24. Hərdən elə biri ilə tanış olursan ki, enerjin o dəqiqə üst-üstə düşür və bir-birinizi cəlb edirsiniz. Çox qısa zamanda qaynayıb qarışırsan. Aranızda dialoq olmasa belə yaxınlıq hiss edirsən. Elə bil 40 illik tanışındı.
Bu yaxınlarda təcrübə proqramına müraciət etmişdim, dünən də seçim mərhələsi idi. içəri girəndə gəldim bir nəfərin yanında oturdum, yavaş-yavaş söhbət etməyə başladıq. Sonra başqaları da gəldi və ümumi aramızda səssizlik oldu. Mən də ortamı yumşaltmaq üçün bir zarafat etdim, özü də çox şit zarafat idi. Belə zarafatları da ancaq yaxın adamların yanında edirəm, deyirik, gülürük. Mənim zarafatıma qarşılıq o da bir zarafat etdi. Bundan sonra daha çox simpatiyam yarandı ona.
Seçim mərhələsi başlayana qədər ixtisas və ümumi təcrübə proqramı haqqında xeyli söhbət etdik. Seçim mərhələsi də qrup tapşırığı kimi bir şey idi. 100 nəfəri 12 qrupa bölüb tapşırıq verirdilər. Yuxarı çıxanda öyrəndik ki, ikimiz də eyni qrupa düşmüşük. (baxma: Təsadüfün beləsi)
Mərhələ də ondan ibarət idi ki, tapşırıq verirdilər və 20 dəqiqə ərzində həmin tapşırıq əsasında təqdimat hazırlamalı, şifahi şəkildə bunu təqdim etməli idik və hər qrup üzvünə də 2 dəqiqə vaxt düşürdü. Necəsə oldu, ona vaxt az düşdü, və demək istədiklərini tam deyə bilmədi. Buna görə biraz pis olduğunu hiss etdim. Ondan sonra mən danışmalı idim, vaxtımın bir dəqiqəsini öz danışığıma sərf elədim, və fikrimi tamamlamalı idim, bu anda “qrup yoldaşımın bununla bağlı maraqlı təklifi var” deyib topu ona atdım. O da biraz duruxdu amma özünü itirmədən qabağa gəlib danışmağa başladı, elə bil gözləyirdi belə bir şeyi. Danışığının qurtarmasına yaxın mənə söz verdi, mən də öz əlavələrimi etdim və təqdimat boyu danışdığım fikirləri tamamladım. Aramızda yaxşı harmoniya yaranmışdı, elə bil hazırlaşıb çıxmışdıq ora. Düzü, verilən 2 dəqiqəni 4 dəqiqə etdik, amma sağolsunlar təşkilatçılar bunu problem etmədilər, sona qədər qulaq asdılar.
Elə bir xasiyyətim var ki, tanımadığım ortamda və adamlar içərisində dəhşət sıxılıram. Amma həmin yerdə bir nəfər yaxın bildiyim adam varsa, abırsız həyasız biri oluram. Demək, seçim mərhələsinin əvvəlində və sonunda kofe fasiləsi oldu. Əvvəldə heç kimi tanımadığıma görə gedib özümə çay süzməyə belə çəkinirdim, bir dənə sirab götürdüm onu içirdim elə. Seçim mərhələsi bitəndən sonra isə getdik həmin yerə və yemədiyimiz şirniyyat qalmadı. Çayı kofeyə qatıb gülə-gülə içirdik. O hala gəlmişdim ki, 3 saat əvvəl çay süzməyə çəkinən biri şirniyyatın üzərinə çay üçün qoyulmuş limonu sıxaraq yeyirdi.
Çıxandan sonra ikimiz də metroya düşdük. Yol boyu da xeyli söhbət etdik. Cəsarət edib nömrəsini də istəyə bilmədim ki, bəs nə qəşəng tapışmışıq da, bir də harda görəcəyik bir-birimizi. Nə deyim, ümid edirəm, təcrübə proqramına seçilərik, ya da həyatın başqa bir məqamında yenidən qarşılaşarıq. (baxma: bir xatirə qaldı səndən)
20. Tanım: iki insan arasındakı könül bağı əsasında qurulan münasibət.
Uzun zamandır duyğu yüklüyəm, sözlük. Ölkədə baş verənlər, pandemiyanın vs təsirindənmidir bilmirəm, amma bir tez-tez keçmişə gedib gəlirəm.
Mən öz keçmiş, uşaqlıq dostumundan çox darıxıram. 3 gündür eyni yuxunu və eyni simanı hər gün görürəm və telepatik bir insan da olduğumdan əminəm ki, başına nəsə pis bir hadisə gəlib. Yaza bilmirəm özünə heç bir şəkildə.
