+92 əjdaha
19. oğlan olsam da nədənsə uşaq vaxtı oyuncaqlarımın arasında maşınlardan əlavə kuklalar da olub.həm də həmişə oyuncaqlarımı sökməyi xoşlamışam.hər nəysə deməli uşaq olanda bir gün bütün qohumlarımız bizə qonaq gəlib, hamı xoşbəxt, hamı sevincli, hamı deyib gülür falan mən də həmişə olduğu kimi otaqda təkcə oturmuşam, əlimdə veşılkaynan oynuyuram.birdən veşlkanın o qarmaq kimi olan dəmir hissəsi qaşımnan gözümün arasındakı yerə ilişir o saat da çıxır əslində heç ağrıtmır da ama uşaq vaxtı həmişə ağlamağa bəhanə axtardığım üçün başladım gözümü əlimnən tutub möhkəm ağlamağa.bu moment nənəm səsimi eşidib gəlir başlıyır o da ağlıyıb qışqırmağa qonağları falan çağırmağa.qohumlar falan gəlir mən də iki əlimlə bir gözümü bağlıyıb o biriylə ağlıya-ağlıya baxıram ki qohumlar falan da ağlıyır, papam vapşe kövrək adamdı gedib girib başqa otağa qışqırır eliyir.ala mən də söhbəti tutmamışam hələ sonra uzandığım kravatdan durub görürəm ki yerdə kravatın yanında kuklamın çıxardığım gözü var. sən demə bunnar elə bilib ki yerdəki mənim gözümdü.mən də özüm də ağlıyıram deyə heç kimə başa sala bilmirəm ki heç nə yoxdu zad sora bibim ağlıya ağlıya gəlib qoy baxım zad deyib əlimi çəkəndə gördülər ki gözüm yerindədi.ala qonaqlar gedəndən sonra məni elə döydülər ki, o hissələr beynimnən silinib.yazarların başına gələn maraqlı hadisələr
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
dünənin ən bəyənilənləri - keçən ayın ən bəyənilənləri - keçən ilin ən bəyənilən entryləri - khael - yazarların ən sevdiyi sözaltı başlıqları - today i fucked up
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+57 əjdaha
39. (baxma: ailənin sözlüyü kəşf etməsi)dünən ailəcək oturub axşam yeməyi yeyirdik. anam müəllimlərin sertifikasiya imtahanına hazırlaşır, söhbət ondan düşdü.
nell: mam quizdə sillogizm var idi, onu bilməmişdin oxu.
bacım: elə bir şey yox idi axı azərbaycan dilində, sən səhv oxumusan yəqin.
n: dəqiq var, fikri təsdiqləmək üçün...
b: üff google var gözlə axtarım.
bacım sillogizmi googledə axtarışa verdi, mən də bilirəm ki, bu başlığa entry yazmışam. xoşbəxtlikdən wikidən sonra söz6 çıxır axtarışda. entryləri keçə-keçə gəldi başladı mənim entrymi (#295482) oxumağa.
b: xyz imiş sillogizm, hmmm...
n: mən də bunu deyirdim də.
b: sən belə demirdin, burda ətraflı yazılıb, izahla. bilmirsən heç olmasa danışma.
ordaca bilmədim gülüm ya qıcıqlandığımdan ağlayım. susub boşqabımdakı yeməklə romantik baxışdıq bir neçə dəqiqə. deyə bilmədim ki, o oxuduğun yazını mən yazmışam... çünki rahat yazdığım, özüm kimi olduğum bir sözlükdü onu da itirmək istəmirəm. bacımın sol frameə baxmaq ehtimalını nəzərə alaraq bu gün yazıram entryni, maraqlı olduğuna əmin deyiləm düzü.
öz yazımla məni səhv çıxardılar, ölmədim bu günü də gördüm...
+54 əjdaha
53. Günlərin bir günü gəncə avtovağzalından bakıya getmək üçün taksiyə minirəm, yəni ən azından mənə elə gəlir ki, bakıya gedən taksiyə minmişəm. Təxmini bir saatlıq yoldan sonra getdiyimiz yolu heç tanımadığım hissi bürüdü məni. Gəncə-bakı yoluna oxşamırdı. Fikirləşdim ki, yəqin şofer bizi tənha yollarla aparır. Bir tərəfdən də səhv taksiyə mindiyimi yavaş-yavaş hiss edirəm, amma bunu açıb tökməkdənsə dünyanın o biri ucuna getməyə hazıram. Yenə də dözə bilməyib taksi şoferindən soruşdum, - ağsaqqal bu taksi hara gedir? - və o hikmətli səsi eşitdim,- hara gedəjəh, başşunadönüm, tovuza gedeyr.Özümü auschwitzə aparıldığını qatarda yenicə örgənmiş yəhudi kimi hiss etdim. Eləbil qulağımın dibinə kimsə möhkəm ilişdirmişdi, qulağım cingildəyirdi, “tovuza gedeyr…tovuza gedeyr…tovuza gedeyr…” wtf ala tovuza niyə gedeyr, mən bakıya gedirdim axı. kinolardakı kimi “çek sağa, inicem ben” demək istədim, amma hara düşəcəm, bomboş yoldu, səhraya oxşayır. Şoferə başa salmağa çalışıram ki, bəs səhv taksiyə minmişəm, mən bakıya getməliyəm, saxla bir yerdə düşüm zad. Xeyri yoxdur. day-day mənə dirəşib ki, yox ey, gedək tovuza orda düşərsən, burda taksi yoxdu, düşüb neynəyəcəksən. Mən hələ şokdayam, bilmirəm neynəyim, amma day-day başlayıb dünyanın ən səmimi qərbli ləhcəsiylə mənə tovuzu tərifləyir, - tovuz köhnə tovuz döylü bala, bidənə parkı var, heç bakıda elə park yoxdu, Elə axşam olanda uşaqları çıxardıram parkda gəzişillər zad. Kişi elə səmimi danışır ki, qayıdıb deyə də bilmirəm ki, “mənə nə aq tovuzun arxitekturasından, məni niyə tovuza aparırsan?” Nəysə, Day-day “çatırıq az qalıb, çatırıq az qalıb” deyə-deyə məni apardı tovuza. Çox sağolsun, orda məni 3-4 taksi şoferiylə bir yerdə otuzdurdu, pomidor-yumurta yedik, taksiçiliyin çətin peşə olmasında danışdıq. O ərəfədə hər 5 saniyədən bir "mən burda nə sikdirirəm axııı" səsi beynimi parçalayırdı. Sonra da, bu dəfə bakı taksisi olduğundan əmin olduğumuz bir taksiyə mindirib məni yola saldı. Bu arada, yol pulu da almadı mələyim mənim-*
+50 əjdaha
15. yay tətillərinin birində gürcüstanın manqilisi adlı meşəlik bir bölgəsində idik. evində qaldığımız şəxslər isə çoxlu mal-qaraya sahib idi.evin ən balacası olaraq çox məsuliyyətli və ağır işi öz öhdəmə götürərək çörək almağa yollandım. həmin an yolun qırağındakı zibillikdə mənim yarım boyda bir donuz eşələnirdi özü üçün. yanından ötüb keçmək istəyəndə donuz ilə göz-gözə gəldik. və o an donmuş baxışları ilə o mənə, mən ona baxırdım. (həyatımda ilk dəfə idi ki, bir erkək ilə bu qədər uzun baxışırdım) biraz keçdikdən sonra elə o andaca qaçmalı olduğumu dərk elədim. mən qaçıram, donuz isə mənim arxamca qaçır. (və həyatımda ilk dəfə idi ki, bir erkək arxamca qaçırdı) (gör necə yoxluqdursa) sonda özümü evə necə çatdırdım xatırlamıram, amma pilləkanlara doğru yönələndə gördüm ki, donuz da qaçaraq öz damına girdi. donuz ev sahibinin imiş və məni görüb qorxub. (bir erkəyin məni görüb qorxması ilk deyil amma) məhz həmin gün də ev sahibi donuzunu qorxutmuşdum deyə bizi evdən çıxarmışdı.
belə danışanda maraqlı deyil e, amma o an da maraqlı deyildi, deyəsən.
+52 əjdaha
64. Bu gün nizami m/s tərəfdə imtahandan çıxdım, metroya düşürdüm evə gəlim deyə. Yolüstü keçid üçün yaşıl işığı gözləyəndə turist qadın rusca buralarda gürcü restoranının hansı tərəfdə olduğunu soruşdu. başa düşdüm, amma şübhəli qaldım deyə dedim rusca bilmirəm. Qayıtdı türkçə təkrar etdi, kırım türkü imiş. Mən də dedim bilmirəm, amma google map ilə baxıb taparıq. Mapdə ən yaxın "gürcü mətbəxi"ni tapdım, piyada 16 dəqiqəlik yol idi. onsuz bikar idim, həm də mənə həmişə maraqlı gəlib yad insanlarla nəsə macəra yaşamaq. Qadını yanıma saldım, gedirik xəritənin göstərdiyi yolla. Qadın da dil-ağız edir ki, bəs əziyyət çəkirsən, çox sağ ol. Mən də dedim eybi yox, onsuz bikaram da.Yol getdikcə mərkəzdən uzaqlaşır, öz-özümə fikirləşdim ki, restoranı niyə bu qədər uzağa, ins-cins olmayan yerdə tikiblər. nəyinsə doğru olmadığını hiss edirdim içində, bir tərəfdən də ac idim deyə, düşünürdüm qadın xaçapuriyə qonaq edər bəlkə məni. Gəlib çatdıq xəritdə göstərilən yerə və... balaca pub, butka kimi antisanitar yer. nəinki gürcü mətbəxi, heç mətbəxlik görünüşü yoxdur. dilim tutulub, bu istidə yazıq qadını (55 yaşı olardı) yanıma salıb gətirdim, nəticə də bu. Qadını da gülmək tutub, amma ürəyində söyürdü yəqin mənə. Xaçapuri ümidiylə 28-ə gəlib çıxmışdıq. Kor-peşman qayıtdıq, mən də yolüstü metroya girdim sağollaşıb. başqa yerə gedək deyə təklif etdim, amma mənə inamı qırılmışdı, dedi narahat olma, taparam...
Həmişə filmlərdə görüb həsəd apardığım tanımadığın insanla macəraya çıxmaq şansım oldu, amma xəyallarımdakı bu deyildi...
+54 əjdaha
4. hadise evvel işlediyim bir şirketde baş verib. demeli, öyreşdiyimiz normal iş günlerinden biridir. men de günorta yemeyinden otağımıza qayıdırdım. birden dehlizin o biri ucunda kişi ses küyü eşitdim deye maraqdan hadise yerine yaxınlaşdım. neyse, gördüm ki, iki emekdaşımız bir-birini sözün esl menasında qırır. dalaşanlardan da biri sürücü, digeri ise fehledir. sürücü qerbi azerbaycanlı, fehle ise talışdır. bunların davası o qeder böyüdü ki, keçdiler söyüşe, tehqire, ağır ittihamlara. axırda sürücünün beyni nece çöndüse qayıtdı fehleye reski dedi ki "si*im senin bacuvu!". davanı seyr edenler olaraq biz hamımız düşündük ki vso da, talışın beyni çöndü, ne çöndü. indi bir bıçaqdan, atvyorkadan tapıb soxacağ buna, pox poxa deyecey. üzünü çevirib getmek isteyen hemin bu talış oğlana söyüşün ağır dalğası nece bir zerble geldi deydise, ayaq saxlayıb, aram aram başını geri çevirib ciddi bir üz ifadesiyle ve özüne mexsus lehce ile - "nezaketi???" - deye soruşmadımı...?! gözlerimizden yaş gelmek nedi, az qala altımıza sıçacaq qeder gülmüşdük.+39 əjdaha
51. Bugün dayımgil qonaq gəlmişdi bizə , anamla dayımın yoldaşı da söhbət edirdilər. Nəsə söhbət instagramdan düşdü , followlaşmaq istəyirdilər anamla dayımın yoldaşı. Mama axtarış yerinə yazdı dayımın yoldaşının nickini amma tapa bilmədi , mən ağıllı da çıxıb dedim ki " - Filankəs xala, siz telefonunuzu mənə verin, mən mamaya follow atım sizdən, adınız düşsün." deməz olaydım, görməz olaydım. Mamamın adını axtarışa yazdım , lakin başqa alternativlər çıxırdı, mamamın adı isə çıxmırdı. axırıncı sıralarda tapdım mamamın adını və adın üstünə kliklədim. "engeli kaldır" yazısı ilə üz-üzə qaldım. Dayımın yoldaşı isə düz yanımda oturmuşdu , söhbətə başı qarışmışdı. Bloka atmışdı mamamı... Blokdan çıxardıb mamama follow atdım. Heçnə olmamış kimi soyuqqanlılığımı qoruyaraq telefonu dayımın yoldaşına qaytardım. Sadəcə şokdaydım. Mən olsaydım rəngim rəngdən rəngə dönərdi, qanım donardı , özümü itirərdim. indi isə bu lazımsız informasiyanı görüb qonaqların içində üzümdən zəhirmar yağa-yağa dolanıram. gözləyirəm ki Bir an öncə evlərinə getsinlər mamama çatdırım.+37 əjdaha
9. 11-ci sinifin axrı idi. unconditional offerım var idi uje, avaralanırdım. bir gün dostum satdan yüksək bal yığdığı üçün dedi gedək qəşəng bir restoranda oturaq yeyib-içək. 3 nəfər oturduq qəşəng yedik içdik. axşam oldu. mən evə getməliydim, dostum dedi ki, biz eminnən qalıb gecə şəhəri gəzəcəyik, sonra barda falan oturacağıq səhərə qədər. elə belə mırta dedim ki, dədəmin maşınını götürüb gələcəm fırlanarıq. dedi minməyəcəm sən sürən maşına. nəysə mindim metroya gedirəm evə.gecədi uzanmışam yuxum gəlmir, sonra ağlıma kişinin maşınını götürüb şəhərə çıxmaq fikri ciddiləşdi. həmin gün də bəxtimnən dədəm bir günlük bakıdan qıraqda idi. hə, gözlədim saat 4 oldu. maşının açarını götürüb evdən çıxdıram. evin qapısı açanda beynimdən bir fraqment keçdiki hilton otelin qabağında polis mən saxlıyır. fikir vermədim. düşdüm aşağı. qarajın qabağında bir 07 dayanmışdı. həyəcanlı idim deyə maşına fikir vərmədim. qarajın qapısını açdım. maşını arxa arxaaya verəndə maşının parking signalının səsi gəlir həmişə, bu səs eliyir mən fikir vermirəm. birdən nə olsa yaxşıdı. paaaat! maşını arxadakı maşına vurdum. saxladım düşdüm aşağı. görürəm arxa bamper girib içəri dəli oldum. dedim dədəm məni ölümünə bəlliyəcək. maşını verdim qabağa, təzdən düşdüm baxdım, görürəm kopot əvvəlki vəziyyətə gəlib. sən demə plasmas olduğu üçün əzilməyib. nəysə çıxartdım maşını, blokun qabağında saxladım, evə baxıram ki işıqlar yanmıyıb, birdən evdəkilər durub məni axtarar. məhlədən çıxanda dostuma zəng vurub dedim ki, gəlirəm evdən indi çıxdım.
maşın böyükdü həm də bunu birinci dəfədi sürürəm. birdəki maşının üstündə rus nömrəsi diqqət cəlb eliyir. nəysə maşının tormozunu yoxluyub eliyirəm özümü öyrəşdirmək üçün. çıxdım xalqlar metrosunnan babək prospektiynən şəhərə. xətaidə olanda dostuma dedim ki, çatıram, dedi gəl torqovuya biz yeraltı restorandayıq. hə nəysə uje çatmağıma az qalıb, hilton otelin qabağında işıqforda dayanmışam. görürəm ki, arxadan polis maşını yaxınlaşır. birə bir evdən çıxanda ağlımnan keçən indi başıma gəlir. saxladı düz yanımda. başımı söykəmişəm şüşəyə üzümü örtmüşəm ki, görməsinlər. görsələr biləcəklər ki, uşağam pravam yoxdu. nəysə dedim belə maşın sürəcək deyiləm ki, dönüb bunlara baxandaki mənə baxırlar ya yox, gözləri zilliyirlərmişlər. sonra əl hərəkətiynən göstərdiki saxla qıraqda. saxladım aramızda belə bir dialoq keçdi.
