əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+15 əjdaha
10. inanclı olmağın gətirdiyi, həyatı dinc və rahat şəkildə yaşamağın vermiş olduğu imtiyazlardır. inanclı biri dedikdə isə kəlmeyi şəhadəti belə bilməyib özünə müsəlman deyən və yaxud cihad adı ilə qırğınlar törədən insanlar nəzərdə tutulmur.
Hər şeydən öncə, inanclı insanlar ölümdən sonrakı həyata; cənnət və cəhənnəmə inandıqlarına görə, həyat imtahanı adlandırılan yerdəki həyatı bacardıqları qədər əxlaqlı və düzgün yaşamağa, həmişə haqqın tərəfində durmağa çalışarlar. Saman altdan su yeridən də deyillər. Çünki bilirlər ki, heç kim onların elədikləri hərəkəti görməsə belə, hər şey Allah tərəfindən izlənilir və bu hərəkətlərə görə hesab verəcəklər. Buna görə də, davamlı yaxşılıq etməyə və əxlaqlı olmağa çalışırlar. Zira inanclı olmayan birinə görə əxlaqlı olmaq o qədər də sərfəli deyil. Əxlaqlı olmağın apardıqları yanında gətirdikləri daha azdır. Əgər etdiyimiz hərəkətlərə görə heç kimə hesab verməyəcəyiksə, əxlaqlı olmağın rasional bir səbəbi yoxdur.
Beynimizdə özümüzün də bilmədiyi saysız proseslər gedir; bunlardan biri də odur ki, beynimiz kalkulyator kimi etdiyimiz hərəkətlərin bizə qazandırdıqlarını və apardıqlarını hesablayır. Əgər qazandırdıqları daha azdırsa, beyin hormanlar ifraz edir və bizə narahatlıq verir. inanclı biri etdiyi əxlaqlı hərəkətlərə görə, uçuq-sökük daxmada belə qalsa, cənnətə inandığı üçün heç bir narahatlıq duymaz. Çünki ona görə, belə hərəkətlərin ona qazandırdıqları daha çoxdur. Əksinə, inanclı olmayan birində belə bir davranışın şahidi ola bilmərik. Onlara görə, ölümdən sonra həyat; cənnət və cəhənnəm yoxdur. Bununla da, belə insanlar yerdə öz cənnətlərini yaratmaq istəyərlər və bu cənnətə çatmaq üçün həmişə əxlaqlı və düzgün davranmaq onlara görə zərurət deyil. Dünyanın ən yaxşı seriallarından biri olan Breaking Bad'in yaradıcısı Vince Gilligan öz intervyularının birində belə deyir:
"I'm pretty much agnostic at this point in my life. But I find atheism just as hard to get my head around as I find fundamental Christianity. Because if there is no such thing as cosmic juice, what is the point of being good? That's the one thing that no one ever explained to me. Why shouldn't I go rob a bank? especially, if I'm smart enough to get away with it? What's stopping me?"
Gilligan aqnostik olduğunu etiraf edir və ateistliyi xristianlıq qədər başa düşməkdə çətinlik çəkdiyi bir məfhum olaraq görür. villigan deyir ki, ateist birinə görə, əxlaqlı və düzgün olmağın nə mənası var? Onlara belə davranmağa nə stimul verə bilər? və yaxud inancı olmayan birinə bank soymağa mane olan şey nədir? Burada Gilliganın dilemmada qaldığını görmək olar. Elə bu dilemmanı biz walter white obrazında da müşahidə edə bilərik. walter əgər inanclı biri deyilsə, ona meth hazırlayıb satmaqda nə mane ola bilər axı?
intihara çox uzaqdırlar. islama görə, ən ağır cinayət tövbəsiz cinayətdir. Digər tərəfdən yerdəki bütün insan canları Allaha məxsusdur və bu canları almaq, bu öz canın belə olsa, cinayət sayılır. intihar etdikdə isə öldüyünüz üçün (tavtologiyaya görə üzürlü sayın) prinsipcə, cinayət törətdikdən sonra tövbə edə bilmirsiniz. Buna görə də, inanclı birinin intihar etməsi çox nadir hallarda olur və onlar həmişə gələcəyə ümidlə baxırlar. Çünki bilirlər ki, bu, Allah tərəfindən qarşılarına çıxarılmış bir sınaqdır.
