əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
ən bəyənilən ekşi sözlük entryləri
-
sözaltı etiraf
-
uşaqlıqda allah zənn etdiyimiz şeylər
-
acı uşaqlıq xatirələri
-
sözaltı günlük
-
sözaltı sözlük
-
uşaq ağlı ilə inanılanlar
-
güldürən hadisələr
-
türklərin sevilməyən cəhətləri
-
snuff
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+48 əjdaha
13. balaca əmimin yoldaşı təzə gəlin gəlmişdi. babam, mən və gəlinimiz idi evdə. o vaxtlar broylər toyuqlarının təzə-təzə vaxtları idi, hər qonaga broyler toyuğundan sulu yemək bişirərdilər. balaca gəlinimiz də belə sulu toyuq yeməyi bişirmişdi. yeməyi masaya gətirdi, bizim ikimizə yemək qoydu, öz yeməyini bir az gec gətirdi deyə biz yeməyə başladıq. babam yeməkdən bir qaşıq yedi,heç ne olmamış kimi ikinci qaşığı yedi.mən birinci qaşığı agzima apardım. gordum ki, yemək həddindən artıq duzludur. o qədər duzlu ki, uzumu turşutdum. babam mənə baxdı, başıyla işarə elədi ki, heç nə demə, yeməyivi ye. mən də məcbur olub yeməyə çörək dogradım ki, duzluluğu azalsın. biz birtəhər yeməyə başladıq. babam deməsəydi həyatımda o yeməyi yeməzdim. biz yeməyə başlayandan sonra gəlinimiz gəldi oturdi masaya. elə yeməkdən bir qaşıq almışdı ki, dedi bu nə duzludu, bu yeməyi necə yeyirsiz? baba guldu dedi ki, qızım təzə gəlmisən istəmədik sənin xətrivə dəyək.
babam mənim yaddaşımda həm də belə qalıb. darıxıram onuncun.
+14 əjdaha
1. əgər kiçik yaşlarınızda itirmisizsə həqiqətən yerinin boşluğu görünən adamdır. çünki sən balacasan, atan işləyir hər gün. təbii ki, avropalılar kimi bizdə hər həftə sonunu ancaq ailəyə ayırmaq və piknik etmək və ya evdə də olsa sırf ata-oğul, ana-qız birlikdə vaxt keçirmək adəti yoxdur. heç buna finans cəhətdən şərait də yoxdur. sözümün canı odur ki, ata-ana öz işləri ilə məşğul ikən baba səninlə maraqlanır, onsuz da özünün balansda qalan illərini həyətdə-bacada gəzişərək, hərdən torpağı belləyərək keçirtdiyi üçün sən də yanında bullanırsan, hara getdi düşürsən ardınca, suallar verirsən o da səbrnən cavablayır, çox bezdirsən də yüngülvari tötünə şapartdayır topu verir əlinə göndərir get oyna. qudurdulmaq, ərköyünləşmək tələbatlarını lazımınca təmin edir. niyə səbrnən davranır? niyə hər istədiyini edir? çünki sənin atanı və ya ananı böyüdərkən istifadə etdiyi metodlar sonradan dərin peşmançılığına çevrilmişdir. hər xatırladığında qəhərlənir, geriyə qayıda bilmədiyi üçün nəvəsinin tərbiyyəsində həmin boşluqları doldurmağa çalışır. bu zaman da sənin ata-anan bununla razılaşmır. “uşağı ərköyün edirsən” deyir. bu biraz da passiv aqressiyadır. axı onun özünü ərköyünləşdirən olmayıb. hər səhvinə görə möhkəm döyülüb, dostlarından uzaqlaşdırılıb, velosiped alınmayacağına dair şərt qoyulub, evin altndakı zirzəmidə bir neçə saatlığına ac saxlanılıb- səhvini anlasın deyə. uşaq səhvini anlasın deyə! bunu gərək belə etməyəydin, belə-belə alındığı üçün səhvdir, gərək belə şey olanda bu cürə edəsən- tərzində izah etmə tərbiyəsi olmadığı üçün valideynlərin, gərək baba-nənə dövrləri gəlsin ki, səbrlə uşağa izah etsinlər, danışsınlar onlarla, şirin dillə yol göstərsinlər hansıki, anangilin qəzəbinə tuş gəlir bu da. onların gözündə qudurdulmaq olur. səbəbi də bayaq yazmışam day təkrar eləməyim.
mən babama görə çox darıxıram. çünki onu heç xatırlamıram. balaca ikən bütün nənə və babalarım irəhmətlik olublar. amma onlara görə darıxıram. bu yaşa çatmışam amma hələ də babasının əlindən tutub qürurla yeriyən uşaq görəndə paxıllıq qəhəri boğur məni. bir uşaq üçün ata nə dərəcədə avtoritetdirsə baba da bir o qədər nümunədir. hələ atanın babanla, ananın nənənlə münasibəti gələcəkdə sənin onlarla münasibətinin necə olacağına işıq tutur.
+11 əjdaha
6. dünən saat tam səhər 9:00-da itirdiyim insan.
bu adda yazar olduğunnan əvvəl başqa yerə yazmaq istiyirdim. amma sonra düşündüm ki, babaya ən layiqli başlıq elə babanın özüdür.
əziz sözlükçülər, inanın heç bir noğul-nabat nənə-baba kimi şirin olmur.
