+8 əjdaha
3. rasim ocaqov un anar ın ssenarisi əsasında çəkdiyi daha bir şedevr film. elə film başladığı zaman eşitdiyin tomaso albinoninin adagiosu sanki səni qarşıda çox çətin dəqiqələrin gözlədiyindən xəbər verir və film boyu davam edir. film indiyə qədər izlədiyim ən kədərli azərbaycan filmlərindən biridir, çox ağır havası var. klassik zaman anlayışı hakim olan filmlərdən deyil, tez-tez flashbacklər olur, lokomotiv rolunu oynayan təkrar səhnələr var. biz ta stalin dövründən müasir zamana qədər öz idealları üçün savaşan, elmin və savadın həqiqliyinə güvənən, insanlara yalnız yaxşılıq etməyin vacib olduğunu, ikiüzlülüyə və riyakarlığa qarşı üz döndərən azərbaycan ziyalısını görürük, amma o da bütün yaxşılıqlar kimi məğlubiyyətə uğrayır. qəhrəman heç cür bütün bunların insanların necə edə biləcəyinə, necə bu qədər tez sifət dəyişdirdiyinə, əliəyrilik etdiyinə inana bilmir, bu ona ağır gəlir. belə adamlar cəmiyyətdə hər zaman tənqid olunublar ki, bəlkə düz yola gəlsinlər, lakin heç bir xeyri olmayıb, əksinə indi ətrafımızda baxdığımız zaman vəziyyətin daha da pisləşdiyini görürük. bəlkə, problem fərdlərdə yox, məhz sistemin işləməsindədir? insanın dərin mənəvi iztirablarından və keçirdiyi sarsıntılardan, ələlxüsus keçid dövrü insanının nələr etdiyindən, qarabağ problemindən və s. genişmiqyaslı mövzulara toxunmuş filmdir. izləyin, izlətdirin.--spoiler--
--spoiler--
o bəyazlar içindəki adamın israrlarına qulaq asmamaq, sonda hər şeyi anlamaq, lakin gec olduğunu dərk etmək, ifasını davam etdirən atanın qızı və susmayan, illər boyu da susmayacaq adagio.
--spoiler--
--spoiler--
necip fazıl kısakürekin bu misralarıyla entrymi sonlandırsam yeridir:
ağlayın, âşinasız, sessiz, can verenlere,
otel odalarında, otel odalarında!...