əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı sözlük
-
güldürən entrylər
-
16 sentyabr 2012 binə ticarət mərkəzində zəhərlənmə
-
işıq sönməsi
-
berti vogts
-
yazarları düşündürən suallar
-
internet download manager
-
kənd
-
tarixin ən böyük umbaylamaları
-
naxçıvanlı qız
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+75 əjdaha
1. - qabaqdakı binaya bax gör tekce bizde sönüb belke deye davam eden cümle
ardından evin en cesuru elbette ana gedir şamları getirir, söhbet başlayır, keçmişe qayıdılır, elimdeki oxu kitabını atıb men de qoşuluram, şamın işığından divara el hereketleri ile vizual şoular gösterilir, uşaqlığımdan danışılır, sinerji yaranır.
size bir sirr verim, 1. mertebede yaşamağın avantajı odur ki, zirzemiden "levı" işıq çekdirmek olur. bu verlişin ve ya serialın en maraqlı yerinde işıqlar kesilerse dövreye girir. qısıq sesle izlenir. lakin o söhbetlerin, o aile arası sinerjinin yerini vermir. qapı arxasında durub gelib gedeni qorxutmaq, şamla tualete girmek, "kruşka" ile el üz yumaq, edyalın altında bürüşmek ve s. kimi hereketlerin yerini internet bele vere bilmez. işıq yananda ise hamı sevinse de men pis olurdum.
+4 əjdaha
3. evdə azyaşlı uşaq varsa "anaa!" deyə həyəcan dolu çağırış gəlir birinci. sonra tünd bordovi rəngdə fanarlı maqnitafonlar vardı, tez o yandırılırdı, indi birinci telefonların işığı yandırılır. o fanar yoxdursa şam. anam bizə kitab oxuyurdu biz balaca olanda, ancaq işıqlar sönəndə oxuyurdu, çox darıxıram o işıq sönmələri üçün. indi sönəndə heç nə dəyişmir, wifi yoxdu gprs paketi var oturursan telefonun başında heç bilmirsən işıq nə vaxt yandı. sonra divarda canavar kölgəsi yaradırdıq, kölgənin istiqamətini dəyişib böyüdürdük, çox həyəcanlı idi. ata da dərhal çıxıb padezdə baxardı ki bəlkə ordandı, qaranlıqda atvyorka axtaranda da təkərə düşürdük. ən əsası hamı bir otağa yığışırdı, səssizlik olurdu, normalda yada düşməyən mövzulardan danışılırdı. işıqlar yananda da "işıqlaaar yaan dı, işıqlar yaaan dı" deyib əl çalırdıq. ama mən də sevinmirdim, həyat qaldığı yerdən davam edirdi sanki, fasilə uzun çəkmirdi.
+4 əjdaha
4. o vaxtlar sevmezdim işigin sönmeyini, amma indi şirin günler kimi xatirlayiram o anlari. şam işiginda ailece söhbet etmeyin evezini ne vere biler?! hele qiş vaxti kentde iken işiqlarin sönmesi ayri bir lezzet idi. bayirda soyuq hava, sen ise içeride isti çay içirsen, bir terefden yanan odunun hafif şakkiltisi, bir terefden şam işigi ve şamin etrafina toplanmiş aile...bir mövzudan o biri mövzuya atlayaraq uzanan söhbetler. beh...beh... hele bizim kendimiz şimal regionunda olduğu üçün arada canavar, ya da çaqqal ulamasi da eşitmek olurdu. o da ayrica bir mistik atmosfer yaradirdi -* indi ise kentde demek olar ki, işiq sönmür. ne şakkildayan odun peçi qalib, ne de öldürülmekden canavarlar. şam etrafina toplaşib söhbet edenlerin yarisi ise kend qebirstanligindadirlar. şeherde ise işiq sönse bele planşetlerin, noutbuklarin, telefonlarin caynagindan qurtulub toplanmaga furset tapmayan bir ailemiz var.
+3 əjdaha
2. bəzən "o biri bloklara bax gör yanır, bəlkə şahmatnıdı" deyə də davam edir.
+1 əjdaha
7. babam 20 yanvarın şokunu unutmadığından hər işıqlar sönəndə ermənilər işıq stansiyalarını partladıb ki ona görə də işıqlar sönüb deyərdi.hər dəfə də götümə əsməcə düşərdi
hamısını göstər
