+49 əjdaha
54. aylar önce sobemize bir xeste getirildi, uzun müddetdi diagnozu qoyula bilmeyen, surekli bir xestexanadan digerine gonderilen, veziyyeti getdikce pislesen bir xeste. sobe mudirimizle birlikde muayine etdik, o zamana qeder gorduyum en maraqli simptomlara sahib xestelerden biri idi. cox suretli gelisen agir proqressiv demenz, en fazla 30 saniyelik yaddas, defelerle agir epileptik tutmalar, her deqiqede texminen 4-5 defe tekrarlanan, o zamana qeder hec gormediyim sekilde uzde, govdede ve qollarda myokloniler(istemsiz ezele yigilmalari), apraxie ve.s. sadece neurolojik problemleri yoxdu, hem de agir elektrolit pozulmalari, hedsiz ariqlama ve basqa bir sira problemler daha. heyat yoldasi onunla idi, cox yorgun, bezgin ve bizlere qarsi da bir az agressiv idi. bele bir olkede, bele imkanlarla, bele diaqnostika ile neye gore indiyecen diaqnoz qoyula bilmir, neye gore her hansisa bir mualiceye baslanilmir deye davamli sorusurdu, verilecek tutarli bir cavabimiz olmadigindan susardiq biz de, amma her seye ragmen tekrar en basdan basladiq, etrafli muayine, diagnostika ve.s. tutarli bir sey yox idi yene de.. ta ki tam umidsizcesine etdirdiyimiz bir muayineden cavab gelenecen.. cavabi esitdiyimde cox heyecanlanmisdim ve o qeder de sevinmisdim, cunki artiq neyese umid var idi, artiq mualiceye baslaya bilerdik ve basladiq da.. duzdu mualice ozu de agir komplikasiyonlara( agirlasmalar) sebeb ola bilecek, uzun muddet( hetta omur boyunca bele) surmesi gereken bir mualice idi, amma olsun.. biz sonuna qeder mubarize aparmaq fikrindeydik, qetiyyen pes etmek deye bir seyi dusunmurduk... davam edirdik mualiceye ve men her gun xesteye soyadimi ve hansi olkeden oldugumu deyib daha sonra da novbeti gun bu bilgileri ondan sorusacagim ucun yadinda saxlamasini soyleyirdim. xatirlamirdi, amma men yene de deyirdim usanmadan. mueyyen vaxt kecdi, artiq veziyyeti cox yaxsilasmisdi, amma hele de menim adimi ve olkemi xatirlaya bilmirdi. bilirdim ki, bele olmasi normaldi, uzun muddet lazimdi... sonra men basqa sobede islemeye basladim ve daha o xesteni gormurdum.. ta ki bir nece gun once cox yorgun bir sekilde otagima gederken birden 'doktor, doktor' deye birinin mene seslendiyini esidenecen. bu o xestem idi, cox deyismisdi, kokelmisdi ve yaxsi gorunurdu, cox sevindim. heyat yoldasi da yaninda idi, otagima devet etdim, 'xeyr doktor narahat etmeyek sizi, tesekkur edirem size her sey ucun ve siz sorusmadan men deyim dedi ve ilk defe adimi ve olkemin adini soyledi sonra da internetden azerbaycan haqqinda coxlu oxudugunu ve veziyyeti daha da yaxsi olarsa oraya seyahet ede bileceyini bile dedi.... bele.. sanirim mehz o anlar o zamana qederki hekimlik heyatimda yasadigim en xosbext anlardan idi...hec unuda bilmeyeceyim..xoşbəxtlik
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı günlük - kiçik xoşbəxtliklər - sözaltı etiraf - keçən ayın ən bəyənilənləri - həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar - düşün ki o bunu oxuyur - dünyanın ən xoşbəxt insanı - yalnızlıq - həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+22 əjdaha
96. Universitet vaxtlarımda 80 yaşlı bir müəllimim var idi,bizə həmişə deyirdi ki, çalışın bu dünyada özünüzü tapın, xoşbəxtliyi yox özünüzü tapın. Mən bunu ilk səfərlər anlamırdım, hətta özünü tapmaq,özünün kim olduğunun fərqinde olmamaq nə deməkdir bilmirdim. Ardınca da deyirdi ki, "özünüzu tapdığınız anda onun içində həmişə bir xoşbəxtlik olacaq, onsuz da xoşbəxtlik deyə bir şey yoxdur,sadəcə insanın həyatında yadında qalan xoşbəxt anları olur yeni həyat da xoşbəxt anlardan ibarətdir".Bir yerdə belə bir sorğu görmüşdüm "azadlıq yoxsa xoşbəxtlik?" Düşünürəm ki, əgər daimi xoşbəxtlik deyə bir şey yoxdursa azadlığı seçmək hər zaman daha yaxşıdır , çünki azadlığın içində həmişə bir xoşbəxtlik tapıla bilər. Amma sən azad və sərbəst olmasan belə (fərqində olmadan) xoşbəxt ola bilərsən.
Mənə görə, xoşbəxtlik: müəyən bir zaman dilimində uğuru əldə etmək deyil, zamanı itirəcəyimiz qədər çox sevdiyimiz bir şeyi tapa bilməkdir. Xoşbəxtlik ,hər şeyin ən yaxşısına sahib olmaq deyil, hər anın qayğısızca dadını çıxara bilməkdir.
Hər səhər oyandığımızda içimizdə hüzurun olmasıdır.Heç kimə bir açıqlama etmə gərəyi duymadan öz həyatını yaşaya bilməkdir ,öz bildiyin doğrularının, ədalətinin arxasında çəkinmədən dura bilməkdir. Özümüzü axtaranda, çatdığımiz nöqtə deyil də, keçdiyimiz yollardır. Bəzən tanımadığımız bir uşağın bizə gülümsəməsi, bəzən yemlədiyimiz pişiyin yedikden sonra heçnə olmamış kimi öz yoluna getməsi, bəzən yaralı bir quşu yenidən həyata qaytarmaq, Bakıda qarın nəhayət yerə oturduğunu görmək, bəzən küçədə sevdiyin musiqini eşitməkdir, bəzən sahibləndiyimiz bir canlının bizə ehtiyac duyması buna görə də özümüzü həm işə yarar həmdə dəyərli hiss etməyimizdir xoşbəxtlik.