Özlərini yalnız hiss etmirlər. inanclı insan ən yalnız olduğu anlarda belə, özünü tək hiss etmir, Allahın varlığını hiss edərək ona sığınır, ən çətin zamanlarda dua edərək ondan yol göstərməsini xahiş edir. inanclı olmayan biri isə belə vəziyyətə düşdükdə ümidsizliyə qapılaraq depresiya ilə boğuşur. Çünki kömək istəyəcəkləri, sığınacaqları kimsələri yoxdur.
Dövrümüzün müti insanları hər şeyi sorğulayan insanlardan qat-qat daha xoşbəxt yaşayır. Skeptik insanlar hər şeydə məna axtarmağa çalışırlar. inanclı insanların isə hər şeydə məna axtarmaq kimi bir dərdləri yoxdur. Çünki, onlar həmin mənanı müəyyən dəyərlərə inanmaqla artıq tapıblar və bunlara görə də, inanclı olmaq həyatın qarşımıza çıxardığı çətinliklərin üstəsindən gəlmək və onlara tabb gətirmək üçün ən yaxşı vasitədir.
P.s. yazı sanki inanclı olmayan biri tərəfindən yazıldığı təəsürratı yaratsa da, özüm ateist və yaxud aqnostik deyiləm. Baxmayaraq ki, yeniyetmə vaxtlarından bu yana bir neçə kitab mənə bu mövzuda təsir edib və hələ də içimdə bəzi şübhələr qalıb. Lakin inancımı qorumağa çalışıram. Çünki, ateist olmaq və bunu qəbul etmək onun nəticələrinə də qatlaşmaq deməkdir və mənə görə, bu böyük cəsarət tələb edir. həmin insanın həyatda güclü bir məqsədi yoxdursa, həyat onun üçün çox çətin olacaq. Təbii ki, söhbət qaraqanın kitablarını oxuyub ateist olanlardan getmir.
+7 əjdaha
7. xxi əsrdə inanc (hər nə qədər inanmasaq da) insanları xoşbəxt edə biləcək meyarlardandı. tanrıya inanmayaraq, özünəqapılmağın bəxş etdiyi gücsüzlük, itirmişlik duyğusu, bizi istər-istəməz iqamətgahı pessimizm olan saraya qapadır.
inanclı insanlarda isə, bu duyğu öz yerini, hüqonun da ifadə etdiyi kimi, duaların şəfaətverici xüsusiyyətləri ilə birgə, bir gün tanrının bizi bu bataqlıqdan çıxararaq, layiq olduğumuz mükafatı verəcəyi zənninə bağlayır.
fəlsəfədə bunun digər izah yolu isə, blez paskal məsələsi ilə açıqlanır.
məsələ isə bundan ibarətdir:
1. əgər inanıramsa və tanrı varsa mən cənnəti əldə edəcəm.
2. əgər inanıram, lakin tanrı yoxdursa, heç nə itirmirəm.
3. əgər inanmıram və tanrı varsa, mən cəhənnəmdə yanacam.
4. əgər inanmıram, lakin tanrı yoxdursa, heç nə itirmirəm.
bu həmçinin, inanclı insanın, inancsız insana nisbətdə daha xoşbəxt olduğu anlamına gəlir. yəni, inancsız birinin xoşbəxt olmaq şansı, inanclı insanın xoşbəxt olmaq ehtimalının yarı faizinə bərabərdir; çünki, itirəcəyi heç nə yoxdur: məsələ budur.
