+19 əjdaha
34. 21 yaşım var və bilmirəm hələ də ərgənəm deyəsən. içimdə nifrət yaradır xırda detallar belə. mən incə ayrıntıları düşünən adam deyiləm. amma bu qədər əsəbləşirəmsə bardaq deyilən şey qırılıb. bilirəm sabah bu əsəbim soyuyacaq. sabah yenidən içimdə ailə anlayışına qarşı dərin bir hörmət və sevgi olacaq. amma bu nə vaxta kimi belə olacaq bilmirəm. yalnızlığın şirinliyini heç istəmədiyim qədər istəyirəm bu anlarda. təkliyin özünəməxsus gözəlliyinə dəfələrlə aşiq olmuş adam kimi ailə ilə yaşamaq zülm verir mənə. rahatlıqla bu sözü deyərdim ki, kaş yalnız olardım. kaş tək yaşıyardım. heçnə də düz getmir ki, tək yaşamaq üçün lazımlı şərtlərə sahib ola bilim. qısacası içimdəki kini, nifrəti, aqressiyanı bura boşaldıram. birdə qulağımda olan qulaqcıqdan deep purpledən child in time parçasından gələn musiqi notaları sayəsində əsəblərimi sakitləşdirirəm.valideynlərə nifrət yaradan səbəblər
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
dead poets society - acı uşaqlıq xatirələri - ateist birinin bədbəxtliyi - uşaq evinə atılmağın müsbət tərəfi - yalan, qərəzli, vicdansız xəbərlərlə qarşılaşan ikişəxsiyyətli adam - ailələrin mənəvi çatışmazlıqlarının qurbanı olmaq - qul bazarı - ailədən məmnun olmamaq - valideyn diktaturası
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+24 əjdaha
23. yaş 8-9 civarı. heftelerdir her gece valideynlerimin dava-dalaş sesine oyanıb, qorxumdan sesimi çıxarda bilmediyim zamanların finalında yaşanan bir hadise, bir fraqment her ikisinden de nifret etmeme sebeb olur.heftelerdir süren bu dava-dalaş dediyim kimi finala yaxınlaşırdı. resmi nikahları olmadığı üçün anam qonum-qonşudan imzalı bezi senedler topluyub mehkemeye vermişdi ayrılmaq üçün. normal bir şeydi. iki nefer bir-biri ile eyni evin içinde yaşaya bilmirse ayrılmaq en doğru ve en mentiqli qerardı.
doğru olmayan isti bir yay gününde baş verdi. hele ayrılmamışdılar, eyni evin içindeydik amma prosses başlamışdı. anamla mağazadan gelirdik. qaça-qaça önden girdim bloka. atam pillekanlarla aşağı enirdi. endi, qucaqladım, öpdü meni, başımı sığalladı cibinden çıxardıb 1 şirvan uzatdı. o yaşda tebii ki 1 şirvanı görende gözüm kelleme çıxdı. bu vaxt anam girdi bloka, liftin düymesini basdı, liftin qapısı açıldı ve "xxxxx, gel" dedi. atama el sallayıb lifte qaçdım. anam elimdeki pulu görüb hardan tapdığımı soruşdu. atamın verdiyini deyende sinir tepesine vurdu. ayağını liftin qapılarının bağlanmasını engellemek üçün ireli qoyub "qaytar özüne" dedi. üzgün bir şekilde pulu qaytarmağa getdim, atam "qalsın sende" dedi. anama döndüm "eger o pulu alsan bir de üzümü göre bilmezsen" dedi. 1 şirvanı qaytarıb qaça-qaça lifte mindim.
o an üzüldüyüm şey elden geden 1 şirvan idi. amma indi her defe o hadiseni xatırladıqca valideynlerime, esas da anama nifret edirem, 8-9 yaşında uşağı bele çetin bir seçimle üz-üze qoyduğu üçün. sonra atama nifret edirem, 15 ildi heç maraqlanmadığı üçün.