Ən əsası isə Varlığımızı, ruhumuzu, qəlbimizi, mərhəmətimizi, sevgimizi, həyacanımızı bir sözlə hər şeyimizle özümüzü sevə bilməkdir. Sevə bilməkdir əsas xoşbəxtlik nəyi isə kimi isə fərqi yoxdur, bir zamanlar bir dostum mənə demişdi ki, "fərqi yoxdur qarşılıqlı olsun ya da olmasın, kim nə deyirse desin, sevmək və sevilmək möhtəşəm duyğudur, əsasında xoşbəxtliyin bir parçasıdır" .
Bu siyahı istənilən qədər uzana bilər ,hərkəsə görə xoşbəxtlik bir başqa bir şeydir özlüyündə. Xülasə, hərkəsə xoşbəxt anların bol olduğu bir həyat və həyatında xoşbəxtliyin həqiqətən nə olduğunu tapmağı arzu edirəm.
Bu arada tək başıma yeriyirəm və qar yağır hazırda, soyuq əllərimi kəssə belə qarın yağışından dəhşətli xoşbəxt olaraq yazdığım bir yazıdır. Qara da bir eşq olsun )
+15 əjdaha
93. Çingiz aytmatovun ana tarla (erkən gələn durnalar) əsərində belə bir tərifi olan məfhum:Yeri gəlmişkən, mənim anladığım həqiqi xoşbəxtliyin bir təsadüf nəticəsində olmadığını, yaz yağışı kimi birdən-birə başımıza göydən düşmədiyini deməliyəm. Həqiqi xoşbəxtlik yavaş-yavaş, hissə-hissə yığılır və həyata baxış açımızla, ətrafımızdakılarla, ərtafımızdakılara olan davranışımızla bilavasitə əlaqəlidir. Xoşbəxtlik bir-birini tamamlayan kiçik şeylərin toplanmasından yaranır. * something like that
+15 əjdaha
21. yenə bilmədim hansı başlığa yazım, bura gəldim. * glşo gün bir dostum ahmet hamdi tanpınarın "huzur" əsərindən bir parça göndərdi, öz "nacizane" tərcüməmi yazım, ayıb olmasın:
"onun fikrincə insan ruhunun ən az dözə biləcəyi şey - bəlkə də artıq ondan o tərəfi olmadığı, özümüzə möhlət vermədən yaşamağa məcbur olduğumuz üçün - səadətdir. iztirabın içindən keçirik. eynilə; kollu, daşlı bir yolda yeriyirmişik kimi, bir bataqlıqdan canımızı qurtarmağa çalışırmışıq kimi ondan sıyrılmağa çalışırıq. ancaq səadəti bir yük kimi daşıyırıq və bir gün fərqində olmadan yolun bir qırağında, bir küncə yavaşca qoyuruq."
əsəri oxumamışam, bu paraqrafı oxuyandan sonra "dibinə kimi düz deyirsən" dedim.
1 saat əvvəl çox xoşbəxt bir şəkildə bambaşqa ümidlərlə bambaşqa xəyalları qovalayarkən, "ya elə olmasa, ya belədisə, yaxşı bəs bu belə olsa nə pis olar" deyə-deyə bir ümidsizlik uçqununu çox asanlıqla böyüdürəm. məncə, xoşbəxt olmağı, sevinməyi və sairi unutdum. hamıda da belədirmi bilmirəm; hərçənd, o da mümkün deyil. amma məncə hamı öz içində belədir. insanın bədbəxtliyi də özünə dözə bilməməyi ilə əlaqəlidir sanki. ya da süni bir xoşbəxtlik, bir pozitiv enerji, özünə inam da bədbəxtliyin etiraf edilə bilməməyi, özünə dözə bilmədiyin həqiqəti ilə üzləşmək.
hər şey qıraqdan mükəmməl görünəndə mən detallarda boğulmuş oluram; o niyə belə olmadı, bəs bu belə olsaydı. bütün paralel dünyalardakı digər variantları yaşaya bilməməyin ağrısını çəkirəm yəqin. qabağıma iki yol çıxanda hansından gedəcəyim belə, bunu düşünmək belə bədbəxtlik üçün* xoşbəxt olmamaq üçün - daha doğrusu bəs edir. ya da daha çox olanı: insanları olduqlarının xaricində görüb dəyərləndirirəm. bir insan götürürəm, "bu, budur" deyirəm. budu də ala. amma yavaş-yavaş, oyun irəlilədikcə dəyişir işlər. neçə qat boyasan da, suvaq töküldükcə altından köhnə rəngləri görünür. sonra deyirəm ki, niyə belə oldu? ən yaxşısı - insanları tanımamaq. yadıma "heç vaxt, heç kimə, heç nə danışmayın. yoxsa, hamıdan ötrü darıxmağa başlayırsınız." düşür.* catcher in the rye hərçənd, məni o dünyada qoysalar, öz-özümü yeyərəm yəqin.
sonra bir şeydə, bir şeylərdə qala bilməmək, "tutunamamak" var. bu, "tutunamayanlar"ın tutunamamağı kimi deyil.* bu sözü də azərbaycanca bilmirəm, day bağışdıyın. bir işdə, məşğuliyyətdə, hobbidə qala bilməmək.* "könül işləri"ndə zadda da bunun kimi bunu eliyim deyirəm, dünyanın ən cazibədar şeyi, gözüm heç nə görmədən onu edirəm, onla maraqlanıram. qısa vaxt sonra, mən ondan alacağımı aldıqdan sonra, "elə bu qədər imiş?" deyirəm. sonra baxıram ki, görəsən o işi illərdir görənlər necə sıxılmırlar? belə insanlar var. amma ordan-bura, burdan-ora qaçhaqaçda məqsədim nədi; mən bunu də tapa bilmirəm. "həmişə nəsə bir qaçhaqaç olacaq, heç sabitlənməyəcəm" deyə düşünüb, qorxub bədbəxt oluram. eyni ölkədə, eyni şəhərdə uzun müddət qalmaq; eyni insanlarla eyni mühitdə olmaq sıxıcı gəlir. sonra deyirəm ki, "həmişə təkmi olacam?". özümə də dözə bilsəm, içim yanmayacaq da..
belə normal vaxtlarda, çox işim varmış kimi sıxışdırıram hər şeyi. sıxışıram. əslində, psixoloji olaraq sıxışıram məncə. nolacaq ki vaxtında olmasa, elə bil kosmos proqramı zad idarə eliyirəm. amma yox, yox. o qədər məşğul ol, əlləş; bir də nəticəsində öz diqqətini çəkməsin, maraqlandırmasın. rəsmi olaraq, qane mexanizmləri tıxanıb. şüur özü-özünü mükafatlandıra bilmir. xoşbəxtliyi özünə layiq görmür. "o elə olmaz a kişi" deyir. özümə bir az qıraqdan baxa bilməyi istərdim, buna görə. "halaldı əəə" deyə başına bir şillə vursam bəs eliyərdi. belə bir stimullaşdırıcı, xəbərdarlıq edici olmadığı halda; nəyi necə nə üçün nə səbəbdən elədiyim, niyə bu yataqda uzandığım, sabah səhər tezdən niyə oyanmalı olduğum bomboş qalır.
