əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
düşüncə pozuntuları
-
derealizasiya
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+29 əjdaha
2. depersonalizasiya-derealizasiya adlanan psixoloji pozuntudur. bəzi alimlər bu iki pozuntunu ayırsa da, əksəriyyət bir qəbul edir. çünki depersonalizasiya pozuqluğu yaşayan insan, 99% derealizasiya pozuqluğu da yaşıyır. derealizasiya, insanın ətraf aləmin reallığını qavramaqda çətinlik çəkməsi halıdır.
depersonalizasiya insanın özünə yadlaşması halıdı. bu pozuqluğu yaşayan adam, cismini üçüncü şəxs kimi görür. ona görədir ki, depersonalizasiya məsuliyyət hissini aşağı salır. normalda eləməli olduğun şeyləri eləməyə özünü məcbur hiss eləmirsən, çünki bu artıq sənin məsuliyyətində deyil, "cisminin" məsuliyyətindədir. şəxs özünü çox vaxt yuxuda hiss edir və elədiyi hərəkətlərin reallığa təsir etmədiyini düşünür. və yaxud da bir digər halda şəxs özünü robot kimi, hərəkətlərinin mexanikləşdiyini və cismini özünün idarə eləmədiyini düşünür. sanki ruhu başqa cismə yerləşdirilib və o heç nəyə təsir edə bilmir. sadəcə seyr etməklə kifayətlənir. bunlar xəstəliyin irəli etablarıdır. xəstələrdə görülən ortaq simptomlar özünü, hisslərini, düşüncələrini tanıya bilməmək və onların əslində başqa birinə aid olduğunu düşünmək, bir çox hallarda özü haqqında üçüncü şəxs kimi bəhs etmək, özünün etdikləri haqqında üçüncü şəxs haqqında danışırmış kimi danışmaq. həmçinin depersonalizasiya ilə yanaşı derealizasiya da baş verdiyi üçün, şəxs ətrafındakı şeylərin real olduğunu qavraya bilmir. özünü yuxuda, sehirli dünyada hiss edə bilir. bu da şəxsin reallıqdan daha da uzaqlaşmağına, ətrafındakıların hamsının rol oynadıqlarını və ya real olmadıqlarını, mexanikləşmiş bir rolu ifa etdiklərini düşünməyinə səbəb olur. ümumiyyətlə bu dövrdə reallıq nədi, maddə realdımı, ona toxunsam yox olmazmı kimi şübhələr yaranır. ilk və yüngül etablarda isə gün ərzində bir neçə dəfə harda olduğunu, niyə bura gəldiyini unutmaq halları baş verə bilir. arada bəzi şeylər real gəlmir. məsəlçün, əksəriyyətimizdə baş verən hündür bir yerdən baxanda gələn atlanmaq hissi və "atlasam heç nə olmaz", "indi mən burdan tullansam öləcəm ki?" hissi. çünki bu cismin sənə aid olmadığını düşünürsən.
depersonalizasiya dünya əhalisinin dörddə üçündə özünü keçici və ya xroniki şəkildə göstərir. bir digər nümunə, müharibə psixologiyasıdır. müharibədə əsgərlərin necə bu qədər qəddar və yaxud da igid olduğunu anlamaq çətin gəlir bəzən. belə ki, hər an ölüm qorxusu ilə yaşayan əsgər bir yerdən sonra depersonalizasiya yaşıyır. bu bir növü beyinin müdafiə mexanizmasıdır. çünki normalda insan psixologiyası bu qədər təzyiqə dözməyə bilər. ona görə də, bir yerdən sonra insan bədənini özündən ayrı sanır. artıq o yuxudadı. ona görə də, ona dəyən güllələrin onu öldürmək ehtimalı yoxdu. adi psixoloji pozuntu dünyaya qəhrəmanlar bəxş edir -* loru dildə pozuntunu "əşi, nolacaq e" pozuntusu adlandıra bilərik -* qəddarlıq da eynilə. burada devrəyə iki psixologiya girə bilər. bir, "əmri yerinə yetirməliyəm" psixologiyası. bu halda əsgər elədiyi vəhşiliyi başqasının üzərinə köçürərək, vicdanını rahatladır. "mən əmr almışam. bunu eləməliyəm" deyir. iki, özünü "özü" kimi qəbul eləmədiyi üçün, sadəcə kiminsə elədiyi vəhşiliyi qıraqdan seyr edirmiş kimi əllərinin bir qadının boğazını kəsməyinə icazə verir. təbii ki, bunları aktiv şəkildə beyində düşünmür. müdafiə mexanizması şüur altında şəxsin gördüklərini istədiyi kimi qavrayır.
özümdən nümunə versəm, 8-9 il öncə yüngülvari depersonalizasiya yaşamışam. düzü, daha çox derealizasiya. çünki ətrafımdakı şeyləri xəyal məhsulu kimi təsəvvür edirdim. bir çox hallarda, qabağıma çıxan ağacların əslində mənim gözümə göründüyünü, əl vursam yox olacaqlarını, üstümə gələn maşının içimdən keçib gedəcəyini düşünürdüm. ancaq bu müəyyən vaxtlarda baş verirdi. 7/24 olsa, insan sağ çıxmaz hər halda. məndə aralıqlarla 2 il davam etmişdi. ancaq indi də, özünü maşın və ya velosiped sürərkən göstərir. düz və maneəsiz yolda sürətlə gedəndə, reallıqla əlaqəm qopur sanki. ardı 1 il 3 ay əvvəl yazdığım entrydə: #46855 -*
+12 əjdaha
1. 1 aydı əziyyət çəkdiyimi düşündüyüm xəstəlik. belə ki,bu xəstəlik zamanı xəstə özün yuxuda zənn edir. avtobusda,metroda,yolda ağıla "mən hardayam?" , "bu mənəm?" kimi suallar gəlir. bədənin adamın öz bədəni olmaması hissi yaranır. bu xəstəlikdən əziyyət çəkən insanların beyni normal insanlarınkından daha çox işləyir. belə ki,normal insanlarda maximum 60% işləyirsə, bu xəstəlik zamanı 80-90% ı fəaliyyətdə olur . indiyə kimi 5 həkimə getsəm də hech biri mənə bu diaqnozu qoymuyub. indi bilmirəm bunu həkimlərin biliksizliyine,ya bu xesteliyin dogurdan da mende olmamasına verim?
