g.o.r.a

başlığının bu günə qədər açılmadığına təəccübləndiyim 2003 tarixli her şey çok güzel olacakla birlikdə cem yılmazın ən gözəl filmi. filmdəki hər bir xarakter ayrı-ayrılıqda əfsanədir.

(baxma: arif ışık)
(baxma: bob marley faruk)
(baxma: 216)
(baxma: komutan logar)
(baxma: garavel)
(baxma: rendroy)
(baxma: ceku)
(baxma: tihulu)
(bax: erşan kuneri)

kosmos erasında sevişən əxlaqsızlar

(baxma: ay'da sevişenler)
(baxma: ay'da olmaz bir haftaya çekmemiz lazım)

yeri gəlmişkən,

(bax: erşan kuneri)

səsverməyə gedən insan modeli

duyarlı insan tipidir. sakitcə oturub sikilməyi gözləmək əvəzinə buna hələ də haqqı varkən etiraz haqqından istifadə edən insan tipidir. cəmiyyətin başına nə gəlibsə, səs verməyən insanlar ucbatından gəlib elə.

məsələn türkiyədəki son seçimlərdə səs vermədə iştirak 83% olub. 83. yəni 17%, "hacı onsuzda dəyişməyəcək heç nə* kədərli smile * depresyon stayla " deyib seçkilərə getməyib. referandum neçə faiz səslə qazanıldı? 51% səslə. o da hiyləmi oldu, səslər oğurlandımı, ysk minbir oyundan çıxdımı bəlli deyil. yəni ysk minbir oyundan çıxsa belə sadəcə 51% "evet"e nail ola bildilər. bəlkə də o 17% də iştirak etsəydi, "hayır" daha böyük səs üstünlüyünə sahib olardı.

bundan çıxarılacaq nəticə nədir? yəni bu gün nə öyrəndik? : "mənim səsimin nə əhəmiyyəti var?" demə. fırtına zamanı heç bir yağış damlası özünü vacib hesab etməz.

heç kəsri olmayan tələbə

(baxma: buyrun benim) indi bu qədər böyük danışmayım, zira bir imtahanımın nəticəsi çıxmayıb.

1. qabaq partada oturmaq tərzim deyil. riyazi əsaslardakı dərslərdə gözümün zəifliyi belə məni qabaqda oturmağa ikna etməmişdi.
2. starusta deyiləm. camaatın dərdini çəkmək mənə qalmıyıb ki amk.
3. zikimin əvəzinə beynimlə düşünməyi üstün tuturam. bura əlavə bir "bax" verim. (baxma: heç sevgilisi olmamış insan)
4. azərbaycanı bölgələrə ayırmaq istəmirəm. ancaq bu gün olduğum yerdən olub da* cümləni editləyim sənin akademik kariyera edən heç kimlə rastlaşmamışam. torpağındandımı, suyundandımı, bilmirəm.

universitetə kalburüstü balla girmiş biriyəm* 553 . ilk semestrdakı xəyal qırıqlağı ucbatından kəsrin ucundan qayıtmışdım. "bax: #154881". daha sonra bir sıra yaxşı olmayan şeylər baş verdi. başqa başlığın mövzusu ola biləcək şeylər və uzun müddət kəsrimin olmaması üçün çalışdım. daha sonra silkələndim və belə davam etməz deyib ilk dəfə zərbəçi oldum. daha sonra zərbəçiliyin vermiş olduğu qazla depressiyadan tək çıxış yolu olan dərslərə gömülüb əlaçı çıxdım. əgər bu imtahanımın da nəticəsi +90 olsa, bu semestr da əlaçı çıxacağam. indi zənn edirsiniz ki, hər şey güllük-gülüstanlıqdır. əlaçılıq stipendiyamla striptiz klublarda kef edib, dostlarımla götümə qəlyan soxuram. yox amk, elə deyil. indi ətrafımda bir nəfər belə dostum yoxdur. bu və ya digər səbəblərdən heç biri mənimlə dost qala bilmək üçün rasional bir səbəb tapmadı. mən depressiyada yayınmaq üçün kitab oxumağa, başqa şeylərlə məşğul olmağa məcburam. o deyil də, bu başlıqda da dərd yandım.* glş psixologiyamı pozmaqda əməyi olanların hamısının amk.

villain

məqsədləri bir kiçik bir intiqam hekayəsindən-dünyanı yox edə bilməyə qədər çeşidlənə bilən, filmdəki bizim əsas oğlana (qıza) həmişə məğlub olan kimsələrdir. ən məşhurları:

(bax: the joker)

doctor who

yəqin ki, 10-cu sezonun sonuncu traileri yayımlanmış serial. baxarkən duyğudan-duyğuya girdim. nə hiss edəcəyimi bilmədim. sonunda nə hiss edəcəyimi tapdım.