özümə dözə bilməməyimin bir digər tərəfi də, özümü dözülə biləcək görməməyimdir. məncə, bədbəxtliyin üstünə "tüy diken" məsələ də budu. insanların mənim haqqımda bircə dənə olsa belə müsbət düşüncəyə sahib olmaqları mənə çatmır, beynimə girmir. "niyə ki?" deyirəm, "niyə elə olsunlar?" zırramalığa bax də sən. başqalarına həddindən artıq özünəinamlı, hər şeyə hakim olan, hər şeyi kontrol edən insan kimi görünməyə çalışmağımın da səbəbi budu məncə. sonra nəsə bir sıxıntı yaşayanda təəccüblənirlər ki, "aa niyə elə düşünürsən?".
"özünəinamın hanı?" deyirlər. yoxdu də ala, özümə niyə inanım? siz mənə niyə inanasınız? mallar.
+10 əjdaha
75. Adətim üzrə ovqatıma uyğun olaraq, ofisianta rus borşu sifariş verib, ən uzaq masaların birində, arxam kafenin girişinə sarı əyləşdim. Gözlərim sırf yan masadakı özgə gözlərlə toqquşmasın deyə menyunu əlimə alaraq, yemək çeşidləri və qiymətlər üzərində boş-boş gəzişməyə başladım. Məndən sol tərəfdə bir ailə oturmuşdu və hiss elədim ki, kimsə mənə baxır. Ötəri nəzər salaraq gördüm ki, təxminən 3-4 yaşlarında (bəlkə çox, ümumiyyətlə yaş verə bilmirəm) bir uşaq mənə baxaraq gülümsəyir, mən baxdıqca isə bu gülümsəmə uşaq qəhqəhələri ilə əvəzlənir. Sonra isə bu gülüşə valideynləri də qoşulur. Bir anlıq özümdən şübhə edərək telefonumun ön kamerasını açıb üzümə baxdım. Elə bu dəmdə mən də onlara qoşulmağa başladım. Çoxdandır ki, belə səmimi şəkildə gülümsədiyimi xatırlamıram.Sifariş verdiyim borş artıq hazır idi. Yemək yeyə-yeyə bir tərəfdən də uşağı müşahidə edirdim. Üzərinə yemək dağılmışdı, amma valideynləri hələ də onun nazıyla oynayırdılar. Uşaq hələ də gülümsəyirdi. işini bitirdikdən sonra masalararası gəzişərək özünə oynamağa başqa bir yoldaş tapmışdı. Onlar nəsə işarət diliylə bir-birilərinə nəyisə başa salır, səslər çıxarır, yaxşı anlaşırdılar. Və düşünməyə başladım:
Onlar necə də azaddırlar. Dünyadan bixəbər, həyatın yağlı sillələrini dadmayan, daima gülümsəyən iki xoşbəxt uşaq. Bəli, doğrudan deyirəm, əgər xoşbəxtlik varsa belə, bu dünyada tək xoşbəxt insanlar uşaqlardır.
Ümumiyyətlə, biz xoşbətlik deyəndə nəyi nəzərdə tuturuq? Bizi xoşbəxt edəbiləcək meyarları kim müəyyən edir? Hansı kriteriyalar üzərinə qurulub bu məfhum? Pul, yoxsa kariyera? Sevgi, yoxsa şəhərin mərkəzindəki köhnə stalinkaların birində hansısa mənzil? Ya bəlkə sağlamlıq? Problemsizlik, yoxsa dəbdəbəli məclislər? Məşhurluq, seks, ya bəlkə avropaya səyahət? Bu siyahını nə qədər istəsək uzada bilərik. Özümüzə qarşı səmimi olaq. Həqiqətən mi bunlar bizim lənətli ortastatistik 60 illik ömrümüzdə bizə sonsuz səadət bəxş edə biləcək ünsürlərdir?
Fikir vermisinizsə, hər hansı yeni mənzilə köçdüyümüz zaman oboylar, çarpayı, mətbəx mebeli, televizor-bir sözlə, hərşey bizə maraqlı, yeni gəlir, içimizi qəribə bir fərəh hissi bürüyür. Beynimiz serotonin, dopamin kimi hormonlar ifraz edir və biz özümüzü xoşbəxt hiss edərək, evin bütün otaqlarında şıltaqcasına gəzişirik. Sonra nə olur bəs? Müəyyən zaman keçdikdən sonra o mənzil bizə adi gəlir, bu dəfə isə televizorda gördüyümüz başqa mənzilə həsrətlə baxırıq. Halbuki bizimkindən çox ciddi bir fərqi yoxdur, uzaqbaşı oboyu fərqli dekorasiyayla vurulub. Fikir vermisinizsə, artıq əvvəlkitək beynimiz "xoşbəxtlik" və "qələbə" hormonlarını ifraz etmir. Xislətimiz bizi məcbur edir ki, televizorda gördüyümüz həmin o mənzili almaq lazımdır. O mənzili alırıq, eyni prosedurlardan keçərək, eyni hisləri yaşayırıq. Bəs bu dəfə nəyi anlamış oluruq? Bu ev həqiqətən də digərindən fərqlənmirmiş. Hətta digəri bizə daha doğmaymış.