Kiçik şəhərlərdə, hamının bir-birini tanıyacaq qədər böyük olmayan yerlərdə uşaqlığını keçirənlər bilər. O torpaqlarda əgər 18 yaşına gəldinsə artıq sən evlənməlisən. Buna məhkumsan. Mənsə öz dostumu sırf o səbəbdən itirdim. Mən ondan şanslı idim dəfələrlə, çünki təhsilimi dəstəkləyən ailəm var idi. O isə dominant, macho bir atanın göstərişi ilə 18 yaşında, məktəbi bitirəndən 1 il sonra evləndirildi zorla. Etiraz edə bilməzdi. Özüməmi təsəlli olsun deyəmi deyirəm bilmirəm, amma şərq ölkəsində, atasız böyüməyi bir əksiklik yox, artı olaraq görürəm. Atası olmasaydı yenə də evliliyə məcbur edilərdi? Məni ən çox yaralayan isə onun bunu qətiyyən istəmədiyini bilməyim idi. Ortaq o qədər xəyallarımız var idi ki. Evdə dəfələrlə ailəsi ilə əlaqə saxlayıb fikrindən daşındırmaq istədik, amma razı olmadılar. Evli olduğu insansa telefon belə istifadə etməyinə icazə vermirdi, indi bilmirəm vəziyyəti nə yerdədir. Təccübləndirmədi, əlbəttə, amma çox pis yaralayır.
Mən bilirəm hazırda bənzər taleyləri yaşayan qızlarımız var, onlar üçün əvvəldən planlanan, seçilmiş həyatları yaşayan. Özləri hələ böyüməmiş, uşaq böyütmələri istənilən.
Öz seçimləri ilə yox, başqalarının onlar üçün verdiyi hökmlərlə yaşamağa məhkum edilən.
Aralarında o həyatları o uşaq ağılları ilə qəbullənib, xoşbəxt görünənləri olur. Bəs istəməyənlər necə? Nə etsin, məsələn, atasını öldürsün? Ya evdən qaçsın?
Lənət olsun ki, əlimizdən bu zeyniyyətdən bir gün qurtulmağı arzu etməkdən başqa bir şey gəlmir.
Dostuma gəldikdə isə, mənim ay savaşçım, ümid edirəm ki, hardasansa bu dəqiqə sən orda xoşbəxtsən, olmasan belə, əminəm ki, sən gülmək üçün bir səbəb yaratmısan.
(baxma: my sailor moon)
(baxma: Thank you for being my childhood)
17. bəşərin anadan olandan ölənə qədər sorğulamalı və dərk etməli olduğu anlayış. hər kəsdə başqa cür gətirir. insanların çoxu "həqiqi dostun" olmadığına inanır. sovetdən qalma insanlarda bu daha çox müşahidə olunur, nədənsə. insanın həyatının mənası budur, hər mərhələdə yenə eyni sual: yenə cəhd edimmi? (bu dəfə bacaracağammı?) dost olmaq və ya dost olmağı öyrənmək üçün çox şey yaşamaq lazımdır.
bütün həyatımı dost olmağa həsr etmişəm. 7-8 yaşlarında olarkən, məhlədə uşaqlarla oynayarkən ən gec mən evə qalxırdım. halbuki hamının anası aşağı-yuxarı eyni vaxtda uşağını evə çağırırdı. amma "dostlar"ımı qoyub evə qalxmaq o vaxtlar uşaq şüurumda xəyanətə bərabər idi. həri, ən sonuncu adam da anasının hədələrinə boyun əyib getdikdən sonra yavaş-yavaş qalxırdım yuxarı. ya qapı açılmır, ya içəri daxil olduqdan sonra tumanla çölə çıxarılıram, ya döyülürəm... yuxarı qonşunun gəlib valideynlərə "mənim xətrimə içəri salın" deməsi və s. illərlə gözlədim mənimlə sona qədər bir nəfərin qalmasını. heç kim qalmadı.
məktəbdə də heç nə fərqli deyildi. həmişəki kimi dostla bağlı bir hadisə baş verəndə "durub düşünməmək", həmin od-alovla yaranmış hallara könüllü düşmək. şübhəsiz ki, xasiyyətləri bir-birinə yaxın olanlar daha tez dost olurlar, amma yaş artdıqca fərqliliklər də bir yerə sığa bilir.