- leytenant (ya da nəbilim nə) filankəsov filankəs. sənədlərinizi təqdim eliyin zəhmət olmasa
- niyə saxlamısız?
- qırmızı işıqda keçdiyinizə görə
- elə şey olmuyub axı. sübut eliyin
- bizdə maşında kamera var lazım olsa göstərə bilərik. indi sənədlərinizi zəhmət olmasa təqdim eliyin.
başa düşdüm ki, niyyəti sənəd yoxluyub cərimələməkdi. acı dilnən danışmağın mənası yoxdu. dilə gətirmək lazımdı.
- yoxdu sənədlərim
- onda biz maşını cərimə meydançasına aparmalıyıq. sizə də protokol yazılacaq
- rəis, maşın mənə əmanətdi. verə bilmərəm heç kimə maşını. yəni neyniyirsiz eliyin maşını verən deyiləm.
qaqaş fikirli-fikirli baxdı mənə, dedi ki,
- düş kaptannan danış.
düşdüm oturdum maşına
kaptan: ho elə
mən: ho
kaptan: adın nədi
mən: kefli isgəndər
kaptan: yaz görüm kompütere qaqaşın adını
leytenant: heç nə çıxmıre
kaptan: bu yenə xarab olube
fürsət bu fürsət idi.
mən: rəis, mənim kompüterdən başım çıxır. tez düzəldim istiyirsizsə
kaptan: həyqi? başın çıxır bunnan indi?
mən: aaaa! siz məni tanımırsız? bir dənə mənə baxın. azərbaycanı informatika üzrə beynəlxalq olimpiadalarda təmsil eliyirəm. hər gün televizorda göstərirlər məni. 2 qızıl medal qazanmışam. (ağ saqqala basıb bağlıyıram)
kaptan yanındaki leytenanta: tez tez! dur görüm. qaqaş gəl otur qabağa
oturmuşam indi qabaqda. götürdüm kompüterə perezaqruzka verdim. bunların proqramına girdim. içini qurcaladım. (vaxt aparıram ki, güya problem var kompüterlərində) dedim rəis hazırdı. əlavə dedim ki, burda ancaq sürücülük vəsiqəsi olanların sənədləri çıxır. olmayanların yox.
sonra oturdum söhbət açdım bu proqramistlərin yazdığı proqramlardan falan. söhbət səmimiləşdi. ordan burdan söhbət elədik. nəysə. axırda kaptan mənə sakit baxıb deyir:
- bax, qırmızıda keçibsən, pravan yox. maşın sənin deyil.
ölüm səssizliyi oldu. 2-3 saniyə 2-3 dəqiqə kimi gəldi.
- di get. ehtiyatlı ol
təşəkkür elədim. mindim maşına. maşına oturan kimi uşaqlar gəldilər. dedilər ki, bütün hər yerdə məni axtarırdılar. sonra getdik oturduq biraz yeraltı kafedə. sonra şəhərdən qayıtdıq. verdim maşını qaraja. gəldim evə. açarı qoydum. evdə anam soruşduki hardaydın? dedim sahura çağırmışdılar məktəbdən.
günorta dədəmin maşınını məhlədə gördüm. qalxdım evə. söhbət elədik biraz. kişi qayıtdı dedi ki, maşını kimsə arxadan vurub. anam srazu dedi ki, yanında qazel var idi bəlkə o cızıb. söhbət fırlandı fırlandı. mən də ağzımı açmadım heç. evdəkilər vapşe mənnən şübhələnib eləmirlər. nəysə kişi deyindiki maşını vurublar sənin vecinə də deyil. sakitcə güldüm. fikirləşirəm ki. bir neçə saat əvvəl nə xoqqalardan çıxmışam.
yəni axırda mutlu son -*
not: polislərin rütbələri səhv ola bilər. dəqiq yadımda deyil.
+36 əjdaha
71. Maraqlı deyile bu fantastik hadisədi. işə gələndə yolda bir chopper gördüm, yolun qırağında saxlamışdılar. Dedim fürsət bu fürsət. Adamlara yaxınlaşmalıyam. Yaxınlaşdım. Salam sağol, necəsiz nəvar-nəyox zad. Motolarına kompliment elədim. Dedim nə zordu filan. Sonra dedim gəzdirin də məni. Dedi kaskı tax min blə. Ala mən havalara girdim, dünyanın ən xoşbəxt adamı oldum. Azadlıqdan gəncliyə kimi uçurtdular məni konkret. Çox kafa adamlar idilər. Kaş mənim dostlarım olsaydılar.
Özümü van halen mahnılarındakı kimi hiss edirdim. Dedi klubumuzda var, nə vaxt moto alsan özünə gəl qoşul. Yerim yaaavvvvvv
+40 əjdaha
29. bilmirəm nə dərəcə maraqlı bir hadisədir. amma dünən başıma gələn bir hadisəni yazıram.dünən qardaşım uşağı məktəbdən götürməyimi istədi məndə razılaşdım. öyrəndim ki, bakıda ən ucuz taksi xidməti taxify-dır. proqramı tez-bazar yükləyib bir sürücü çağırdım. sürücü zəng edib ünvanı tam tapa bilmədiyini dedi. dedim gözlə gəlirəm. maşını tapıb oturan kimi səhv sürücü ilə gedəcəyimi anladım.
sürücü mənə təəccüblü baxa-baxa dedi ki : "mənimlə telefonda danışan siz idiz ? çox ecazkar səsin var idi. tam yerinə oturub . səsinə vuruldum. gözləmirdim sənin kimi birisini"
deyənmədim ki, "gijdıllah, indi sən mənə kompliment edirsən yoxsa məzələnirsən ? "
nə isə susdum və süni gülüş ataraq çox sağol dedim. adam söhbətə başladı ki, əslində mən taksi sürücü deyiləm masajistəm. sənin kimi bir müştərim var idi. onun da səsinə vurulmuşdum. evlənməyə hazırlaşırdı. özünü mənim yanımda yığıdırıb getdi. dedim ki, fəaliyyətləriniz tam olaraq nədi ki ? dedim mən tibbi işlər görürəm. penisin böyüdülməsi, qalınlaşdırılması, ərkən boşalmanın qarşısını alınması, əyri penislərin düzəldilməsi.... bu gedir məndə səsimi çıxarmıram. sonra qayıdıb dedi ki, vergi məndən pul istədi verə bilmədim. indi müştərilimə onların ofislərində və yaxud evlərində xidmət edirəm. mən öz-özümə fikirləşirəm ki, görəsən bu mənimlə mırt vurur ? üzünə baxmağa da qorxuram. bir anda əlini əlimə atdı. dayan, ala , dayan romantik an zad yaşamadıq , sadəcə sürücü sual verdi ki, qan qruppan 1-di yoxsa 2 ? dedim bilmirəm tam olaraq. dedi əllərinin içini aç. qorxudan açıram. sən qayıt baxıcı kimi deki tez boşalırsan. istəsən gəl yanıma kanallarını açım . keçib getsin. məndə bu aralar fikirləşirəm ki, söhbəti necə fırladım. o anı izah edə bilmərəm. beynim verib otkoz, ruçnoyu buraxmır bir anda yadıma polis düşdü və verdiyim sual çox dəlisov oldu. "polislər ilə aranız necədir ?" masajist sürücü özünü itirmədən, sakit tonda sualıma sual ilə cavab verdi ki, "baxır nə mənada ?" dedim, ala , nə mənada olasıdı ? cərimə zad yazır sənə ? yox azərbaycan polisləri qızıldı. qayda ilə sürən heç kəsə toxunmur. indi çatmışıq məktəbə. mənə deyir ki, telefonda dedin geri qayıdacayıq. gözləyim ? dedim yox sən get, uşaq gec çıxacaq. dedi ödənişi bitir , gözləyərəm. nə isə keçdim məktəbə bunun maşınına baxıram ki, cəhənnəm olub getsin keçib başqa sürücü tapım qayıdım evə. uşaqda yanımda səslənir ki, "əmi, niyə getmirik ?" mən də susub qalmışam , deyənmirəm ki, "çöldə bir gijdıllax var mıxını əminə dirəyib".
+35 əjdaha
70. Bugün alininoda uşaqlarnan fırlanırıq. 2 dənə uşaq yaxınlaşdı. Birinin əynində iron maiden, birinin motorhead, biride sade qara köynək geyinmişdi. Mən də tool köynəyimi geyinmişdim. Yaxınlaşıb dedilər tool falan metal dinləyirsən? Mən də dedim he arada falan. Sonra shrek şəkili print olunmuş iki dənə a4 vərəq uzatdılar dedilər petisiya yığırıq, warner brosdan gəlmişik imzalarınız lazımdı. Yetərli imza yığılsa, shrek 5 gələcək. Blə uşaqlarnan keçinmişikdə konkret. Özüdə elə ciddi deyirlər ki, adam sorğulayır ki, deyəsən doğurdan da warner bros göndərib qaqaşları-*
Yaşların da soruşduq biri 16 biri 17-* qaqaşlardakı self-confidence inanılmaz amq. Ümid edirəm böyüyəndə də saxlayarlar bunu.
+38 əjdaha
30. mən də hamı kimiyəm. taksiyə minəndə utanıram qıraqdakılardan, "yox valla, tələsiy idi deyə mindim, yoxsa mən də kasıbam, mən də əhmədli uşağıyam" demək istəyirəm avtobusdakılara. ona görə adətən gecə vaxtı taksiyə minməyi sevirəm, heç kim olmur, həm başqalarının baxışı qorxun olmur, həm də ki bütün yolboyu "avtobusa minsəydim 5 manat qabaq idim" fikri olmur beynində.elə bir gecələrin birində atam tərəfindən verilmiş tapşırıqla avtovağzala göndərilmişdim. təcili şəkildə rayona sənəd göndərməli idim, qaçış yolum yox idi. 9111-ə zəng etdim, 3.50 azn-ə apararam dedi. (9111 ilk dəfə tanıdığım taksidi. ona görə həmişə ona zəng edirdim, komfortzon-dan çıxa bilmirəm, qorxuram ki başqasına zəng edərəm, məni sayıb gəlməzlər zad. elə buna görə də hələ də catv işlədirik evdə. dəyişdirəmmirəm də. alınmır) gəldik, dedi "səni gözləyim, geri apararam da". utanıram elə olanda, birinə əlavə məsuliyyət verəcəyəm kimi düşünürəm, birdən gec gələrəm, mənə görə müştəri itirər falan deyə düşünürəm, yox dedim. avtovağzalda sənədi bir taksi tapıb verdim, geri qayıtmaq üçün yenidən 9111-ə zəng etdim. 4.80 qəpik dedi. eyni yola. bunu təbii ki qəbul edə bilməzdim, kapitalizmin mənimlə bu qədər mırtdaşmasını niyə də qəbul edim axı. niyə bayaq 3.50 idi deyə sual verdim, izah etdi ki yol filan uzundu qayıdanda, çox məntiqli gəldi izahı, heç bir etiraz edə bilmədim. həmişə belə məqamlarda cavab verə bilmirəm, sonra ağlıma gəlir ki "gərək belə deyərdim".
nəysə, 9933-ə zəng etdim, 4.50-ə gələ bilərik dedi. avtovağzalın yanına dedim, hə dedi. çıxdım yuxarı, gözlədim. düz 40 dəqiqə. gecə saat 3-də heç avtovağzalda olmusunuz? olun bidəfə. saykodu oralar. 2 nəfər avtovağzalda bir-birinə rab battle edə-edə getdi, 2 maşın nəsə çemodanlar falan dəyişirdi, həyat çox qəribədi oralarda. hər an nəyəsə ilişə biləcəyimdən qorxurdum və üşüyə-üşüyə taksimi gözləyirdim..
40 dəqiqədən sonra zəng gəldi, taksi şoferi idi, "qaqa sən azneftdə hardasan" dedi. azneft nədi, avtovağzaldayam dedim, ola bilməz, sən azneftdəsən dedi. gecə saat 3-də tanımadığım adama azneftdə olmadığımı bildirmək üçün allaha and içdim, elə inandı bir təhər. zəng etdim 9933-ə, sifarişi ləğv etdirdim. əlimdə olan 1 saat avtovağzalda gözləməyim, və 9933-ə verdiyim 60 qəpik telefon danışığı idi.
geri avtovağzalın qabağına da qayıda bilmirdim. ordakı taksilər bayaq aparaq deyəndə imtina etmişdim və indi utanırdım onlarla üz-üzə gəlməkdən. "noldu, tapammadın taksi? yenə qaldın bizə?" baxışı atacaqdılar və biabır olacaqdım deyə içim-içimi yeyirdi.
ordan şamaxinkaya qədər gəldim yeriyə-yeriyə. 9111-ə zəng edə bilmərəm, başqa taksi servisinin də başıma 9933-ün oyununu gətirəcəyini qorxuram. ilk taksiyə mindim, soruşmadım qiymət falan, birbaşa adresi dedim. neynim. 8 manat istədi gələndə. verdim, başqa çıxış yolum yox idi, uduzan mən idim.
evə gəldim, sakitcə yatağıma girib günün məğlubiyyətini yaşamağa başladım. 40 dəqiqədən sonra tanımadığım nömrədən zəng gəldi:
- qaqa, mən bayaqdan səni axtarıram, sən axı hardasan bu azneftdə?
9933 hələ də məni azneftdə göstərirdi.. bəlkə də hansısa taksi şoferi hələ də azneftdə məni axtarır..