Qazandığınız pulları sizi hansı xoşbəxt edəcək işlərə xərcləmisiniz? Vəya kariyeranızın müəyyən bir pilləsində düşünmüsünüz mü ki, mən əslində bu insan olmalı deyiləm? Hərşeyinizin tam, problemsiz olduğu dönəmlərdə belə nə vaxtsa heç hiss etmisiniz ki, nəsə çatışmır? Elə bil hərşey tamdır, amma nəsə çatmır, onu da heç vaxt bilmirik, təəssüf. Yerini dostluqla, ailəylə, filmlərlə doldurmağa çalışırıq. Müəyyən zaman sonra anlayırıq ki, o boşluq heç zaman dolmayacaq, yəni ən azından, bu, normal idraka sahib istənilən insanda belədir. Yaxşı, bəs, soruşuram: həqiqətən də, özünüzü xoşbəxt hiss edirsiniz mi?
Mən insanları 2 yerə bölürəm: xoşbəxt olanlar və xoşbəxtliyi təqlid edənlər.
Xoşbəxtliyi təqlid edənlər qrupuna sizin ətrafınızda gördüyünüz digər hərkəs daxildir (bəlkə də siz özünüz elə). Sizi evləndirməyə çalışan ailəniz, nə qədər maaş aldığınızı soruşan qohumlarınız, tez-tez partyorlarını dəyişən dostlarınız, evinə hər gün bir torba zibil daşıyan və səhərlər həmin zibili tullayan qonşularınız. Onlar xoşbəxt deyillər. Çünki xoşbəxtlik kriteriyalarını necə müəyyənləşdirəcəklərini bilmirlər. Onlar üçün hazırlanmış bir həyat kredosu var (hansı ki bu kredo nəsildən-nəslə ötürülür) və o kredo üzrə yaşayırlar. Onlar çizgidən kənara çıxaraq uğursuzluğa düşəcəklərini güman edir, dələ kimi çarxın içində fırlanmağa davam edirlər. O kredodakı bütün ümumi prinsipləri (vəya bir qismini) icra edən şəxsə xoşbəxtlik vəd edilir. Maraqlısı budur ki, nə onu tamamiylə (vəya qismən) icra edə bilməyən, nə qismən icra edən, nə də ki tamamiylə icra edən şəxs xoşbəxt olur. Onlar xoşbəxt deyillər, sadəcə xoşbəxtliyi təqlid edirlər. Çox vaxt da bu imitasiyaya inanırlar içdən. Yalnız özləriylə tək qaldıqları zaman anlayırlar ki, heç vaxt xoşbəxt olmayıblar. Bunun üçün də, daha doğrusu tək qalıb düşünməmək üçün müxtəlif birliklər (evlilik, dostluq, təşkilatlar, qonaqlıqlar vəs) quraraq oraya üzv olurlar. Bununla belə onlar tətmin ola bilirlər mi?
Doğrusu, düşünürəm ki, onlar tətminsizdirlər, nə istədiklərini bilmirlər. Bununla da, mən onları lunatiklərə bənzədirəm. Hansı ki, gecələr yuxulu halda, (çox vaxt gözyumulu şəkildə) qeyri-şüuri halda gəzən, qeyri-iradi hərəkətlər edən bir xəstəlik halına sahib şəxslər. Doğrudan mı onlar hara getdiklərini, nə etdiklərini, nə düşündüklərini bilmirlər? Bu zaman yadıma bir vaxtlar hadisələrin təsadüfü axarı zəminində tanış olduğum, amma aramızda heç bir cinsi münasibətin olmasına icazə vermədiyim (bu çətin oldu, amma prinsiplərimə sadiq qalmalıydım) evli bir qadın düşdü. O, həmişə belə deyərdi: "səni də sevirəm, yoldaşımı da. Düzü, heç özüm də hislərimi anlamıram"
2-ci kateqoriya insanlar isə özlərinin diliylə desək, həqiqətən xoşbəxtdirlər. Onlar üçün xoşbəxtliyi indeksləyəcək hər hansısa bir meyar yoxdur. Onlar bədbəxtliklərindən də zövq almağı bacarırlar. "Tayler Durden" kimi əllərinə kislata tökülsə belə, ağrının verdiyi həzzi vücudlarının hər hücrələrinədək duymağa cəhd edirlər. Bəzən isə baş verən hadisələrə (bədbəxtlik vəya xoşbəxtlikdən asılı olmayaraq) adi hal kimi yanaşırlar, ki bu belə də olmalıdır. Onlar ağacda gəzişən qarışqaları saatılarla müşahidə edə bilərlər. Yağışda islanmağı hobbilərinə çevirə bilərlər. Onlar həyatlarında ən azı bir dəfə mütləq ki, yan tiersen'in "la veillée" bəstəsini dinləmişlərdir. Onlar mütləq ki, ən azı bir dəfə paraşütdən tullanaraq ölümlə üz-üzə dayanmağın necə bir hiss olduğunu dadmışlarıdır. Onlar üçün əslində fəsillərin heç biri digərindən üstün deyil, hər birində daha çox yaşayırlar. Onlar üçün nəyinsə bir sərhəddi, ölçüsü, etalonu yoxdur. Bununla belə kiməsə zərər verməmək məsələsində daha həssasdırlar. Onlar xoşbəxtdirlər həqiqətən, ölümdən qorxmurlar çünki. Ölüm onlar üçün yeni bir başlanğıcdır hətta, belə desək, ölümsüzlüyə gedən bir yoldur...
Hesabı ödəyərək çıxış qapısına doğru addımlayıram. Yemək nə hikmətdirsə, dadlı idi. Borşu sevirəm (rus borşunu, çünki bizimkilərin hazırladığı elə də ağız dadıma uyğun gəlmir). Bir siqaret yandıraraq, tüstünü ciyərlərimə doğru çəkib düşünürəm: biraz olar ki, uzun müddətdən bəri ilk dəfə idi ki, gülümsəyirdim. Buna isə həmin o uşaq vəsilə olmuşdu. Yaz fəsli demək olar ki son günlərini yaşayırdı. Amma.. Amma o uşaq mənə gülümsəyərkən, əslində, hiss edirdim ki, deyəsən ingilislər demiş, spring is coming...