heç oxumurdum. yəni, konkret heç. 7-ci sinifdən 9-cu sinfə qədər müəllimlərin ifrat güzəştlərini çıxmaqla, demək olar ki, 3 aldığım belə olmurdu. hər şey bomba idi. zarafat, mırtlaşmaq, müəllimləri "birgə" ələ salmaq, futbol - sabahkı oyunun xəyalı ilə keçəcək gecədə səliqə ilə stuldan asılmış formalar, digər "dost" qrupları ilə (siniflər) rəqabət, bu rəqabətdə daha da möhkəmlənən dostluqlar... gəl gör ki, 9-cu sinifdə oxumağa qərar verdim. dəftər tutub hər gün neçə saat oxuduğumu qeyd edirdim... 14 oktyabr - 3 saat 20 dəqiqə, 15 oktyabr - 5 saat 15 dəqiqə... bir ara ard-arda 20 gün 5 saatdan az oxumadığımı oxuyurdum dəftərdən. bu əmək nəticəsini verdi, 2 il boyunca bütün imtahanlarda 24 nəfərdən həmişə son iki yerdən birini tutan adam 7-ci, 6-cı sıraya yüksəldi. amma mən yenə eyni adam, eyni hərəkətlər, dostlarıma yenə möhkəm bağlı idim. bir müddət sonra yaxın dostların bu uğuru həzm edə bilmədiklərini, arxamca danışdıqlarını, quyumu qazmağa çalışdıqlarını gördüm. dəhşət idi! və mən bu vəziyyətdən hansı çıxış yolunu seçdim? rəqibləri düşmənə çevirib üstlərinə şığımaqda? xeyr. bəzilərinizə görə, yüz faiz axmaqlıq hesab olunacaq bir hərəkət etdim: ciddi-ciddi dəftəri götürdüm, zibilliyə atdım, oxumağı dayandırdım. bəli, dostlarımı itirməmək üçün. insan nə qədər axmaq ola bilər? o qədər axmaq olmuşam, yəqin ki.
mənim kimi insanların olduğuna inanıram, artıq belə olan bir neçə nəfəri də tanıyıram. (gülümsəməni hiss etdim)
heç vaxt bezməmişəm, cəhd etməyə davam edəcəyəm. başqa cür yaşamaq mümkün deyil.
10. biri ilə yaxşılıq görmək üçün dostluq edirsənsə demək dostluğun saxtadır. dosta yaxşılığı borc kimi verirsənsə demək dostluq anlayışın saxtadır. əslində dostlar bir birinə borc verə bilərlər. mənim burda vurğuladığım borc yaxşılıq donu geyindirib gizlin soxuşdurulan borcdur.
kimi görsəm dostluq mövzusu açılan kimi mənim çoxlu dostlarım olub heç biri yaxşılıq qanmayıb. o qədər yaxşılıq etmişəm əvəzini vermiyiblər ya da itirib axtarmırlar deyirlər.
əgər etdiyin yaxşılığın əvəzini nə vaxtsa istəyəcəksənsə bunu öncədən yaxşılıq etddiyin adama deməlisən ki bax bu yaxşılığı sənə edirəm sənin də mənə bir yaxşılıq borcun var. əgər o bunu qəbul etsə hə demək sənə borcu var. yoxsa ki şərtsiz, razılaşmasız elə-belə yaxşılıq edirsən sonra da həmin dostla aran pisləşən kimi etdiyin yaxşılığı ona xatırladırsan sanki bir borc kimi geri tələb edirsən ya da etdiyin o yaxşılığı xatırladıb ondan daha dəyərli yaxşılıq etməsini istəyirsən çünki sən ona zamanında yaxşılıq etmisən deyirsən. adama qayıdıb deyərlər belə sikiməki yaxşılıq etmisən səndən xaiş etmişdim blət? yoxsa səndən bu yaxşılığı borc götürmüşdüm?
bu tiplər sevgiliyə aldıqları hədiyyələri də geri istəyəcək potensialdadırlar.
əgər səni heç kim axtarmırsa, hamı itirməyə, azdırmağa çalışırsa demək sən lazımsız bir zibilsən. hər kəsin maraqları dəyişir. bunun baş verməməsi üçün daim özünü inkişaf etdirməlisən, dost dediklərinə paz olmamalısan. ola bilər ki bügünəcən birlikdə futbol oynadığın dostun sabahdan başqası ilə öynasın. burda günah onda deyil. o xəyanətkar da deyiil. sadəcə sən zəifsən.
mən assosialam heç kimlə dostluq etmək istəmirəm ona görə yox ki heç kim yaxşılıq qanmır. sadəcə ətrafımda mənə maraqlı, mənlə eyni beyində olan adamlar yoxdur. istədiyim tərzdə olan adamları yalnız internetdə tapa bilirəm. onlar da məndən çox güclü olan adamlardı. mənə qoz qoymurlar heç *
glş
ümumiyyətlə dosta ehtiyacım da yoxdur. dost deyəndə birlikdə dərdləşəcəyin, pivə içib, birlikdə harasa gedə biləcəyin, darıxanda zarafatlaşa biləcəyin adam başa düşürəm. mənim də buna ehtiyacım yoxdur. çünki mənim əyləncəm pivə içmək, bara getmək, birlikdə parkda qız tutmaq deyil.