eger boşanmaq üzre olan birisinizse ve uşaqlarınız varsa o uşaqları düşünün. düşünün demekle boşanmayın demek istemirem, sadece çalışın bu boşanma prossesi uşaqların psixologiyasına neqativ tesir etmesin. ve uşaqlarınız heyatı boyunca ne anadan ne de atadan mehrum qalsın
+20 əjdaha
30. Uşağın işlərinə yaramaq üçün var olan bir şey olduğunu düşünmələri. Heç bir seçim azadlığı verilmir,öz istəklərinə uyğun böyüdürlər, itaət etməyi və onları məmnun etməyi tələb edir bir çox azərbaycanlı valideyn. Sanki bu uşaq xidmətçi olsun deyə dünyaya gətirilib. Qocalanda da təbii ki, özlərinə baxılmağını istəyirlər.Hələ ən kiçik şeydə də "mən səni yemədim yedirdim,geymədim geydirdim"kimisindən üsyan edirlər. Ay axmaq, bu sənin yaxşılığın deyil, təməl valideynlik vəzifəndi. Vəzifəni uşaqdan yaxşılıq edirmiş kimi minnət qoyub qarşılıq tələb etmə.Uşağı dünyaya gətirmisənsə, yedirib-geydirmək də, təhsil vermək də sənin borcundu. Böyük bir qələt kimi qaxma uşağın başına.Burdan valideynlərə sözüm odur ki, uşaq fərdi şəxsiyyətdir.Sizlə eyni düşünməyə, fikirlərinizə qatılmağa məcbur deyil. Siz ayrı dövrün insanısız ,o ayrı. Məcbur deyil sizi anlamağa, çünki o hələ uşaqdı,amma siz onu anlamağa məcbursuz. Sırf dünyaya gətiribsiz deyə , yedirib-geydirmisiz deyə həyatlarının orta yerinə daş qoymağa haqqınız yoxdu. icazə verin seçimlərini özü etsin. O həyatı o yaşayacaq siz yox. Olmaq istədiyi insan olmasına mane olmuyun.+19 əjdaha
8. valideynleri sağ olanların bekarçılıqdan uydurduğu ve bir gün it kimi peşman olacaqlaarı sebeblerdir.bu gün söydüyünüz valideynin sabah son defe elinden öpmeye bele çatmaya bilersiz alıb aparıb basdırarlar. sikerler oğlum
+16 əjdaha
18. doğulursan, hər dəfə ağlayanda sənə yemək verirlər filan. sonra 3-5 yaşlarına çatırsan. başlayırlar, "ora getmə, onunla oynama, orada xoxan var, polis əmi aparar ha səni" zırt pırt. təbrik edirəm, yoldaş. sənin də poxun çıxacaq. nə isə. sonra təhsil dövrü başlayır. onda da "dərslərini oxu, oxu dərslərini" sözləri gündə azı 999 dəfə deyilir. ən maraqlısı da odur ki, bu sözləri deyən valideynlərin övladları çox vaxt oxumurlar.məktəb, universitet qurtarır. onda da "iş tap" deyə-deyə qalırlar. bədbəxt gənc nə qayırsın. gedir iş tapır.
vəəə ən nəhayət! gəldik əsas məsələyə... "evlənmək". yəni "bu vaxta qədər mənə baxmağın üçün əlləşdirdim, indi də mənə körpə lazımdır oynamaq istəyirəm" sözüylə öz övladından da sistemə qurban verilməli olduğunu tələb edir. vəssalam... hər valideyn öz eqolarını övladının həyatından üstün tutur. fərqi yoxdur. nə olsun ki bəziləri yemir övladına verir?! istisnalar mühakiməyə mane ola bilməz.
hə, öz valideynlərimə gəlincə nə yazım? 1 yaşımda boşanıblar. (əslində mən bunun yaxşı tərəfini görürəm).
atamın mənim saçlarıma, geyimimə, zövqümə, xasiyyətimə qarışması dözülməzdir.
+10 əjdaha
25. nifrət dediyim daha çox, qıcıq yaradırlar mene, men yaşda adamı alçaldırlar, daha çox özləri şərait yaradır onları acılamağa sonrada deyillər ki, oğlum bizim qedrimizi bilmir zad, bu başlıq çox aktualdır indiki dövrdə, çünki bizim ailede xoşbəxtlik deyilen bir şey yoxdur və men çalışacam ki, evlenmeyim, atam kimi həyat yoldaşı olmayım, onlara oxşamayım, amma hər şeyə qarşı men onları sevirəm hər nə qədər məni sevmeselerde, aileleri xoşbəxt olan insanlara her zaman hesretle baxmışam uşaqlıqdan bəri+11 əjdaha
3. birdi ikidi bəyəm?nə vaxt adamı başa düşüblər ki,nə vaxt bir dərdin var,istəyin var mı soruşublar ki.
