əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+20 əjdaha
2. çox pis dibə vurursan. məntiqin deyir ki ala işte xoşbəxt ola bilmərsən, mümkün deyil. etmək istədiyin birdən çox şeyi eyni anda edə bilməməyin, olmaq istədiyin birdən çox yerin sadəcə birində eyni anda ola bildiyini üzünə vuran fizik qanunların üzünə bağırırki xoşbəxt ola bilmərsən.
istəklərin bir ömürü aşır? çox şey bilə bilməməyin, bədəninin, yaşamının limitli olduğunu bilmək canını sıxır?
-heç vaxt xoşbəxt ola bilməyəcəksən!
niyə də intihar etməyəsən? istəklərinə ulaşa bilməyəcəyin. heç vaxt tatmin olmayacağın bir dünya, bilgi limitsizdir, canını sıxır. çata bilmərsən o nöqtəyə. gözləntilərini azaldıb müdrikləşə bilərsən? yoxsa görməmiş uşaq kimi gördüyün hər şeyi istəməyə arzulamağa davam edəcəksən?
ikincisi.
insansan sən.
-xoşbəxt ola bilmərsən.
-otların həmişə digər tərəfdə daha yaşıl olduğu bir dünyan var
-harda deyilsənsə orda xoşbəxt olacaqsanmış kimi bir hissin var.
-əldə etdiyini hər zaman görməyib, daha çoxunu istəyəcəksən.
-doymayacaqsan.-
-vizyonun genişlədikcə isətklərin artacaq
-həyatına girən hər insanlar, hər şəhərlə, hər mühitlə, istəklərin daha da artacaq, darıxdığın köhnə küncündə oturduğun kafelər, barlar artcaq, şəhərlər artacaq, insanlar artacaq.
- seçim deyə bir şey var sənin insanda *kiçik insan*. seçim varsa seçmədiyin yolda qalacaq gözün həmişə. xoşbəxt ola bilməyəcəksən. *konsyumerizi* pik nöqtədə yaşayaraq özünü doyurmaqa çalışırsan. ama unutduğun şey: doyumsuz olduğunur.
-ölsən ama? bitirsən hər şeyi? əldə etmədiyin heçnə üçün peşmançılıq hissi yaşamayasan? iki seçim arasında qalıb birini seçmək arasında qalmayasan?
*xatırlanmaq istəyi*n, *yaratma* hissin sənə daha çox əziyyət verməsə?
limitli və qısa həyatına sığdlra bilməyəcəyin o qədər şey var ki,
zaman kimi bir əngəlin var, eyni vaxtda bir neçə ildə ola bilmərsən, əsrdə, gələcəkdə, keçmişdə.
xatirələrin sənə həmişə əziyyət verəcək. qocalığında gördüyün hər gəncə nifrətlə baxacaqsan, ancaq onların vaxtındaykən limitsiz istəklərin arasında seçimsiz qərarsız aciz oturub gileylənirdin.
-intihar, biolojik olaraq bitirəcək həyatını. sənin bioqrafiyan bağlanacaq. xatırlanacaq biri də olmayacaqsan.
ama birdən yox deyirsən, etmirsən inthira.intihar edəcək qədər cəsarətli deyilsən çünki.
*eqo* var. istəklərin, yaratma hissin, xatırlanma istəyin?
orta statistik cahil bir evdar azərbaycan qadınının belə yaratma və xatırlanma hissini doyura bilmək üçün yaratdıqları bir şey var: uşaq. insan yaradır, və öldükdən sonra xatırlanacaq.
yaşayacaqsan çünki xənin bir xəyalın var.
-sən inanırsan ki bir gün hərşey yaxşı olacaq.
-*gotot*u gözləyirsən, özünü aldadırsan. bilirsən godot gəlməyəcək.
-superman'ını gözləyirsən gəlib əlini uzadacaq sənə qaranlıqda, bataqlıqdan dartıb çıxaracaq. düşləyirsən bunu.
-yaşayacaqsan.
-hadisələr, mühit, ətraf dəyişəcək. ancaq xoşbəxt olmayacaqsan, daha çox istəyəcəksən,
bir əldə beş qarpız tuta bilmərsən. istəyirsən ancaq. bir ömürü istədiyin hər formada yaşaya bilmərsən. avropada universitet dərslərinə girən bir müəllimsən, və ya argentinada yaşayan bir rəssam. almaniyada sosyoloq. kosmik mühəndiss olmaq istəyirsən ancaq həm də beyin üzərində araştrmalar aparmaq, labaratoriyaya girmək istəyirsən. rejissor olmaq istəyirsən.
