yazarların həyatdan çıxardığı dərslər

dünən gecə evə gec gəldim. uzaqdan gördüm: xeyli qara kurtkalı məhlə daydayları yığışıblar məhləyə, ortalığa - böyük ehtimalla kimsə ölmüşdü...
...düzü ölənin kim olduğunu öyrənənə qədər keçən müddətdə xeyli iztirab çəkdim - kimiydi ölən?

...ağlımda, mənə görə ölmə ehtimalı olan qonşuların tezbazar spisokunu hazırladım, bölüşdürdüm: "güclü rəqibləri" "ölüm qrupuna" salıb, zəifləri də playoff'da bir-biri ilə qarşılaşdırdım. atdım tutdum: "finala" çıxanlar adını bilmədiyim qonşu qoca rus qarı ilə, 4-cü podyezddəki yaşlı bəkir kişiydi...
...90-cı dəqiqə.. sıfır-sıfır, dirəkdən dönən toplar, verilməyən penalty, koroçe qırğın oyun gedirdi... rus qarı guardiolanın komandası kimi sağ-sol hücumda, bəkir dayı isə mourinyonun "avtobusu" kimi 11 nəfərlə müdafiə olunurdu...

...ölən bu iksindən başqası ola bilməzdi! ürəyimin döyüntüsünü çöldən hiss edirdim. elə ilk yaxinlaşdığım qonşudan "məllim nə məsələdi?" soruşdum.
guya bunun əzizi ölmüş kimi, qəmxanəyə bürünmüş halda "...sahibə xala... ölüb" dedi...
"nə sahibə xala?" dedim. "necə yəni"... ...fənəv kimi, qol da vurmadan "qrupda" qalan sahibə xalanın ölümünə dəhşət təəccüblənmişdim.
"hə... yazıq neçə vaxtdı da əziyyət çəkirdi..." dedi. "ürəyi..."

...özümü bir anlıq "ölü" - 1.05 koefissente 300 manat atıb 15 azn tutmaq istəyən, amma son dəqiqə qolu ilə əlindəki puldan da olan luzer topazçı kimi hiss elədim... həyat mənə bundan daha yaxşı dərs verə bilməzdi...
abrıma qısılıb camaatın ətrafına toplandığı dükandan yox, məhlənin o biri başındakı taleyin dükanından "pepsi black" alıb qalxdım evə...

bu şəhərdə konsertlərinin anonsunu çəkən rejissorun həyat eşqi

..hardan qaynaqlandığını bilmək dəhşətli dərəcədə maraqlıdı.
sualım, üsyanım, hayqırışım bu anonsları düşünən(?) beyindəki 85 milyard neyronadır: 85 milyardsuz, oturub durub ortaya bunumu çıxartduz? fazillə xuramanın lav storisi bundan daha yaradıcıdı, bununla müqayisədə bəhram bağırzadənin odnorazoviy lezva reklamları kinoteatrlarda platnı izləniləsidir, nədi aə bu çəkdiyiniz?

"analar, babalar, xalalar...
dayılar, əmilər və balalar...
aprelin 4ü, 5i, 6sı, 7si, bir də 28i...
sizi daş-şah adlı yeni konsertə..."

(youtube: )

(youtube: )

blade runner 2049

"filmdə demək olar ki, hər şey qaydasındaydı, sadəcə bir əskik vardı - christopher nolan" ©

elə indi bitirdim filmi. zar-zor day gücnən 2 saat 40 dəqiqəni 3 oturuma bitirə bildim. rejissor denis villeneuve zatən arrival ilə mənə görə bir şey olmadığını göstərmişdi. bir "şey" deyəndə çox ağır olur bilirəm, amma christopher nolan dühası qarşısında həqiqətən xalis poxdur! filmin texniki tərəfi normaldı, hətta vizual olaraq kadrlar, mövzunu çooox-çox üstələyib. musiqi klişe. aktyor heyəti zad kağız üzərində babatdı, di gəl ryan goslingin maaa görə bu rola heşş dəxli yoxuydu. həm bilmirəm niyə, amma goslingi orxan lökbatanlıya oxşadıram. xüsusən baş-kəllə quruluşlarını. filmin bəzi yerlərində gosligin divara söykənib: "Hardadı yarım? Deyirlər ki, indi də bir özgəyə yardı, Ailə qurmuş, şən yaşıyır bir qızı bir oğlu da vardı..." oxuyacağına ümid edirdim... sağ olsun villeneuve: elə təxmini belə kadrlar da vardı: manıs uzanıb, üzünə qar yağır, uzun statik səhnələr, "uçan maşın"ı üfüqə zillənib uzun uzadı sürür və s... nə isə.. çox darıxdırıcı, tamaşaçının gözəl kadr düzümü ilə aldadılması, müsbət qəhrəmanın mənfini axırda təpikləyib döyüb boğması - yadımda qalan bunlar oldu.
ümumi olaraq isə blade runner 2049, the martian, arrival tipli filmlər ilə eyni səviyyədədir. nə aşağı nə yuxarı.
amma bir üst səviyyə üçün:
(bax: interstellar)