əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
19 mart taksimdə partlayış
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+5 əjdaha
4. hazırda istanbulda terror alarmı səbəbiylə yayğın olan düşüncə. hərgün istifadə etdiyim yollarda. qəribə hissdi, vecinə almırsan amma bəzən şüuraltında yerləşmiş potensial terrorçu görüntülü birini görəndə qorxu hissi keçirirsən. hamı eyni vəziyyətdədir. məktəb vaxtı 25 illik hərbçi müəllimim deyirdi ki: 'mən əfqanıstan müharibəsində də, qarabağda da ön cəbhədə olmuşam mənəm deyən mərd oğullar belə ölümlə üzləşəndə qorxur. kimisi arxada buraxdıqlarına görə, kimisi döyüş yoldaşlarından ayrılacağına görə kimisi də sadəcə yaşamaq istədiyinə görə. ancaq hərbiçilərin qorxusu ölməkdən çox ölümə alışmaqdan olur. bir müddət sonra rəqəm olursan, adını da çəkmirlər, filan döyüşdə 5 şəhid verdik deyirlər onunla da bitir'
indi düşünəndə ki, bugün evə gedib çatmaya da bilərəm mən də qorxuram. arada bir öləcəyini düşünmək yaxşıdır.
+4 əjdaha
5. (baxma: bəlkə də ölüyük xəbərimiz yox)
+2 əjdaha
1. bunu həqiqətəndə düşünəbilən və özünü inandırabilən insan bütün həyatı boyu almadığı qədər hüzur içində olur ki bu bütün həyatı boyu aldığı zövqlərdən daha yaxşı hiss və duygu içində olur.bu günü bunu düşünüb özümü inandırdım inandırım sizi 9 yaşımdan bəri heçvaxt ağlamayan mən ilk dəfə gözümdən yaş gəlib ağladım.
düşünürəmki bu insan yaradılışında təbiətin sonda bir insana yazığı gəlib şuurlu şəkildə verdiyi qısa müddətli bioloji bir hədiyədir. və bu hədiyədə həyatı qısa müddətdə anlayacaq qədər hüzur var. yəni bunu düşünərkən beyin elə hormonları istehsal edirki sən əvvəlki kimi olmursan.
ama bu duyğu və hiss içində olmağı heçkimə yaxın durmağı məsləhət görmürəm. çünki həyat elə bir şeydiki insan düşündüğü qədər yüksəlir və nə düşünürsənsə sonunda o şey başına gəlir.
ona görə düşünmüyünki təbiətin verəcəyi bu hədiyyənin qarşılığını ödəmədən qaça bilməyəksiz. əgər ölmək istəmirsinizsə.
+2 əjdaha
2. insanın ölməkdən deyil də, bəzən öldükdən sonra yox olacağını düşünüb kədərlənməsidi.
halbuki, maddi bədən olaraq ölürük. və bu bədən illər əvvəl kiçik idi böyüdü. indan qabaq spermaydı. daha əvvəl mineral həyatda vs s və i....
özümüzü "mən" hiss etdiyimiz zamandan bəri özümüzü var olduğumuzu düşünürük və bir gün bu "varlığımız" yox olacaq deyə üzülürük. halbuki, bu vaxta qədər olan prosesdə olduğu kimi: yenə maddi deformasiyaya uğrayıb, şüur olaraq əbədiyyən var olacayıq.
+2 əjdaha
8. 27 yaşım var rokovoy yaşdayam. elə sikdirib ölsəm yaxşı olar.
+1 əjdaha
7. hərdən belə düşünürəm ki əgər 45 yaşa qədər nəsə bir şey etməyəcəmsə, arzularımı reallaşdıra bilməyəcəm, nəsə iz qoya bilməyəcəmsə yaşamağın mənası nədi axı. bizdə ən yayğın düşüncə məktəb, universitet, bəlkə əsgərlik, 1-2 ilə toy, 2-3 dənə uşaq artıq missiya tamamlandı. o qədər xəyallar qurduqdan sonra heç birinin əslinə gərçəkləşməyəcəyini düşünmək bəlkə də qocalmadan ölmək ən yaxşısıdı deməyə yol açır.
+1 əjdaha
9. öləcəyimi yox, necə öləcəyimi düşünürəm. daha doğrusu ilk ağlınıza gələcək fikir ölümün necəliyi yox, həyətda nə edib - öləcəyimi düşünürəm. ölmək yox olmaq. bu ən acı verən şeydir və hər il yaşıma yaş əlavə olduqca, məsuliyyətim artır. düşüncələrim daha da radikallaşır. çünki bu cür cəmiyyətdə necə rahat dünyadan köçməyi düşünmək çətindir. sıxıntılarla dolu olan həyatımda daima çalışmışam ki, kiməsə kömək edim. başqasına kömək etməklə, özüm kimilərin sayının artmasına inanmışam. düşünmüşəm ki, bəlkə bir gün birlikdə ölümə sinə gələ bilərik. bizə əngəl olacaq problemləri çözüb, rahat ölmək üçün yaşayarıq. əfsuzlar olsun ki, insanlar bunu düşünmür. onlar ancaq ölüm qorxusundan qaçmaq üçün min cür bəhanələr uydurur. amma ölümü düşünən insan isə təbii olaraq ağlını istifadə edir. ağılı ilə öz həyatını dərk etməyə başlayır. anlayır ki, 2x2=4 - bu dəyişməzdir. nə qədər xəyali uydurduğun atalar, sədd çəkdiyin sərhədlər, despotların əmri altında yaşamağa çalışacaqsansa, ölümdən yaxa qutarmayacaqsan. nə allah, nə dövlət, nə ata. bunların hər üçünü dağıtmaq lazımdır ki, ilk növbədə bizim əngəllərimiz yox olsun.
hamısını göstər