+26 əjdaha
17. axsham vaxti eve gelib qapinin bagli oldugunu,acharin ustumde olmadigini gorub,telefonda zaryadka olmadigi uchun zeng ede bilmemek. bu vaxt taninmayan bir qonshunun elinde 1 packa agcaqanad dermaniyla gelmesi ve blokdaki agcaqanadlari dermanlayib oldurmeye bashlamasi,qonshuyla sohbete bashlayib agcaqanadlari qazla yandirmagdan dollarin mezennesine qeder sohbet etmek,bir muddetden sonra dermanlari goturub qonshuyla biryerde dermanlayib agcaqanad oldurmek,texminen 30 deqiqe sonra evdekilerin gelmesi,ama eve girmeyib qonshuyla biryerde dermanlamaga ve agcaqanadlari oldurmeye davam etmek. bir muddetden sonra "men neyniyirem ala?" hissinin gelmesi ve qonshuyla sagollashib eve girmek.+28 əjdaha
58. Mən lap balaca olanda, 3 ya 4 yaşım olardı yəqin ki, itmişdim bulvarda. itirmişdilər daha doğrusu, anamla xalam -*. Çox kölgəli də olsa xatırlayıram, biraz da hiss edirəm o vaxtkı narahatlığımı. Bir qadınla kişi tapmışdı məni, daha doğrusu diqqət etmişdilər ki, təkəm və axtarıram kimisə. Qadın soruşmuşdu ki, "niyə ağlayırsan?"Sonra onlar da mənlə axtarmışdılar bizimkiləri. Amma tapa bilməmişdik. Aparmışdılar məni polis idarəsinə. Polisin məndən telefon nömrəsi istəməyini də xatırlayıram. Soruşmuşdu ki "bilirsən kiminsə telefon nömrəsini?". "Hə" deyib bildiyim rəqəmləri demişdim -*. Məni ora gətirən cütlük polis idarəsindən ayrılandan sonra bizimkilərlə qarşılaşırlar. Anlayırlar ki, bunlar da kimisə axtarır.
izah edirlər ki, "biz də bir uşaq tapmışdıq, polis idarəsinə verdik". Eləcə mən tapılıram.
Daha da maraqlısı budur ki, bizim ailə hərbi şəhərciyə köçəndən sonra üst qonşumuz atamdan soruşmuşdu ki, "kafka balaca olanda itirməmisiz onu bulvarda?"
+24 əjdaha
63. Deməli mən puf pufpufova, qara-qura geyimlər xaric başqa rəng işlətmirəm paltarlarımda, səbəbini özüm də bilmirəm, yox mən punk takılmıram -* bəlkə də başqa rənglərdə özümü klon kimi hiss edirəm deyədi, hər nəysə, Mövzu tamam başqadı-*Bu səhər donla, hə özü də börlü-böcəkli, güllü-çiçəkli, qara rəngdə olmayan bir donla imtahana getmişdim. Niyə? Yox, həyat eşqim zad yaranmamışdı, sadəcə imtahanda telefonu donumun altında gizlədəcəkdim -* o lənətəgəlmiş telefonu lənətəgəlmiş donumun parçaları altında gizlətmək idi məqsədim, gizlətdim də, bilmədiyim 1 suala da ordan baxdım, 3 saniyəmi aldı, lənətəgəlmiş telefonu partanın altına qoydum daha sonra.
Universitetdə imtahan ortamlarını bilirsiz də, 3 və daha artıq nəzarətçi olur, hamısı da bar-bar bağırır: "üstünüzdə və ya partanın altında telefon görsək, qovacayıq imtahandan, kəsiləcəksiz, heç 25 faiz imtahanına da girə bilməyəcəksiniz, bla bla"
Bunlar belə dedikcə məndən can gedir, "ay allah bir qələt idi elədim, heç telefona ehtiyacım yox idi, asan imiş, zibili çıxmasa, yaxşıdı, niyə telefonu nəzarətçiyə təhvil vermədim axı, cart-curt" deyə sayıqlayıram. Hər nəysə imtahandan elə ilk mən çıxası oldum, cavabları təhvil verdim, amma telefon partanın altındadı axı, onu necə götürüb çantama qoyacam?! Nəzarətçi də tərslikdən məni süzür, "az eşələn, otaqdan çıx" baxışları atır. Ləhhnət sənə kor şeytan deyib, çıxdım otaqdan, eybi yox imtahan bitsin gəlib götürərəm dedim, zibili çıxmaz falan
Düşmüşəm uninin həyətinə, oh be yaxşı qurtardıq, yenə oxumadan keçdim, babat yazmışam zad deyirəm özümə, bircə telefonumu da götürüm vse. Vaxt ölsün deyə mənə verilən bir "hədiyyəni" də uninin torpağına basdırırdım həmin an aq. Bütün bunları edərkən yanımda da bir qız qr yoldaşım. 20 dəq keçdi, bu qıza zəng gəldi digər qr yoldaşımdan. Qız görürəm ki ağzı açıq mənə baxır, artıq başıma gələn fəlakəti təsəvvür etməyə başlamışdım, dözmədim aldım telefonu, nə verib baş dedikdə o dili qurumuş "bəs pufu çağırın, telefonunu götürüblər, kəsilib imtahandan" dedi. Qızın Telefonunu bilmirəm hara tulladım, təpədən dırnağa kimi drajeniyadayam, əllərimə elə bil motor qoşdular hamısı tir-tir əsir, rəngim də qaçıb, elə bil Bakı dövlət başıma yıxıldı, sora dabanıma tüpürüb 1 saylı korpusa tərəf qaçdım, tərslikdən yenə dikdaban geyinmişəm, heç normal şərtlər altında onlarda düzəməlli yeriyə bilməyən mən bu dəfə qaçaraq o lənət olası imtahan otağına gedirəm. Həyətdə qışqıraraq "məni kəsə bilməzsizzzz, yox o telefon mənim deyil, yalandı şər atıblar" deyirəm, uje əməlli obraza girmişdim də, qıza da deyirəm ki, inkar et denən pufun telefonu deyil fln. sonradan bilmişəm ki, qız mənə deyirmiş ki, "ay puf sakitləş, kəsilməmisən" falan. Ama o an eşitmədim, eşidə bilmirdim, ailəmə nə deyəcəyimi düşünürdüm, məhv olmuş stipendiya və təqaüdümü, evdə necə döyüləcəyimi, qohumların mənə necə güləcəyini düşünürdüm. Qulağım batmışdı, ağlayırdım, qışqıraraq, mən kəsilə bilmərəm deyərək, üsyan edirdim, ara yerdə neçə vaxtı üst-üstə yığılan dərdlərimdən ötrü də qışqırdım, ehtiyacım var idi. Hər şey bir yana millət "bu dəli neynəməyə çalışır" baxışı atırdı, amma bütün nəzakət qaydaları, insanlıq hamısı yadımdan çıxmışdı. Korpusa daxil oldum, qarşımı qr yoldaşlarım kəsdi, hamısı gülürdü, məni görüb susdular, çünki 1 dəqiqənin içində canlı meyidə dönmüşdüm, sakitləşdirməyə çalışdılar, elə bildim yalan deyirlər özümə gəlim deyə, "yox, hanı o, mənə zəng edib kəsilmisən deyir, telefonum ondadı, nəzarətçi nə dedi" deyərək onlardan uzaqlaşıb pilləkənləri çıxdım, bunlar da qolumdan tutmuşdular, ama nə faydakshdjd. Pilləkənləri çıxanda ayaqqabı çıxdı ayağımdan, qırılmışdı zibil, cəhənnəm olsun bircə kəsilməyim deyib getdim. Bu qədər iztirablı yollardan sonra imtahan otağına çatdım, qapının ağzında iyrənc gülüşü ilə hırıldayan, mənə öz aləmində skmsonik zarafat edən həmin dalbayov. indi hər şey dank etdi ki, hamısı zarafatmış, amma ürəyim hələ də sancırdı, bütün bədənim əsirdi, hirsimi çıxmalıydım. Ulan ben şimdi seniiiii deyib ağlaya-ağlaya onu çırpmazmıyım? Dişimdən çıxanı, sora təzdən bir də vurub telefonu almağım bəs? -* sonra 2 saat monoloq, qarğışlar, soxum sənin zarafatına falan filan. Bəlkə də elə telefonumu mənə vermək istəyib sadəcə ağlı kəsməyib ki nəzarətçi görür, ümid edirəm elə idi, yoxsa daha pis edərdim, onsuz peşman olmuşdu, çünki yerlə-yeksan olmuşdum, dədəm babamın ölüm xəbəri gəlsə heç bu qədər vecimə olmazdı, mnkym.
Hər şey bir yana işin qaranlıq tərəfi adam telefonumu nəzarətçi görə-görə partanın üstünə qoyub, nəzarətçi də kimin olduğunu soruşanda mənim olduğumu da deyiblər, amma nəzarətçi heç nə deməyib, adam vəziyyəti ya tam dərk etməyib sanırım, ya da huşsuz vaxtına mı denk gəlib, karoçe əməlli zibilə keçirmişəm ama keçmədi, bu hərəkəti, bu zarafatı birtəhər hansı yolla olur olsun, nəinki o qr yoldaşımdan, digərlərindən də çıxacam, o yaşadığım stresi hamısından çıxaracam. Aq mən hara, kəsilmək hara, pufam e mən, ara yerdə qırılan qəlbim və ayaqqabım, bir də səhv eləmirəmsə keçirtdiyim mini infarkt oldu, sad story
+28 əjdaha
46. idman edib girmişdim hamama ki, yaxalanım. Çıxanda gördüm ki bacım(7) qulaqcığımı taxıb qulağına mənim telefonumdan mahnı dinləyir. Heç kimi qoymuram əslində qulaqcığıma əl vursun. Amma görən kimi cumub əlindən almadım, maraqlı gəldi ki bu nəyə qulaq asır. Bir də baxam "sabbath bloody sabbath". Bundan əvvəl də "fear of the dark-a" qulaq asırmış. Bir qardaş olaraq qürurlanmadım deyil, bəlkə 10 saniyəlik gözüm də dolmuş ola bilər. Sonra başladım buna o biri metal parçaları göstərməyə. "Spit out the bone-u" yaman bəyəndi. Halbuki elə bir girişi var ki növbəti mahnı o olmasın deyə playlistdən çıxartmışam onu. Evdə deyəsən məndən daha metalhead biri böyüyür. Bu həm qürurlandırır, həm də biraz qorxudur.(youtube: 
)
)+21 əjdaha
12. keçən ilin avqust ayı sözünü görüb o ay başıma gələn bir hadisə yadıma düşdü. həmin vaxt çətinliklərlə almanyada balaca bir şəhərə getmişdim evdən dil kursu adıynan, gedib çıxanda isə ortada dil kursu filan yox idi, təbii ki, bunu mən bilirdim, evdəkilər yox. 1 həftə ərzində o şəhəri bütün gəzmiş, hər yerini sanki uzun illərdir yaşayırmış kimi tanıyırdım, evdən çıxanda "bugün özüm də bilmədən bu şəhərdə azmaq istəyirəm" kimi kayf mümkün deyiliydi, veyranxanada hara gedirdinsə bütün yollar səni ora, fontannı bir meydana aparırdı, azdım, itdim kimi actionların olmağı imkansızıydı, planladığım gəzintilər iləri tarixdə olduğuna görə böyük arzum festivala getmək üçün pul lazım idi, buna görə də şəhərdə kafe-restoranlara pişik kimi boylanıb, evə qayıdanda da evdə birgə qaldığım qızın bakıdan gətirdiyi itə -pişiyə verəndə heyvanın yemədiyi rolton lapşa ya da makaronla gün keçirirdik.sözün qısası, çox ac idim və dadlı nəyəsə ehtiyacım olduğunu bədənimin hər hüceyrəsi hiss edirdi sanki. eyni meydanı sağa-sola getməkdən yorulmuşdum, dil kursu axtarırdım guya. təklikdən kimləsə danışmış olmaq üçün küçədən keçən 2 qız görüb alman dilində istədiyim yerə necə gedə biləcəyimi soruşdum və qızlar "ne istiyo ki ya bu" oldular, türkcə danışmağa başladım və onlar türk olduğumu zənn etməyi işimə gəlmişdi elə bil, çox sıxılırdım və maraqlı nəsə olsun deyə özümü türkmüş kimi təqdim elədim, qızlar sevindilər məni özdəriynən apardılar getdikləri kafeyə. artıq bu 2 qızın ömür boyu almanyada doğulub böyüdüklərini, hansısa türk şəhərindən olduqlarını öyrənmişdim (şəhərin adı heç cürə yadıma gəlmir, ama elə onda da başa düşməmişdim söhbət hardan gedir, diyəsən elə onnar da ma basıb bağlıyırmış ).öyrəndiiym bu məlumatla daha bir rahatlamış, türk olduğumu dedikdən sonra ma gələn qorxu hissi tamamilə itmişdi, artıq mən nervileniyorum deməyi belə gözə almışdım və qısa türkiyə səfərlərinnən, orda qalan dostlardan,türk kanallarınnan öyrəndiyim şəhər, söz, yer, ləhcə nə varsa basırdım. daha qəribə gələn isə bu insanların almanyada böyümüş olduqları halda qızların birinin salam-sağol-bitte dən o yana alman dili bilməməyi və vecinə də olmamağıydı. bəhanə isə " neyime gerek ayol gavurun dili, allah belalarını versin". kafeyə çatanda bahalı sayıla biləcək yer olduğunu gördüm və uje ordan sürüşmək istəyirdim ki, "ə bəs hemşeri nəmnə, bizdənsən" söhbətləri fırrandı, o an üçün aclıqdan heçnə gözüm görmürdü və kafenin vitrinindəki şnitzeli mədəmə hədiyyə etmək heç də pis fikir kimi gəlmirdi, oturdux yedik, sonra hələ başqa yerə marojnaya da apardılar. qarnım doyandan sonra beynim işləməyə başlamışdı və artıq vicdan, peşmançılıq hissi özünü büruzə verirdi, qızlara hər şeyi açıqlamaq istəyirdim, ama cəsarətim çatmırdı. qızlar arada bir-birləriylə facebookdan tutduqları qaqaşlardan danışır, şəkil göstərir, mənə də fikrimi soruşurdular, "üzümə baxıb deyə bilərsən mən necə adamam?" söhbətləri fırlanırdı. qarnım doymuşdu, sıxılırdım və artıq evə getmək istəyirdim. məni işlədikləri yerə aparmaq istədiklərini dedilər və durub düşdük yola, düşünürdüm ki, iş yerində də biraz takılıb qayıdaram evə, o qədər yaxşılıq elədilər, doyuzdurdular.ilk dəfəydi ki, şəhərin görmədiyim tərəflərindəydim və qəribə bir şəkildə mərkəzə çıxmırdı, buraları tanımadığımı və hara getdiyimizi soruşanda ikisinin də üzündə bicok bir gülümsəmə yaranmışdı və "korkutmayalım yaaa" olmuşdular və artıq beynimdən "kim-kimi pulsuz yidizdirir ki özdə belə bir yerdə" fikirləri çıxmırdı,bu adamların harda və nə iş gördüklərini öyrənmək üçün demədiyim söz qalmamışdı, hava qaralırdı və qorxurdum, vağzal tərəf çatmış qızların eskort, rəqqasə olduğunu öyrəndim, getdiyimiz yerə hələ də çatmamışdıq, qızın birinə zəng gəlmişdi və vacib bir işə çağırıldı, bu sayədə başqa yerə getməli oldu və beləliklə mənim üçün ordan dabana tüpürməyə əla bir bəhanə yaranmışdı," vatsaptan yaz tamammı ,arkadaşlarını da getir" cümlələri qulağımda çınlaya-çınlaya ama qarnı tox şəkildə evə qayıtmışdım.p.s.:hadisədən sonra analiz eləyif o adamların guya mənə nə kimi bir pisliyi olacaxdı ki fikrinə gəlmişdim, ama təbii ki o an panika, qorxu, başqa yerdə və təksənsə elə olmur
mənə 22 euroluq çəkdikləri xərc isə yaşadığım göt qorxusu ilə burnumnan gəlmişdi, mən onları basınca onlar məni basmışdı
+22 əjdaha
62. maraqlıdı ya yox bilmirəm, tonqalı görüb yadıma düşdü.11 12 yaşımda məhlədə böyük uşaqlar tonqal qalayırdılar, sonra dedilər bizə lampa lazımdı. məndə o dəqiqə dedim bizdə var, nə də olsa bir işə yaramalı idim, getdim evə lampanı gətirdim, hər ehtimala qarşılıq 2 dənə gətirmişdim. sonra bu lampa deyən gijdıllax deyir ki, bu nədi? , mən də dedim lampa demədin?