əslində haqq verirəm bu fikrə; itirəcək heç nəyi olmayan fərdə çevrilmək, bəzi insanları xoşbəxt etməyə yetərlidir: olmasa belə heç nə itirmirsiniz. lakin məsələyə sırf nəsə olacaq ehtimalı ilə yanaşmaq da, məncə, kökündən yalnışdır.
+7 əjdaha
11. Yuxari mertebelerde otururlarsa bir mece mertebe ustun olabilerler digerlerinden ya da agaca filan dirmassalar onda belke biraz. He bir de okean seviyyesinde olanda abseron yarimadasindakilerden ustun ola bilerler
+5 əjdaha
2. bir çətinliyə düşdüklərində dayaq nöqtəsi, sığınacaq yerinin olmasıdır. bu da özünü yalnız hiss etməmək üçün kifayətdir.
+5 əjdaha
1. onları məndən üstün gördüyüm ağlımda bir neçə fikirlər var. bunlardan ən çox ağlımda fırlananı onların özlərini tək hiss etməməkləridi.sənin nə qədər çox yaxın dostun, möhtəşəm ailən olsa belə özünü tək hiss etdiyin anlar olur. çünki onlara danışsan, sığınsan artıq onların buna qarşılıq reaksiyalarını bilirsən, bu sənə sıxıcı gəlir və sən tək qalmalı olursan. heç üzünü görmədiyin, səsini eşitmədiyin amma səni eşitdiyinə inandığın birinə danışmaq istəyirsən. onların onları eşitdiyinə inandıqları qüvvə var.
+4 əjdaha
15. Ən azından yaşamaq üçün motivasiyaları var, öləndən sonra o biri tərəfdə yenidən ruhlarının diriləcəyinə inanırlar. Mənsə deyirəm, ölüb torpaq altda çürüyüb gedəcəm, indi ölüm, ya sabah, ya birigün nə fərqi var? Onda özüm üçün və ya başqaları üçün etdiklərimin nə mənası var? insanın varlığının anlamı nədir? Əvvəlimiz nədir, axırımız nə olacaq? Bax dindarlar belə suallara da cavab verməyə məcbur deyil, allah yaradıb, sən bəndəsən otur ibadətini elə, şükrünü elə, səsin çıxmasın allah bilər nə üçün yaradıb deyib keçirlər.
+3 əjdaha
5. mən qatılmıram.yalnız inançlı insanlara aid deyil bu kömək gözləmək,ümid etmək.bu üstünlük deyil.mən ateist deyiləm,ona görə çox əmin danışmaq istəmirəm.ancaq inanmıram ki,insan sırf ateistdi deyə tamamilə rasional, məntiqli düşünsün.ancaq reallıqla yaşasın.məncə bütün insanlar ümid edir, xəyal qurur.bir möcüzəyə, təsadüfə inanır.bizim hisslərimiz var, qorxularımız var, xəyallarımız var.bunun inancla bağlı bir şey olduğunu düşünmürəm.
+2 əjdaha
6. ən önəmlisi axirətə inamdı, bu yaxın insanlarını itirənlərə ən böyük təsəllidi. yəni əslində həmin insanın ölmədiyinə və əbədi həyata qovuşduğuna, sən onu görməsən belə onun bir yerlərdən sənə baxdığına inanırsan, hətta buna əminsən... erkən yaşda və ya qısa müddətə ölənlərə "allah çox istədi, apardı öz yanına" deyə bilirlər. həmçinin din məqsədsiz yaşayanlara asan və "çox önəmli" məqsəd verir, beləcə davamlı ibadət yolu ilə əslində heç nə etmədən önəmli işlər gördüklərinə əmin olurlar, bu isə mənasız həyatı tamamilə mənalı hala gətirir.
+2 əjdaha
12. ilahi edalete inanmaq. Belke inanclı insanlar ferqinde deyiller amma çok böyük bir üstünlükdür birinin sene etdiyi haqsızlığın, pisliyin cezasını mütleq çekeceyini düşünmek, buna inanmağın verdiyi rahatlıq hissi...
