big big world

(youtube:

)

Belə sadə, dərinliyi olmayan, birbaşa öz dərdindən bəhs eləməyə girişən mahnıları sevirəm. Hansı ki, bir neçə cümlə ətrafında dönür, nəqarəti olur 2-3 dənə və bitir. Sevimli gəlir. Bir yoldaş var, bu və iki yaponca mahnı, bir də nebula, qallaktika, astranomiya filan kimi xeylidir mənə antipatik gələn mövzular haqqında nəsə qabağıma çıxanda ya da qalareyadakı uşaqlıq şəklini görəndə yadıma düşür. Oturub danışmaq, olan şeyləri aydınlaşdırmaq, balaca bir izah istəyirəm, çünki ən son mən uzunca nələrsə deyib "heç kəlmə də yazma."mağını tələb edib, bloka atmışdım. Vecinə də olmamışdı, onsuz da tıncıxdırmışdım uzunca mesajlar yazaraq, onsuz da cavablamayacaqdı. Demişdi özünü çox uzun ifadə edirsən, cümlənin sonuna gələnə qədər başını unuduram. ikimiz də bilirik ki, yazan da, cümləsi də ordaydı, anlamaq istəsə ikinci dəfə oxuyar, olmadı, soruşardı. Mən də barı özümü onda qoymamışdım, acığımı, əsəbimi uzun-uzun tökəndən sonra, demişdim bir də cavab yazmasın. Hansı ki, acınası bir şeydir və gülməlidir. Çünki onsuz da yazmırdı. Sizi ən çox sevən bir insanın artıq marağını itirməyini izləmək dəhşət vericidir. Elə bil əksilirsən göz görə-görə, qocalırsan, parıltını ya da gəncliyini, onun səndə bəyəndiyi şey hər nədirsə onu itirirsən. Özümü havası boşalmış, köhnəlmiş şar kimi hiss eləmişdim. Hələ də bilmək istəyirəm niyə mənə çatmaq üçün o qədər çox çalışmışdı, axtarmışdı və axırda bacarandan sonra da birdən qram sikləməmişdi. Elə bil o çox arzulanan şeyləri əldə edəndə, əslində bir qəpiyə dəymədiyini gördüyümüz anlardan birini yaşamışdı. Həqiqətən peşman olmuş olmalıydı ki, bunun üçünmü özümü xırpalamışam, ağlımı məşğul etmişəm, narahat qalmışam o qədər? Özgüvən zədələyici bir şey kimi yadımda qalıb. Aramızın yaxşı olduğunu deməyə lütf etsə də, o qədər diqqətdən sonra heç nə görməməyə dözmək çox çətindir, işgəncə kimidir, qəbul edilə bilməz bir şeydir. Ancaq ümumiyyətlə, bilirəm, insanlar bunu arada edirlər. Oynamadığı oyuncaqlarını da özündə istəyən simic uşaqlar kimi məni də rəfə düzürlər ya da yataqlarının altına soxurlar elə bil. Bir gün itsəm, gic olurlar ki, hara itdi bu. Daha deyəmmirsən ki, sən heç mənlə oynamırdın da, boğulurdum orada, qoy yaşayım da. Ya əlaqəni kəs ya da davam etdir. Amma yox, onlar deyirlər ki, dur elə orda, aramız da yaxşı olsun, heç yana da getmə, mən də başqalarıyla oyunlar oynayacam sən tək qalarkən. Elə möhtəşəm zad da deyiləm barı ki, mən də başqa insanlarla zaman keçirərək kimisə qısqandırım, özümü o şəkildə arzuladım. Xeyr, kimsənin vecinə də olmaram və kimsə başqalarıyla yalandan əylənməyimə baxıb ətrafımdakılara paxıllıq etməz. Özümü birdən bir dəfə bəhs etdiyi o narıncı insan kaş azca da mən olaydım deyə diləyən tapıram indi. Çünki çox gözəl idi onu sevməyi, qibtə eləmişdim, məlumu olsun.

big big world

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!