21. Əvvəllər çox yaxın olduğum bəzi insanlar var idi. Bir insanla lap yaxın idik. Dost idik. Artıq danışmırıq. Danışsaq da, söhbətimiz ancaq salam, sağ oldan o tərəfə keçmir. Uzaq yerlərdəyik. Həm məsafə olaraq, həm də ruhən uzağıq. Bir vaxtlar, demək olar ki, hər günümüz bir keçərdi. Sonra aramızdan, deyəsən, qara pişik keçdi. Çox sadə, mənasız bir məsələ üstündə mübahisəmiz düşdü. Geriyə dönüb baxanda görürəm ki, əslində, günah, deyəsən, daha çox məndə idi. Amma mənə deyilən sözlər də çox ağır idi. Lənətə gəlmiş qürurum imkan verməzdi ki, üzr istəyim.
O gündən sonra bir müddət danışmadıq. Sonra "barışdıq". Amma bu barışıq sözdə idi. Artıq əvvəlki kimi yaxın deyildik. istəsək də, ola bilməzdik.
Mən ümumiyyətlə, bitən istənilən münasibətin yenidən bərpa olunduqda əvvəlki halını saxladığına inanmıram. Alınmır. Ən azından, məndə alınmır. Bir müddət əvvəl həmin dostumun mənə ehtiyacı var idi. Həyatında ağır bir dönəm yaşayırdı. Həm uzaqlıq, həm də qürur mənə imkan vermədi ki, nəsə edim. Dəstəyimi quru sözlərlə ifadə etdim. Amma hər dəfə fikirləşəndə səhv addım atdığımı düşünürəm. Ola bilsin ki, o da dostluğumuzu geri qaytarmaq istəmir. Bəlkə əzab çəkən sadəcə mənəm. Bilmirəm.
Dostluq qurmaq mənim üçün həmişə çətin olub. insanlarla tez dil tapıram. Amma uzun müddətli münasibətlər mənə görə deyil. Bacarmıram. Tez bezirəm. Ya da nəsə səhv hərəkət edirəm. Özümdən uzaqlaşdırıram yaxın olmaq istəyənləri də.
(bax: itirilmiş dostluq)
23. Bir az əvvəl bir ilə yaxın tanıdığım bir yoldaşla Aristotelin dostluq təsnifatının adaptasiyası olan "friends for reasons, friends for seasons, friends for life" söhbəti gedən bir video paylaşdım. Heç bilmirəm həmin insanın 3-cü tip olduğunu necə düşündüm. illərin dostluğunu qısamüddətli bir soyuqluqla bitirmiş biri üçün bir az gülməlidir. Sadəcə mənə qarşı çox yaxşı olduğu üçün kiçik bir jestdən başqa bir şey deyildi əslində. Həm də artıq görüşmədiyim, görüşəndə də uzun dialoqlar qura bilmədiyim insanları belə kateqoriyalaşdırmaq bir az rahatlatdı.
12. dostluq iki eyni səviyyəli insan arasında getməli, nisbi "simmetrik" olmalıdı. biri üstün olduqca o biri yerində addımladıqca bu-dostluq qırılır. ilk olaraq yerində addımlayanın paxıllığı soyumaya səbəb olur, bunu o, heç biruzə vermir sadəcə yoxa çıxır bir müddət sonra. əgər bu baş vermədisə, onda irəliyə gedən də bu qırılmaya səbəb olur. çünki onun ağıl səviyyəsi həmənki deyil keçmiş şeyləri müzakirə edə bilmir köhnə dostu ilə, əsasən belə hallar universitetə girən və girməyən məktəbdən başlayan dostluqda olur. ilk olarq sıxıntı sonra inamsızlıq və ən axırda ümumən həmin insanla söz tapa bilmir, gələn dəfə bu halın baş verməməsi üçün gələn dəfənin özünü "skip" eliyir, axı onun artıq yeni dostları var və o irəliyə gedir tanışlarınında sayı artacaq o biri isə həyatını həminki vəziyyətdə axıra qədər gedəcək sadəcə həyat təcrübəsi qazanacaq, əgər lap qocalanda aralarındakı sosial fərq o qədər böyük olmazsa köhnə dostluq yenidən canlanır ancaq bu dəfə başqa tərzdə. görəsən bu təbii bir şeydi yoxsa insanlar tərəfindən yaradılmış süni bir hal?