-*sadəcə bir dəfə yaşayırsan, ancaq doğru yaşasan sadəcə bir dəfə yaşamaq bəs edər* deyə bir təsəllin var. "*doğru*"nu tapıb elə yaşamaq istəyirsən, ən doğru formanı seçməyə çalışırsan. hər insan dünyaya bir hədəf üçün gəlib bacardığə *bir* sahə var deyib təsəlli edirsən özünü. və deyirsən *xoşbəxtəm*, və ya xoşbəxt ola bilərəm doğrumu tapsam ya özümü tapsam. "doğru qərar".
məsələ odur ki: seçim arasında qaldığın yollardan sadəcə biri doğru deyil. və ya sadəcə biri ən yaxşısı deyil. o birilər səhv deyil bir seçimdir.
*sadəcə bir dəfə yaşayırsan, və bir dəfə bəs deyil*
*heç vaxt xoşbəxt ola bilmərsən*, bilməyəcəksən. qəbul et. ya da intihar.
edit: yazarların biri burda bəhs etdiyim sahib olma söhbətlərini maddəyə sahib olmaq kimi başa düşüb.gülürəm hal hazırda. ekonomik materyalizmə nifrət etdiyim qədər heç azərbaycana bifrət etmirəm. yəni yox, maddəyə sahib olmaq deyil məsələ. maddə, əşya xoşbəxt olmaq üçün sahib oluna biləcək ən son alətlərdir. ondan əvvəl mücərrəd olan bir yığın istək var sahib olunacaq. *sahib olmaq* qavramını geniş düşünmək lazımdır.
+15 əjdaha
19. Son illərdə başıma tez-tez gələn zad. Onsuz da gün içində xoşbəxtmi kədərli mi yoxsa sadəcə yorulmuş və ya bol enerjili olduğumu ayırd edə bilmirəm. Hər şeyi eləyəcək qədər enerjim olur hərdən və deyib-güldüyüm halda içimdən ölmək istədiyim barədə düşüncələr keçir. Yorğun olanda da keçir bu düşüncələr ağlımdan. Qarşısını almaq mümkün deyil sanki. Sosial mediada fırlananda ya da hobbilərim ilə məşğul olanda bir anda ağlımdan "niyə yaşayırsan ki sən ala? Nə işə yarayırsan? Kimə lazımsan? Hamının səndən zəhləsi gedir. Heç kimə lazım deyilsən. Elədiyin işlərdə də bərbadsan. Bir poxa yaradığın yoxdu onsuz da. Get intihar elə ən yaxşısı" kimi fikirlər keçir. Məntiqən heç birinin doğru olmadığını dərk edirəm amma duyğusal olaraq özümə söz başa sala bilmirəm. Sonra yenidən başlayır eqom tavan edir və ruh düşkünlüyündən qurtuluram zad. Mutlu son
+6 əjdaha
21. Əsasəndə gecələr bu fikirlərdən çox vaxt beynimdə dolaşır. By səbəbdən gecələr yatmaqda çətinliklər çəkirəm.
+6 əjdaha
8. qəfil gəldiyi üçün anidən insanın bütün enerjisini, xoşbəxtliyini sömürüb aparır. Adi vaxt intihar üçün biləyini kəsməyə iti ülgüc axtarsan da, belədə bıçağı qoluna dirəyib kəsəcək qədər tükənmiş olursan. geridə qalanları düşünməyəcək qədər düşüncəsizlik edə bilərsən. çiyinlərə yüklənən məsuliyyət altında əzilirsən, amma tutunub dəstək görməyə heç nə olmur.
anında fürsəti dəyərləndirib özünü öldürməsən gəldiyi kimi də gedir bu hiss, heç nə olmamış kimi həyatına davam edirsən. heç nə dəyişməsə belə.