sanki google`dan toolbar olarak indim amk
(baxma: saymazlıq)
+8 əjdaha
19. adətən valdieynlərin bir-biri ilə yola getmədikdə uşaqlara böyük təsiri olur. hər gün mübahisə etmək, xüsusi ilə despot tipli kişilərin qadına qarşı əl qaldırması, ailədə zamanında uşağa sevginin verilməməsi bu kimi səbəblər valideynlərə nifrət yaradır.(erix fromm, sevmək sənəti:
hətta balaca bir qız uşağı da onu əhatə edən, ata-anası ilə isti münasibəti əngəlləyən "nəzakət" atmosferini duyur və bu onu düşündürür, qorxudur. o, valideynlərinin nə düşündüklərini və nə hiss etdiklərini heç zaman bilmir, belə atmosfer daima naməlumluq və sehrlə dolu olur. nəticədə, qızcığaz öz aləminə və xəyallarına qapılır, valideynlərindən uzaqlaşır və gələcəkdə həmin yanaşmanı sevgidə də sərgiləyir. )
+10 əjdaha
24. nəinki nifrət etmək hətta ailəm kimi həyatımın olmasından qorxub evlənmirəm.10 əjdaha! maraqlı 06.08.2017 18:28, rəisin yanında fırlanan amma nə işlə məşğul olduğu bilinməyən adam
+7 əjdaha
12. fikir ayrılıqlarımız ola bilər, bir çox şeylərə görə əsəbləşə bilərik, amma nifrət eləmək çox ağır sözdü valideynlərə qarşı. ciddi bir səbəb olmadan valideyninə nifrət eləyən varlıqdan adam olmaz.+7 əjdaha
6. valideyn olduqdan sonra bir kez daha nəzərdən keçirilməli olan səbəblərdir.+6 əjdaha
29. hazırkı monoqam ailədə qadın kişidən, uşaqlar valideynlərdən (ana ilə birgə əsasən atadan) asılı olur. ona görə də valideynlərə olan nifrətin obyektiv səbəbləri var. şübhəsiz ki, nifrətin xarakteri də önəmlidir. məsələn: sırf kasıb və savadsız olduğu üçün valideynini bəyənməyənləri bu qrupa aid etmək olmaz. valideynin təzyiqi fərdin qarşılaşdığı ilk təzyiqdir, valideyn ilk divardır, ilk qanun qoyan şəxsdir, ilk dəfə sənə yalan danışır, səni aldadır, səni öz maraqlarına uyğun formalaşdırmağa cəhd edir (heç vaxt buna tam nail ola bilmir) və s. insan əgər "tabula rasa", ağ səhifədirsə, onun üstünə zorakı izlər düşür, amma həyat inkişaf etdikcə insan müxtəlif sahələrdən başqa şeylər görüb öyrənir. öz şəxsiyyətini dərk edir və şəxsi azadlıqdan, (çox vaxt aldadıcı olan) öz qərarlarını verə bilməkdən ləzzət alır. inkarı inkar prosesi baş verir. valideynlər öz valideynlərinə müəyyən qədər qarşı çıxmışdılar, yəni onları dialektik qaydada inkar etmişdilər, indi də özləri inkar olunurlar. bu sonsuzadək belə davam edəcək. valideyn-övlad arasındakı anlaşmazlıqla nifrəti ayırmaq lazımdır. nifrəti aradan qaldırmaq olar, amma bunun üçün ilk başda dediyim qadın-kişi, valideyn-övlad istismar əlaqələrini aradan qaldırmaq lazım gəlir. bunun maddi əsasları iqtisadiyyatdadır, amma iqtisadi dəyişmələri törədəcək bir inqilab üstqurumda (ailədə) birbaşa və qəflətən təsir doğurmur. uzun müddət tərbiyə lazım gəlir, hüquq hər şey demək deyil. uşaqların ictimai tərbiyəsi burada mühüm rol oynaya bilər. qadın-kişi bərabərsizliyi ilə valideyn-övlad arasındakı istismar münasibəti eyni evdə baş verən və birləşmiş fenomenlərdir.bütün bunlardan əlavə, valideyninə boyun əyən adamdan nə siyasətçi çıxar, nə inqilabçı, nə də proqressiv adam. ümumiyyətlə, öz təcrübələrimə əsasən deməliyəm: vəziyyət elə bir hal alıb ki, valideynini çox sevən insanlara şübhə ilə yanaşmaq lazımdır.