26. 6-cı sinif, dost anlayışını yeni yeni dərk edirdim, fikirləşirdim hamının həyatında ən azı bir dostu olmalıdı, hansı ki, düşəndə əlindən tutsun, hər gün sənlə vaxt keçirsin, bir-birimizin evinə gedib gələk, rahat oyun oynayaq, velosiped sürək, yarışaq. dostum olması üçün ən yaxşı variantın kim olduğunu düşünürdüm ən səs-küylü dərsimiz, rəsim idi, sinifdə demək olar heçkimin rəngli qələmləri yoxuydu, məndən başqa. atam bir şeyə ya gərək duymaz onu almaz, ya da alırdısa ən yaxşısını alırdı. rəsm dəftərimə simruq, əjdəha, pegasus və ətrafı dağlar olan tək, yalqız bir ağac çəkmişdim. müəllimin də favorisiydim, onsuz onun favorisi olmağa nə varıydı ki? sakit qal, ol mənim öz oğlum. elə hey arxama baxırdım kim, kim ola bilər axı?, məhəmməd? cındırın yekəsidi saatımı alıb iki ay qaytarmamışdı, alanda da işləmirdi. cəlal? qolu güclü div kimi uşağıydı, amma özünün fərqində deyildi. rasim,kənan, səbuhi zad desən üzdən oxuya bilmirlər. bəlkə eltac? bütün məktəb bizi bir rəqabətdə görürdü, o da bunu özünə inandırmışdı, axı atalarımız eyni işi görən rəqib biznesmenləriydi, ən pisi də köhnə sinifyoldaş olub, indi salam belə alıb verməyən dostluqları var idi. bəlkə tural? evə gedəndə bir yerə qədər eyni yolu gedirdik, ama tupoy idi, tez qaza gəlirdi onun zibilinə hər gün döyülürdü, ama ürəyi də təmiz uşaq idi, 8 mart üçün bir dəfə evinə getmişdim qızlar üçün rəngli kağızdan güllər hazırlayırdıq, həmin gün evə gec getdim deyə anam öldürmüşdü məni, ama qızların qəlbin oğurlamışdım o gün. hələ röya, ilk eşqim, o parıldayan gözləri. sinifin ən gözəl qızı. sinif rəhbərimiz bizi bir otuzdururdu, axı ares sakit uşaqdı, dili içindəkiləri fısıldaya bilməyəcək qədər zəif ürəyi vardı.
evrika, evrika! kərim, sərin qaqaş, ama evimiz bir birindən çox uzağıydı, mən kəndin çayının başında idimsə o sonundaydı. yoxa lənət, məhəmməddən ki yaxşıdı!
kərimdə hər gün mənim kimi atasından 20 qəpik alırdı, abbas əmidən yemək almaq üçün. adı kimi doldurmuşdu dükanını, seçim çox idi, 6 m² olan xırda yer bizə bravo hiper marketiydi, elə ki tənəffüs vuruldu, ilahi qiyamət, tənəffüz bitəndən sonrakı leşlər hiroshima, nagasaki!
qış aylarında atam qaz verdi ki,-"ged tənəffüsdə çay istə abbasdan", dedim istəyim görüm nolacaq ki uzağı, yerindən durdu,-"otur, dedi, mən də çay içəsiyəm", köhnə daş pletkanı yandırdı, oturmuşam, böyük tənəffüs hamı mənə ferrari 812 gts-ə baxan kimi qayıdıb birdə baxırdılar. axı müəllimlərdən başqa heçkim çay içməzdi bufetdə. axırda cibimdə 44 dəfə kruq eliyən manatı uzatdım, götürmədi, dedi nə vaxt istəsən gəl içəy. kərim həmişə kökə alardı, kalidorun küncündə sınıq, söküy isti atepleniyə dayanırdı, mən də yanında, grax ya da cips alırdım, doymağı yox ləzzəti fikirləşirdim, içində iki dənə olurdu kökə birini təklif edərdi israr etmədikcə götürməzdim, götürsəmdə özümkün uzadardım, mütləq götürməliydi hər halda.
9-ci sinifə qədər günlər biri birini təkrarladı, riyaziyyata gedirdim, bibimin yoldaşının yanına, kitab yoxuydu deyə savalan qəzetindəki məsələləri elətirirdi, hərdən də yaza bilmədiyim tapşırıqlarımı yazmağa kömək edirdi, maraqlı kişidi özü, ama bizim öz kəndimizdə dərs deməzdi, vaxtı ilə mənim məktəb müəllimimlə mübahisə edib çıxmışdı ordan. elə onun hayıydı ki, hüseyn müəllim mənə bütün tapşırıqları yazdırırdı, bilirdi, balabəy müəllimin yanına gedirəm, çətin misal yazdırıb ilişirdi məni bir dəfə
-noldu, balabəy öyrətmiyib bunu sənə?
demişdi yadımdan çıxıb.