(youtube: )

rick and morty

möhtəşəm şəkildə geri qayıtmış serialım, canım mənim.

--spoiler--

rick-in qalaktik hökümətdən qaçması, ricklər konseyini beyin transferi ilə mərtəbə-mərtəbə yüksələrək teleportasiya etməsi və bitirməsi. əvvəlki 2 sezona edilən enfes göndərmələr. morty və summerin morty-nin orjinal dünyasına getməsi. rickin morty-ə "bunların hamısı o souz üçünüydü, atan bir də bizim macəralarımızda olmayacaq" deməsi, birdperson, pardon phoenixpersonun qayıtması.

--spoiler--

hər şeyi ilə möhtəşəm bir bölüm idi. sezonun ilk bölümünün bu qədər möhtəşəm olması və demək olar ki, 2 il ərzindəki bütün hər şeyi yox etməsi, sezonun geri qalanı haqqında məni daha da maraqlandırır.

orta dünya

(bax: middle earth)

the hobbit

hər bir hobbit kimi normal şəkildə öz çuxurunda yaşayan, piposunu tüttürərək qüsursuz halqalar çıxartmağa çalışan və beynindəki tək düşüncəsi axşama nə yeyəcəyi olan bilbo bagginsin heç gözlənilmədən 12 cücə bir sehrbazla uzun və çətin bir səyahətə atılmasından bəhs edən, orta dünyanın əlifbası olduğunu düşündüyüm j.r.r.tolkien şahəsəri. bundan sonra bir az spoilerli fikirlərim gələcək. kitabı oxumadan, kinosunu izləmədən göz gəzdirməyin, özünüzü oxuyub izləyərkən alacağınız o ilk həzzdən məhrum etməyin.

spoiler

ümumi olaraq kitabdan bəhs edəcəyəm, çünki filmi düz əməlli izləməmişəm. bilbo bagginsin gandalfla tanış olması, bilbonun üzüyü ilk tapdığı səhnə, bilbonun hörümçəklərə etdiyi o möhtəşəm plan, həmçinin smaugla olan dialoqları zamanı aldığım həzzi uzun müddətdir heç nədən almamışdım. ikinci olaraq da orklardan qaçdıqları, gollumla olan tapmaca yarışmaları və qurdlar qartallar vasitəsilə xilas olma anı möhtəşəm yazılmışdı. 5 ordular müharibəsinin anlatım tərzi, müharibənin giriş, inkişaf və nəticə hissələri çox gözəl yazılmışdı.

digər gözəl şey isə şeirlər idi. türkçə anlatımda ağır sıçılan şeirlər, original dilində olduqca axıcı, oxuması zövqlü və ədəbi cəhətdən yüksək keyfiyyətlidir. orta dünyanın təsviri, o dağların, qaranlıq meşənin, həmçinin xarakterlərin xarici görünüşü, motivasiyalarının anlatımı super şəkildə açıqlayıcı, sadə və anlaşıqlıdır. hekayənin bitiminə çatdıqda bunların hamısının sadəcə böyük, çox böyük bir hekayənin kiçik (lakin bir o qədər də vacib) parçası olduğunu bildiyində, kitabı bitirdikdə alınan zövq nirvanaya çatır.

spoiler

uşaqlara oxunabiləcək ən gözəl kitablardan biridir. beləliklə, uşaqların beynində xəyal gücünün inkişafı, şeirlər və mahnılar oxuyan elflərin gözəl təəssüratları gözəl bir uşaqlıq üçün ayrılmaz parça təşkil edə bilər.

qarabağ müharibəsi istəyən insan

baxın, dinləyin. belə insanlara qarşı, ümumiyyətlə müharibə istəyən insanlara qarşı ən böyük nifrət bəsləyənlərdən biriyəm. özümcə də haqlı səbəblərim var. mənim atam hərbçi olub. elə-belə əsgərliyə gedib qalanlardan yox. sovetlər dövründəki rusiyada güclü hərbi məktəblərin birində. yəni adam digər qalan bütün özünə hərbçiyəm deyənlərdən fərqli olaraq işinin professionalı olub. insan öldürmə işinin. fiziki və sosial cəhətdən insanın ən zəif və ən güclü tərəflərini ondan yaxşı tanıyan görməmişəm. indi "atam superqəhrəmandı sindromu"na girmək istəmirəm, amma bildiklərim, başqalarından atam haqqında eşitdiklərim məni bunu düşünməyə vadar edir.* maşallah təhsilini başa vurduqdan sonra azərbaycana qayıdıb və həmin qaranlıq dövrdə, qarabağ müharibəsinin ən ön cəbhəsində yer alıb. əlbəttə, sağ çıxan bəxtli kəsmdən olub və bu gün müharibənin nə qədər iyrənc, şəhidliyin nə qədər boş və mənasız olduğunu onun ağzından eşitmişəm.

