+15 əjdaha
20. bu gün günorta saatlarında yenidən gedib çatdığım, gördüklərimlə mənə fərqli duyğular yaşatmış park. insanlardan, oxuyanlar, oynayanlar, söhbət edənlər.. ilk dəfə gezi parkı bu qədər canlı və rəngarəng idi. əsasında bu yaşananlardan öncə biri mənə necə yerdir ora desəydi, gecə evsizlərin yatdığı yerdir deyərdim, nə artıq nə də əksik. ama bugün fərqli idi. və bu fərqliliyi daha da fərqli edən bunun canlı şahidi olmamdı. nəticədə 4 gün əvvəl səhər saat 5'də oradaki eyni şəkildə əylənən protestoçuların içinə qazları atan polisləri canlı yayımdan izlədiyimdə də oradaki mənzərə indikindən fərqli deyildi.amma o zaman inana bilməmişdim, doğurdan mı bu insanlar yenə protestoçuların fərqli internet kanallarında yayımladıqları canlı çəkilişlərdə görünəndən fərqli idi, və doğurdan mı o şəkildəki vəhşi bir müdaxiləyə haqq qazandırmaq olardı. bu gün gördüm, bəli ama bəliki, doğurdan da oradaki insanlar mənim şəxsən həyatımda gördüyüm ən sakit, ən barışcıl insanlardı.
və buna başından bəri inanmış olacağam ki, günlərdir bu haqqsızlığa qarşı ən qaynar nöqtələrdə polislə qarşı qarşıya gəldim. mən dostlarımı, onlar da məni yalnız qoymadıq. bu özünü reklamdan sonra gəlin sizə yenə bu gün gördüklərimdən danışım.
demək, gezi parkından sonraki ünvanımız beşiktaş oldu. çünki taksim, bibər qazının mübtəlası olmuş bizlər üçün həddindən artıq sakit idi. beşiktaşdansa qarşıdurma xəbərləri gəlirdi. hazırlığımızı görüb getdik. və gördük ki, heç nə yoxdur, hərşey öz qaydasındadır.
oturduq yaşıllıqda, inönü stadionu'nun yıxılma prosesini izlədik biraz. və bir şey də deyim ki, taksimdə gördüklərim gezi parkından fərqli idi. yanmış maşınlar, tərs çevrilmiş maşınlar, taksimin ağıla gələ biləcək bütün girişlərinə qurulmuş inanılmaz barikadalar.. hətda bir barikada tərs çevrilmiş maşınlardan qurulmuşdu. "tarlabaşı gençliği işte -*" deyib yolumuza davam etmişdik..
mövzu dağılmadan, stadionu izlədikdən sonra beşiktaş meydanına doğru getdik. dəniz muzeyinin qarşısında minlərlə insan toplaşmışdı. və tam qarşımızda toma deyilən polis maşınlarından var idi. içlərində polislər olmasına baxmayaraq hərəkət etmirdilər, hətda ki bəzi ürək yemiş liselilər tomaların üzərinə çıxıb, türk bayrağı belə asırdı.
canımız sıxıldığı üçün, ortaköy yönündə gedən maşınları alqışlayırdıq, onlar da siqnallarla qarşılıq verirdilər. daha dünən inanılmaz insanlıq dramının yaşandığı yerdə xalq toplanmış və bütün o polis şiddətinə qarşı böyük bir kinayə ilə əylənirdi. ancaq bilirdim, bilirdim ki maşınların axarı kəsildiyində yenə hücum başlanacaq. ona görə maşınların davam etməsi, yolun açıq qalması bizim üçün önəmli idi.
tam bu anda, iki nəfər oradaki insanları qələyana gətirərək, yolu bağlamaları üçün canla başla çalışdı. sonra da ortaköy yönündə gedən maşınları stadiona doğru yönləndirdi. mən onlara yaxınlaşıb, məqsədlərinin nə olduğunu və hansı qrupa aid olduğunu soruştuğumda isə, belə lazımdır cavabını aldım. bu cavab beynimdə əks səda vermişdi. bunlar sivil polislər idi. əslində oradaca o insanlara bunlar sivil polisdir deməmlə ikisinin də başı bədənindən ayrılacaqdı. ama etmədim. əvəzində su almaq üçün uzaqlaşan iki dostuma zəng edərək, görüşmə yeri təyin etdim və sürətlə yanımıza gəlmələrini, polisin yolu bağlayaraq hücum edəcəyini söylədim. 2 dəqiqə sonra bombalar ayağımızın altına düşdü və öncədən planlaşdırdığımızın əksinə taksim yönünə deyil, akaretler prospektinə qaçdıq. yanımda sadəcə iki dostum vardı. digər ikisini itirmişdik.
akaretlərə girən ilk qrup olduğumuz üçün orada barikada qurmağa başladıq. böyük çətinliklər sonunda həqiqətən taksimdəkilərə yaxın bir barikada qurmağı bacardıq. bunda liselilerin rolu böyük idi. təlimatlarımızı işıq sürətində yerinə yetirirdilər. akaretlərdəki şairler parkı'ndaki skamyalar 10 dəqiqə içində sökülmüşdü. bütün telefon və digər butkalar və zibil qabları eləcə də akaretlərin ehtişamının göstəricilərindən olan bəzəkli səki daşları ilə böyük dipçəklər yolun ortasına nizamla düzülmüşdü. və işi bizim üçün asanlaşdıran amillərdən biri də, biz barikadanı qurarkən beşiktaşdan qaçan maşınların önünü kəsmişdik. və o maşınlar ta ki müdaxilənin başladığı yerə qədər uzanırdı. polis tomaları və tomalar olmadan çevik kuvvet oraya girə bilmirdi.