sən demə bu qəhbə nöyüdə lampa deyirmiş
+21 əjdaha
50. Bu acı hekayəni bu başlığa sadəcə oxuyan üçün maraqlı ola bilər deyə yazıram. Lənət aclıq məni pomidor yumurta bişirməyə məcbur etdi təxminən saat-yarım əvvəl . Axrıncı yediyim yeməkdən 6 saat filan keçərdi təxminən, bilmirəm bu qədər vaxt qan şəkərimin düşməsi üçün kifayətdirmi ya yox. Özümü elə gücsüz filan da hiss etmirdim əslinə qalsa, mahnı da açmışdım green day-dən(motivasiya!), pomidor yumurta edirdim. Çırpılmış yumurtalar tavadakı tomatın "öz yağına düşməyini" gözləyirdi. Bankadakı Tomatla işim bitmişdi(həmin vaxt elə sanırdım) deyə soyuducuya qoyurdum guya əlimdən sürüşdü(qan şəkəri? Halsızlıq? Şikəstlik?), tutmağa çalışdım amma alınmadı. Banka yerə düşüb Qırılıb parça-parça oldu. içindəki tomat hər yerə yayıldı. Və gülməli olan tərəfi odur ki, daha əvvəlki tomat bankasını qırmağımdan sadəcə 1 ay keçib. Özü də elə belə tomat deyil səhv anlamayın, ikisi də nənəmin öz hazırladıqlarından idi və ikisi də demək olar ki dolu(elə buna heyfim gəlir).Son vaxtlar artıq nəsə problemim olduğunu sanıram. Heç 1 həftə keçməz impatent gitarımı yenə aşırıb qırmağımdan. #sözaltımusicdəki ən sonuncu enrtyim xaric, qalan hamısı 2 dəfə qırılmış gitarın səsi idi, sonuncu artıq 3 dəfə qırılmış gitarın səsidi. Amma artıq təcrübəliyəm, tez gedib mebel kleyi alıb yapışdırdım. Elə tomat barədə də təcrübəli idim(güləmmi, ağlayammı). Tezcə böyük şüşə parçalarını toplayıb bir sellofan torbaya yığdım, arxasınca da tomatı ovucladım eləcə tökdüm torbaya ta ki, ələ gəlməyən hissəsi qalana qədər. Sonra da müvafiq olaraq silib süpürdüm(alaram bir maşallahınızı). Asan gəlməsin sizə, mən hələ də ac idim, yumurtalar hələ də tomatın öz yağına düşməyini gözləyirdi ki, bir də gördüm tavanın altını çoxdan söndürmüşəm :d yəni azından o yanmadı tək təsəllim o(o qədər də xiyar deyiləm min şükür, allahım sənə sığınıram). Hələ gitarı qırdığım gün yenə yemək bişirmək kefim donbalmışdı guya, onda da anamın təzə aldığı qazanın qapağını qırmışam. Amına qoyum belə işin, gofundme hesabı açın mənim üçün, yığılan pulla killer tutub vurdurun məni aq.
+19 əjdaha
20. 14 yaşımda idim. hazırlıqdan evə gəlib qapının qabağına çatanda açarımı götürmədiyim ve evdə heç kəs olmadığı yadıma düşdü. 2 saat sonrada başqa hazırlıq var ve kitablarım içəridədi.əvvəldə belə hallar baş verdiyi üçün qorxudan bizimkilərə zəng eliyə bilmirəm.dedim heç olmasa həyətdə gözləyim, divarın ustünden hoppanıb həyətə girdim ve o an ilahi bir qüvvənin təsiri ilə yaşadığım aydınlanma nəticəsində pəncərəni sındırmağa qərar verdim.fikirləşdiyim bəhanə isə "külək sındırıb yəqin" idi.əlimə bir daş alıb 5-6 dəfə var gücümlə vurandan sonra sındı məndə içəri keçdim sonrada hər şeyi olduğu kimi qoyub,heç nədən xəbərim yoxmuş kimi hazırlığa getdim.növbəti baş verən hadisələr:anamın evə gəlib sınıq pəncərəni görüb qorxudan evə girə bilməməsi və qonşuya getməsi,atama zəng eləməsi,atamin işini yarımçıq qoyub evə gəlməsi,uzun müzakirələrdən sonra polisə ehtiyac olmadığı qərarına gəlinməsi,məhlədəki usaqlardan birinin elədiyinin düşünülməsi, sonda isə məni görən qonşulardan birinin atamı xəbərdar etməsi və mənim əcəl tərlərim ilə filmin sona çatması.+16 əjdaha
7. ən son 12 pasportu olan bir qatillə 12 dərəcə marozda 12 saatlıq yol getmişəm.adam çox mehriban və gülərüz biri idi.pasport nəzarət nöqtəsində başa düşdük ki sən demə hər şey yalan imiş. bir növ fargo serialının çəkilişlərindəymişəm kimi hiss elədim+16 əjdaha
37. Uzun müddətdən sonra başıma gələn maraqlı hadisəni danışım sizə.Deməli sevgilimlə yeni ili qərara gəldik ki, avropada qarşılayaq. Vizalar alındı, biletlər və airbnbdən evlər bron edildi. ilk uçuşumuz Bakı- Budapeşt olacaq, təyyarədən enəndən bir saat sonra flixbusla Budapeşt- Vienna yoluna düşəcəyik. Təyyaərədən endik. Gözlədik Vienna avtobusumuz gəlsin, gəldi mindik. Avtobus yola düşdükdən 20 dəq sonra Budapeştin avtovağzalında saxladıki burda coffeebreake edin, 20 dəqdən sonra yola düşəcəyik. Mən də baqajımı avtobusda qoyub,əl çantamı götürüb düşdüm. Getdik çay- kofe içib geri qayıdanda gördük ki, avtobus yoxdu. Saat 9da avtobusun yanında olmalı idik, 10a 1 dəq işləmiş çatdıq. Amma avtobus artıq getmişdi. baqajım, bütün əşyalarım hamısı da avtobusun içində qalıb. Necə edək, nə edək deyə 10-20 dəq fikirləşdik. Flixbusın Budapeştdəki nümayəndəliyinə zəng etdik amma çifayda. Heç bir kömək edə bilməyəcəklərini söylədilər. Bu arada bu macarlar çox rasist insanlarmış. xidmət sektoru 0 imiş. Bir saatdan sonra Viennaya eyni avtovağzaldan avtobus yola düşəcəkdi. Qərar verməli idik ya heçnə olmamış kimi yenidən ödəniş edib Viennaya gedib, tripimizi davam etdirməli idik, ya da Budapeştdə qalacaqdıq. Nəysə xeyli götür-qoydan sonra qərara aldıq ki, gedək viennaya. biletləri alıb, bir saatdan sonra viennaya yola düşdük. 3 saatlıq bütün yolu necə edəcəm, nə geyinəcəm deyə fikirləşirdim. Viennaya çatanda artıq hər şeylə barışmışdım. gəldik viennadakı evi xeyli axtarışdan sonra tapa bildik. evə yerləşdik, biraz gedib şəhəri gəzəndən sonra evə gəlib flixbusla əlaqə saxlamağa çalışdıq. yenə də heç bir nəticə əldə edə bilmədik. gəzəyənlər qrupunda yazdım başıma gələnləri. orda da hamısı flixbusun itmiş baqaj haqqında formu doldurmağı məsləhət bildilər, amma o da bir işə yaramadı. səhər üçün şəhər üçün planlarımızı hazırlayırdıq, elə bu ərəfədə gəzəyənlər qrupunda bir xanım yazdı ki, bəs mənim də başıma belə hadisə gəlmişdi, mən səhərisi gün avtobusun çatacağı saatda eyni avtovağzala gedib elə tapmışdım. elə bunu oxumuşdum ki, danq elədi. aha mənim avtobusum 12:05 də viennada filan avtovağzala çatacaqdı. qərara aldıq ki, səhər ilk işimiz həmin vağzala getmək olacaq, sonra şəhəri gəzərik. Səhər hazırlaşıb getdik həmin avtovağzala. bəxtimizdən avtobusun nömrəsi yadımızda qalmışdı. girdik içəri nə qədər gəzdik tapa bilmədik. elə çıxdıq çölə ki, bəlkə burdan keçər, elə də oldu. bir də gördük bizi qoyub gedən avtobus və həmin şofer düz yanımızdan ötüb keçdi. nə qədər qışqırdıq, fit çaldıq dayanmadı. əlacsız taksi ilə danışdıq ki, bu avtobusun arxasıyca get. o da güclə vəziyyəti izah edəndən sonra razılaşdı. nəysə gəldik çatdıq avtobusa. gedib yapışmışıq ki, bəs mənim baqajım hanı? şofer də çaş-baş qalıb. deyir baqajı dünən gecə budapeştə qayıdanda həmin avtovağzala qoymuşam. dəli olduq da biz. nəysə ora qoyduğunu dəqiqləşdirəndən sonra Budapeştdəki dostuma zəng elədim ki, gedim həmin avtovağzaldan baqajımı götürə bilər? onsuzda iki gün sonra budapeştdə gedəcəkdik. o da sağ olsun. gedib baqajımı eyni avtovağzaldan götürdü. amma bu gündə viennada ancaq sevgilimin paltarları ilə fırlanmışdım. yaxşı ki, belimdəki kəməri baqaja qoymamışdım. yoxsa çox əziyyət çəkəcəkdim -* iki gündən sonra Budapeştə gedib, baqajımı dostumdan təhvil alıb daha 4 gün Budapeştdə qaldıq. düzdü çox stress yaşamışdım amma maraqlı hadisə idi.
+17 əjdaha
68. Üç günlük beynəlxalq seminardayam, yanımda bir rus qızı oturub. Əvvəl bilmirdim rusdur, ta ki klavyaturamdakı rus dilini görənə kimi. Sonra adına baxdım. Esther... direkt soruşdum ki, bəs yəhudisən. Dedi hardan bilirsən? Tam bir mona liza kimi diplomatik gülüş atdım, amma içdən içə kurtlar vadisindəki bir səhnə düşdü yadıma.. burda ışıl, orda esther... tombalacının karısı...Qız gəldi qrupda hamıya dedi ki, bəs filankəs yeganə adamdır ki, məni çözdü, direkt tanıdı. Qız hələ də şokdan ayılmayıb.
(youtube: )
)(baxma: bir dizidən daha büyüksün kurtlar vadisi )
+17 əjdaha
14. eslinde söhbet ne qeder maraqlıdı bilmirem. böyük ehtimal bir çoxunuzun başına gelmiyib.her ne ise. bayaq marketden çıxıb eve gedirdim. 16-17 yaşlarında iki xanım yoldan keçirdi. bir denesi yaxınlaşdı.
xanım: "bağışlayın sizden bir şey isteye bilerem?"
men: "buyur"
xanım: "sizi qucaqlaya bilerem?"
men: "ne?!!"
xanım: "sizi qucaqlaya bilerem?"
men: "elbette ki, yox. niye de qucaqlamalısan?"
xanım: "refiqeme mercde uduzmuşam. ona göre de sizi qucaqlamaq isteyirdim".
qızın vid-fasonuna, ellerine filan öteri bir nezer saldım. yola baxdım. gördüm qelebelikdi, nese bir şey ede bilmezler. dedim yaxşı qucaqla.
xanım qucaqladı. o an her iki elimde içinde pive, göy soğan, çips, banan, yogurt, mars şokoladı ve diger yaşam üçün elzem qida mehsulları olan torbalar tutduğum üçün xanımı qucaqlaya bilmedim.
ordan ayrılanda eşitdim ki, refiqesi deyir ki, bu sayılmır. ta bilmedim ki, meni adam hesab elemediklerine göre sayılmır, ya da men de xanımı qucaqlamadığıma göre.
efsanesiniz.
+16 əjdaha
6. tam da bugün. bilmirəm maraqlıdı,qorxuludu ya nədi amma həqiqətən həyatımda yaşadığım ən böyük aksiyon idi. adını çəkmək istəmədiyim hətta bir daha addım atmıyacağım məkanda itlər tərəfindən qovalanmağım. itləri bugünə qədər çox sevirdim,amma artıq fobiya yarandığını belə hiss edirəm. yolda qaçarkən məndən də çarəsiz olan yaşlı xala var idi və ona qaça-qaça kömək edin deməkdən başqa çarəm yox idi. sağolsun onları qova bildi ardından da mən tərəf gəlib maraqlandı mənlə. qaçarkən özümü hansısa filmdə hiss edirdim hətta,qarışıq hisslər içində idim bir sözlə. qaçdıqdan sonra fikir verdiyim ikinci məqam o oldu ki,həyatımda ilk dəfə idi belə sürətli qaçmışdım. hələ də qarnımın tam üstündə həmin o hiss qalıb. şişirdilmə kimi görünə bilər amma həqiqətən həyatımda bugünə qədər yaşadığım ən maraqlı hadisə idi.+15 əjdaha
16. 2010-cu il idi. axşam vaxtı işdən çıxıb getdim gənclikdəki ramstoredan alışveriş etməyə. məhz həmin ramstoredə cd olan bir hissə vardır, musiqi kino filan hər cür cdlər satırlar. nəsə özümə bethoven və çaykovskinin yığma cd-lərini aldım, kassaya yaxınlaşanda bir adam diqqətimi cəlb etdi. xarici millət idi. məndən əvvəl dayanmışdı, əlində 3 müharibə filmi dvdsi vardı. həyatımda dostlarımla belə ünsiyyətə girməyə çətinlik çəkən mən birdən-birə dedim ona:- bu dvdlərin hamısına eyni gündə baxmağı düşünürsüz? çox ağır olar axı.
adam mənə baxdı. cavab verdi:
- həftəsonudur darıxıram, dedim bir az aksiyon olsun. bilmirəm heç baxacağammı. bəs siz necə? həyatınızda ikinci dəfədir ki klassik musiqi cdləri alırsınız. heç qulaq da asmayacaqsız bilirəm.
bunu eşidəndə error verdim çünki adam haqlıydı. ikinci dəfəydi həyatımda bu.
heç nə demədim sağollaşdım, qapıdan çıxanda məni arxadan səslədi:
-üzr istəyirəm, sizə bir neçə sualım olacaq.