+8 əjdaha
85. Dərviş olub səfil görünüşdə dünyanın qoynuna Buraxmaqdı özünü. Kaş ki mümkün olsa.Xəyalını qurmaq belə rahatlıq gətirir. Üzərimizdə, cebimizdə ya da nə bilim bank hesabımızdaki zənginliklə yox, ruhumuzda sahib olacağımız zənginlikdə xoşbəxt olaq. Kaş ki insanın həyatda baş alıb getmək istədiyi zaman geridə buraxacaqları olmaya.+10 əjdaha
58. ömrü çox qısa olandır..zamanla heyatdakı bütün diger şeyler kimi rengini itirir ve seni terk edir. 1 il önce seni xoşbext eden şeyler sene dadsız, hetta bezen gülünc gelmeye başlayır..ve sen yene öz özünle yalnızlığa mehkum olursan, zira o xoşbextliyin başqalarına bağlı olmuşdu..ilk genclik illerinden beri beri xeyallar qurmuşdun, onların bir çoxuna çatdın..üniversitet amfisinde oturdun, tehsil qürurla bitti, aşiq oldun, ayağın heç yere basmırdı, xatırlıyırsan? bütün heyatını paylaşmağa hazır idin..hetta paylaşmaq ne kelime her şeyi burax gel dese her kesi silib gedecekdin..gülümseyirsen indi he? hereketlerin ne qeder de uşaqca gelir..qeflete qapılıb böyüdüyünü hiss edirsense, telesirsen. 5 il sonra da bu halına gülümseyeceyini bile bile..
heyatına birileri girdi xoşbext oldun, gettiler bedbext..anlamadınmı hele de? etrafda heç kimin seni xoşbext ede bilmeyeceyini, sadece sen olduğunu, tekce sen..ve meqsedlerin esla seni xoşbextliye götürmeyeceyini? tek başına da kiçik xoşbextlik dediklerinden yaşadın eslinde, qumlara uzanıb sahil ulduzlarına baxdın..hardan bile bilerdin bunun eslinde en xoşbext anlar olduğunu..atanla son mübahisenin hafizenden silinmeyecek en gözel xatire olacağnı..? o zamanlar xoşbextliyin terifi senin üçün iki neferi ehtiva edirdi..ve o ikinci nefer atan deyildi..teessüf, kaş ki bunun deyerini bile bilseydin..
heyatın bulanıqlaşdığı, senin insanları ve münasibetleri tehlil etdiyin zaman uçub gedendir xoşbextlik..başqalarını qısqandığımdan deyil yeqin ki ama bir miqdar cahillik veya gözü qaralıq isteyer her zaman..ve ya belke de bir miqdar dopamin. tek istisna xaricinde-sadece özünle paylaşdığın xoşbextlik..ve ya menevi doyum mu desek bu hala? seni esla terk etmeyecek, hezin duyğular toplusu..sen deyişsen bele qarşına dikilib sen çox deyişdin demeyecek, seni sorğu suala tutmayacaq duyğular. çünki onlar da seninle beraber deyişmiş, tekamüle uğramışdır..kim bilir belke de onlar seni bele deyişdirmişdir?
özünü tanımaqdır xoşbextlik..bir hadise qarşısında bax indi bunu bele edecek deyib gülümsemekdir, sonra da onu ele edib bir daha eylenmekdir öz özünle..güzgü qarşısına keçib bunu doğru elemedin, insanlığa ve exlaqa uyğun deyil bu, deye bilmekdir yeqin ki..ya da göz yaşlarını sile sile yanağını oxşayıb bu da keçecek bilirsen, deye bilmekdir..seni güclü qılan her şeydir eslinde..addım addım böyüyüb kamilleşdiyini hiss ede bilmekdir...
+8 əjdaha
83. Sol tərəfində sevdiyin insan, sağ tərəfində övladınla yatmaqdır.+8 əjdaha
51. tanım: tanım yoxdu.amma, insanın ən böyük stimulunu "yaxşı insan" olduğuna inandığında tapırmış.
hansı etik dəyərlərə inanırsan, inan, o etik dəyərlər çərçivəsində "doğru"-nu eləyirsənsə, eləməyə davam edirsənsə bu adıkeçən hiss gəlirmiş. inandığın etik kriteriyalarda yalnış elədəyivin fərqində olmadığın və ya yalnış eləsən belə, o yalnışın səndən başqa birinə zərər vermədiyini düşündüyün müddətcə gəlməyə davam edir bu hiss. cəmiyyətdəki "duty"-vi yerinə gətirirsən, buna əlavə olaraq yaxşı deyə tanımladığın işlərlə məşğulsan və bu uzun müddət belə davam edirsə o hiss gəlir. musiqi ilə gəlir misal üçün, yerində dura bilmirsən. musiqinin janrından asılı olmadan o musiqi xöşbəxtlik verir sənə. yaxşı insanı keçib çox yaxşı insan olduğunu düşündüyündə isə daha da coşursan. hər xırda şey sənə sevinc verir. o sevinc uzunmüddətli olanda xöşbəxt hiss eliyirsən özüvü.
bir gün yaxşı insan olduğuna dair o inanc ya çox yalnış olduğunun fərqinə vardığın ya da başqasına fərqində olaraq/olmayaraq zərər verdiyini gördüyün bir davranışın nəticəsində qırılır. heç nəyə layiq görmürsən özüvü. eyni musiqilər xöşbəxtlik hissininin yanından da keçmir, söndürürsən musiqini də. çünki sən xöşbəxtliyə layiq deyilsən. heç nə xöşbəxt eləyə bilmir səni. çünki içində xöşbəxtliyin sənin haqqın olmadığını düşünürsən, yaxşı insan olmadığını düşündükcə dünyaları da versələr sənə xöşbəxt olammırsan.
insanın ən böyük stimulu yaxşı insan olduğunu düşündüyündə imiş. sırf yaxşı olduğu üçün də hər şeyin yaxşısına layiq olduğun üçün çalışırsan, çalışdıqca daha da xöşbəxt olursan. loopa girirsən. etik dəyərlərindən qırağa çıxdığın zaman loop qırılır. qısacası, deyəsən xöşbəxtlik, inandığın kimi yaşamaq- yaxşı insan olmaq imiş.
+7 əjdaha
94. Gələcək zamana aid olan duyğular bütünü.Hər zaman bir hədəfdir. Çox vaxt məqsədləşdirilir və buna görə də gələcəyə aiddir. indiki zamanda ancaq kayf var. Kayf dinamikadır, xoşbəxtlik isə illüziya.