+6 əjdaha
20. tam anlamı ilə nifrət deyil .olur ki ,onları günahlandırıram öz -özümə. hərdən də iradəmin zəif basdığı yerdə deyirəm özlərinə .sonra onların da həyatda yer tapa bilmədiyini görürəm,çox adamın bu dünyaya yad olduğunu anlayıram ,özümü günahlandırıram . zibilə qalsın, özümü günahlandırmadığım nə var ki .+12 əjdaha
5. ömür gün hədər etmələri, başqalarının övladları ilə qarşılaşdırmaları və bu kimi şeylər+8 əjdaha
22. aşağdakı entryni hansı başlıq altında yazım diyə çox düşündüm ki, iki başlıq arasında qalmışdım.1. (bax: valideyn təzyiqi)
2. (bax: valideynlərə nifrət yaradan səbəblər) ən son bura yazmağa qerar verdim.
ata olmadım hələ, amma bir atam və bir anam var. onlar necə uşaq böyütməyi mənimlə öyrəndilərsə, məndə valideyin böyütməyi onlarla öyrəndim deyə bilərəm. onlar necə çətinlik çəkdilərsə bir övlad böyütməkdə mən də eyni sıxıntıları çəkdiyimi rahatliqla deyə bilərəm. başlarda hər şey uşaqların leyhinə gəlişir.ata və ana uşaqlarına zərər gəlməsin, ən yaxşı şəkildə bəslənsin, ən gözəl geyimləri geyinsin, xoşbəxt olsun diyə çırpınırlar. yüzlercə fedakarlık edirlər. hər imkansızlığı aşmağa, övladını başındakı mükemmel rəsmin için də görməyə çalışırlar.
amma bəzi ana-atalar uşaqların da bir ferd olduğunu unudub, yetişkinliyə keçilən dövürdə təziqlərini daha da artırırlar . hələ ölkəmizdə ailə böyüklərinə hörmət anlayışının da həmişə ana-ata lehinə olan bir ortamda, bir çox gənç insan öz istədiyi yerinə, ailəsinin istədiği həyatı yaşamak məcburiyyətində buraxılır. lakin bu cür həyatlar hər zaman üzdə xoşbəxtlik, içdə isə hüzn yaradır.
geydiyimiz paltarları bəyənmirlər, yoldaşlarımızı, oturub-durduğumuz insanları bəyənmirlər, seçtiyimiz peşəni, qazandığımız pulu ve hətta aile həyatı quracağımız insanı bəyənmirlər. çox vaxt öz gəncliklərində əngəllənib edə bilmədiklərini öz övladlarına tətbiq etmək üçün var gücləri ilə çalışırlar.
bu da gənc insanları özgüvensiz, müstəqil hərəkət edə bilməyən, öz qərarlarını almaqda çətinlik çəkən və ən əhəmiyyətlisi xoşbəxt olmayacaqları seçimlərlə baş-başa qalmış insanlara çevirir.həyatınızın insiyatifini ələ alma şansını tutub ana atanıza özünüzü qəbul etdirməyə başladığınızda isə ailə tərkibində sonu gəlməz qarşıdurmalar yaşanır.
uşaq həyata gəldiyini zaman ana və atadan yapışar, hatda sanki uşağın qolunda bir zəncir olar ki, bununda bir ucu ana və ya atada olar uşaq dırmaşmalarda yıxıldığı zamanda da ana və ata o zənciri tutar və uşağın yerə yıxılmasını əngəlləyərlər. və zaman keçər artıq uşaq dediyimiz yetişkin zamana gələr və sərbəst dırmaşmağı bacara bilər və hatda daha yüksəklərə dırmaşmaq istər, amma uşaqlıqda ona taxılan zəncirlər ona icazə verməz daha yüksəyə dırmaşmağına. lazım olan tək şey o zənciri qırıb daha yuxarı ve yükseklere dırmaşmaqdır. onsuz da bu vəziyyətlərdə hər kəs dost, tanış, qohum hər kəs sənə qarşı gələcək. amma sən özünü ispatladıkdan sora onlar özləri sənin yanına gəlir və ya yenə də heç bir şey dəyişmir və yendə də səni yanlarında görmək istəyər özləri belə fərqinə varmadan o zincirlərə səni bataqlığa çəkərlər.
qeyd: 2011 də yazdığım bir not. artıq iki uşaq atasıyam və inanın ki, dəyişən heç bir şey yoxdur. hətta zamanında atamın, "sən özün ata olandan sonra, məni başa düşəcəksən" deməsini və ata olandan sonra hələ də onu başa düşmədiğimi rahat bir şəkildə ifadə edə bilərəm!!!