- buyurun
- siz aprel 18 ya da 22-də doğulmusunuz?
- bəli.. hardan bildiniz? (mən şok mən error)
- mən daha da çox şeylər bilirəm.. məsələn sizin telefon nömrənizi. və haqqınızda heç kimin bilmədiyi daha bir çox şeyləri.
- misal nə?
- məsələn siz kişmişli bulkaları çox sevirsiniz. kofeni həmişə çox tünd və acı içərsiniz. yastıqsız yatırsınız. evdə bu günlərdə geydiyiniz geyimin rəngi qırmızıdır, üstündə filan rənglər var (hansı rənglər olduğunu və geyimin formasını da izah etdi). və telefon nömrəniz də ..... (mənim artıq heyrətdən ayağım yerə yapışıb, marketdə cd-dən başqa heç bir şey də almamışam ki onlara baxıb təxmin edə bilsin).
- siz bütün bunları axı haradan bilirsiniz?
- məndə xüsusi bir qabiliyyət var. bir enerji var, hansı insanla ki aramda o enerji yaranır, mən onun haqqında hər şeyi görür və təxmin edirəm. bu çox nadir baş verir. siz də o insanlardan birisiniz. bayaq kassada da mən sizə enerji ötürərək mənimlə danışmağınızı təmin etdim, yoxsa bilirəm ki siz kontakta girməyi heç sevməyən bir insansınız. bunu etdim, çünki söhbətə özüm başlamaq istəmirdim. yox cadugər də deyiləm, memaram, bir rezidansın proyektini vermək üçün azərbaycana dəvət olunmuşam.
o qədər çaşmışdım ki nə deyəcəyimi bilmirdim. ayaqüstü gələcəyimə aid də bəzi şeylər dedi. düzdü hamısında haqsız çıxdı. amma o an necə olmuşdu ki haqqımda hər şeyi düz demişdi, hələ də başa düşə bilmirəm. sonradan 1-2 dəfə də telefonda danışdıq amma heç vaxt görüşmədik.
moral of the story: ramstorede heç kimə söz atmayın -* .
+15 əjdaha
56. əskərlikdə baş verən sistemli qarın ağrıları -*deməli hərbi xidmətdə yuxu norması 8 saatdı. ancaq xidmət olduğunuz gecə 4 saat yatırsız. bizdə əskər sayı az olduğuna görə hər sutka xidmət çıxırıq. yəni bir gecə 8, bir gecə 4 saat yatırıq. 8-4-8-4-8 belə. yuxu sistemi məhv olub təmiz. mən də bu 4 saat yatmaq işinə nifrət eliyirəm. normalda yuxusuz qalmaqla bağlı problemim yoxdu. amma hərbi xidmətdə məcbur yuxusuz qalıram deyə əsəblərimə toxunur. gecə 4 saat yatanda dəli oluram elə bil.
nəysə. bir gecə 4 saat yatdım qalxdım. qarın ağrısı məhv edir məni. ölürəm ağrıdan. bir təhər sıraya durdum getdim yeməkxanaya. dedim bəlkə soyuq olub. qaynar-qaynaq kaşanı yedim. özümə gəldim yavaş-yavaş. axşam 8 saat yatdım, oyandım. problem yoxdu. sabahı gün yenə 4 saat yatdım. oyandım ölürəm yenə ağrıdan. qııvranıram yataqda. getdim yeməkxanaya bu dəfə kaşa yoxdu. qaynar çay-filan xeyri olmadı. tibb məntəqəsinə getdim. həkim deyir soyuqlamısan yəqin. sirop verdi yola saldı. özümə gəldim sonra. gecə 8 saat yatdım oyandım problem yoxdu. sabahı yenə 4 saat, yenə ağrıdan ölürəm. yenə həkimə getdim. (növbəli olduğuna görə başqa həkimdi artıq). yenə sirop verdi, dedi ki, soyuqlamısan. yola sadı məni. mən də dəli oluram. necə yəni soyuqlamışam? elə ancaq 4 saat yatanda üzə çıxır bu soyuqlama? -* həkim də deyir yox elədi. özünə qulluq elə filan.
bu hadisə 3-4 dəfə təkrar olundu. axırda tibbdən anlayışı olan bir əskər yoldaşıma açdım dərdimi. dedi ki, insan psixologiyası, sinir sistemi çox qəribə şeydi. necə ki, qorxudan insanda allergiya filan yarana bilir səndə də əsəb, stress ya da yuxusuzluq səbəbi ilə ağrılar yaranmış ola bilər. "özünü çox əsəbiləşdirmə" dedi. -*
həmin an məndə lampa yandı elə bil. "vay amk belə şeylər də var imiş" dedim. allergiya söhbətini əvvəldən eşitmişdim deyə ağlıma batdı. ağrıların səbəbi soyuqdəymə yoxsa stress, əsəb idimi bilmirəm amma oğlanla söhbət edəndən sonra bir də ağrı olmadı. sdfsf elə bil bədənim terapiya istəyirmiş -*
+14 əjdaha
55. universitetdə oxuduğum vaxt 4-cü kursun birinci yarımilində bir dənə dərs var idi, hamı bu dərsin çətinliyindən şikayətlənirdi. ay aman belə çətindi, müəllim belə zəhlə tökəndir, hamıya haqsızlıq edir, məzun olmağa qoymur deyə. nəysə vaxt gəldi çatdı gördüm ki, həqiqətən də dedikləri kimi varmış, çətin dərs idi amma imkansız deyil deyə düşündüm.mən ilk imtahana bir xeyli hazırlaşmışdım, gəl gör ki aldığım qiymətlə imtahan kağızımından əminliyim arasında əsər əlamət yox idi. getdim müəllimlə danışdım, haqqımı tələb etdim amma və lakin nə fayda. dediyim dedik idi bu müəllim, aramızda bir qəşəng prinsip yarandı ki yemə də yanında yat. Dərsdə falan da kinli baxışlamalar olurdu o da öz yerində. Hər nəysə final imtahanı olan gün gəldi çatdı, inadımdan və haqsızlığa görə günlərcə hazırlaşmışdım.
bizim universitetdə imtahanların olduğu otaqlar imtahan saatından 10 dəqiqə öncə açıqlanırdı. koridorlar bildiyin xaos olurdu, nə qədər tələbə olurdu eyni vaxtda koridorlarda. 20 yanvar metro stansiyasındakı çıxışda duran taksi şoferlerinin insanın üstünə şığıması və bir də baxmısan maşının içindəsən, bax bizdə də elə olurdu sözlük. Xaosda bir də görmüsən səni itələyiblər və tamam başqa sinifdəsən. Xülasə gəldik çıxdıq imtahan sinifinə, arxa partaların birində oturmuşdum nəzarətçi müəllim imtahan kağızlarını paylamağa başladı. mən də əlimi çantama atdım ki qələmi alım içindən. normalda daha sağlıqlı olur deyə şüşə butulkada su içirəm və çantamın içindəki şüşə qırılıbmış. hansı ki koridorda ya da pilləkanlardakı basabasda necə itələyiblərsə şüşə qırılıbdı bel çantamda və içindəki su çantamdan çölə tökülmədiyi üçün xəbərim olmayıb. mən bixəbər də çantanın içinə baxmadan əlimi pat deyə çantama saldım ki qələmi alım və ta ta ta tam. əlimi çantanın içindən çıxardanda artıq gec idi hər şey üçün. öz də hər zamankı kimi tərsliklər məni tapar, sağ əlim kəsilmişdi. müəllim sağolsun gətirdi qoydu imtahan kağızını masamın üstünə vecinə almadan məni, bu sıra əlimdən qanlar axır durmur. qələm tutan 3 barmağım, ovucumun içində neçə yer kəsilmişdi. bir yandan qan axır, bir yandan qələmi əlimdə elə tutmalıyam ki qan axan barmaqlarıma çox təzyiq olmalıdır, bir yandan deyirəm ki son ilimdi bu dərsdən kəsilsəm məzun olmamaq kimi problem var, bir yandan salfetkalarla qanı durdurmağa çalışıram. amma nə fayda ağ kağızın yarısı qırmızıya boyanmışdı artıq. Açıq tipli suallar olduğu üçün uzun yazmaq lazım idi, bir cür bir təhər yazdım sualları və sonda da dipnot olaraq müəllimə situasiyanı açıqladım. Öz özümə dedim ki onsuz da aramız yaxşı deyil, balımı kəsməyə də yer axtarır bu vicdansız. imtahan kağızında qanı görüb deyəcək ki diqqətsizliyə bax hələ. imtahan bitəndən sonra dostlarım soruşur əlin çox ağrıyır deyə. nə ağrısı, o də nə? o qədər unutmuşdum ki həmin nüansda acını. müəllim sağolsun neylədi, yenə də balımdan kəsmişdi; amma nə qədər də kəssə dərsi keçəcəyim balı yığmışdım artıq. axırda nəticə olaraq haqqım olan balla olmasa belə kəsilməmişdim dərsdən, vaxtında məzun ola bildim.
+16 əjdaha
47. işdə naharda yediyim yeməklə axşam evdə yediyim yeməyin eyni olması. həftənin 4 günü dalbadal baş verdiyi olub bunun. Maraqlısı odur ki, işdə həftəlik qrafik filan da yoxdu. Aşpaz Təsadüfi bişirir yeməkləri və bunlar tez-tez evdə yediklərimlə üst-üstə düşür.Dünən anam dedi ki, sabah sənə dolma bişirəcəm. Mən də zarafata dedim ki, sabah naharda dolma var deməli. Bu gün hırıldaya-hırıldaya dolma yemişəm işdə -*
+12 əjdaha
8. daha bir maraqlı hadisə ali və ninoda kitablara baxarkən başıma gəlmişdi. dediyim kimi,kitablara baxırdım,qəfildən bir qız yaxınlaşdı mənə tərəf gülümsəyib salam verdi daha sonra "soruşmağa utanıram amma mənə "fikir seksi" kitabı lazımdır" dedi və əlavə etdi "özüm oxumuşam sadəcə bir dostum var onun üçün alıram". pis olmuşdum,bilmədiyimi söylədim. bir anlıq həyat donmuşdu mənim üçün. niyə insanlar və özəlliklə qızlar belədi deyə düşündüm. daha sonra evdə olanda bəlkə də düşündüyüm kitab deyil,bəlkə də doğrudan elə kitab var deyə düşünüb araşdırdım. amma nəticə elə anladığım kimi idi. bu hadisə bəlkə də maraqlı deyil,faciəvidi. hələ də yadıma düşəndə həyatdan soyuma səbəbləri bölməsinə atıb arxivdə saxlamağa çalışıram fikrimi.+13 əjdaha
38. Cavan bir nəzarətçimiz var idi hər imtahan, ya adi günlərdə harda qarşılaşsaq subaylığını vurğulayırdı. Nəysə məndə subniminal mesajı alıram amma gülüb keçirəm. Maraqlı adam idi elə bil zaman maşınıyla gətiriblər günümüzə. Üstü başı,parlaq kostyumları, rəngli jiletləri, üzükləri, uzun saçları görən kimi diqqəti çəkirdi.Bir dəfə bufetdəyəm, gecikdiyim üçün dərsə almamışdılar. Bu da ordadı. ikimiz də acıq və sadəcə bir stol boşdur. Təklif elədi ki, bir oturaq. Oturduq. Ətrafda dönən, mənim görmədiyim maraqlı şeyləri, gizli dataları mənlə bölüşürdü. Tipi kimi söhbəti də yormurdu adamın. Belə otur, saatlarla dinlə. amma əsla durub da sevgili olacağım, ya özəl birşey yaşaya biləcəyim biri deyildi. Nəysə bir dəfə imtahanda oturanda gəldi yanıma. imtahan da təzə başlayıb stress tavan. Dedi ki: "bu imtahanı keçmək istəyərsiz?" Güldüm, başımı yellətdim. Nişan barmağından üzüyü çıxartdı. Dedim ki, vəssalam də işə düşdüm. Beynimdə min dənə şey fikirləşirəm görən ilk kim çəkəcək bizi, kameranı hardan tutacaqlar- üzümü ona görə gizlədib, ayıbdı atam imtahanda bilir. Axşam "xxx universitetində evlənmə təklifi" deyə afişa olunmaq istəmirəm. Görən necə yox deyim ki, sınmasın? Ağlımda min dənə sual bir anda fırlanır başımı qaldırıb üzünə baxmıram ki, bəlkə gedər. Əyildi üzüyü imtahan vərəqimə çəkdi üç dəfə. "Müqəddəs yerdən gətirmişəm, sizə uğur gətirəcək" dedi. Zalım oğlu, qəlb krizi keçirtdirdi. Tam- yaxşı sovuşduq- deyə düşünürdüm ki, "barmağınıza taxsanız bütün imtahanlardan keçmiş olacaqsız hihihi, həyat imtahanından da" deyib ikinci sancını yaşatdı. Nəysə şok qarışıq gülümsədim ki: "sağ olun bəs lazım deyil zad" uzaqlaşdı.
Yanımdakı qız "bacııı, başuva dönüm bu sənnən nə istəyir?" Deməsinə də mal mal gülümsəyib imtahana davam elədim. imtahan imtahan olalı belə stress yaşatmamışdı mənə. Hələ düşünün könlüm olan adam ola, mən də biraz huşdan olam, axrın eşitməmiş duram tullanam ki "hə hə hə" oy düşmən başına, yaşamadan utandım.
+13 əjdaha
44. istanbul esenler avtovağzalında gecə saat 5 radələrində 40-lı yaşlarda bir day-dayın ətrafda heç kim olmayan səmtdə 17 yaşlı məni söhbətlə baş qatdıqdan sonra tutub anidən qarşımızda dayanan maşının içinə soxma cəhdi.əlindən qurtulub qaçarkən arxadan "iyi kurtuldun seni!" deyə bağrıması və heç vaxt məni niyə/hara/necə tutmaq istədiklərini bilməyəcək olmam.
