postmodernizm
| incəsənət11,998 | 17 | 104
əjdahalar googlla
başlıqları alt alta oxumaq - əli əkbər - jean-françois lyotard - the man from earth - nida vətəndaş hərəkatı - rock - paul auster - yazarların hazırda düşündükləri - michel foucault
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Postmodernist romanlarda sonluq ümumiyyətlə naməlumdur. Ənənəvi təhkiyələrdəki sonluğu sonluğu görmək olmur. Hadisələrin yekunu oxucunun beynində bitir. Postmodern əsərlərdə ənənəvi romanlardan fərqli olaraq, süjet kollaj və montaj prinsipləri ilə seçilir. Belə əsərlər bir mövzudan, bir dünyagörüşündən bəhs etmir; çoxyönlü, müxtəlif dinli, fərqli mədəniyyətlər, fərqli baxış bucağı olan obrazlardan ibarət olur.
Postmodernizm üçün bütövlüyün inkarı, xaotikliyin, müxtəlifliyin təzahürü xarakterikdir. Vərdiş edilmiş həqiqətlə mücərrəd həqiqət iç-içə verilir. Hadisələrə qarşı münasibətdə ciddilik əvəzinə lağlağı münasibət önə çıxır. Tənqid edilən məqamlar ironik bir üslubla izah edilir. Yazıçı əsərinin hər yerindədir. O, sərbəstdir. istədiyi zaman həm oxucusu ilə, həm də obrazı ilə söhbət edə bilir. Sanki gözlənilmədən müəllifin peyda olması ədəbi priyomdur. Bütün bunlarla bərabər, müəllif əsərinin içində yorucu deyil. Sadəcə oxucusunun beynində yer almağa qərarlıdır.
Posmodernist yazıçıya görə həyat bir oyundur. Həqiqi həyatda qarşılaşılan şəxslərlə xəyal dünyasında olan və ya nağıl qəhrəmanları əsərin içində yer ala bilir. Mətnin forma sabitliyi olmadığı üçün fərqli ədəbi növlərdən isitfadə edilir. Yəni romanın içərisində gözlənilmədən esse, lətifə və s. kimi janrlardan istifadə olunur. Zaman və məkan anlayışları klassik və modern ədəbiyyatdakı kimi konkret olmur. Klassizmdə və modernizmdə vərdiş etdiyimiz ədəbi növ və janr xüsusiyyətləri burada pozulmuş olur. Başqa dillə desək, postmodernizm sabit ədəbi düsturları inkar edir, sərbəstliyə meyilli olur.
Ədəbiyyatın əsas ifadə vasitəsi olan sözdən postmodernizmdə məqsədli şəkildə ifadəyə məhdudiyyət yoxdur: məhəlli, vulqar sözlərə, jarqonlara istənilən halda yer verilə bilir.Söz oyunundan, dilin ifadə imkanlarından tam sərbəst şəkildə istifadə olunur. istər ədəbi dil, istərsə də məhəlli dildən isitfadə baxımdan postmodernistlər özlərini sərbəst aparırlar.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Jean Baudrillard ən önəmli postmodernist düşünürlərdən biridir. Nə qədər marksdan və neo-marksistlərdən təsirlənsə belə onlar kimi istehsala deyil istehlaka önəm verir. Bu arada baudrillard fukonun bəzi kitablarına cavab olaraq bəzi şeylər yazmışdı, lakin fuko onu vecinə almayıb.
Deməli,Jean Baudrillard dil elmindən təsirlənir və əşyaların istehlakını bir növü dil olaraq ələ alır. Jean'ə görə (bu fikrinə çox qatılıram) hər istehlak əşyasının içində bir göstərgə vardır. Örnək olaraq, bir insan porsche alaraq özünün üst təbəqədə olduğunu bizə göstərir. Buna görə də istehlak əşyalarla deyil,göstərgələrlə daha çox bağlıdır (Mənə atdığın əşyanın nə olduğunu de,sənə kim olduğunu deyim). Bəs biz bunları necə bilirik? Bizim bunları bilməmiz üçün kod, yəni qaydalar sistemi var. Bir insan kia yerinə lexsus alırsa, biz onun varlı olduğunu bilirik, çünki kodun nə olduğunu anlayırıq. Bəs belə bir sual ortaya çıxa bilər ki, orta təbəqənin insanları kia yerinə lexsus ala bilər? Baudrillard'a görə imkanı çata bilmədiyi üçün xeyir. Beləliklə istehlak cəmiyyəti və kapitalizm bizim hansı təbəqədə olduğumuzu da bir növü bizə göstərir. Bəs kia ilə lexsus arasında göstəriş xaricində fərq yoxdursa nəyə görə üst sinfin insanı kia almır? Burada da fərqlilik dediyimiz şey ortaya girir. Yəni ehtiyacdan dolayı deyil göstərişdən və fərqlilikdən dolayı biz bunları alırıq (istehlak cəmiyyəti adlı entrydə bununla bağlı balaca bir şey yazmışdım #314170)
üzv ol