-vaxt var idi 5-ci sinifdə, məsələni başa düşməyəndə ağlıyırdın, gözün suyun tökürdün, indi dərsdə danışırsan, kefinə almırsan məni. (ayağa qalxıb)
keç otur, dərsə qulaq as
kərimin də bibisinin yoldaşı riyaziyyat müəllimiydi*
hər ingilis dili müəllimin hamilə olmağı kimi oldu bu lap
, mənim dərsim bitəndən sonra onlara gedirdim, həmişə həyətdəki tualetdə tapırdım onu nə əcəbsə, yaşın verdiyi həyəcan yəqin ki. hazırlaşana qədər, youtube-a girib bir iki mahnı yükləyirdim, king of thiefes`ə*
o vaxtdan oğru yolu
də girib kimsə yerimə hücub edibmi deyə baxırdım. kərim gələndən sonra da düşürdük yola. kərimin yol boyu elədiyi söbətlər, zarafatlar həqiqətən də bizdən daha yetkin olmağını hiss elətdiridi. bizim evə 5 dəqiqəlik məsafə qalmış sağollaşırdıq, o dərsə mən də evə. onun əhatəsi geniş idi, tək qalmazdı, əmisi uşaqları da həmişə yaxınlıqda olardı.
kərimin tutqusu var idi, bir arzusu, naxçıvan hərbi akademiyasına qəbul olmaq, fhn-də işləmək, qohumu da orda qalırdı bir neçə dəfə getmişdi, fhn maşınındakı uşaqlıq şəkillərin göstərmişdi. hələ bir dəfə şəhidlərin şəkillərini göstərirdi, bu adam bu olub və s. içlərindən birini, dostumla eyni soyadı olan birini göstərdi, onun kimi qəhrəman olmaq istədiyini dedi. nə təsadüf ki ən xoşladığı kino da sungurlar idi.
bir müddətdən sonra kərim çox çəki itirdiyini görürdüm, belində problem olduğunu deyirdi, həmin vaxt nə olduğunu başa düşmürdüm. bir neçə aydan sonra korse taxmağa başladı, amma bildiyin korseler kimi deyildi kalçyuk ama daş kimi bərk, çiyinlərindən belinin ən arxasını bir zireh kimi tutmuşdu sinəsini də. uşaq ağlı, bizimkilər zaraftlaşdılar, elədilər. mən isə, mən sarsılmışdım, o qədər söz o xəyallar kim reallaşdıracaqdı onları, kim yaşıyacaqdı kərimin həyatın? qucaqladım kərimi, ama toxunmurdum ona bədənin istiliyini hiss eləmirdim, skalyoz idi kərim. 2 ilə yaxın onla oturdu durdu kərim, bir dəfə rahat oturmadı bəlkədə. heç kefini pozmadı ama. ya da bizə göstərmədi qaranlığın, o gündən həmin sərin qaqamız soyudu.
qız sevmişdi digər sinifdən, şəhərdən yeni gələn, sarı saçlı, mavi gözlü gözəl. şəmslə qəmər kimiydilər, kərim ona görə yolunu uzadar, evinə ötürər, sırf o hazırlığa gedib oxuyardı deyə o da onunla gedərdi. vaxt keçdi, yaxşı-pis günlər oldu, qəbul nəticələrimiz çıxdı, qız balına görə kollec yazdı deyə, kərim də kollecə yazdı, halbuki şəhərdə bəlkədə ödənişsiz oxuya biləcəyi halda hansısa rayon kollecinə, bir qıza görə. hansı ki o qız hazırda nişanlanıb. bəs kərim? kərimə nə oldu? oturdu üzdən oxumağı bacarmayan dosları ilə hər gün çayxana, siqaret, damino, məşədi baba, vüqar, aydın, hərdən bir azrep onu da azaltdı ama kruqa görə, mən şəhərdə olanda ancaq danışırdıq repperlərin verseündən, təzə track-lərindən. day onu da etmirik. mən də qulaq asmıram artıq.
insanlar arasındaki ayrılmaz bağlara verilern ad. ama bir qadın üçün dostluq :
hemcinsidirse araya qısqanclıq girende şire çevrilir,
qarşıcinsdirse araya qısqanclıq girende meleye çevrilir, egosu şişir.
iki gözel qadın heç vaxt dost ola bilmezler, ikiside bir birini qısqanar çünkü, ona göre hemişe diqqet etmişem bir çirkin - bir gözel qız çox yaxın dost olur, çirkin gözele "gözelim menim" deyir(qebul edir ki qız çox gözeldi başqa edecek birşey yoxdu", gözel çirkine "şirinim" yada " meleyim" menim (bu da o birinin xetrine deymesin deye egosunu oxşayırki sende yaxşısan". guyada indi.
16. Nicat mənalının bir vaxtların məşhur dostluq haqqında video hekayəsinə oxşayan hekayəli meyxana tərzi şeyi. ibrətamiz mövzulu serial kimi. Görəsən, hansı birinci çıxıb.