+11 əjdaha
41. (baxma: yazarların maraqlı hadisələrin ayağına getməsi)* ayağına gedib maraqlı olmadığını öyrənməsiarada gic-gic şeylərlə məşğul olmaqdan başqa idmanla bir əlaqəsi olmayan, karantin müddətincə evdən ayda 2-3 dəfə çıxmış mənin, kəndə qaçış üzrə yarışa getməsidir. * gedəcək adam yox idi. yəqin deyiblər bu gijdıllaqdı, bu gedər.
deməli 300 metrlik yarışda sona az qalıb və görürəm ki qabaqdakılarla arada çox da məsafə yoxdu. dedim hind kinolarındaki kimi son gücümlə qaçıb ötüm bunları. ala sürətlənməyə çalışdığım andaki ayaqlarımın ağrısı, ayaqlarımın son gücü ilə bədənimdən qopub mənə uçan təpik atmaq istədiyini bildirməsi kimi idi. xəyat hind filmlərindəki kimi deyilmiş.. məncə o filmlərdə slow motion effekti olan hissələrdə effekt verməyə ərinib, yarışçılara deyiblər ki özünüz yavaş hərəkət eliyin. və həmin vaxt ərzində gücünü geri toplamış yarışçılar sonra sürətlə qaçmağa başlıyır və sairə və ilaxi.
bu arada 3 nəfər arasından 3cü yeri tutdum. * əslində 4 nəfər idik, dram yaratmaq olmur elə. amma o uşaq da xəstə idi qaça bilmirdijsjs
(bax: sözlük yazarlarının kiçik uğurları)
qeyd: diplomum da var.
+11 əjdaha
59. Bugün axşam unidən çıxdıq, metroya düşürük. Bizdə də unidən çıxanda bir yer var ora çox küləkli olur hədsiz dərəcədə. Həmişə hava küləkli olanda ordan keçəndə külək əlindəkiləri də səni də babat o tərəfə bu tərəfə çırpır. Bugün də elə oldu. Biz 3 nəfər gedirdik qrup yoldaşlarımla. Mən qabaqda arxamda digər qrup yoldaşım əlində kətan var idi onun. Yanımda da o birisi qrup yoldaşım. Nəysə, yeridik yeridik sonra külək əsməyə başladı. Biz də həmin yerdən keçirik yolumuzun üstü olduğu üçün. Mən necə oldu bilmirəm, amma külək məni üzü üstə çırpdı yerə. zarafat eləmirəm və heç bir şişirtmədən istifadə eləmirəm. Olduğu kimi deyirəm. Külək məni üzü üstə yapışdırdı yerə. Asfaltnan öpüşdüm o dərəcə. Məncə arxadakı qrup yoldaşımın kətanı olmasaydı yıxılmazdım. Qız müvazinətini saxlamaq üçün kətanı mənə vurub istəməyərək də olsa çünki külək onu da divara çırpdı. Demeli yapışmışam asfalta ağlamağım gəlir. Şalvarım da cırıq idi dizləri tərslikdən. Dizlərimdən qanların töküldüyünü hiss edirəm. Vəziyyətimi dəyişmədən ağlıyıram ele ahahqgrjffn. Qrup yoldaşım da qolumdan tutur ki durum, əlimdəkilər də düşüb yerə. Birdə gördüm o birisi qolumdan da bir oğlan tutdu kömək elədilər qalxdım. Nəbilim vallah bu gün getsin gəlməsin. Dizlərim evə gəlmişəm hələ də sızıldıyır. Daha betər şəkildə.Bu hadisə maraqlıdan çox ağrılı oldu amma anywayyy
+10 əjdaha
75. 1943cü ildə babamın atası partizan ikən tanya adında bir rusa aşiq olur, gəl zaman get zaman şəkillər eşq həyatı, qayıdır yardımlıya evlənir, 7 yaşım var idi sənətləri qarışdıranda bir vesikalık tapdım gənc qız idi , babam ölənə qədər o şəkli saxladı evində ...arxasında sadece tanya yazılmışdı, ulu babam ölenden 2ay sonra tanyadan məktub gəlir, uşağam marağ basır bu kimden gelib falan filan , məktubun məzmunu qısaca uzun zamandır babamı axtardığı və darıxdığı barədədir , lakin o məktuba geri dönüş etmədik, sən gəl o boyda nüharibədə azəriyə aşiq ol , uzun illər sonra ünvanına məktub yolla ama artığ yaşamadığından xəbərin belə olmasın.. uzun müddət sonra tanya üçün axtarışa keçdik tanış olağ deyə ama artığ tanyada köçmüşdü həyatdan.+12 əjdaha
61. mən balaca olanda gecələr durib gəzirdim, (uyur-gezer) hətta balaca deyəndəki, 1 2 il əvvələ kimi, qısası, lunatik idim (belə cool səslənire)hardasa 2 il əvvəl aprel-may aylarıdı. yəniki tuman-mayka ilə yatan vaxtlarımdı.
mən də gecə durmuşam yenə, amma bu dəfə bloka çıxmışdım, biz 4-də oluruq 5-də də əmimgil qalır, getmişəm gecə saat 3-4-də 5ə, qapını döymüşəm, sonra birdən ayılmışam, onda da adam çox qorxur, dəli olmuşdum konkret. sonra qayıtdım evə, evdəkilər də fikirləşir bu gijdıllax saat 4-də yarı-lüt hardan qayıdır. fikirləş də, gecə saat 3-də blokda lüt adam, ay biləə-*
hələ bir dəfə vapşem qorxmuşdum. deməli rayondayıq, bizim bağın üstüdə meşədi, mən xiyar yenə durmuşam, qapını açıb çıxmışam çölə, meşə tərəfə, getmişəm bir xeyli, sonra ayılmışam, oybinəə adam dəli olure, hətta həqiqətən dəli olmaq olar, məncə, gecə qaranlıq, birdən görürsən nəm ala hardasan, özüdə lüt hahahhahahahah ondan sonra qapını arxadan açarlayıb yatırdılar-*
belədə qardaşımı söyürdüm, onlar artıq adi hal almışdı, bədbəxtin günün qara eləmişdim
hələ durub şkafa girib yatmışam falan onlar uje duranda səhər yadında qalmır, belə hadisələr çox olur, amma gəzəndə ayılsan yadında qalır.
+13 əjdaha
10. yolda evə gəlirdim. qulaqcıqdakı back in black sədaları altında cool-cool gəzirdim ki mahnının yavaş-yavaş sona çatdığını eşitdim. fikirləşdim ki qoy özü dəyişsin görüm nə gələcək. birdən sakitçilik içindən anthems of apocalypse çalmağa başladı. söhbəti sadəcə bu mahnıya qulaq asmışlar tutacaq. baxın da indi.+8 əjdaha
57. daha doğrusu hüquqşünas dostumun dünən rastlaşdığı bir hadisə. boşanmaq üçün ona müraciət edən bir qadının əri barədə verdiyi məlumatda dediyinə görə, əri hərbi xidmətdən 1 il 6 aydan tez təxris olub və səbəb kimi "eşşək zorlamaq" olduğunu mənə danışdı. mən də inanmazdım bəlkə də əgər özüm əsgərlikdə olanda itə təcavüz edən bir əsgərin də eyni bu cür ordudan vaxtından əvvəl təxris olduğunu bilməsəydim. həm güldüm həm üzüldüm həm də çəkindim kimlərlə biz bəlkə də eyni avtobusa minirik, kimlərlə növbədə dururuq kassada marketdə, kimlərlə bəlkə də eyni məhlələrdə yaşayırıq bilmədən. dostum deyir, əri də belə dəliyə filan yox normal görünüşlü deməyəcəm harda ancaq normal bir yerdə işləyən insandı.+9 əjdaha
11. deməli keçən ilin avqust ayında sözlük yazarlarından mən,john marston və çoxcreativadsahibisözaltısözlükçü şəhərdə hardasa saat 12 də filan görüşüb bir yerdə içməyə getdik.həmin vaxt demək olar hər yer bağlı idi.getdiyimiz yerlərdən təkcə krevetka açıq olduğundan elə orda oturub bilyard filan oynadıq.gələk indi bundan sonra baş verən hadisələrə.biz ordan çıxan kimi yağış yağmağa başladı.başqa bir yerə getməyə çalışanda uzaqdan bir day-day bizi çağırdı.yanında 3-4 baltika 9 butulkaları var idi və küçədə pişiklə oynayırdı.mən bizdən pul filan istəyəcəyini düşündüm amma yenə də onun yanına getdik.bizə sizdən heç nə istəmirəm təkcə danışmaq istəyirəm dedi və biz də onun bu istəyini sındırmadıq.john marstonun köynəyinə sataşdı gözü birinci və ondan koftasında kimin şəkli olduğunu soruşdu həmin vaxt nick cave t-shirti geyinmişdi.nəsə elə oldu ki, söhbət musiqiyə filan gəldi.day-day siz mənim belə dilənçi kökündə olmağıma baxmayın mən professional güləşçi olmuşam mən də sizin kimi müasir musiqi dinləmişəm estoniyada modern talking konsertində filan olmuşam dedi. nə isə bizi hardasa yarım saat söhbətə tutandan sonra yağış dayandı və biz də öz yolumuzla getdik.birdən qabaqdan goth qız və oğlan gəldi və elə qaqaş uzaqdan rusca john-a ey mən bilirəm sən rusca bilirsən dedi və elə hər şey də bundan sonra başladı.həmin güləşci dayday bunları uzaqdan görürdü və birdən o da yaxınlaşdı.qaqaş nə istədiyini demədən elə tutmuşdu ki, mən bilirəm sən rusca bilirsən amma danışmaq istəmirsən.yanındakı sevgilisindən məsələni soruşduq,sən demə təkcə yandıran istiyirmiş amma qaqaşa başa sala bilmirdik ki, bəs yandıran filan da yoxdu nə də rusca bilirik.goth oğlanın əli və ümumiyyətlə hər yeri dər-dümür idi.xəqani ticarət mərkəzindəki fantaziyada əlinə keçən nə var idisə almışdı.hətta içlərində dini yazılar olan sep də var idi.nəsə dayday bu sepi gördü dedi dinin nədi, şiəsən? dedi hə şiəyəm.dedim şiə goth? dedi hə həm şiəyəm həm də goth(ala göt oğlu göt şiə goth olur ?) bu sualı həmin güləşci dayday gothlar gəlməzdən əvvəl johnun sırğasını görüb bizdən də soruşmuşdu,hamımız ateist ola-ola müsəlman biz də bu goth qaqaş kimi şiəyik demişdik.belə söhbətlərdən sonra ara qızışmışdı.çoxcreativadsahibisözaltısözlükçü və həmin dayday uje qaqaşın əlindəki qəribə üzüklərdən ala biləcəyi zədəyə baxmayaraq qoymağa hazırlaşırdı.dayday soruşdu ki, bəs qoyum ala buna? dedim yox və aralamağa çalışdım.birdən qaqaş johna qayıdıb dedi ki, bəs bura azərbaycan deyil? heç biriniz az dili bilmirsiniz? dedim hə qaqaş elə səhərdən azərbaycanca danışırıq da nə lazım idi ki? dedi yandıranınız olmaz? dedim yo yoxdu və sevgilisini də qucağına alıb getdi(həmin moment qızın bütün içalatı göründü amma hər nə isə_*)+9 əjdaha
52. Maraqlı deyil amma unuda bilmədiyim hadisədir. Körpəmi ilk dəfə parka aparmışdım. Və parkda 12-13yaşlı oğlanlarını gəzməyə gətirən bir qadın utanmadan, həyasızcasına oradakı kişilərlə baxışır, tanış olurdu. Öz kişimi götürüb tez bir zamanda oradan uzaqlaşdım. Dünyam hələ belə səviyyəsizlik görməmişdi.+16 əjdaha
1. belə bir başığın açılmadığını görüb qəribsədim.tanım: yazarların gündəlik monotonluqdan kənar yaşadıqları həyəcan, gerilim, korku, gizem və s. tərzi hadisələr silsiləsidir.
deməli, bu gün metroda idim. dərnəgülə gedirdim. saat, hardasa, günorta 1 radələri idi. yenə adi bir halda yolumuza davam edərkən nizamidə dayandı qatar. hamımızı cəld düşürtdülər. düşmüşük, çaşıb qalmışıq. nə edəciyik, nə etməliyik düşüncələri arasında.
bir də gördük maşinistlər əllərində dəmir çubuqlarla 1-2 yerə vurmağa başladı. mən başa düşmədim nağardıqlarını. amma ondan sonra vaqondan çıxıb "tez girin, tez girin, gedirik" deyib arxadan gələn cəsarət və təyziqlə içəri doğru itildim. bu vaxt yadıma avtobuslar gəldi. "vaxtdı, gedirik, tez girin, tez girin" deyən konduktorlar.
bu da mənim başıma gələn qəribə, maraqlı hadisədir. indi oxudum yazını, camaat maraqlı hadisə adıynan ruh-muh gördüyünü paylaşır millətnən, mən vaqondan düşüb-minmişəm maraqlı gəlib amk.* glş
+11 əjdaha
2. yağış yağır. heç hazır deyildim. qısaqoldayam ve üşüyürem. insanlar qol-qola çetir altına girib bir-birini örter ve isiderken, men emellice islandım tebii ki. ayağı yaş olmaq en pisidi. birden yadıma düşdü ki, keçen defe sırf gijdıllaqlıq olsun deye çantama corab qoymuşdum. xoşbextlik budu. ümumiyyetle ise soxdum payıza.+11 əjdaha
21. o gün dostumun nənəsinin ad günüydü. mən də namaz qılan arvad olduğu uçun dini mağazadan qaldıranda "bismillah" yerə qoyanda "əlhəmdulillah" deyən çaşkadan alıb apardım. bəyaq dostum zəng edib deyir ki "çox saqol" ay saqqal. sayəndə nənəm çaşkanı allahın möcüzəsi zənn edir. iki gündü başa salıram ki " ay nənə bunun içinə səs çıxardan çihaz yerləşdiriblər" arvad da deyir " helə demə a bala, ağzın əyilər " )))+8 əjdaha
43. Uşaqlığımdan bəri maşında qol qoyan yeri eşməyi sevmişəm. Ata əlinə nə gəlsə atırdı o qutucuğa,mən də baxırdım maraqlı şey olanda gizlincə özümə fırladırdım,ya da ata özü verirdi elə mənə.indi danışacağım hadisələr cərəyan edərkən 17 yaşım var idi.
Yenə ataynan maşında idim. Ata siqaret almağa düşəndə cəld hərəkətlə qol qoyan yeri açdı və tələsə-tələsə bir şey götürdü atdı cibinə. Şübhələndim mən də. Sora qayıdıb gələndə götürdüyü şeyi yerinə qoydu. Qaranlıq idi görə bilmədim nədi. içimdə deyirdim ki kaş yenə düşsün maşından açıb baxım da nədi. Ata yenə düşdü maşından bəxtimdən,gözlədim uzaqlaşsın sora açıb baxım. Tez telefonumun flashini yandırdım,açdım qutunu işığı saldım içinə və budur üstündə contex yazılan kiçik kvadrat qutu var idi içəridə. Adını tez telefonumun notes yerinə qeyd elədim ki evdə dəqiqləşdirim. Və təxminlərim doğru idi. O prezervatif idi. indi məni dərd bürümüşdü. Bunu anama deməli idim? Necə deyəcəkdim ? Evdəkilər hələ elə bilirdilər ki mən şəkilli uşaq kitabları oxuyuram. Nəysə cəsarətimi topladım,sözü çox fırlatdım mamanın ürəyi üzüldü. Sonunda dedim. "Mama bilirsən atanın maşınında prezervatif var dəqiqləşdirmək istiyirdim ki sənin üçündü o yoxsa sənin xəbərin yoxdu ?" Mama heç reaksiya vermədi,dedi ki "biz hələ atanla təzə evlənmişdik o işə getmişdi evi yığışdıranda atavın sumkasında 15-20 dənə olurdu ondan" mən də dedim ki "necə ee,səni narahat eləmir bəs bu vəziyyət ?" Mama bildiyiviz dediylərimi qozlamamışdı. Əksinə mən pis adam olmuşdum.