+2 əjdaha
3. maşın satanda mən inaclı insanam. başım hər gün möhürə dəyir deyillər. sən də nə yaxşı adamdı deyib alırsan və 1 ay sonra nömrəsinə zəng çatmır deyə möhürünü də söyürsən
+2 əjdaha
4. onlara həyat daha asandı. həmişə kömək gözlədikləri, arxayın olduqları kimsə var. ən əsası isə bütün həyatının məhsuliyyətini kimsəyə yükləyirsən. ağlın olmayıb səhv seçim etmisən? qismetdir o. fərasətin çatmayıb əlindəkini alıblar? yəqin onun məsləhəti bu imiş. əmin olub olmadan ağzına gələni deyirsən? qorxma, de allah daha doğrusunu bilir, sənə kim nə sübut edəcək?! oturub adam kimi oxumaq yerinə min oyundan çıxmısan? ürəyini niyə sıxırsan? qonşu sapa üfürəcək allah müəllimin ağzını dilini bağlıyacaq.
siyahını istənilən qədər uzatmaq olar.
ən əsası heyatın mənası nədir deyə bir sual onları depressiyaya salmır.
+2 əjdaha
14. Çətin anda sığınmağa daima yer tapa bilirlər. Ədalətsiz bir hərəkətə çox da acıqlanmırlar:nə də olsa o dünyada cəzasını çəkəcək.
Həyat haqda çox sorğu-sual etmirlər. Burda yaxşı yaşadınsa cənnətliksən. Günah işlədinsə cəhənnəm səni gözləyir. Əslində dinlər insan məntiqinə çox uyğundu. Kaş mən də inamımı itirməyəydim..
+1 əjdaha
8. bu dunyada her neqeder pis yasasalar da,o biri dunyada daha yaxsi yasayacaqlari umidi. bunun ne derecede real olub-olmadigin deye bilmerem ama fakt budurki bele insanlar chox nadir hallarda gucsuz dushub teslim olarlar. neceki insan atasini dayaq olaraq gorur ve onu itirdikden sonra heyatin yukleri daha agir gelirse,inanc da eynen eledir. her an,istenilen veziyyetde arxanizda bir dayaq,dualarinizi esidib sizi mukafatlandiran bir tanri. bunlar insan kimi kichik bir varligin heyatini davam etdirmesi uchun ehtiyaci olan sheylerdir ve tesaduf deyilki insanlar 100 min il bundan qabaq - orta paleolit dovrunde axiret dunyasi anlayisin yaratdilar. bunlar biz insanlarin ne qeder kichik,cılız canlilar oldugumuzu ort-bastir edib ozumuzu deyerlendirmek uchun yaratdiqlarimizdi.
+1 əjdaha
9. inanclı olmaq, yas və toy məclislərində allah rəhmət eləsin və allah xoşbəxt eləsin cümlələrini səmimi qəlbdən qura bilmək imkanıdır.
+3 əjdaha
13. nəyə inanclı? kimə inanclı?
əgər söhbət dindən gedirsə, ki böyük ehtimalla elədir, məncə dildə yox qəlbən dinə inancı olan insanın üstünlüyü çoxdur, hər bir şeydən öncə haqq yeməz, bu da onu günümüz insanlarının çoxundan üstün edir.
amma düşünürəm ki, inanclı olmaq tək dinə yozulmamalıdır. sən ilahi ədalətə, yaxşının pis üstündəki qalibiyyətinə, "boomerang" təbiriylə desək elədiyin yaxşılığın və pisliyin günün birində səni tapacağına qarşı inanclısansa bunlar özü də üstünlüklərin xasını sənə gətirə bilər. söhbət "mən 'yaşıl'a inanıram amma 'sarı'nın da dadına baxsam nolacaq ki" deməyə gəlib çıxmasa, təbii ki.
hamısını göstər