+8 əjdaha
2. arzularımızın hansı mində bir ehtimalla pis hadisələr törədəbiləcəyini uzun uzadı danışmaqları. mində bir ehtimalın altından qırmızıyla xətt çəkirəm.+5 əjdaha
10. sizi küçəyə atmayıbsa, işgəncə verməyibsə və ya ac saxlamayıbsə yaranan nifrət ya özünü marjinal göstərmək istəyinə bağlıdı ya da nankorluğa.+4 əjdaha
14. nə qədər qızsanda, küssən də onlardan nifrət edə bilmirsən. yəni uşaq vaxtı hamımızda olub, valideyn tərəfindən danlanan kimi vecimizə deyilmiş kimi qaçıb bir küncdə ağlayıb onlara nifrət bəsləmişik və heç vaxt birdə onları sevməyəcəm deyə özümüzə söz vermişik amma bir saat keçmədən yenə onları qucaqlayıb o əvəzolunmaz ətirlərini içimizə çəkmişik. əslinə qalsa bir çoxları kimi mən də ağlım kəsən yaşa qədər baba və nənəmin yanında böyümüşəm. babam vəfat etməsəydi bəlkə də indiyə qədər onun yanında yaşamış olardım. evin ilk nəvəsi olduğum üçün necə deyərlər kişi mənimlə nəfəs alırdı. valideyn olaraq mən hal-hazırda ata, anamı deyil, babamla nənəmi görürəm. nəysə valideynə nifrət səbəblərindən çox kənara çıxmayım. bir dəfə babamı necə oldusa əsəbləşdirdim. hardasa 4-5 yaşım olardı. kişi həyatında ilk və son dəfə mənə əl qaldırdı. indiyənə kimi yadımdadır solaxay olduğu üçün silləni tam sol yanağıma ilişdirmişdi. o an heç ağlamamışdım. düz babamın gözünün içinə nifrət dolu tərs baxışlar atıb qaçıb qarajda ağlamışdım. çünki heç başa düşə bilmirdim məni bu qədər sevən bir insan, mənimlə nəfəs alan insan necə ola bilər ki, məni vursun?! bəlkə də ərköyünlükdən belə düşünmüşdüm, hələ də bilmirəm. və hər dəfə xatırladıqca məni böyüdən, tərbiyə edən o baba üçün çox darıxıram. çox duygusala bağladım nəysə keçək bizim cəmiyyətdə valideynlərin problemlərinə. birinci onu deyim ki, uşaqlara mədəni cəmiyyətdə davranış qaydalarını öyrətmək ən böyük əksikləridir bizim əksər valideynlərin. tərbiyə ailədən başlayırdan yola çıxaraq demək istəyirəm ki, sən əgər bir valideyn olaraq övladına davranış qaydalarını, düzgün dost çevrəsi edinmə yollarını, etika, estetikanı düzgün təbliğ edirsənsə o uşaq tam yetişəcək. belə bir ata sözləri var ki ''nə tökərsən aşına, o da çıxar qaşığına.'' böyüklərin isə uşaqlardan öyrənəcəyi üç şey var ki, onlar səbəbsiz xoşbəxt olmaq, daima etməyə nəsə tapmaq və inadkar olub dirəşmək. sonda onu da deyim ki, mənim üçün valideyn uşağı dünyaya gətirən deyil, onu tərbiyə edən, düzgün yetişdirən insandır+4 əjdaha
21. nifrət zad eləmirəm çox sevirəm.demokratik valideynlərim var.get sikdir saçını qırxdır cümləsini saymasaq şiddət və təhqirə məruz qalmamışam demək olar ki.+5 əjdaha
4. varoluşa vasitəçi olmaları...+6 əjdaha
7. bizləri dünyaya gətirmələri. gül kimi yox idik, başımıza və başlarına iş açdılar. təbii ki, bu bir zarafatdır. valideynlər, xüsusilə də analar bizim hərşeyimizdir. onlara ən azından həyat boyu sonsuz təşəkkür borcluyuq+3 əjdaha