+6 əjdaha
12. Bir müddət sonra görürsən ki, bu istək qəfiı gəlmir. Daha tez-tez gəlir, hətta heç getmir.
+4 əjdaha
3. (bax: bipolyar pozuntu)
+5 əjdaha
10. yaşadığın ya da yaşayamadığın hisslərin verdiyi vicdan əzabı və məmnunsuzluqdan, məmnun ola bilməməkdən gələn ani bir istəkdir mənim üçün. tək qalanda məni bağrına basan "barracuda"-dan nə vaxta qədər qaçacam, qəti bilmirəm. qaçmadığım zaman da xoşbəxt olub-olmayacağımı bilmirəm. içimdəki hisslər özümə uyğun gördüyüm dəyərlərə qarşı gəlir. civil war söz konusu. bu müharibənin ortasına düşəndə anlıq intihar edib qurtulasım gəlir. sonra keçir, amma mənfi enerjisi yaxanı buraxmır.
+3 əjdaha
14. Burda yazılan entrylər sanki hamısı məni təsvir edir. Görürəm ki bu dövr, ölkə, insanlar, bütün bu dünya hamını necə yorur, və inanmıram düzələcək nə vaxtsa. "intihar etmək" bu fikrin həmişə yanlış olduğunu düşünmüşəm (hamı kimi), amma bəzən o qədər hər şey üst-üstə gəlirki,artıq necə hərəkət edəcəyimi, nə etməli olduğumu bilmirəm, özümü çox amma çox yorğun hiss edirəm. Nəyəsə davam etməkdən, bütün bu insanların vəhşiliyindən,ədalətsizlikdən və bunların heç vaxt düzəlməyəcəyindən qorxuram. Böyüməkdən, məsuliyyətdən qorxuram.intihar etmək istəyi deyil bəlkədə mənə gələn, sadəcə yox olmaq istəyi kimi bir şey gəlir qəfildən. Amma məndə hər kəs kimi " yaşamalıyam" və bunlara alışmalıyam...
+4 əjdaha
16. həyat öz axarında getməyi dayandıranda, sən və sənin inandığın hər şey gözünə dost kimi yox, düşmən kimi gəlməyə başlayanda mazqini xarab edən istəkdir.
kimsə yaşadığı hansısa hadisədən sonra kimisi gördüyü rəftardan sonra buna qərar verir, mən isə oturub illərlə ümid bəslədiyim, illərlə inandığım şeylərin yalandan ibarət olduğunu izləyirəm. dəstəklədiyim və istədiyim şeylər mənə heç aid deyilmiş və bəlkə də, öz xəyal dünyamda nələrsə yaratmışam. hansı ki qətiyyən mənə aid deyil, mənim deyil, mənlə bütünləşmir. həyatıma davam etməliyəm, amma necə davam etməliyəm? inandığın ideallar, fikirlər, inancların hamısı birdən-birə yoxa çıxanda insan iradəsi axıb gedən zamana qarşı güclü qala bilmir. özü də heç.
qaçıb getmək bir yol deyil, qalmaq da həmçinin. o qədər fikir burulğanında özümü itirirəm ki, istəyirəm sadəcə yox olum. birdən toza-buluda-zada nəyəsə dönüşüm və yox olum. yox olmağım hansı yolla ola bilər onu da düşünmürəm heç. sadəcə yox olum. bunu yazan adam da illər əvvəl dəfələrlə intihara cəhd etmiş adamdı. o vaxtdı çolpa cəsarətidi, amma heç birini tutdura bilməmişəm. indi etsəm, yəqin ki, bir dəfəlik edərəm, amma ona da cəsarətim yoxdu.
+4 əjdaha
20. hərdən bütün leveli keçib tanrıya çatmağı düşünürəm. amma intihar etsəm hilə etmiş olaram və cəza verəcək böyük ehtimal. ortada qalmışam
+3 əjdaha
6. 2013də anidən gəldi və o gündən mənimlədir , ikimiz bir yerdə xiyar kimi yaşayıb gedirik *
:dd
+4 əjdaha
9. bəzən yaşadığım dünyaya nifrət edirəm. bu zaman kaş bu dünyadan yox olsaydım deyə düşünürəm. mənə elə gəlir ki yanlış əsrdə doğulmuşam. bunun başqa açıqlaması yoxdu. insanlardan uzaq gəzirəm, onlardan nifrət etməmək üçün. mən bu dünyaya gəlməməliydim..