üstəlik bu sözü sizə nənə-babalarınnan ömründə bir dəfə belə nağıl eşitməyən bir insan deyir.
itirdiyim ata-babamdır. çox zəhmli bir kişi idi. yanınnan keçərkən yenə nəyisə irad tutacaq deyə qorxardıq. xəstəliyi isə, yaşca mənnən də böyük idi. 1988-ci ildə keçirdiyi infarkt, 2007-də paralic, 2008-də yüngül infarkt keçirmişdi. amma onunla belə sağlam adam idi. mənə adını vermişdi. mən onun böyük oğlunun böyük oğluyam deyə məhəbbəti bir ayrı idi. (çox bildirməsə belə.)
kişi məni özünə oxşadırdı. nə var-nə var sakitliyi sevirdim.
amma mən onun atılan dırnağı da deyiləm. o səliqəli mən pinti...necə səliqəli?
hər yeri dizə kimi palçıq olan bir yerdən bu insan şalvarının ətəyi belə batmadan keçirdi. təmiz insan idi. mənsə düz yolda harda palçıq var orayla gedirəm sözlük.
düşünün bu iyirmi neçə ildə bir dəfə də bu insanı öz qoyduğunu axtaran görmədim. şişirtmirəm inanın. paltarları gül kimi, sənədləri çekləri nizamla, intizamla...
mayda ödədiyi ilə iyulda ödədiyinin rəfdə olub, iyunda ödədiyinin yoxa çıxması söhbəti yox idi rəhmətlikdə.
mən "oxşar" isə, axşam yatanda çıxardığım corabı səhər 1 saat axtarıram.
yox baba, mən sən ola bilmirəm.
dediyim kimi babam çox ciddi idi və 2007-ci ildəki paralicin əsəb travması onu daha da zəhmli etmişdi. amma bəzən gülürdü də. gülüşünü çox sevirdim. darıxacam, darıxıram da....
keçən il uğurlu və rüvşətsiz imtahanlarım barədə danışanda qürrələnib gülmüşdü. bu yaşıma rəğmən novruzda rayona gələndə sarı beşliyi çıxarıb "al, bu da qurşağpayun" deyirdi. mart ayının hələ 6-sı ikən atamı yığıb "qızları təbrik elə" deyirdi. hər il ramazan bitəndə oruc tutduğumu bildiyinnən mənə zəng eliyib xüsusi bayramlaşardı. amma bu il olmadı. bayramı mən gəlməli oldum.
29 iyul günü azan azana qarışdı. bizim sabirabadda (anonimlik gedir deyəsən) vəfat edənçün məsciddə azan verilir. dünən bayram namazının azanı sonrası bir azan da babaya veriilib.
bu kişi inanın ki, cavanlığında "ateist" olub. sumqayıtın, şamaxının "yeyib içən oğlanı" olub. amma 2007-ci ildə paralicdən qabaq həcc ziyarətinə getdi. 2010-da məşhəd, kərbəla. artıq məscid cərgəsində dayanıb namaz əda eliyirdi. ölümü öncəsi dilinnən təkbir və şəhadət düşmürmüş.
bu gün sözlük mənə həyat ibrəti verdi. dünən taraz girmədiyimnən bildirişim də kəsilmişdi. ölüm də belədir. yavaş-yavaş unudulursan.
onsuz da insan sözünün kökü ərəbcə "nas" (unudan) dır.
unutmağa, unudulmağa məhkumuq.
+8 əjdaha
14. hər dəfə baba deyə çağıranda bezmədən "can" deyən insandır. çox istəyərdim yenə baba deyim o da can desin. amma artıq yoxdur
+3 əjdaha
8. özü haqqında avtobioqrafik povestfason bir şey yazan babam. oxuya-oxuya keçən əsrin ortalarındakı azərbaycan kəndindəki həyat mənzərələrini görürəm, həm babamın uşaqlıq, gənclik illərindəki çətinliklərini, yetimliyini, həm də atamın uşaq olanda necə olmasını, necə tərbiyə almasını və s.
+3 əjdaha
10. bu gün doğum günü olan yazarımız. təbrik edirəm.
+2 əjdaha
2. yeni yazar olmuş 1-ci nəsil sözlük yazarı. bəli 1-ci nəsil. xoş gəlib səfalar gətirib, bizi aydınladacaq kimi görünür.
+2 əjdaha
11. nazım hikmetlә eyni gündә doğulan yazarımız. *
tәbriklәr bu arada
*
glş
+1 əjdaha
9. bir babam mən doğulmamışdan 18 il əvvəl rəhmətə gedib. o biri isə men bir neçə aylıq olanda . yəni hər ikisini də görməmişəm. həyatda bəlkə də qibtə elediyim yeganə insanlar babası olan insanlardı. mənə o qədər maraqlı gəlir ki , adamın babası adamnan nece davranır. baba sözünü işlətmək necə hissdi. həç olmasa yadımda bir epizodluqda olsa qalacaq qədər görsəydim kaş. 18il evvel rəhmətə geden babam tebiiki daha uzaq gəlir çünki arada uzun illər var.ama men körpə olanda ölən babam daha yaxın gəlir. qəbrinin üstünə gedən də onnan danışıram geldiyimi deyirəm. men onu tanımasam da o meni tanıyır axı.
+1 əjdaha
7. hər insanın maksimum doğma iki babası ola bilər. babalarımın hər ikisi dünyada ən çox sevdiyim və ən çox hörmət etdiyim, fikirlərinə dəyər verdiyim insanlardır.
+1 əjdaha
4. və bu arada #125915 entrysi ilə qəlblərdə yer eləyən 1-ci nəsil yazar.
hamısını göstər
