yazı yazmaq ehtiyacı

tanim vermek lazimdi.
çoxdandı bir şeyi tanimlamagi unutmusam.
tanimlamaq mukemmel bir seydi eslinde.
anlayışları belli bir çərçivə içində ifadə edə bilmək bacarığıdır.

bəzən tanim manim vermeden mevzunun icine girmek isteyir adam.

yazi yazmaq ehtiyaci bir az lyuks bir ehtiyacdi. qidalanma, nefes alma kimi elzem deyil belke.
bir az intellektual, belke bir az da aristokratik ehtiyacdi.
hec kimin senin setirlerine ehtiyac duymadigini bilsen bele beyninde bişmiş fikirleri yazaraq özündən uzaqlaşdıra bilmek ehtiyacıdır.
əksəriyyətlə intensiv mənəvi qidalanmaya (film, kitab, musiqi, derin ve anlamli sohbet, seks, resm eserini izlemek ve s.) meruz qaldığın zaman bir anlamda beynin yeni fikirlere hamile qalır. yetkinlesir ve onu özünden uzaqlasdirib həyata müstəqil bir varliq kimi davam etmesini isteyirsen.
bezileri aninda modaya cevrilir, beyenilir ve yasamaya haqq qazanir.
bezileri ölü doğulur. yazilir ve unudulur.
bezileri ise bezen kagiza kecirildikden iller sonra layiq oldugu diqqeti tapir.

düşünsenize, bu deqiqe dediyniz, agliniza gelen butun orijinal fikirler, fantaziyalar, xəyallarin hec biri eslinde orijinal deyil.
hamisi kimlerse terefinden ne vaxtsa deyilib, ifade edilib, yazilib və unudulub.

eslinde dediyimiz hec bir şeyin orijinal olmamasina baxmayaraq içimizdə parildayan o fikri ölümsüzledirmeye hedden artiq ehtiyac duyuruq.
cunki o "bizim" fikrimizdi.

sabah birigun biz bu heyatda olmasaq da bir zamanlar yasadigimiza dair nadir subutlardan biri olacaq o yazi, entry, mektub, deneme, şeir ve saire.

bu cumartesi günü avaraciliginda yazilan bu entryde yazi yazma ehtiyaci duyan necib ruhlari sevgi ile salamlayiram.

cansiniz.
p.s.: yaxsi dostlar ile qəlyan cekmek istedim.

istanbul

texminen 10 il yaşadığım şehere 2 il ara verdikden sonra turist kimi qayıtdım.
şeher doğmadı çünki orda böyümeye başlamışam.
küçeleri, küçedeki daşlar, hetta dükanların adlarının yazıldığı tabelalar bele doğmaydı.

7 günlük türkiye gezimin 5 gününü istanbulda oldum.
esas meqsedim dostlarımı görmek ve evveller qelyan çekdiyim yerleri görmek idi -*

dostları gördüm, qelyan da çekdim. şeher o şeher deyil.
kasıbçılıqdı. parıldayan istanbul yoxdu. reklam panoları evvelki kimi yerindedi. ama insanların sifetindeki işıqlar sönüb.

her kes öz derdindedi. istiklal caddesindeki qırmızı tramvayı xetlerini sökübler. deyilene göre müveqqetidi. yerine beton doldurublar.

her yer ereb dolub demek yeni bir şey deyil. 2 il qabaq da bele idi. hiss olunur ki, toplum özününküleşdire bilmediyi bu ereb axını qarşısında çaşıb qalıb. üstelik iqtisadi gerileme de bir terefden vurub insanları.

hetta en turistik yerler bele "kiralık" ilanları ile doludu. kafeleri, lokantaları, tatlıcıları dopdolu olardı. indi boşluqdu.
meşhur nevizadeye de girdim. dedim görüm insanı bezdiren, qulaqlarımızı kar eden canlı musiqiçiler, xarici müşterilerle mırtlaşan gülerüz qarsonlar varmı. masaların çoxu boş idi.

sanki kitab satan mağazalar da azalmışdı.

istenilen (yemek, qelyan, tatlıcı ve saire) bir yere oturan kimi ölen yerde 40 lira pulun gedirdi.
zaten turist olaraq getmişik. bunu qebul elemişdim. ama başa düşe bilmirem ki, burda yaşayan xalq ortalama 2500 tl gelirle nece yaşaya bilir?

bir diger diqqetimi çeken mesele her yerde erdoğan posterlerinin olmasıdı. eslinde burda da anormal bir şey yoxdu. dünyanın düz vaxtında da her yer poster olardı.
sadece indi her yerde tek devlet, tek bayrak, tek vatan yazıblar yeke yeke. yanında da tek adamın şekli var. erdoğan babanın.

