+46 əjdaha
1. qıvraq amma bikef vaxtlarımdı. həyatım səbəbsiz alt-üst idi, ya da mən çox şişirdirdim. heç nədən zövq almaz olmuşdum. bütün bu olanlara çarə kimi "bazlığ etsəm düzələcək" deyə özümü ovundururdum. keyfiyyətsiz də olsa ucuz bazlıq arayışındaydım.bir gün köhnə tanışımla metro həndəvərində bir malikanədə - öhö öhö sikindirik bir əxlaqsızlıq yuvasında buluşduq. qoca rus - valya xala bizi içəri, mətbəxə dəvət etdi. gəlişimizin məqsədini sordu. "cəmiyyətdə hər keçən gün maddi mənəvi dəyərlərimizə biganəlik artır ay valya" demədik təbii, tək kəlimə ilə "çarəsizik" deyib ahu-zara başladıq. "mənə də bir əlac qıl ey valya" deyən tanışım firidun hətta ağlamsındı. valya pəncərədən üzünü çölə tutub: "səhvlərlə dolu bir həyat, heç bir şey etmədən keçirilən bir həyatdan daha şərəflidir" deyib gözlərini qıyaraq firiduna baxdı. firidun "bernard şou" deyib təsdiqlədi. valyanın üzü güldü, bir əl ilə də qazın üstündə bişirdiyi mürəbbəni qarışdırdı. "tələsmirsinizsə, bu əl əməyimi bir dəyərləndirin" dedi. ardınca "malinadır, ucar tərəfdə buna "qırmızı yabanat" deyirlər" deyib davam etdi. "başqa vaxt ay valya, bizi əlaqədar şəxslərə yönləndir lütfən" deyən kimi, yan otağı işarə etdi. içəridə 4-5 orta yaşlı slavyan bənizli gəlin söhbətləşirdi. aralarından yaşımtil gözlü, sarı saçları ombasınadək olan qadını seçib köməyini rica etdim. sağ olsun qırmadı. firidun da bir suyu "björk"ə oxşayan qadını seçdi. əslində mən onu seçəcəydim, day firidun seçmişdi deyə çox üz vurmadım. olsun... bu halda lap valyanı da petdəməyə hazır idim.
"adım qalinadır, dost-tanış qala deyir"
"icazə ver mən sənə elə qalina deyim"
"problem yoxdu, lap istəsən qalina semyonovna deyə bilərsən, əslimiz krasnodardandı.."
"olsun, mən də qarayev'də qalıram. nə deyirsən, başlayaqmı?"
"mən hazır!"
qalina semyonovna ətli-qanlı biri idi. yalan olmasın 100 kq'ın üstündə olardı. geyimdə "babat şey" kimi görünürdü, amma soyunduqda lüt bədəni eyni effekti vermədi. tez tərləməsindən "şəkərli diabet" olduğunu da anladım. amma bu da məni hədəfimdən yayındıra bilməzdi. 1-2 gedişdən sonra özümün də təzyiqim düşdü, şirin bir şeylər istədi könlüm. mətbəxdə valya xalanın malina mürəbbəsi gəldi gözümün qabağına. "ucarda qırmızı yabanat deyirlər, yalansa götüvə qoyum" deyib bu axmaq fikri rədd elədim ağlımdan.
"sən deyəsən hazirsan" qalina semyonovna bic-bic güldü.
"nəsə təzyiqim düşüb e elə bil..."
"çoxdandı yəqin sütül qadınlarla görüşmürsən"
"olar... bir 3 ilə yaxın..."
"vay amuna qoyam" qalina semyonovna püskürdü.
"neyniyim e... iş, dərs, məişət problemləri..."
"öz qeydina qalmayan insan, cəmiyyətə də doğru-düzgün xeyir verə bilməz..."
bir an gözlərimi qalinadan ayırib, naümid halda pəncərədən üfüqə zillədim. qalina semyonovna haqlıydı...
çölə çıxanda axşam düşürdü. qalina semyonovnaya vizov atdım. qalina obratnı yığanda otboy verib özüm zəng eledim:
"mənəm, elə belə vizov atdım ki, nömrəm düşsün..."
"hə bildim elə.."
"neynirsən?"
"heç, valya xalayla çay içib dərdləşirik.. yaxşi malina mürəbbəsi bişirib bizim valya."
"nuş, mən də metroya düşürəm..."
"salamat... şey... sənə bir şey demək istəyirəm...."
"nə? nə demək istəyirsən? de..."
"səni.... unutmayacağam..."
"....qalina..."
....düüüd düd düüüd düd..
....qalina semyonovna dəstəyi asmışdı....
bu da belə bir həzin bazlıq hekayəmdir.