əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+12 əjdaha
4. sən adamsızlığımın üstünə gəlib çıxmışdın
tanrı payızın tablosunu asmışdı pəncərəmə
mən üzünü düşünürdüm
qara zeytun gözlərin varıydı üzünün süfrəsində
süd qoxurdun
körpə qoxurdun
çılğınlığın
südün daşqınlığıydı
dəliliyin
bir körpənin yad qucağındakı çaşqınlığıydı
divar yazısı qədər ünvanlı
alın yazısı qədər naməlumuydu şeirlərim
şeirlərimi köçürürdün dəftərlərə
arada öpüşürdük
öpüşümüzü bölən telefon zəngiydi
qapı səsiydi
köhnə dəftərlərdəki qara-quralar
gizli öpüşlərin xəritəsiydi
gedişindən bir saat sonra
saatları geri çəkmişdilər
saatları geri çəkməyə bir saat gecikmişdilər
hər şeyi geri çəkmişdilər səndən başqa
hər şey geri çəkilmişdi sən qarışıq
mən və külək
hər yerdə ulayırdıq
ölmüş sahibini axtaran it tək
yenə
tanrı payızın tablosunu asıb pəncərəmə
pərdəni çəkirəm ki ağaclar rahat soyunsun
şəhər süd qoxur
+7 əjdaha
1. gənc azərbaycanlı şair. digər populist yazarlardan fərqli olaraq diqqət mərkəzində olmaq istəməməsi səbəbi ilə az tanınır. ama belə bir məsələ də var ki onu tanımayan da özünü tanımır. -*
son kitabının adı nə sussan mənə xoşdurdur və həm adı həm şeirləri möhtəşəmdir.
kitabdan sevdiyim bir bənd:
Dənizə daş atmayın,
Dalğalar yaralanar.
Su sudan ayrı düşər,
Su sudan aralanar.
Ay Allah, bu adamlar,
Niyə dənizi üzür?
Dənizə daş atırlar,
Dəniz inciyir, küsür!
son kitabının müsahibəsi :
http://bit.ly/15X4AVu
+3 əjdaha
2. şeir sevməyən biri olaraq bir neçə il əvvəl oxuduğum domino adlı bir şeiri var idi ki indiyə qədər yadımdadı.
şair deyir,
oyun daşı kimiyik,
bizi həsrət ayırıb.
biz «bir qoşa» kimiyik,
arada xətt ayırıb.
gəl birləşək bir dəfə,
bu xəttə yağı olaq.
sən də keç bu tərəfə,
”ikinin ağı” olaq.
yandı bağrım gəl daha,
gəl qovuşaq, evlənək.
sonra çıxaq sabaha,
”üçün ağı”na dönək.
gəl bu dərdi uçuraq,
sevinc göz yaşlarıyla.
yuva quraq, ev quraq,
domino daşlarıyla.
+2 əjdaha
3. türkiyənin bir cənub şəhərində içim parisdi, yoxluğun dərviş
dərviş parisi partladır
biletsiz saatlar yaşayıram - keçməyən
keçməyən saatlarda mövsüm gecədi
gecə mövsümündə səni yaşamaq dağlarda döyüşdü
bu döyüşlərdən üzü ağ çıxmaq çətin
yenilməz batalyon olmaq olmur sənsiz
sənsiz qollarım babək, dərim nəsimi, ruhum qaçaq nəbidi
sənsiz ayrılığı bağrıma basa bilmirəm - ögey anadı
və anamız sevgiyə o olmasın bu olsun demək olmur
yalnız kişi sözü var, qadın sözü yoxdu həyatda
indi mən sözümdən dönmədiyimə utanıram
sənsə utancından yox, uzaq sahillərdə qızmar günəş altında qızarırsan
telefonçu qız da bilir əhatə dairəmdə olmadığını
o qızı tapın demək olmur telefonçu qıza
ümid şərikli çörəyimiziydi, hamısını apardın
özümü atmağım gəlir beş mərtəbəli evin altıncı mərtəbəsindən
mən bu türkün şəhərində fransız kimiyəm
dilimi anlayan, dərdimi bilən yox
yəni onu bağışlamaq olarmı deyə biləcək bir kimsəm yox
bir kimsəm də yox ölsəm bağışla deməyə
yəni başdan ayağa bir qalanın sirriyəm
yeddi oğul istərəm bu sirri tapa
səndə də çox günah görmürəm
babamın babasının babasından qalıb arxadan vurulan zərbə
biletsiz saatlar yaşayıram - keçməyən
keçməyən saatlarda mövsüm gecədi
hər gecə bir az böyüyürəm
deyirəm uşaqlığın son gecəsidi
hər səhər yenidən uşaqlaşıram bir kişini öldürüb
qətl günüdü hər səhər
süd dişinin ağrısından da betərdi bu
otel otağıdı otağım
səndən dünyanın iki saat gerisində
türkiyənin bir cənub şəhərində içim parisdi, yoxluğun dərviş
dərviş parisi partladır...
hamısını göstər