pessimist olmaq istemezdim. ama istanbul ve ankarada danışdığım ferqli tebeqeler ve sahelerdeki insanların memnuniyyetsizliyi gelecek üçün yaxşı nese ved elemir.

elvida istanbul!!

freethinker

#252459

adamim bu muharibe iki ölkə arasında geden muharibeden ziyadə 2 totalitar ve xeste ideologiya arasinda geden muharibe idi.

muharibe neticesinde bir terefin xeste zehniyyəti yerle yeksan edildi ve almaniya bu cur demek olarsa fabrika ayarlarına geri döndü.
ve zaten olkede var olan sənayeləşmə kulturu ve amerikanin avropanin tekrar qurulması ucun ayırdığı marşal yardimlari nəticəsində almaniya dunyanin ən inkişaf etmis olkelerine geri döndü.

qələbə calan olke ealinde uduzdu kimi yuzeysel yorumlari dogru kimi qəbul etmek mümkün deyil.

daha uzun yazmaq isterdim ama telefondan yazmaq bezdiricidi.
umid edirem fikir aydin oldu.

mecburi qeyd: dibine gedende kommunizm de faşizmden ferqsizdi.
stalin de hitlerden az adam öldürmeyib.

9 may faşizm üzərində qələbə günüdu.
ama tam tersi de ola bilərdi.
9 may kommunizm uzerinde qələbə günü.
prinsip etibarilə ölən insanlar üçün onlari hansi ideologiyanin öldürdüyünün fərqi yoxdur.

ermənilər haqda azərbaycanda məşhur olan vəhşilik mifləri

bizim bir şeyi bilməməyimiz onun olmadığı anlamına gelmir.
öz müdafiəmizi ağlaşma üzərinə qurmaq, mağdur ədəbiyyatı yapmaq bizə çox də başucalığı gətirmir.

ama bizə başucalığı getirmeyən şeylər hec olmadi da deyə bilmərik.

bəlkə elaqesiz bir örnəkdir. 2-ci dunya müharibəsi vaxtinda berline girən qızıl ordu toplu şəkildə alman qadinlarina təcavüz etdi.
bu haqda çəkilmiş film bele var.
(baxma: woman in berlin)
o tecavuzden emele gelen usaqlar dayanisma ucun illerle bir-biri ile görüşüb, bir-birilerine destek oldular.
maraqlisi odu ki hem ruslar, hem de almanlar tarixde bele bir sey oldugunu gizletmeye calisirlar.

ruslar efsanevi qizil ordunun eslinde barbar sürüsü olduğu reallığı ile uzlesmek istemir.
almanlar ise barbar ruslar terefinden alman şerefinin 2 paralik olduğu fakti ile uzlesmek istemir.
ama her iki teref de bunun real olduğunu bilir.

yuxaridaki entrylerde behs edilen işgəncələrin elimizde video kaydi olmasa da bunlarin yaşandığını dusunurem.

wunderlist

2 il qabaq microsoft alıbmış wunderlisti.

tezece açıqlayıblar ki, wunderlisti kapatacaqlar.
yerine to-do adlı program buraxacaqlar.

beləliklə de to do list programlarından en ejdaha 3 programdan bir denesi sonlandı. geriye normal fəaliyyət göstərən 2 proqram qalır:
remember the milk ve todoist

ama görünüşe göre trello, slack ve nehayet sortd gümbür gümbür geliyor ve kohne nesil to do applarini tarixə gomecek.

səsverməyə gedən insan modeli

başlığı açan dostumuzdan her zaman enteresan çıxışlar olub.

meselen 21-ci esrde hele de kitab oxuyan debil yığını
kosmos erasında sevişen exlaqsızlar
post kapitalist erasında işe geden köleler ve saire.

şexsi bir simpatiyam var bu yazara. candır. efsanedir. sözlüyün sütunlarından biridi -*

o ki qaldı sesvermeye geden insan modeline, belke de oturuşmuş seçki enenesi olan bir ölkenin vetendaşı olsaydıq, temsili ve ya birbaşa demokratiyanın işlek olduğu cemiyyetin nümayendesi olsaydıq günümüzde sesvermenin "outdated" olduğunu pıçıltı ile de olsa demek olardı.

indiki halda ise bu, teze doğulmuş bir uşağın son model bir kostyumu beyenmemesine benzeyir.

adamım, daha çok gidecek yolumuz var.

evvel böyüyek. tursik mayka geyek, şortike keçek, mektebli forması geyek, univere gedib bir şalvarnan 4 ili yola verek, sonra işleyek, pul qazanaq, bahalı paltarlar geyek, daha sonra bu paltarların lazımsız olduğunu tartışarıq.

indiki halda ise imekleye davam edek.