"xoşbəxt olmaq məcburiyyətində deyilsən"
+7 əjdaha
86. daimi xoşbəxtlik yoxdur ancaq daima xoşbəxt olmaq üçün səbəb tapa bilmək vardır. çox sabit bir münasibət, uğurlu karyera, keyfiyyətli sosial çevrə, sülh içərisində bir dövlət və yenilikçi bir cəmiyyət. insanlar ömürləri boyunca bunu əldə etmək üçün bunların tam əksi ilə mübarizə aparır. ən azından 40-dan sonra bunları əldə etməyə çalışır bir çox insan. danışdığım bəzi insanlar üçün çox sadə xoşbəxtlik səbəbləri var. sevdiyin insanla evlənmək deyir bir çox tanıdığım qız. wtf. ömrü boyunca bir insanla yaşamaq düşüncəsi belə kədərlənmək üçün kifayətdir. o insanı nə qədər sevdiyindən asılı olmayaraq.uğurlu bir karyera da həmçinin xoşbəxtlik üçün bir səbəb ola bilməz. məncə egoist bir insan deyilsənsə, çox böyük cruise bir gəmidə kapitan olmaq , kiçik bir qayıqda kapitan olmaqdan daha üstün deyil. minimalist olmaq lazımdır.
indiyə qədər ətrafımda daima olan insanlar bir əlin barmaqlarını keçməyəcək şəkildədir. onlarda bəzi şeylər xaricində eyni uğur səviyyəsində olduğum insanlardı. onlarla xoşbəxtəm. nə harvardda oxuyan dostum, nə də bp-də mühəndis tanışım var. şükürlər olsun ki, bunun əksikliyini hiss etməmişəm demək olar.
bir insanla daima sabit bir münasibəti heç bir zaman bacarmamışam. daima sıxılan bir xarakterə sahibəm. əslində bundan ən çox zərər görən də daima mən olmuşam. bir insanla vidalaşdıqdan bir müddət sonra onu mütləq geri istəmək vardır. ən iyrənc hissdir. hardan bilirəm? münasibətlər yorucudur mənim üçün. ətrafımda olan insanlar bunu bildikləri üçün heç vaxt qurduğum münasibətlərin gerçəkliyinə bir müddətə qədər inanmırlar. münasibətdən 3 gün sonra artıq əvvəlki yalnız günlərim üçün darıxıram. tək olduqda daha rahat olduğumu düşünürəm və şaak. ayrılıq. ən böyük xoşbəxtliyim bəlkə də budur. münasibətlərdən uzaq qalmağım. biraz dəxlisiz entry oldu ancaq nə gözləyirdinki onsuzda my friend?
+7 əjdaha
78. çox da dahi olmayan, filosofun da dediyi kimi, xoşbəxtlik sikən var?! yaşayırıq da özümüz üçün.+6 əjdaha
61. xoşbəxtlik sevilməkdi. heç kimin sevmədiyi kimi sevildiyini bilməkdi. onun həyatının mərkəzində olduğunu bilməkdi. etdiyi hər şeyin sənin üçün etdiyini anlamaqdı. bütün həyatını səninlə keçirəcəyini öyrənərkən keçirdiyin hissdi. səni dünyanın ən gözəl qadını kimi görməsidi. təkcə sevgilin deyil həm də dostun ola bilən birini sevməkdi. küçədə onunla ispan rəqsi etmək, qarlı havada qar dənəciklərinin müşayətilə öpüşməkdi. onunla içib səhərədək tavanı izləyərək şeir oxumaqdı. xoşbəxtlik sevgidi...sevməkdi...sevilməkdi...+5 əjdaha
52. qarşındakı insanın gözlərində xəyallarını görmək+5 əjdaha
32. xoşbəxtliyin hekayəsi yoxdur: onu yaşayanların da hekayəsi olmur.+5 əjdaha
87. cəmiyyət tərəfindən çox şişirdilmiş məfhum. illərdir bizə insanların tək məqsədi xoşbəxt olmaqdır kimi yeridilib, üstəlik də bu xoşbəxtlik hamı üçün eyni formada olur: uğurlu iş, uğurlu ailə həyatı, sağlam uşaqların və səndən razı valideynlər. əgər bu bəndlərin birini uğurla yerinə yetirə bilmədinizsə olursunuz bədbəxt insan.ilk olaraq xoşbəxtlik də, bədbəxtlik də insandan insana dəyişir. deyəsən artıq bu fikir yarımçıq da olsa insanların beyninə oturur, yarımçıq deyirəm çünki bu səfər biri çıxıb deyir ki, mən işimdə uğurlu deyiləm ancaq ailə həyatım uğurludu ona görə xoşbəxt sayıram özümü və ya tərsinə. ancaq unutmamalıyıq ki, insanlar xoşbəxt olmaq üçün yaranmayıb, ümumiyyətlə bir səbəb üçün yaranmayıb sadəcə yaşayırıq və yaşamaq dediyimiz müddətdə həm xoşbəxt, həm də bədbəxt hiss etdiyimiz günlər ola bilər. həyat da elə belə günlərin bir birinin ardınca düzülməsidir.
+4 əjdaha
1. bəzən bir paket siqaret və üç butulka pivədir.+4 əjdaha
39. (baxma: moşunun qafiyə tapa bilmədiyi şey )+5 əjdaha
71. hamı üçün fərqli olan bir şeyaxtara axtara öləcəksiniz
+5 əjdaha
47. tam olaraq nə olduğunu hardasa izah etməyin mümkünsüz olduğu, şəxsə və situasiyaya görə dəyişən varlıqdır. telefonunuza gələn qısa bir mesaj da sizi xoşbəxt edə bilər, istədiyiniz adamla evlənəndə də xoşbəxt ola bilərsiniz, hətta avtobusda gedərkən balaca bir qızın ətrafına qarşı laqeydliklə ifa etdiyi mahnı da sizi xoşbəxt edə bilər. məsələ, xoşbəxt olmaqdan daha çox xoşbəxt olduğunun fərqinə varmaqdır, lakin təəssüf ki, çox zaman hadisələr xatirələrə çevrildiyində daha çox xoşbəxtlik hiss edirsən, çünki mahiyyət etibarı ilə gijdıllağıq, şadlığımıza şitlik edirik və ən xırda detallara ilişərək yaxalıdığımız o möhtəşəm sakitlik və xoşbəxtliyi öz əlimizlə məhv edirik. ümid edirik bundan sonra eyni səhvləri etmərik.+3 əjdaha
41. nisbi bir şeydi, davamlı, əbədi olmur, müəyyən fasilələrlə ortaya çıxır və ya yox olur.+3 əjdaha
43.(youtube: 
)
2.35 ci saniyədəki adamın yerində olmaq o an.