digər bir bunu təsdiqləyən canlı kanıt isə özbəöz dayımdır. yenə müharibə dövründə (atamla hələ tanışlıqları yoxdur və tam əks istiqamətdə vuruşur) bir dəstə kəşfiyyat xarakterlimi yoxsa necəmi hansısa boşaldılmış kəndi gəzirlər. bu vaxt ermənilərin hücumu olur. dayım özünü ot tayasının içinə ataraq gizlənə bilir. digər bütün dostları isə gözünün önündə bir-bir öldürülür. bir neçə gecə ot tayasından çıxa bilmir qorxusundan. lağ edəcəklərə indidən deyim ki, ölüm təhlükəsiylə üz-üzə gəlməmiş lağ edən götoğlanları həmin şeyləri yaşasalar, ömürləri psixoloq yanında keçər. nəsə bir neçə gün sonra dayanmadan qaçmağa başlayır və bizimkilər tərəfə keçir. hamı, ailəsi də daxil olmaqla öldü zənn etdikləri adam bir neçə gecə içərisində saçları tamamilə bəyazlamış şəkildə qayıdır. bütün can dostlarını itirərək. bu hadisədən illər sonra dayımdan müharibənin necə iyrənc, yararsız və heç bir fayda gətirməyən bir şey olduğunu öyrənirəm.

yəni bunu mənə öyrədən hansısa kitab, serial/kino qəhrəmanı, ağzı isti yerdə olan hər hansı gijdillaq deyil. bir-başa müharibənin ən içində olmuş, bəlkə də təsadüflər zinciri nəticəsində sağ qalmış insanlardan ikisi deyir. keçən dəfə müəllim otuzdurur bizi qarşısında, deyir "mən aprel döyüşlərində olmuşam, erməniləri öldürdük, şəhid verdik, amma vətən uğrunda öldülər, unudulmayacaqlar". fəxrlə deyir bunları, insan ölümlərini, dostlarının necə ölməsini fəxrlə danışır. o hər fəxr edişində ona daha da nifrət edirəm və yazığım gəlir.

ümumiyyətlə, müharibə istəyən, kimlərinsə ölməsini istəyən insanlar mənim üçün potensial qatillər, təcavüzkarlar, oğrulardı. əgər cəmiyyətdə bu qədər çox müharibə istəyən varsa, deməli o qədər də potensial cinayət işi var. "götləri isti yerdədi" deməyin. bunu dilləndirmələri belə bir faciədir və mənə "müharibə olsun, komandir əmr versin!" cümlələri fəxr-qaz-motivasiya 3-lüsü əvəzinə qorxu-yazıqlıq-nifrət 3-lüsünü aşılayır. məşhur bir sözdə deyildiyi kimi, "müharibə səfillik və ölümdən başqa heç bir şey gətirmir. müharibənin qalibi olmur."

sözaltı etiraf

sabah ielts imtahanına girirəm. academic olanına. listening, writing vэ reading olan hissələrinə. hamı ürək-dirək verir. hamı dəstəkləyir. amma heç kim başa düşmür. deyirəm "uğursum ols...(burda cümləmi kəsirlər. belə tamamlanır: ...am nağaracam?); deyirlər "gic-gic" və ya yerinə görə "boş-boş danışma. səndə alınacaq". alınmayacağından çox qorxuram. telefonun mesaj hissəsi "alınmasa belə dünyanın axırı deyil ki" yazan insanlarla dolub-daşıb. deyəsən, uğursuz olmaqdan daha çox o boyda ən sevdiyimdən - salam-sağolumun belə nadir olduğu insanlara qədər hamının xəyallarını qırmaqdan qorxuram. insanların reaksiyalarından qorxuram. hazır olub-olmadığım barədə suallar verdikdə özümə bir tərəfim "kifayət qədər hazır" olduğumu deyir. digər tərəfim "get sikdir gijdillah, ingilis dili bilirsən sən?" deyə təhqir edir. hirslənirəm, kefim qaçır. çay süzürəm özümə.

dünyada ən sevmədiyim şey bir şeyləri açıqlamaq, etiraf etməkdi. ancaq gəl gör ki, bu başlıqda nə qədər entry'im var. off sözlük. bir dənə bu imtahan keçsəydi. bir dənə bu imtahan uğurlu olsaydı. tanrım. xahiş edirəm. başım ağrıyır.