ama akaretlerə beşiktaşın məşhur çarşı qrupunun gəlməsi ilə işin rəngi dəyişdi. böyük təzyiqlərlə maşınların önünü kəsdiyimiz halda çarşı gələr gəlməz sivil polislərin dolduruşu ilə barikadanın bir tərəfini açdı və maşınları buraxdı. ardından isə həyatımda yaşadığım ən qorxunc dəqiqələr gəldi. hazırladığımız sirkə qarışımları digər dostlarımızın çantasında qaldığı üçün tamamilə çarəsizdik və bir anda yanımıza düşən otuzdan çox bibər qazı bombasının arasında yönümüzü də itirdik. qaçıb canımızı qurtardıqdan sonra dəqiqələrcə qusduq.
çarşı isə səhfini başa düşmüş, barikadanı bağlamışdı. insan olduğundan şübhə etdiyim canlılardan əmələ gələn çarşı polislə utanmasa əlbəyaxa döyüşəcəkdi. həm çarşı deyib keçməyin içlərində ən azqın fənərli və qalatasaraylıların olduğu minə yaxın insandan əmələ gələn bir qrup idi bu. onlar ilk bir saat dirəndikdən sonra, taksimdəki onminlər ən böyük müdaxilənin yaşandığı akaretlərə gəlmiş və bu dəqiqə istanbulda davam edən ən ciddi qarşıdurmanı başlatmışdı. qaqavız o barikadanı qurmasa bunlar olmazdıya gəldi iş ama elə başa düşmüyün siz ehehe. * ya da düşün amk * swh
indi baxın, təbii siz hamınız sosyal medyadan izləyirsiz olanları ama açın ana medyanı baxın. polislər nə qədər də incədirlər canlarım mənim. inanın hamısı əslində yaxşı oğlanlardı, ətrafları pisdi filan. bu dəqiqə istanbulda yer yerindən oynayırsa, yuxarıda dediyim kimi polis elə istədiyi üçündür. polis müdaxilə etməsə 0 məsələ olar.
bu burası..
və gəlin sizə yeni birşey də danışım. bu boyda yazını istanbullular bibər qazı yeyir deyə yazmadım.
verdiyim rəqəmlərə baxın, onminlər filan demişəm. bu inanın oradaki insanlara söyüşdür. yüzminlər var orada. yüzminlər. və emin milli ehehe. baxın azərbaycanda inqilab olacaq filan deyirlər. mən istanbuldaki bu işləri görəndən sonra sizə birşey deyim, bizdə heç bir sikim olmaz.
reklamçı gördüm, qusan hakim gördüm, vəkil gördüm, başı yarılan həkim gördüm, iki metr önümdə ayağı sınan nasuh mahruki gördüm, gözü kor olan müəllim gördüm. və bu insanlar tarixin gördüyü ən sərt polis müdaxiləsinə qarşı günlərdi işlərini güclərini buraxıb küçədə dirənirlər. bugün bizimlə eyni yerdə dirənən professor var idi, marmara universiteti'nin. azərbaycanda bu qədər fərqli insanı, bu qədər fərqli məsləyi bir araya toplayacaq nə hadisə nə də güc hələ ki yoxdur. emin milli tv qurub, o olub bu olub. gedin oyuncağınıznan oynuyun.
bir daha əmin oldum, inqilablar ya da bu səviyyəli böyük xalq üsyanları eynilə qubada və ismayıllıda da gördüyümüz kimi və eynilə gezi parkında gördüyümüz kimi tamamilə sikindirik məsələlərdən olur. xalqa aa bax səni belə minirlər elə çapırlar deməklə heç bir inqilab mümkün deyil.
ola ki, azərbaycanda elə birşey olarki baxarsan ölkə ayaqdadır. olaki də olmaya. nəticədə inqilab etmək üçün çalışmaq dünyanın ən mənasız işidir. inqilab üçün çalışmayın, əsaslı müxalif olmaq üçün çalışın. lazımı gələndə sən hələ yuxundaykən, səhər ayılıb görərsən ki bakıda yüzminlərlə adam parlamentin qabağını kəsib. bu işlər belə olur.
ama ən əsası türkiyədə olanları görüb əllərini ovuşduranları görürəm, allah ağıl versin. bütün dünya anladı xalq, kütlə psixalogiyasını, bizim müxalif qüvvələr anlamadı.
bir də, bir də nəsə deyəcəydim yadımnan çıxdı amk. saatlardır bibər qazı yedikdən sonra nəyisə yadda saxlamaq biraz çətin olur demək ki.
yəni ürək, bir misaldır gezi park'ı. bir məsələndir. bir alə di bəstidə'dir. bir aç kor gözlərivi baxdır. bir qubadır. bir ismayıllıdır. nəticədə bir səbr edin, götüvüzü cırmayın, xalqdan pul dilənməyindir. bir bəxtiyar hacıyev, bir emin milli anlamadı ama bir bir onlar da başa düşəcəkdir. budur yəni xülasəsi.
not: o boyda dirəşdikdən sonra, saat 1'də sikərəm dedim taksiyə mindim qayıtdım. indi bütün o qusmalar, yorğunluqlar keçdikdən sonra, yine mi gitsek la -*