+3 əjdaha
4. əlimdə dolu tapança olsa gicgahıma diriyib tətiyə basacaq qədər poxdan anlar olur həyatda. bütün bu mənasızlıq, tənhalıq, kainatın nəhəngliyi və biganəliyilə birlikdə mövcudluğu dözülməz eləyir. bilirəm həyatda çox şeyə görə minnətdar olmalıyam. ən azından milyonlarla insan kimi ac-susuz, evsiz-eşiksiz olmadığıma, şikəst olmadığıma görə. mən bunu həmişə yadımda saxlayıram və xırda, əhəmiyyətsiz şeylərə görə nə özümü, nə də ətrafdakıları bezdirmirəm (məsələn, evdən mənə iphone alınmaması, valideynlərin mənə kifayət qədər vaxt ayırmaması və s. kimi gülünc şeylər)
amma bilirsiz, başqasının çəkdiyi əzab-əziyyəti özünün də çəkmədiyini bilmək o qədər də rahatlaşdırmır adamı. xüsusilə də bütün bu əzab-əziyyətin boş yerə, heç bir məqsədsiz baş verdiyini biləndə. hamının nə vaxtsa ölüb gedəcəyini və nəinki bizi, hətta aristotel ya da nə bilim eynşteyn kimi insanları belə xatırlayacaq heç kimin qalmayacağını biləndə... insan irqinin əldə etdiyi hər bir böyük nailiyyətin günəş sisteminin məhviylə birlikdə yox olub gedəcəyini biləndə...
+2 əjdaha
1. son 5 aydır yaşadığım, ən kiçik pis xatirədə belə "ay blya, o qıza niyə elə dedim ala" düşünən vaxtı gələn, sonra pornoya baxandan sonra keçən hiss.
+2 əjdaha
7. Doğuşdan sonra 40 günlük zahılıq dövründə bir çox anaların qəflətən hiss etdiyi hal. Səbəbləri tam bəlli deyil . Azərbaycanda köhnə zamanlarda evin qadınları (və ya qonşuqadınlar) zahı qadını tək buraxmazdılar ,həmişə onun və körpəsinin yanında ,qonşu otaqda keşik çəkərdilər və evdə zahı qadının təhlükəsizliyini təmin edər , kəsici əşyaları gizlədərdilər. Qərb aləmində postpartum adlanan dövrdə (yəni zahı vaxtı) gənc anaların yüksək dərəcədə depressiya keçirməsi ehtimalı və özünəqəsd düşüncələrinin olub-olmaması həmin dövrdə qadın məsləhətxanasında müayinələrə gedəndə sorğu-sual edilir. Ona görə də körpəsi təzə doğulmuş anaları qorumaq vacibdir.
+3 əjdaha
15. çoxdan var olan intellektin təzahürü
+1 əjdaha
22. əvvəllər bu barədə düşünmüşlüyüm olub,sonradan isə içimdə həyatdan o qədər istək və arzu yaranıb ki,hətta ölümsüz belə olmağı istəyirəm. lənət olsun.
+1 əjdaha
5. cemi bir defe yasamisam, cox gozel hissdir
+1 əjdaha
11. Əsasən gecələr içkili vəziyyətdə olduğum müddətlərdə çox gəlir bu istək,ayılıb toparlandığım zamanda isə intaharın heç bir pox problemlərə çarə olmayacağını qəfil ölümüvün sadəcə öz doğma ailəmi mental olaraq yıxacağını xatırlamalı oluram,ən çoxda anamı xatırlayıram.
+4 əjdaha
13. bəzən görəsən elə bu dəqiqə intihar etsəm kim nə reaksiya verər deyə fikirləşirəm. ancaq ölümdən sonrakı həyat fikri sadəcə insanların yox olmaq qorxularına görə təsəllilərindən başqa bir şey deyil, elə buna görə də yaşamaq lazımdır. çünki həyat mənasızdır və həyatın mənasızlığına görə dərd çəkmək yerinə bunu müsbət tərəf kimi fikirləşməyi öyrənmək lazımdır. işləriniz tərs gedəndə özünüzə deyin ki, gələn il bu vaxtı bu hadisə heç yadıma düşməyəcək, 50-60 il sonra mən belə yada düşməyəcəyəm, onda bütün problemləriniz kiçik görünəcək. bunu hər problemdə yoxlamaq olmur düzdü, məsələn iş tapa bilməyib pula ehtiyacınız olanda heç gələn ili fikirləşəcək halınız olmur, amma ölmürsünüzsə bir yolla davam edir hər şey.
hamısını göstər
