1. ətrafındakı mühitin istilik enerjisini işlədib sonsuzadək fəaliyyətdə olan, iş görən bir ideal mühərrik tipidir. birinci növ perpetuum mobiledən fərqli olaraq nə enerjinin saxlanma qanunu ilə, nə də termodinamikanın birinci qanunu ilə ziddiyət təşkil etmir. belə ki, bu mühərrik birinci növdən fərqli olaraq ətrafdan enerji alır, yəni iş görərkən sərf etdiyi enerjini yoxdan yaratmır. prinsipcə belə düşünülüb ki, bu mühərrik ətrafındakı mühitin daxili enerjisini sorub iş görməli idi. bu proses nəticəsində mühitin temperaturu aşağı düşür, mühərrik isə iş görməkdə davam edir. düşünsənizə bir gəmidə bu mühərrikdən var. mühərrik suyun temperaturunu sorur, yığdığı istilik enerjisini pərlərin fırlanmasına sərf edir. nəticədə dünya okeanının temperaturu aşağı düşərdi, amma gəmilər `yanacaqsız` işləyərdilər. bu ideal maşın konseptinin də qüsuru var. belə ki, o termodinamikanın ikinci qanunu ilə ziddiyət təşkil edir. böyük fəlsəfi mənası olan, ateist-teist müzakirələrinə belə girmiş bu qanuna görə istilik enerjisi yalnız isti bir mühitdən soyuq mühitə doğru axa bilər. əks istiqamətə axıntı öz-xoşuna baş verə bilməz. yəni ətraf mühiti istənilən qədər soyuda bilən yığdığı enerjini də iş olaraq bizə qaytaran bir ideal mühərrik mövcud ola bilməz. deyə bilərsiniz ki, bəs soyuducu necə işləyir. o da içərinin istiliyini sorub, çölə atır da. soyuducuda bu proses öz xoşuna olmur. kompressor iş görür, enerjisini yanacaqdan alır* elektrik enerjisi ətraf mühitə isə, həm özünün artıq istiliyini, həm də soyuducunun içindəki istiliyi atır. əgər kompressor elektriklə deyil də, yalnız və yalnız(!) soyuducunun içindən sorduğu istilik enerjisi ilə işləsəydi, onda ikinci növ perpetuum mobile olardı. amma bu da mümkün deyil.