)+3 əjdaha
44. nisbi anlayış+3 əjdaha
3. boş tualet tapa bilmək+3 əjdaha
55. xoşbəxtlik gecənin 5-ində qutudakı son siqaretidə çəkdiyini zənnedərkən anidən "bəlkə qalıb" deyə bir ümidlə qutuya baxıb 1 siqaret daha olduğunu görüb sevinməkdir.+3 əjdaha
36. oxaaay deyə bildiyiniz andır xoşbəxtlik. evdemonistlərin müzakirələrinə * yəni ki savad var məndə * swh girməyə ehtiyac yoxdur, dediyim kimi oxaaay deyə bilirsənsə xoşbəxtsəm canım. baa bügün çox gərgin bir gün idi mənim üçün. o elidorun, yoxsa clearin reklamı varee qız saçının yağlanmağını göstərmək üçün gününü video ilə təsvir edir. gün ərzində maşın yolundan keçmək, şəhərin maçınlarının siqnal səsi, iş ortamı, əlində veş-vüşlə harasa getmək, qısası qaça-qaçda olmaq bax o qız kimi günüm keçib bugün. ora qaçmışam, bura qaçmışam, isti bir yandan, tərləmişəm və nəhayət biraz var evə gəlmişəm. dünyanın yükünü gəzdirdiyim bayıra geyindiyim əyinbaşımı çıxartdım əynimdəm, çox rahat olan ev paltarlarımı geyindim, yeriməkdən şişən ayaqlarımı soyuq suda yudum. indi oturmuşam özümçün, ayaqlarımı da uzatmışam tək funksiyası bunun üçün olan stula. dizimdə notebookum, yanımda buz kimi lipton icetea, siqaret, pink floyd'un "shine on you crazy diamond" sədaları altında sözlükləri * ekşi ilə onun klonu olan sizin sözlüyü oxuyuram. və sonda bir daha bunu deyirəm `oxaaaay`....+4 əjdaha
37. gözəlliklə azadlıq kimi nisbi olan anlayışdır. və həqiqətən şablon olsa da, pulla alınan bir şey də deyil. ümumi götürəndə xoşbəxt insan yoxdur, özünü xoşbəxt sanan (ya da hiss eliyən) insan var.xoşbəxtliyin pulla bağlı olmadığı fikrini əsaslandırmaq çox bəsitdir. sərvəti çox olan insanın onu itirmək qayğısı vardır, qayğısı olan insan isə xoşbəxt deyil.
xoşbəxtlik tam mövcud olmasa da ona yaxınlaşmaq mümkündür. ortabab məvacibli ailə büdcəsi, meqapolislərdə itib batmağdansa, xudmani bir şəhərdə, nisbətən sakit bir yerdə, dənizə yaxın bir yerdə yaşamaq. fiziki qüsuru olmayan, hörmət etməyi bacaran, dikbaş olmayan övladların, illər keçsə belə həyat yoldaşınla mənfiyə doğru dəyişməyən münasibətin, (arada yüngül münaqişələr istisnadır) ətrafında 2-3 amma güvənə biləcəyin dostlarının olması. və.s.
bəzən xoşbəxtliyi sabitliydə və monoton həyatda axtarmaq lazımdır. çılğın və təzadlı həyat elə vaxt olur ki, insanı sabit həyatdan daha çox və daha tez yorur.
+3 əjdaha
10. beyinsizlik.nə qədər az düşünürüksə o qədər yaxşı hiss edirik özümüzü.cahil insanlar daha xoşbəxt hiss edər özlərin.çünki çox düşünməzlər onlarçün həyat daha bəsitdi.onlarçün dözüləndi.xoşbəxtəm deyirsinizsə deməli düşünmürsünüz.+4 əjdaha
89. Anlıq fərqindəlikdir həm də.+5 əjdaha
60. xoşbəxtlik nisbiliyin tətbiq edilə biləcəyi ən ideal şeydir. xoşbəxtlik nədir axı? bu xoşbəxtlik yox, "xoşbəxt anlar, xoşbəxt saniyələr, dəqiqələr, saatlar, illər, aylar" və.s və i.a olmalı idi. sonra o zamanı çərçivələyən dövrə sözü tapa bilmədikdə, düzgün ifadə şəklini qoya bilmədikdə demək olardı ki, hə, bax bu xoşbəxtlikdir.hər kəsin sonsuz arzu və istəklə axtardığı və hər kəsin hər kəsdən tələb etdiyi, onun üçün dilədiyi şeydir bu. çox mənasızca özü də. niyə axı hər kəs xoşbəxt olmalıdır? niyə axı insanlar belə düşünür ki, hökmən hər kəs onun arzuladığı kimi olmalıdır? xoşbəxt olmadan da yaşamaq mümkündür. həyatın mənasız olduğunu dərk edən insan "bəlkə ölsəm, xoşbəxt olaram" deyir. dostum, sən bu mənasızlığı özün üçün dərk etmisən ki, xoşbəxtliyin sirrini çözəsən? həyat yalnız bu axmaq axtarışın üzərindəmi qurulub? yox təbii ki. buraxın başını belə şeylərin. həyat gözəldir, ya pisdir. xoşbəxtsiniz, ya deyilsiniz. heç nə kəsb etmir bu şeylər.
xoşbəxtlik azərbaycan dilinə aid və başqa dillərdə də tərcüməsi olan bir sözdür.