"Sənə də ayıb olsun niyə atavın əşyalarına baxırsan ?" elə dedi. Mən də dedim ki mama sənə bunu dediyimi ataya demə də. Mama da dediki dəlisəəən deyiləsi şeydi ki bəyəm. Mən də dedim ki yenə də dəəəə.
Səhərisi gün axşam anamın sumkasından pul götürmək istətəyəndə həmin prezervatif mamanın sumkasındaydı.
Mən də deyirəm niyə hər il ata mənə airpods alır...
+11 əjdaha
32. universitetin ilk illəri, hamı ilə qurulan münasibətlər nəticəsində marketing'lə məşğul gənclərin gözündə potensial müştəri halına gəlmişdim. bu minvalla bir nəfər oğlan mənə yaxınlaşıb dedi ki, gəl səni tədbirlə bağlı türkiyəyə yollayaq. ilk başlarda xoş qarşılamadım ki, həvəsim yoxdu. həm də o zaman parti təşkilatçısı falan idim deyə istəmirdim yayda gedim türkiyəyə. nə isə elə oldu ki, insan fobiyam yaranmağa başladı və təşkilatçılığı falan buraxdım. təklifi dəyərləndirib bursa'ya getdim. sən demə türklər bursaya istanbul ilə 40 dəqiqəyə çatır. mən, dostdan yaramamış bakı-istanbul-izmir bileti aldım. ordan da avtobusla manisa falan deyə-deyə bursaya çatdım.amma ilk olaraq hələ izmirdə dayanaq. o günə qədər evdən ilk dəfə idi ki, çıxıb tək səyahət edirdim. hava limanında türklər məni tək qoymadı gaziemir adlı bir yerə buraxdılar ki, gedib özünə hotel tap. məndə hansına girsəm gecəlik 200 tl oxuyurdular deyə dedim, tullanarlar sizin "iki dövlət bir millət" anlayışınıza. (baxma: türklərdən nifrət etmə səbəbləri) gaziemir'də gecəklubunun qarşısından keçirdim. necə gecəklubu idisə qızlar masaların üzərində striptiz oynayırdı. ayaqlarım tərpənməz oldu. ilk dəfə idi ki, canlı-canlı yarıçılpaq qız görürdüm. birdə gördüm əlini çiynimə qoymuş biri səslənir ki, "koçum ne arıyon ?" bir anda qorxub buna boylandım ki, bədən kilo olaraq muxtariyyət elan edib. çəkinib dedim ki, "abi ben bursaya gidicem, vağzala gidicek maşın axtarıyorum" mən də türk liseyində bir neçə ay təhsil almış sonra azəri liseyini bitirib ruslar ilə takılan şəhər uşağıyam. buna 10-15 dəqiqə vağzal izah edirəm. nə isə sən demə bu elə özü taksi şoferi imiş. dedi ki, gəl sənə kıyak edəcəm 35-40 tl yazar gidelim. mən də "gedəlim, canım" dedim. bu hissəsində isə bilmirəm "canım" quş qızlara deyilirmiş. (hər dəfə universitetlərə e-mail yazanda thanks, dear sir/madam deyiridim). tərs-tərs baxışlar arasında oturdum taksiyə. məni vağzala düşürüb 70 tl'imi aldı ki, sən deyən vağzal başqa yer imiş. mən səni başqa yerə gətirmişəm. bursa'ya avtobuslar burdan gedir. onsuz səsimi çıxarmaya qorxan mən götürüb 70 tl verib düşdüm.
sonra da avtobusla bir neçə saatlıq yol ilə bursa'ya yola düşdük. o qədər yorğun idim ki, heçnə gözüm görmürdü. avtobus saxladı ki, tualet kimi işlərimizi görək. məndə ac idim. dedim gedim biraz yemək yeyim. tualetə gedib əlimi falan yuyanda gördüm ki, avtobus yola çıxır. avtobusun arxasınca bir qaçıram bir qaçıram ki guya çatacam. 150-200 metrdən sonra nəfəsim kəsildi , çatanamadım. söyə-söyə kafeyə qayıdıb dərdli-dərdli düşüncəkdim ki, gördüm eyni avtobusa oxşayan ağ rəngli avtobusun qabağında bir oğlan durub çatışmayan insanları gözləyir. sən demə onlardan biridə mənəm. heç demə avtobus bizi düşürüb arxaya parking edibmiş. o an tanrı ilə aramızda qısa məhəbbət hissi olmadı da deyil. əlimi göyə qaldırıb tanrıya o qədər təşəkkür edirəm ki, erdoğan görsə fetöcü bilib həbsə atar.
axırda gəlib çatmışam bursa'ya və məni gətiriblər tədbirin keçiriləcəyi yerə. baxıb görürəm ki, a kişi, nə hotel ? "kız yurd evi" yazılıb. məndə sovetskidə böyümüş mentalitet ruhlu biriyəm. abi peki karizma deyə-deyə birdə gördüm otağımı belə seçiblər. mənə bolqarıstanlı daniel deyə biri düşüb. adamın ayağına baxıram ki, ayağı qolundan böyükdü. o günə qədər bakıda ayağı elə birini görməyib gəlib düşmüşəm avropalının yanına. sən demə bütün avropalı belə imiş. nə isə bununla dostlaşdıq falan. daniel'də 1 oğlan 4 qız gəlib. mən də düşünürəm ki, bu indi qızlara otveçatlıq edər. ona görə heç bolqar qızlarına girişməyi planlamıram ki, bu ləpir də mənə girişməsin.
bir neçə gün keçəndə elə-belə söz atdım ki, ala sizin qızlardan biri o dəfə slovak oğlanın otağında idi. nə əcəb çəkib qıza demədin ki, "azzz, sən bizim namusumuzsan bu nədi biabır edirsən bizi ?" yəni o günə qədər mən o şəraitdə böyümüşdüm. heç kəsdə qınamasın məni, məhləmizdə 10 nəfərin 8-i potensial lənkəranski'dir. 2-si də mənim kimi ,fağır. oxumağa çalışan. o vaxtlar hələ yadımda idi , təzə-təzə 158 nömrəli məktəbin qarşısında qız namussuz çıxmışdı deyə onunla gəzən aleksey'i tutub bıçaqlamışdılar ki, ala sənin qızın pis yolun quşudur.
daniel birdən sərt reaksiya ilə dönüb dedi ki, ala gijdıllahsan ? bolqarsıtanda 40 mindən çox yeniyetmə bakirə deyil. bizdə 16 yaşından sonra bakirə olmayan qıza pis baxırlar ki, bu qız eybəcərdi. ürəyim elə döyünür, elə döyünür. gəl görəsən. yanımda hər hansı bir azərbaycanlı həkim olsaydı tutub əməliyyat edərdi (taaaam şaka yaptım). hələ dedi ki, fılan qız yanır. atəşini söndürməyə birini axtarır. dedim ala sən nə bilirsən ? dedi baxan kimi görünür.
məndə guya panyatkalı oğlanamda. bunun 24 mənimdə 18 yaşım var. aslı adında bir qız var idi. daniel'də bunu bəyənirdi. dedim ki, ala birdən aslını otağa gətirəsi olsan deyərsən çıxaram. ilk əvvəl təəccübləndi . sən demə avropalılarda buda normal imiş sonra isə qəbul elədi.
nə isə bu sözümdən bir neçə gün sonra qalxıb biraz uşaqlarla söhbət edib düşdüm ki, aşağıda duş alım. duş alıb yuxarı qayıtdım ki, qapı bağlı. sən demə oğlan qızı içəri salıb qapını bağlayıb yatıblar. axşam-axşam düşüb tədbir keçirənləri axtarıram ki, əlavə açarı bunlardan alıb otağa girim. əynimdə birdənə şortik ilə düşüb aşağıda təşkilatçıları tapa bilməyəndə gördüm ümumiyyətlə "kızlar yurduna" girənmirəm. qapını döyə-döyə qaldığım bir moment məni şortik ilə "kızlar yurdunun" qabağında jandarma görə. sapık bilib aparalar məni jandarma ofisinə ki, derdini amirimizə anladarsan.
o gecə hər şeydə cool takılan, normal kimi qarşılayan və mentalitetin də, ponyatkanın da nə olduğunu bilməyən daniel otaqda türk qız ilə yatanda mən səhər amirin və təşkilatçıların gəlməsini gözləmək üçün gözətmə yerində gözləməli oldum.
sonra mı nə oldu ? bakı'ya gəldikdən sonra mentalitetə də, panyatkayada tüpürdüm. çünki başıma o qədər hadisə gəlmişdiki düşüncə olaraq çox dəyişmişdim. məni türkiyəyə göndərən oğlanın da gözlərini burdan öpürəm .
+6 əjdaha
74. Bu entry-dəki insanlar və onların həyat hekayələri birəbir dəyişdirilmədən qeyd olunub. Səbəbi sadədir: çünki bu adamlar tarixin tozlu səhifələrinə adsız qəhrəman olaraq keçəcəklər, heç olmasa, ən azından burda, bu forumda əbədiyyət qazansınlar.indi isə ilk hekayəmizin qəhrəmanına yönəlirik. ibtidai sinif müəlliməm, mahizər müəlliməm. Mən onu axırıncı dəfə sinif yoldaşım eminlə görəndə, saçları ağarmışdı, ağappaq idi, boynunda da kələğayı var idi. Görüşdük, hal-əvhal tutduq. Zaman təbii olaraq, ondan çox şey almışdı, amma dəyişməyən hələ də bir şey var idi, çöhrəsindəki gülümsəmə. yadıma məktəb illərim düşdü. Mahizər müəllimə əlimizdən tutub, hərfləri yazmağı öyrədirdi bizə, bizim üstümüzdə xüsusi əsirdi. Bizim dediyimiz uşaqlar isə, mən, əhməd və emin. Həm riyaziyyatda, həm futbolda dəhşət idik. Riyaziyyatda hətta 4-cü sinifdə olimpiyadaya qatılmışdıq. Finalda kapitanın bayrağı fitdən əvvəl qaldırmağına görə uduzduq, ikinci olduq. Daha sonralar mahizər müəllimənin yanına hazırlığa filan da gedirdim, bəzi şeylərdə köməklik edirdi. istər dərs vaxtı, istər dərsdən sonra dəyişməyən sadəcə bir şey var idi, ana qayğısı. Məktəb vaxtı onun mənə təsiri çox böyük oldu, çünki çox modern biri idi. Qəsəbədə rus dilli müəllimələr nədənsə həmişə bir neçə addım öndə olurlar.
Sinifimizdə züleyxa, ya da zibeydə adında bir qız var idi. Adını artıq unutmuşam, tək bildiyim bir şey z hərfi ilə başlamasıdır. Kasıb ailənin qızı idi, həm oxuma yazması elə güclü deyildi. Yəni, kasıb olmağına hamı kasıb idi də, kənd yeridir də, nə olacaqdı ki? 90-ların sonu, ölkədə müəllim maaşı 10 şirvan filan. Mahizər müəllimə züleyxaya dərzilik öyrədirdi ki, qızım gələcəkdə lazımın olar, peşə olaraq çalışarsan. Və şüuraltı olaraq, illər sonra, yaşadığım şəhərdə, harda dərziliyə aid bir dükan, mağaza görsəm, ayaq saxlayıb içəri girirəm və həmişə nəsə alıram. Evimdə dərziliyə aid hər şey var, bircə çatışmayan mankendi.
Daha sonra, bir dəfə eynilə, bizim şəhərdə paltarımı kəsdirmək istəyəndə iki dayanacaq məndən uzaqdakı dərziyə girdim, qiyməti çox münasib idi. Qadın visit kartını mənə verəndə familyasındakı ova sonluğu gözümə dəydi və aha momenti. Əlbəttə, o dəq demədim ki, haralısınız, amma sabahsı gün yenə gedəndə o sualı verdim. Özü də dedim ki, özbəkistandansız? Yəni, ağlıma başqa şey gəlməzdi. Dedi, yo, aus aserbaidschan, aus Baku. Dondum, qaldım.bakılı biri, 20 ildən çoxdu burda yaşayan biri və dərzi. Sadəcə dogurdan dedim?! Dedi, hə. Bir xeyli söhbət elədik. Hiss elədim ki, rus dillidir. Bəlkə, onu da nə vaxtsa, hardasa bir mahizər müəlliməsi dəstək olub, onda həvəs yaradıb. Sağol, mahizər müəllimə bəlkə də, səni çox adam xatırlamayacaq, amma neçə-neçə insanın həyatını dəyişmisən. Əsl mürəbbiyəsən. Yaşayırsansa, uzun ömür can sağlığı, rəhmətə getmisənsə, nur içində yat.
Onunla paralel bir də rəsm müəlliməmiz var idi. Tam bir əzazil. Adını da xatırlamıram. Dəhşət tənqid edirdi bizi, heç bir vaxt 5 yazdığını görmədim, 3 və ya 4. Çəkdiyimiz şəkilləri dəhşətül-vəhşət asıb kəsirdi, sanki rəssamlar ittifaqında buraxılış imtahanı verirdik. Hər dəfə də üstümə-üstümə gəlirdi ki, düzünü de, kim çəkib sənin əl işlərini. Həm qorxudan, həm də introvert biri olduğumdan, yavaş səslə deyirdim ki, mən çəkmişəm müəllimə. Adam məndəki qabiliyyətə dəstək olmaq əvəzinə, köstək oldu. Orta məktəbdə də hamı deyirdi ki, nə qəşəng şəkillər çəkirsən. Əlbəttə, da vinci filand deyildim, amma yaşıma görə yaxşı idim. indi də hobby olaraq məşğul oluram, evin bir küncü rəsm işlərinə ayırmışam. Hamı bunun fərqinə vardı, bircə ailəmdən başqa. Və bizim nəsildə iki şey ən azı genetikdir, bir riyaziyyatı güclü bilirik, bir də əl qabiliyyətimiz var, əmim də rəssam idi, ailəsi, yəni babamgil dəstək çıxmadılar, amma ən azından əmim oğlu xəttatdır. Təssəli olaraq, riyaziyyatın zamanında fərqinə vardılar. Və məni riyaziyyat təmayyüllü litseyə yazdırdılar.