+4 əjdaha
8. gündəlik həyatında thc istifadə edən fərdlərin zamanla yaşadığı problem. təbii ki, tək səbəbi bu deyil lakin. Gündə ən azından 1-2 dənə istifadə edirsinizsə önünüzdəki 3-4 ay ərzində sizdə ortaya çıxması mümkündür.
+5 əjdaha
3. təxminən 1 il əvvəldən məndə yaranan xəstəlik. düzdü əvvəllər sadəcə panik ataklar keçirdiyim vaxt olurdu. təxminən 2 ay bundan qabaq bir neçə stressli gün keçirdikdən sonra daimi olaraq olmağa başladı. yəni yuxarıda deyildiyi kimi sanki danışan,hərəkət eliyən mən deyiləm. mən sadəcə görə,düşünə bilirəm. çox qorxuram. yəni həyatda ən çox qorxduğum şeylərdən biri dəli olmaqdı. əslində buna xəstəlik də demək olmaz. beyinin dərinliyində qalan hansısa bir problemdən,düşüncədən yaranır. psixoterapiya ilə problemin dərinliyinə enilib həll olunmalıdı. elə bu yaxınlarda mən də başlayacam. ən əsası isə ümidi itirməməkdi
edit:psixoterapiya alıram. və daha yaxşıyam. hələ depersonalizasiya keçməyib ama artığ çox da vecimə olmur. ən tez zamanda keçəcəyinə əminəm. hər yenilik olduqca editlə yazacam
+3 əjdaha
7. bilmirəm "depersonalizasiya" ilə əlaqəsi var ya yox, misalçün yol ilə gedirəm ayaqlarıma baxıram xəstəlikdə olduğu kimi, düşünrəm ki sanki mənim ayaqlarım deyil, dayanmaq istiyirəm həmdə yox, ayaqlarıma fikir verirəm sanki sümük, sinir yoxdu ətdən ibarətdi necə gəldi qalxır düşür, fikirləşirəm indi ayaqlarım bir birinə dolaşacaq və yıxılacam, 5-10 saniyə addımlayıram, özümü zorla saxlıyıram ki yıxılmıyım, bacardığım qədər səliqəli addım atmağa çalışıram və nəhayət "özümə gəlirəm" yoluma davam edirəm...
+3 əjdaha
4. 11 il yashadiginiz evin qapisinin qulpuna baxib "bunun gorunushu bele imish?" deyib teeccublenmekdir.
+3 əjdaha
5. 20 yaşım var və bu hallar məndə 2-3 il əvvəl arrada bir olurdu ama fikit vermirdim çünki bilgim yox idi bunun haqda sonra universitetə gəbul oldum yavaş yavaş maraqlandım öyrəndim. həkim yanına heç getməmişəm ama deyəsən məndədə bu psixi pozqunluq var. bir yerə gedib evə qayıdıram birdən ayılıram ki aa mən ora getmişdim elə bil yuxuda ki kimi. sonra iş yerimdə mallara giymət vururam malın giyməti 3.70 yazmalıyam 10 dəfə baxıb yazıram ki səhv olmasın. sonra iş yoldaşım deyirki bu nədi 8.60 yazmısan malın giymətini. halbuki mən neçə dəfə dəgig baxıb yazmışdım giyməti. yuxu kimi birşey, eləbil o mən deyildim
+2 əjdaha
6. siz bilirsinizmi aynaya baxanda özünü yad biri kimi hiss etmək nə deməkdir? yaşasanız da sanki yaşamırsınız kimi bir hiss...özünü yuxuda kimi hiss edib həyatı solğun görmək...bunun adı lənətlik derealizasiya və depersonalizasiya...illərdir beləyəm və dərman da kar etmir. ruhumu hiss etmirəm. həkim deyir bu depressiya və nevroza bağlı bir simptomdur. şizofreniya ya da başqa bir psixiatrik xəstəliklə əlaqəsi yoxdu. 100 faizlik sağalan bir şeydir və heç kimdə qalmır. sadəcə bir az zaman ala bilər. bu sağalınca deyəsən mənim də ürəyimi üzəcək. inanıram ki, nə vaxtsa həyatı, ruhumu duyacam. gülləri, çicəkləri təbii görüb hiss edəcəm. solğun yox...sürətlə işləyən beynim fasilə edəcək. zamanın necə keçdiyini biləcəm. sıxıntılardan qurtulub özümü yuxuda kimi yox, gerçək həyatdakı kimi hiss edəcəm. o zaman da təhsilimi uğurla davam etdirəcəm. karyeramı qurub millətə yararlı biri olmağa çalışacam. elə bu ümiddir də məni yaşadan...
hamısını göstər