+3 əjdaha
6. happiness only real when shared(bax: into the wild)
+3 əjdaha
90. Bu mühitdə olmayan bir şeydir,adam çölə çıxmağa peşman olur hər cür adamlar var,durduq yerə poxa keçməmək şans məsələsidir hətta.+3 əjdaha
12. şairin* moşunun qafiyyəsini tapa bilmədiyi söz. * o filmdə bəyəndiyim ən sarkastik episod idi+3 əjdaha
25. düşüncədən azad olmaqdır+3 əjdaha
46. evdə alt paltarda gəzə bilməkdir.+3 əjdaha
31. (baxma: ignorance)+3 əjdaha
50. xoşbəxtlik naz edəcəyin birinin olmasıdı heyatında.+3 əjdaha
66. belə axmaqca çıxmasın da, nəsə 2000`li illərin başları, strasbourg`da toplanan eu delegeləri, çıxırlar binadan, düzülürlər sıraynan şəkil çəkdirməkçün. hava küləkli, günəş təpədə, amma belə bahar havası var. nümayəndə ablaların elbiselərini, abilərin qalstuklarını külək sovurur, xoşbəxt görünür hamısı. ardından kanalı dəyişirəm, abş`ın əfqanıstan`a girməyə hazırlaşması, bitməyən xəbərlər və s. ardından bir digər kanalda sash`dən ecuador mahnısı gedir.(youtube: )
*
a dream of europe
hafif gernəşib qulaq asıram axıra qədər, özbək üsulu ilə yapılmış səkinin üzərində, günəş də pəncərədən içəri üzüm ağacının kölgəsini alaraq girir. xeylaq dərin fikrə gedirəm. hava muazzamdı, ondan sonra deyəsən elə hava görmədik. xoşbəxtlik deyəndə mənim ağlıma bundan başqa heçnə gəlmir.*
rahmetli elçibəy`in monaqua söhbətinə oxşadı
)+2 əjdaha
76. Spoiler vermək istəmirəm , amma xoşbəxtlik öz əllərimizdədi bəzən də. Ayrıntılara fikir verin , düşünün , sevin , sevişin . Xoşbəxtlik mövhumdu sadəcə . Siz ona toxuna bilmərsiz , öpə , qoxlaya bilmərsiz. Sevin və xoşbəxt olun.+2 əjdaha
7. her kes öz baxış açısıyla heyata baxdığı üçün subyektif olan anlayışdır.meselen universitete daxil olan iki gencden biri ailesini sevindirdiyi üçün xoşbextdirse digeri istediyi fakulteye daxil olduğu üçün xoşbext ola biler.salfetka satan qız elindeki her şeyi satdığı üçün xoşbext ola biler,oliqarxın xanımı bütün gününü shopinge ayırdığı üçün,övladı danışdığı üçün xoşbext olan ana ola biler yada qızı elifba bayramında hamıdan çox şeir dediyi üçün xoşbext olan ata.ayaqqabısız biri yenisini alanda xoşbext ola biler yada yeni ayaq protezi taxılmış birisi...bu hiss uzun çekmese bile en azından bu zibil dünyada insanın gözlerinde bir parıltı yarada bilir.+2 əjdaha
8. xoşbəxtlik təbəssümdür .+2 əjdaha
95. bədbəxt olduğunun fərqinə varmadığın anlardır.o da adətən 16-28 yaş arası baş verir. həmçinin testesteronun oğlanlardakı pik yaş aralığıdır, 14-də yuxarı qalxıb 27 də aşağı düşür, hansı ki yaxşı ki düşür, həmişə yuxarılarda high qalmaq sizin ziyanınıza olardı. 14-27 həmçinin yaradıcılığın ən yüksək olduğu yaşlardır təqdiqatlara görə, testerseron-> creativiy, makes sense. sonra da itkilər və ölüm başlayır. 70 yaşımızda ölmürük əslində, hər ölən yaxınımızla bizim də bir hissəmiz ölür. ernes becker sağolsun, insan hər şeyi ölümdən qaçmaq üçün edir, bütün savaşlar, ordular, sevgilər, uşaqlar. o da başlayır 20-lər otuz-lar, bəzilərinin bəxti gətirir gec itirir bəziləri tez, görən də deyir bu adamlar niyə xoşbəxtdir. ağrıları azdır. xoşbəxtlik düşüncə tərzidir. düşüncə tərzini bir aya dəyişərək sən də "xoşbəxt" ola bilərsən, amma olmalısanmı? xoşbəxt həm dəm axmaqdır. onu gözləyən təhlükədən xəbərsiz. ya keçmişini unudub xoşbəxt olmuş insan yenə səfehdir. ingilislər demiş, grounded deyil. guards up. ağrıdan qaçan insan xoşbəxt ola bilməz olsa olsa ancaq qorxaq olar. bütün dərdlərini marixuanayla yumaq qədər cılızdır, içindəki yanğın rumkalarla sönmür. dərin nəfəsli oksigen də söndürmür, əksinə xatırladır ki varsan, əzabsan, ayıq sən həqiqətin qramına belə dözmürsən. buna dözmək dəlilikdir deyirsən də, bəlkə də dəli olmalısan. çünki dəlilər xoşbəxtdir.
+3 əjdaha
40. xoşbəxtlik puldadır, başqa cür heç kəs , heç kəsə üstünlük eyləyə bilməz.+2 əjdaha
30. bəzən insanlar çox ucuz şeylərlə xoşbəxt olurlar .+2 əjdaha
92. Əldə edilə bilinməyəcək bir şeydi. Tam oldum dediyin anda ovucunda tutduğun su kimi axıb gedən bir şey.+2 əjdaha
65. xoşbəxtllik heç vaxt çata bilməyəcəyin bir şeydi. ya ona çatmaq istərsən yada ona çatdığını hiss etməssən .+1 əjdaha
27. bəzən insanları xoşbəxt etmək çox asandır. sadəcə olaraq fərqli baxmağı öyrənmək və çərçivəndən kənara çıxmaq lazımdırhttp://www.adme.ru/video/esli-tolko-na-sekundu-622105/
edit: təbəssüm yolxucudur cənablar bunu unutmayın demək istədim
+1 əjdaha
19. xoşbəxtlik:ilk bunu eşidəndə özü-özümə düşünürəm ki, xoşbəxt olmaq üçün çoxlu pula, bahalı maşınlara, villalara ehtiyyac yoxdur. sevgi ilə verilən bir saqqız belə insanı xoşbəxt edə bilər. ancaq sonra düşünürəm ki, biz azərbaycanda yaşayırıq. xoşbəxt olmaq üçün n sayda pula, ailə qurmaq üçün indiki zamanda bahalı maşına, villaya, və yaşamaq üçün arxanda dayanan day-dayına ehtiyyac var.
-sizi azərbaycandan salamlayıram.
+1 əjdaha
70. Dopamin və serotoninin normal səviyyədə olması ilə yaranan hadisədir. Bədən Hormonları ilə hiss cədvəlində belədir https://i.imgur.com/naCdQVm.png.Qısaca Normal yuxu, Normal qidalanma, Gün işığı, Uzun müddətli hədəflər yolunda varılan kiçik zəfərlər insanda Dopamin və serotonin hormonunu qaydaya salır. Nəticədə isə xoşbəxtlik yaranır.
+1 əjdaha
18. 100-lük dolların təzə buraxılan banknotundan gələn ətir.ələlxüsus da bu banknotlar çoxdursa.(baxma: sən öl bombadı yetim)
hamısını göstər