki tecrubesini ustumde cox gozel yoxluyur.tabi menim kimi son 3 yay tetilini tv qarsisinda kecirmis bir usaq olaraq bedenim bele seylere hazir deyil.
neyse bu usaq meni bir yaxsi doydu.allahdan muellime filan geldi de meni ellerinen ala bildiler.
ulan bu yasima gelmisem.adam icinde o qeder utandigimi xatirlamiram.6 il ust uste cempiyon olub qizil kemerine bir amatore itiren bokscu kimi sanki tum sohretim izeetim gedib.mene arxadan lag elyib gulenler.sozumu ciddiye almayanlar.amk 6. sinif usaginin kecirdiyi strese bax.senin neyine qoculuq amk.
neyse.tabi pes etmek menim ucun olum oldugunnan.eve gelib planlar qurmaga basladim.sabah dersden cixanda qaqasnan yene doyusecem.amma minejem onu bu defe.ve yerimi yenide qazanacam.
o biris gun getdim.dersden sonra usaqlar filan yigilisdi tabi,hamiya melum idi ikinci raund olacagi.ulan usag yene meni essek kimi cirpdi.zor qaldirdilar yerden.vay anasini sikiyim deye dondum.tabi pes edermiyim."pes etmek yox aci yok roki aci yoookkkx" deyere o biri gun daha onnan sonrasi gun daha ve her gun doyusurem bu gedeynen.bir defe olsun da bir pox eliye bilmirem.bedenimde doyulmekden agrimiyan yermek qalmiyib.eve gelirem.evdekiler de hiss eliyib ki ala bu usaq ne pox qayirir.her defe bir yalan deyirem.yalanlarim da qurtarir.artiq her gun seher durub sinife getmeye nifret eliyirem.olacaqlar melumdu.gedecem .ders cixisi hami toplanacaq.yene o qaqasdan bir iki sille tepik.men yerde uzanacam.hami o qaqasna bir yerde gedecek.men zor gun ayaga qalxib eve qayidacam.yixilim bele heyata.amma pes etmek bir secim bele deyil.gerekirse olurum orda ama pes etmem.zaman kecdikce bu qaqas bir az casir.deyir ala bu usagi doymekden yoruldum o doyulmekden yorulmadi.az vurmaga basliyir yazigi gelir.vay anasini.bu mene daha cox tesir eliyir.
hem de artiq bu doyus bildiyin usaqlar arasinda ders cixisi eylencesi olub.perashkisini alib gelenler, dersden qacib baxmaga gelenler.amma netice deyismir ki deyismir.
artik iki ay kecir.ve her gun eyni sey.
neyse.bir gun yene derse gedirem.birinci ders riyaziyyatdi.gozume tabi yene ders zad gorunumur.beynimde yene planlar.yox bele vurdsam belke bu terfe yixilar falan filan derken hiss eliyirem ki usaq derse gelmiyib.bu usaqda bizim sinife geldinnen beri hec derse gelmemezlik elemezdi.hec kimnen de sorusa bilmirem tabi.ucuncu dersde sinif rehberi gelib ders muellimesiynen sohbet eliyerken esidirem ki usaq kend mektebine geri qayidib.anasina deyib ki rayon mektebindeki usaqlar tam psix diler.oyrese bilmeyib.adama bak amk.her gun dayak at ve bize psix de.lukse bax.sanki dayak yeyen o.
ulan icimde bir sevinc bir saddix.birden yadima dusur ki men o qaqasla doyuserken onu destekleyenleri sikme zamani simdi.hepsini teker teker.amma bir problem var.artiq haminin qabaginda o qeder doyulmusem o qeder qabiliyetsiz oldugumu gostermisem ki,sinifin en eziye yaxinlashsam mene sozsuz sohbetsiz dalacaq.poxu yeyecem yeni.
ve bu fikirden el cekirem.
ulan uzerinnen iller kecib.o qaqasin her gun meni doymeyi ve sonrasinda sinifin butun oglanlarini yanina alib getmeyi yadimnan cixmir.o qorxu o izdirab o qurur.amk nasi bi kafaysa altinci sinif usaginda.
cox insan mektebdeki doyuslerini statistikasina biler.bu qeder doydum bu qeder doyuldum.sagolsun o qaqas menim statistikami sihti atdi iki ayda.146 doyus .4 qalibiyyet 142 sikilme.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
amma həmin məktəb mənə 2 dost qazandırıb ki, onlar da başqa sinifdəndir.
üzv ol