Litseydə riyaziyyat müəlliməmizin adı qətibə idi. Uşaqlar çox pis məzələnirdi onunla, qəhbə filan deyirdilər anaları yaşda qadına. Çox savadlı müəllimə idi və dəhşət disiplinli və ya dominant, basqıcı. Bunu öz oğlu ilə münasibətindən etdiyi söhbətlərindən tutmaq olurdu. O vaxtı uşaqlar lağ edirdi, amma illər sonra haqq qazandırırsan, çünki bəlli yerlərdə və bəlli zamanlarda, hələ bu azərbaycan kimi cəmiyyətdirsə, övlad üzərində nəzarət qaçınılmazdı.
Nəzarət demişkən, anamdan söhbət açmasam olmaz. Bir ömür mətbəxdən çıxmayan, öz həyatını ailəsinə və övladlarına həsr edən bir qadın. Daim futboluma qarışırdı, qoymurdu oynamağa. Deyirdi, o uşaqlar avaradır, əslində haqlıdır və ya idi. Amma, futbol elə küçədə məhlə uşaqları ilə oynanılan, ki bunun avarası da, ağıllısıdı, oxumuşudu da var, bir oyundur da. Hər gün dəlilər kimi oynayırdıq, dizlərimiz qanayana kimi. Ha, bu arada, insafən, pis də oynamırdım, bəlkə bir ronaldihno (ben bununla geldim, bununla giderim, kardeşim) deyildim, amma super texnar idim. Hələ də, almanlarla oynayanda arada deyirlər ki, futbola filan getmisən?!! Mən də gülürəm, deyirəm, yo. Və beləliklə və bəlkə də bir istedad daha batdı. Kim bilir, dünya səviyyəsində olmasa da, milli səviyyədə yaxşı bir futbolçu ola bilərdim.
Bütün bu hekayələr sadəcə bir şeyə işarə edir, azərbaycan qadını bütün məhrumiyyətlərə baxmayaraq öz ayaqları üstündə qalmağa çalışır. O qədər basqıya və məhdud imkanlara rəğmən cənnət yaradır. Həmişə demişəm və deyəcəm, azərbaycan qadını azad olduğu gün azərbaycan cəmiyyəti azad olacaq, ağ günə çıxacaq.
Hekayənin ikinci qismi isə qonşularımız haqqındadır. iki qəhrəmanımız var, ilqar və mehman. ilqar, bakı metrosunda köhnə polis idi. Onun keçdiyi həyat hekayəsi, necə polis olması mənim son zamanda başıma gələn hadisə ilə birbaşa bağlıdır.
Hələ 8-ci sinifdə oxuyanda avtobusda gənc ilqarın cibindən pul qabısını oğurlayırlar. Və o gündən o polis olmağa qərar verir. Bununla da onun həyat hekayəsi başlayır. Atamla qonşuların axşam söhbətlərində həmişə 2000-lərin əvvələrində oğruların metrolarda necə şou göstərdiklərini danışırdı. Mən də oturub həvəslə dinləyirdim. Əlbəttə, oğrular tutulurdu sonralar. Mənim bu hekayəm isə belə başladı..
iki həftə bundan qabaq elana 3 il əvvəl aldığım qış təkər setini qoymuşdum, 10 dəq keçmədi ki, mesaj gəldi ki, bəs filankəs sizin təkərləri almaq istəyir xahiş edirik emaili təsdiq edin. Həyəcandan, həm də o an pula ehtiyacımdan emaili və mastercard-dan pulun qəbulunu təsdiq edim. Əslində isə, email phising imiş və pulun qəbulunu yox, çıxışını təsdiqləmişəm. Sabahsı gün danq edəndə artıq gec idi. Kartı dondurdum, amma çi fayda, pul çıxmışdılar. Mən etdim? Polisliyə yazıldım. Yəni elə bir şey. Keçən il aldığım kali linux yüklü prossesorumu rəfdən çıxartdım, tozunu sildim, cybersecurity dərslərinə başladım. Offensive olmasa da, amma ən azından müdafiə tərəfində nələrisə öyrənmək olar. Bu arada qonşumuz ilqarın xətrini çox istəyirəm, hörmət əlaməti olaraq əmi deyirəm. Biraz çox içməyi var, o da ki o yaşda normaldır. Bəzən insanlar arzuladığı həyatı yaşaya bilmədiyi üçün və hər şeyin gec olduğu üçün, təsəllini içkidə, siqaretdə, narkotik maddələrdə tapırlar. Çünki, o xəyal dünyasından ayılmaq istəmirlər, onlara real həyat acı gəlir. Onlar özləri də bu acı həqiqətlərin fərqindədirlər, lakin edə biləcəkləri bir şey yoxdur.
Digər qonşumuz isə mehman əmidir. Məhlədən 1-ci sürət qutusu ilə çıxan, hər iki qızını 18-20 yaşında yerbeyer etmiş, zəhmetkeş, saf və babacan biridir. Ürəyini istə, ürəyini verər. Birəbir azərbaycan kişisi qəlibinə uyur, eynilə atam kimi. Bütün problemləri özü həll etməyə çalışır, zəiflik göstərə bilməz, qonum-qonşu, tanışlıq bağlarına inanır və s. Ən maraqlısı isə odur ki, bütün bu insan bir simbioza şəklində bir birinə uyurlar.
Orta və yaşlı nəsil azərbaycan kişisi itirilmiş bir nəsildi. Sovet dağılanda onlar nə edəcəklərini bilmirdilər, hələ də hər şeyin yaxşı və əvvəlki kimi olacağına inanırdılar. Eynilə mehman əminin köhnə sovet vaxtdı kəndimizdəki həyatdan etdiyi söhbətlər kimi. O insanlar hələ də o xoş xatirələrdə yaşayırlar, yeniliyə ayaq uydura bilmirlər. Ona görə, rəsmiyyətdən qaçırlar, çalışırlar, istənilən problemi polisə, məhkəməyə getmədən yerindəcə həll eləsinlər. Bir qorxu, xof var canlarında.
+8 əjdaha
33. markete girmisem corek almaga. saticiya dedim corek ver 1 dene, bir de gordum 2 dene uzadir, qayitdim ki "2 yox 1 dene", qiz deyir ki "kompaniyadi, 1 corek alana 2cisi hediyye". da men de "ala corekle kompaniya elemek olmaz, bu ne hormetsizlikdi, bereketdiye" deyemmedim. netice etibarile 44 qp qabagam.adama tesir eden de odu ki, basqalarina "paltaryuyan alana toster hediyye", bize catanda ise corek. kasib oldugunu adamin uzune bele de vurmazlare. dunyanin etibarini...
+6 əjdaha
23. hardasa 10 yaşında olardım. hər il yay ayında rayona-nənəmlə bababımın yanına qalmaq üçün gedirdim. 3 aylıq bir müddət olurdu bu daha çox. sıradan bir uşaq yay tətilində necə əylənirdisə mən də eləcə. nənəmgilin evi çox böyük,otaqları çox olan həyət evi idi. həyətində çoxlu meyvə agacları var idi,indi onlardan əsər-əlamət yoxdu. hamısını babam öləndən sonra kəsdilər,onsuz da heç kim baxmırdı. mən hərdən nənəmin otağında,çox vaxt da mahnur xalanın otağında qalırdım. anamın əmisinin ikinci yoldaşı idi mahnur xala. onun evi nənəmgilin evinə birləşik lakin ayrı idi. bir də evinə məxsus çox spesifik bir qoxu var idi. o evdən hələ də o iy gəlir. əvvəllər anamın indi isə mənim olan ikinci bir yataq var idi o geniş bir otaqlı evdə,dəmir purjinli yataqlardan. mahnur xalanın qulaqları ağır eşidirdi,hər dəfə ona xəbərləri başa salanda itin zülmünü çəkirdim,amma mənə çox xoş idi. çünki ona nəyisə başa salanda sözləri başqa cür anlayıb qəribə reaksiyalar verirdi,gülməli gəlirdi mənə. üzdə sərt olsa da məni çox istədiyini bilirdim. nənəmgildə qaldığım günlər gecələr mütləq ona baş çəkərdim. o da mənə hər dəfə şabalıd verirdi,hansı ki,indi yediyim heç bir şabalıd o dadı vermir.bir gün yenə film izlədiyimiz,daha doğrusu başa salmaqdan rahat izləyə bilmədiyim gecələrdən biri idi. şirin çayımı verdi və yatdıq. hərşey həmişəki kimi idi,bir şey yadımızdan çıxmışdı amma - tualetə getməmişdim,tualet də həyətin o bir başında idi. gecə ağır keçəcəkdi,bəlli idi. bir ara düşündüm ki,hələ yenicə yerimizə girmişik,bəlkə mahnur xalaya dərdimi deyim,xorultusu qulağımı deşsə də. yaxınlaşdım başladım yavaş səslə çağırmağa
- mahnur xalaa? ay mahnur xala.
- (xorultu..)
xorultu ilə dialoqumuz bu şəkildə dəvan etdi biraz. bir ara gözünü açıb ümid verdi,sonra yenidən yumdu gözünü.
yuxum da qaçmışdı bu bəlaya görə. çıxdım taxta balkona. gözüm eləcə eşiyin o bir ucundaki tualetdə idi. nənəmi çağırmaq istəyirdim amma həyətdən səsimi eşitməzdi. artıq ağlamağa və allah babaya yalvarmağa başlamışdım ki,birdən çox qəribə bir şey oldu. hər yer işıqlıq oldu bir anda. o zifiri qaranlıq yerini işıqlığa verdi. hələ gecə yeni başlamışdı halbuki. yuxuda olduğumu sandım bir an,bu necə baş verdi anlamadım. qorxu və qarışıq hiss var idi içimdə,adını qoya bilmədiyim bu hisslərimlə birlikdə baş vermiş hadisəyə görə tualet yadımdan çıxmışdı. hardasa 5 dəqiqə işıqlıq olduqdan sonra yenə qaranlıq çökdü,heçnə anlamamışdım. keçdim yatmağa nəyə çıxdığımı yadımdan çıxardıb.
səhəri gün bunları evdəkilərə danışanda heç kim mənə inanmadı,babam dedi yuxu görmüsən elə bir şey ola bilməz,nənəm qəribə diaqnozlar qoydu mənə. nəticədə heç kim inanmadı. çox sonralar yenicə mollalarla oturub duran xalamın əri bu hadisəni din ilə bağladı,adı var imiş bunun dini kitablarda. 100 ildə 1 dəfə olan bir şey imiş. din ilə əlaqəli etsələr də mənə inanan biri var idi.
sonralar bunun heç də din ilə bağlı olmadığını,təbii təbiət hadisəsi olduğunu və hətta bir neçə yerdə də bu hadisənin müəyyən vaxtlardə yaşandığı xəbərini aldım. hər nə qədər bu faktlar olsa da,uşaqlığımın möcüzəsi olaraq qalıb.
+8 əjdaha
24. uşaqlıda qəribə insanlar görərdim. düzün desəm çoxda qorxulu gəlmirdi elə bilirdim hamı görür(biraz konstatin filmne oxsadi :d). bir gün gecə(hardasa 4-5 yaşım olardı), yay gecəsi idi şəhərdə olan köhnə bina evimizdə qalırdıq. gecə yata bilmirdim,otağıma anam girdi(o vaxtı dərman zad yox idi ağcaqanada qarşı) baxsın miçətkə açılmayıb, sonra pəncərənin pərdəsin tərpətdi ağcaqandın olub olmadığına baxsın. pəncərə iri idi şəhərin əsas küçəsinə açılırdı, pərdəni tərpədən an pəncərədə bir qadın gördüm şəkil kimi donuq baxırdı, tərpənmirdi, əynində köhnə 1970-80ci ilin qadınlarına məxsus tünd bənövşəyi uzunboğaz naxışlı köynək var idi. anama onu göstərdim o görmədi elə bildi ağcaqanad deyirəm, nə qədər eldim tərpənmədi o qadın, uşaq idim elə bildim pəncərəyə çıxıb kimsə pilləkanla baxır evə(4 cu mertebede?), evdəkilrə də deyirdim başa düşmürdülər. böyüdükcə bunun nəsə başqa bişey olduğunu anladım. bir dəfə dostuma danışdım bu haqda o da özündə buna oxşar qəribə şeylər gördüyünü dedi. məsələn bir dəfə də gecə evdə isidici vasitə qoşulu idi hamı yatmışdı, məni yuxudan oyatdılar 5 6 saniyə sonra isidici vasitə partlayaraq evə güclü alov yaydı mən durub heçnə olmamış kimi alovu söndürdüm. sonra isə onu söndürən mən olmadığımı anladım.+6 əjdaha
31. bu hadisə nə xalamoğlunun dostunun dostunun, ya da dünən sırağa gün bir neçə il əvvəl baş verməyib. bu gün olub. 4 aprel saat 12:23 də. dostumla imtahana birgə hazırlaşmaq qərarına gəldik və evlərinə getdim, əsas dərsi o başa salırdı. axır vaxtlar yorğun olduğum üçün "stoplar" baş verirdi, və ona görə dərsi yarımçıq qoyub eynşteyn müəllim tərzi 15 dəq yatmaq qərarına gəldim (çox işə yaralı bişeydi) dostum isə o biri otağa keçib işi ilə məşqul oldu. 15 dəqiqədən sonra telefonumdakı "fitnessglo-time bomb" ringtonlu "budilnik" işə düşüb məni oyatdı. oyandım biraz telefonumda eşələndikdən sonra dərsi təkrar elədim ki, dostum indi gəlib məndən soruşacaq deyə oxumağa başladım, səssizlik idi və birdən addım səsi eşitdim elə bildim o biri otaqdan gəlir ancaq heç kim yoxdu, addımlar davam edir, bir neçə dəfə adı ilə çağırdım səs gəlmədi. fikirləşdim addım səsi mənə elə gəlib(hamamın qapısı açıq olduğu üçün fikirləşdim duş qəbul edib və o biri otağa keçmədim). biraz keçdi bu dəfə addım səsi daha aydın eşidilirdi evdə gəzirdi amma hay vermirdi dostum, ancaq yenə nədənsə otağı dəyişmədim sadəcə adı ilə dostumu çağırdım. elə qayıdıb yenə oturmuşdum yerimə evin qapısı açılddı və dostum əlində şirniyyat çöldən içəri daxil oldu və mən uzanandan evdən çıxdığını dedi. ona söhbəti danışdım dedi fikir vermə əşi boş şeydi, hə məndə dedim yəqin yuxarıdakı qonşudu o da gülüb ola bilər dedi. sağollaşıb evə qayıtmaq üçün gödəkçəmi geyinirəm mənə belə bir sirr açdı onların evinin nə yuxarısında nə aşağısında nə də yanlarında heç kim, qalmır. evdən çıxandan sonra dediyini yoxlamalı idim addım səsini eşitdiyimə əmin idim. ancaq təəssüf, sübutlar mənə qarşı idi. şokda və qorxu içində olduğumu deməklə özümü o keçirdiyim dəhşətdən heç bir şey deməmiş kimi hiss edirəm.hamısını göstər