9. vaxtilə ərgən olmağım idi onlara nifrət etmə səbəbim, yəni onlarlıq bir şey olmayıb. valideynləri sevməyib kimi sevəcəm?+4 əjdaha
32. Eqoistlikləri və övladlarının sanki onların şəxsi əşyalarıymış kimi rəftarları,arada atam kimi düşüncəsiz bir adamın oğlu olduğum üçün özümə belə kəskin şəkildə nifrət edirəm (bax: intihar səbəbləri)+5 əjdaha
31. Sadəcə uşaqlarından yaşca böyük olduğları üçün daim öz fikirlərinin doğruluğunu müdafiə edirlər. insanların şəxsi görüşləriylə yaradılmış mentalitet adlı qəfəsdə uşaqlarının məhbus olaraq yaşamaqları üçün israrlıdılar.+4 əjdaha
26. bir-birlərini görmək belə istəmədikləri halda evlənmələri, üstəlik 2 uşaq dünyaya gətirmələri, hərşeyin də günahkarı o 2 uşaq imiş kimi davranmaları. başa düşdük, ailə məcbur etdi evləndiniz, bəs indi niyə boşanmırsınız? uşaq vaxtı biraz böyüyən kimi evlənəcəm, "əsl" ailəm olacaq, həyat yoldaşım və uşaqlarım məni çox sevəcək xəyalları ilə özümü təsəlli etsəm də, böyüyəndə valideynlərimin yaşatdıqlarını öz övladlarıma yaşatmamaq üçün evlənməməyə qərara verdim.+2 əjdaha
1. (baxma: toy kasetindən həyat yoldaşı seçmək)ben değil bir arkadaş üçün.valla bak.
+3 əjdaha
33. Uşaqlarına özgüvən verməyən, onların fikirlərini önəmsəməyən, uşaqlara bir heç miş kimi davranan, onların qərarlarına hörmət etməyən, hər zaman dəstək olmayan, hər zaman sevgisini, onun yanında olduğunu hiss etdirməyən, onları daima tənqid, təhqir edib nə olursa olsun söhbət edib həll yolu axtarmayan, özünə övladına hörmət edib onunla söhbət etməyən və bacarmayan özünə valideyn deməsin. Nəvə görəcək, hamı evləndi mən də evlənim, cinsi istəyini tatmin etmək və bu kimi iyrənc istəklərə görə evlənən valideyn olma şüurunda olmadan bacara bilməyəcəyi işə cəhd edən və işi batıran insanlara deyəcək sözüm yoxdu daha. insan hər zaman itirdiyinə pis olur, ağlayır, ən pis valideyn olsa belə insanın içi pis olar onu itirdiyinə, bu qədər.+4 əjdaha
13. imtahandan 95 aldığını deyəndə 5 balı niyə itirdin deməkləri.+4 əjdaha
15. ümumiyyətlə bizdə dəyərləri çox müqəddəsləşdirirlər.mən heç vaxt istəməzdim ki övladım mənə müqəddəs kimi baxsın bu onda tabe olmaq, qul olmaq kimi instinktlər formalaşdıracaq.hər bir insana olduğu kimi valideynə də nifrət etmək olar..evə içkili gəlib arvadı döyüb, övladi dilənməyə sövq edən ata nifrətə layiqdi, doğub körpəni zibilə atan ana * hələ bir cənnəti onun ayağı altına soxmaq istiyir məhəmməd. mən ayaq altında qalan cənnəti sevməm nifrətə layiqdi
ən başlıcası isə insandırsa nifrət etmək olar
+3 əjdaha
16. baxır valideynə.valideyn ki öz borcunu yerinə yetirmirsə ona niyə müqəddəs gözüylə baxaq ki.hətta peyğəmbərimiz cənnət anaların ayaqları altındadır deyəndə demiyib ki ata ana getsin kefini çəksin onları cənnətə atacam.ama belədə ki hər insan ata ana bilməz+3 əjdaha
27. tək səbəb var; nə yaşayacağımızın bəlli olmadığı dünyaya bizi təhkim etmələri.+1 əjdaha
11. (baxma: boyle baslik mi olur)(baxma: etme eyleme yavrum)
hamısını göstər