(youtube: )
(youtube: )
indi gəlib manıs mahnılar paylaşır neçə gündür deyə vurmayın. Nostalgiya yaşayırdım youtube-da, diqqətimi çəkdi. Uşaqlığımda pink floyd çalmırdılar bizim tv-də. *
:/
27. dostluğun ən sevdiyim tərəflərindən biri də onun özünü təsdiq etməyə ehtiyac duymamasıdır.Halbuki sevgi belə deyil.Sevgi təsdiq istəyir,kompliment istəyir,özünü xatırlamağa, "Səni sevirəm"-ə ehtiyac duyur.Çünki sevgidə seks var,"sadəcə ona aid olmaq" var.Dostla birlikdə keçirilən zamanın davamediciliyi sevgidə olduğu qədər önəmli deyil.Sevginin əksinə araya zaman girsə belə qaldığın yerdən davam edə bilməkdir dostluq.Və ən önəmlisi,ilk cümlədə vurğuladığım kimi,özünü xatırlatmağa ehtiyac duymayacaq qədər güclü bir bağdır.Dostuma "sənin üçün darıxdım" və ya "səni sevirəm" desəm böyük ehtimalla gülər və bezənə qədər lağ edər mənə.Çünki dostluq,haqqında danışıldığı və sözlərə töküldüyü zaman sahib olduğu dəyəri qarşılaya bilmir.Bəlkə də buna görə bəzən məsafəli olduğumuz və ya ilk dəfə gördüyümüz birinə xitab edərkən "dostum" deyə xitab edirik.Çünki əsl dostlarımıza heç vaxt "dostum" demərik.
22. Ən azından şəxsən mənim və ətrafımdakı insanların həyatında olmadığı anlayış.tanış,iş yoldaşı,universitet qrup yoldaşı filan bunları keç əsl dostdan danışıram hansı ki,ailəni belə etibar edəcək qədər güvənə biləcəyin?sanmıram indi dövrdə.tanış,yoldaş,buddy,priyatel nə istəyirsən deyə bilərsən amma əgər 100 faiz güvənmirsəmsə o dostum deyil mənim.
19. mənası qədər ali olan kimləsə qarşılaşmadığım üçün, heç kimlə aramda olmayan münasibət.
bir müdrik deyir ki, dost seçəndə diqqətli olun. dostla yolunuzu ayıranda daha çox diqqətli olun. düz deyir, valla. hələ ki dostluğu bitirmək istəyəndə səni düşmən olaraq görən insanların çoxluq təşkil etdiyi cəmiyyətdənsinizsə, daha daha diqqətli olun.
bu yaşıma qədər çox adamla tanış olub dostluq etməyə çalışmışam və bir şeyi öyrənmişəm ki, dostluqda oğlanlar daha səmimidilər, nəinki qızlar. baxçada, məktəbdə, elə universitetdə də demək olar həmişə oğlanlarla söhbətləşib dərdləşmişəm. demirəm qızlar elə pisdi, belə pisdi, yox. qızıl qızlar da az deyil. bəs nədi problemim?
məktəbi qurtaranda universitetə real dostluqlar tapmaq ümidi ilə getmişdim. tapdım? xeyr. çox yaxşı qızlar, oğlanlar tapdım? tapdım. bəs nə? di danış qurtar da.
universitetdə həmişə başım aşağı tək takılıram, amma arada mən daxil 5 nəfərlik qız kruquyla da fırlanıram. yoxsa təklikdən içim öz-özün yeyir. hamısı ayrı-ayrılıqda çox ama çox yaxşı qızdılar(yaxşılıq nisbidi, amma oralara girmirəm, elə normal, yaxşı qızdılar vəssalam), hamısıyla çox yaxşı yola gedirəm, yaxınıq, okay, amma aramızda ölçülə bilməyəcək qədər məsafə var. hamısı baxımlı, şellaklı-mellaklı, glamur, gözəl qızdılar. stip gəlməmişdən qabaq pulu salonlara, kafelərə rezerv edib "xərcləyirlər". mütəmadi izlədikləri saytlar, səhifələr, bloglar hamısı fashionla, kosmetikayla əlaqəlidi. abi, mən burda qızları pisləmirəm, qəti pisləmirəm, əgər elə fikir formalaşdırdımsa, bir şeyi deyim ki, dost sayılmasaq da nəsə olsa birinci yanlarına qaçacağım adamdılar, bomba qızlardı. amma ki, qurban sənə, film seçməmiş nəyəsə baxmağa gedəndə sənlə onlar arasında kəskin zövq fərqi yaranırsa, kitabxanaya bir yerdə gedə bilmirsənsə, söhbət açıb nədənsə danışanda "nə çəkmisən sən canı?" sualını eşidirsənsə, ad gününə kitab almalarını istəyəndə "ciddisən? başın xarab olub ay qız? kosmetika zad alaq da üzünə nəsə vur" cümlələrini heyrətlə deyirlərsə, sırf onlar narahat olur deyə yanlarında içə bilmirsənsə, din söhbəti edəndə radikal düşüncələrini ortaya atıb sənin necə çoxluqda təklik yaşadığını üzünə-üzünə vururlarsa(məcazi mənada), buna dostluq deyirsiz? mən demirəm. bir yerdə öz aləmimizdə fəlsəfədən dəm vurub, həyatın fəlsəfəsini çözmürüksə, hara gedəcəyimizi bilmədən yol götürüb, başımız hara bədənimiz ora deyib yeni yerləri kəşfə çıxmırıqsa, nəyisə izah etməyə halın olmayanda belə izaha ehtiyac olmadığını, izahsız da başa düşdüyünü hiss elətdirmirsə, güvən yerin deyilsə, yanında olduğun adam olmaqdan çəkinirsənsə, bir yerdə bütünləşmirsənsə, apar tulla o dostluğu da, o birisini də, bu birisini də. mənim real dostluq anlayışımın qısa özəti budu. oxuyanda cringe teenager film ab-havası verir bəlkə, amma ki abi mən bunları yaşamaq istəyirəm, yaşamadıqca eləcə də qalacaqlar, dəyişməyəcəklər. tək ürəklər yox, beyinlər də yaxın olmalıdı və çox təəssüf ki bütün dostluqlarımda ikincisi əksik olub. bunun tərsini yaşadığım da az deyil. nəysə.
