əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı etiraf
-
sözaltı günlük
-
uşaqlıqda heyvanlara verilən işgəncələr
-
anaya demək istədiklərimiz
-
düşün ki o bunu oxuyur
-
intihar edəcək adama məsləhətlər
-
sade
-
ataya demək istənilənlər
-
intihar
-
sözlük yazarlarının arzuları
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+14 əjdaha
4. universitetin axırıncı ili idi, may-iyun idi deyəsən, hava da çox xoş idi. mən araşdırma işiç üçün şəhərdə sorğu eləməli idim, sevgilim də bacısını mənimlə tanış edəcəkdi həmin gün. qərara gəldik ki, elə üçlükdə çıxaq şəhərə, həm maraqlı, əyləncəli olar, həm də onsuz da uzağı 1 saatlıq işdir. bulvarda əhalidən sorğu ala-ala gedirdik, deyib gülürdük, dondurma yeyirdik. bulvarın azneft tərəfinə çatanda gördüm skameykada bir 40-45 yaşlı qadın, yanında da 10-12 yaşlarında bir qız oturub. yanlarında böyük bir boğça və "bazar sumkası" var. şəhər adamı olmadıqları uzaqdan bilinir. gülə-gülə onlara yaxınlaşanda qadın elə bildi ki, tv-dən, hansısa verilişdən zaddanıq. biz də yandırmadıq, mən sualı dəyişib nəysə dəxlisiz bir sual verdim. xala ürəklənib dərdini şirin şəki ləhcəsi ilə danışmağa başladı: "ərim içib məni də, qızımı da zülm edirdi, döyürdü. kənddəkilər də, qardaşlarım da hamısı deyir ki, döz, kişi döyər də, söyər də. daha dözə bilməyib uşağımı da götürüb qaçdım. heç nəyimiz, heç kimimiz, heç bir yerimiz yoxdu, bir saatdan sonra başımıza nə gələcəyini bilmirəm". səslərini diktofona yazıb, sizin probleminizi işıqlandıracağıq, axşam bizi izləyərsiz zad deyib hırıldaya-hırıldaya ayrıldıq.
ömrümdə elədiyim ən vicdansız, cındır hərəkətdi. üstündən 10 ildən çox keçib, hələ də əzabını çəkirəm. nə ağılla, niyə, nə üçün elə eləmişəm, bilmirəm. ümid edirəm, o xala ilə hər şey yaxşı olub.
+7 əjdaha
3. Təxminən 4 il əvvəl olar. Elədə böyük olmayan binanın fasadını əhənglə ağardırdıq. Nəysə o həndəvərlərdə əqli cəhətddən zəif bir uşaq fırlanırdı. Arada yaxınlaşır söhbət edir, əlindəki dəqiq yadımda deyil 2-3 manat pulu göstərir. Biraz sonra məndən uzaqlaşdı biraz aralıdakı daşın altına pulunu qoydu. Səbəbini soruşanda o biri uşaqlar pulunu alacaqlarını dedi. Həmin an beynimə bu fikir kim soxdusa getdim uşağın pulunu götürdüm. Əslində heç o pula ehtiyacım belə yox idi. Bilmədim niyə etdim ama etdim. Uşaq sonradan gəldi daşın altında qoyduğu pulu orda görməyincə biraz duruxdu. Sonra heçnə olmamış kimi getdi uşaqların yanına. Arada yadıma düşür bu hadisə. Etdiyim bu hərəkət yadıma düşəndə özüm özümdən hədsiz dərəcədə utanıram . O hərəkəti hansı ağılla, hansı məntiqlə etdiyimi qavrıya bilmirəm hələdə.
+4 əjdaha
1. " nələrisə dəyişdirmək imkanına sahib olmağına baxmayaraq heç nə etməmək.. bunun yükü çox ağırdı."
bugün baxdığım filmdə buna bənzər bir söz vardı.
elə qəribədi ki.. ifadəsiz qalırsan. qorxaqlığın, əlini daşın altına salmamağın cəzana çevrilir. qarşındakinə kömək əli uzatmamağın cəzası.
bilərək kiməsə, nəyəsə zərər vermək, bir də məcbur qalmaq. görəsən,cavabı çəkilən əzabı azaldır? hər iki halda da sənin nəyisə dəyişdirəcəyin halda qarşındakinin yaşadığı itkini dəyişdirir?
sonrasında gələn peşmançılıq. peşmançılığın da sonrasında gələn günahlandırma. günahlandırmanın da sonrasında özünə nifrət gəlir.
elə qəribə şeydi ki, heç nə başa düşmürsən. xəbərlə tanış olursan və sadəcə nəsə sancır elə bil səni.
boğaz düyünlənməsidi, ya nədi bilmirəm, öz göz yaşını elə bil udursan. tamamilə ifadəsiz, boş, heç nəyi dərk edə bilmədən sadəcə mənəvi ağrını hiss edirsən. gic olub qalırsan. .
hər gün vicdanımı ignore edirəm. eşitdiyim bütün ölüm,itki, ağrı əzab xəbərlərini adi hal kimi izləyirəm. televizor, qəzet, web-sitelardan öyrəşmişəm çünki. normal bir hadisəymiş kimi. hansı ki vicdan əzabından qaçıram. o ölümlərdən, itkilərin taleyindən sadəcə biri ilə tanış olsam, həmin o əzabdan çəkəcəm çünki. dünyada nəyinsə, hansısa hekayənin çatışmadığını dərk edəcəm.
çox cındır hissdi. nəsə etmən gərəkdiyi halda edə bilməmək. o lap cındır hissdi.
hamısını göstər
