əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+14 əjdaha
7. uşaqlıqda həmişə özünü böyük sayanların mənə verdiyi sual idi. yadımda deyil nə cavabı vermişəm, çünki səhər nə yemişəm yadımda deyil. *
doğurdan e səhər nə yemişdim mən?
*
deyirəm axı niyə yadıma düşmür
*
heçnə yeməmişəm ona görə
*
ailəsindən uzaqda yaşayan tələbənin dramı
*
bu entryni göndərəndən sonra bu ulduzlar qəşəy görünəcək
*
bidənə də sizin üçün
*
bəs sizin ulduzunuz hansıdıasdfgh
-*
deməli təzəlikcə bir qohum evinə getmişdik orda 5 yaşında bir uşaq var idi. dedim yəgin mən də böyümüşəm qoy özümü böyük kimi aparıb uşaqdan mən soruşum ki, atanı çox istəyirsən yoxsa ananı?. elə uyğun bir vaxt axtarırdım ki, uşaqdan soruşum bunu. nəysə hamı çay süfrəsinə oturanda qohumdan "uşağın neçə yaşı var" kimi gicdıllaq suallar soruşurdum. atası yaşını deyənnən sonra döndüm uşağa, o məhşur sualı soruşdum. uşaq "ikisini də" dedi hamı güldü. dedim yalan demə hansını çox istəyirsən? mütləq biri olmalıdı. uşaq dururmu yapışdırdı cavabı, aldı əlinə sazı görək nə dedi:
- sən hansı əlivi çox istəyirsən? papaynan mama da mənim əllərimdi, hər şeyimdi. ikisini də çox istəyirəm. necə tək əllə yaşamaq çətindisə eləcə də onların biri olmasa çox çətin olar (bu arada o hansı əlivi çox istiyirsən deyəndə içimnən sağ əl demək keçdi, anladızda yəgin) -*
blyad, ağzım açıq uşağa baxırdım, uşağın atası da qəhbə baxışı atıb gülürdü. mən "hehehagjrock tipində iyrənc təkərdə bir gülüşlə allah saxlasın" deyib söhbəti bağlamaq istiyirdim. karşokda ulduz sayan uşaq məni sındırmışdı. ağlamaq istiyirdim amma ayıbdı, axı mən böyüyəm. de nah böyüysən körpə uşaq səni millətin içində ağzıva sıçdı. hələ mən öz atama baxdım o arada "kül sənin oğul başıva" deyirdi deyəsən tam başa düşmədim -*
nəysə ki, sonda bu cümləni uşağın öz beyni ilə qurmadığını öyrəndim. atası oğraş öyrədib ki, belə de qoy qalsın içlərində. burdan ona səslənirəm "əgər bunu oxuyursansa elədiyin hərəkətin yeri yox idi, qəhğbəlik idi"
+4 əjdaha
2. uşaqlıqda bir cavabım var idi: atamı
indi fikirləşirəm ya qızım eyni cavabı verərsə? necə olacaq uşağın aqibəti?
+3 əjdaha
4. (baxma: ebemi)
+4 əjdaha
15. (baxma: ananı)
+2 əjdaha
8. həmişə dürüst cavab verdiyim sual.
"atamı"
+2 əjdaha
13. deyilənə görə uşaq psixologiyasına mənfi təsir göstərən sualdır
+2 əjdaha
3. ışaqlıqda hemşe ata nenem soruşanda atamı, ana nenem soruşanda anamı deyirdim. yeni o qeder böyük uşaq taktikam var idi. özümü cool sayırdım ki, guya söhbeti xoşduxnan bağlıyıram.
+1 əjdaha
18. mənə heç verilməyən sual. zordu? zordu.
+2 əjdaha
1. sual işarəsi formata uyğun olmadığından qoymadım o işarəni. əslində orda "ana" sözü də "mama" ilə əvəzlənməli idi. çünki sovetdən qalma hərkəs, hərkəs olmasa da böyük əksəriyyət anaya mama deyir və bunu soruşan xala sənin anana necə müraciət etdiyini bilmir və "hamı mama deyir, yəqin bu da mama deyir də.." deyə başdıyır suala ki, "atanımı yoxsa mamanımı çox istəyirsən?" sən də qayıdırsan ki, "ikisini də!" xala "ə yer sihtir, mənə də yox da" deyə baxış atır və əvvəlkindən biraz daha ciddi şəkildə və sənə biraz daha yaxınlaşıb verir eyni sualı. səndə təkər bir vəziyyətə düşürsən. ala doğurdan hansı? amma onsuz da bir seçim etmirsən, etsən belə yanında hansıdısa onun adını demək məcburiyyətindəsən. yoxsa ki, digərini dedikdə yanındakı səndən çox pis inciyir, deyinir. uşaqlıqda çox verirdilər bu sualı mənə. hər dəfəsində də fərq qoymamağa çalışmışam, amma, çox yaxşı bilirdim ki, birinin adını desəm digəri mənə qarşı azca da olsa soyuqluq hiss edəcək.
+1 əjdaha
11. mənim dayımoğlu bu suala özünə görə bir cavab geliştirmişdi, yadımdadı bir-iki dəfə sual verən böyükləri sındırdığı olub belə. deməli dialoqu təqdim edirəm:
- atanı çox istəyirsən ya mamanı?
- bir əldə beş barmağın var, hansı barmağını kəssən daha çox ağrıyıb hansı daha az ağrıyar?
- nə bilim, hamısı eyni ağrıyar yəqin.
- onlar da mənim üçün bir əlin barmaqları kimidir, ikisinin də öz yeri var və olmamaları eyni cür ağrıdar.
təbii ki, bu fəlsəfi cavabdan sonra qabaqdakı adam ərk eləyib "ə cavabı denən" deyə girişəmmir, bir müddət cavabı təhlil etmək üçün qaranlığa çəkilirdi zad, dayım oğlu da hər dəfəki kimi kuzenlər arasında yenə hamımızı sındırır və özünün "kral" olduğunu isbat edirdi...
(bax: həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar)
+1 əjdaha
16. hər dəfə məni səmimi olmayan cavab vermək məcburiyyətində saxlayan sual.
(baxma: ikisini də)
hamısını göstər