keçirəm oğlanlarla niyə dost ola bilmədiyimi izah eləməyə. bu vaxta qədər oğlan dostlarım daha çox olub əvvəldən dediyim kimi. bir şey var ki, freyd əmi demiş, kişilər yatmaq istəmədiyi qadınla dost olmurlar. ola bilər dostluq fikriylə başlasın, amma inanmıram hansısa qız-oğlan dostluğu axıra qədər elə dost olaraq da qala. demirəm bu pisdi, xeyr, hətta çox mükəmməl birşeydi, nəinki digər variant. məsələ bu hissin ancaq bir tərəfə aid olmasıdı, üzülüb qorxduğum şey də budu. əgər sizin qarşı cinsdən dostunuz varsa, sizin ona, onun da sizə nəsə hiss etmədiyinə 10000000000000000% faiz əminsinizsə, çox əla, çox bomba (baş verməyəcəyi də dəqiq deyil). feedback edin, mənim də xəbərim olsun, mən də ümidlənim. şəxsən özümdə də az olmayıb dostumdan xoşum gəlsin, amma çox şükür hamısında normal adam olmadıqlarını görüb sonlandırmışam münasibətimizi. nəysə, uşaqlar, ümid edirəm, mən də nə vaxtsa bu lənətə gəlmiş təklikdən çıxaram, həyat mənim də üzümə gülər və ancaq görüşüb boş-boş gəzməklərə gedib çəkdirilən şəkillərin paylaşılması ilə elan olunan "dostluq"lara möhtac olmaram.
6. dostluq filan deyəndə ağıla zarafat eləməy zad gəlir. ama ortada ciddiliy də olmalıdı. dostumun pis olduğun hiss eləsəm qucağlıyıb diyərəm ki "ala qabağda yaşayacağın hələ 50-60 ilin var. sən sadəcə 18-19un görmüsən. rahat ol yanındayam dəstəyçinəm səni üzənin ağzın sikim." sonra da sifətinə gülüb təzdən qucağlıyaram. sikim bled yoxdu beləsi.
25. Çalışın hamıyla səmimi olub ,heçkimlə dostluq etmiyin ,xüsusən bir şəxski digər bir şəxs haqqında yanınızda mənfi fikirlər və yaxutda digər şəxsin ona guvənib dedikləri sirlərini danışırsa ondan uzaq dayanın ,beləki,həmin şəxs bir başqasının yanındada sizin haqqınızda danışacaqdır(çoxunun qavradıqı ,amma,azının riyayət etdiyi bir fikir)
9. səmimi insanlar arasındakı tanışlıqdan bir neçə level yuxarı bağlılıq. dostluğu çox gözəl sözlərlə, nejat işler cümlələri ilə, çetin tekindor sözləri ilə, b b king səmimiyyəti ilə neçə illərdir ki izah edirlər. izah etməyə çalışsam mükəmməlliyyətçi tərəfimlə bunlardan qırağa çıxa bilmərəm. amma belə tələbəlik həyatım olsun, lisey vaxtlarım olsun edindiyim təcrübələrdən deyə bilərəm ki, keçirdiyiniz vaxt üçün , bir-birinizin zarafatlarındakı incəni tutub güldüyünüz üçün, dalaşanda səssiz qalıb danışmasanız belə gözücü süzdüyünüz vaxtlar üçün darıxırsınızsa, və bir kafedə onunla oturanda söhbət qızlar olmursa o adam dostunuzdur. yadda saxlayın əziz sözdaşlarım sizə bir ağabəy bir qardaş məsləhəti hər oğlan maşından, futboldan, qızlardan danışma potensialına sahibdir əgər siz bir yerdə olanda başqa mövzülardan bir-birinizin gələcəkdəki planlarınızdan hansıki ikinizin olduğu planlardan danışırsızsa deməli əsl dostu və dostluğu tapmısınız. dipnot düşmək istəyirəm ki dostum yoxdur. kədərlidir. ciddən.
)