bir çox insan ilan növü kimi tanısa da, mən qara mamba ifafəsini eşitdəndə, ağlıma ilk kobe bryant gəlir.
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
bir adam bir oyunda bir personaja aşiq olar mı? sualına, "hə" deyə cavab verməmizə səbəb olacaq personajın secondary protagonist olduğu oyun. ellie'yi deyirəm. əfəndilər, az yaşımız da yoxdu, 100 ilin 4də 1ini gəlmişik. ama ellie qədər gözəl təsvir edilən bir personajı hermonie granger'dən sonra ilk dəfədi görürəm.
zombie apocalypse söhbətinə isə oyunda tamam fərqli cəhətdən yanaşılıb, göbələklərə qarşı münasibətlərimizi tənzimləməyə məcbur edib bu oyun.
10 numara 5 yıldız deyiləcək oyundu, qısaca.
çox olub əslində belə anlarım.
1) 2ci sinifdə oxuyurdum, səhər nahar etməyib məktəbə getmişdim (o zamanlar çox nadir hallarda belə olurdu), acından ölmək üzrə idim, müəllimə ürəyimin bulandığını bəhanə edib (o zamanlar sadəcə bu bəhanə ilə icazə ala bilirdik bayıra) getdim kantinə, 2 dənə buloçka aldım, birini yedim o birini də yeyə yeyə girdim sinifə. 25 uşağın məni ağzım dolu görəndəki üz ifadələri hələ də yaddaşımda qalıb. yerə girməyin ilk təcrübəsini elə qazandım.
2) bu dəfə 8ci sinifdə oxuyuram, b sinifində bahar adında xoşuma gələn qız var, sinif yoldaşım, yaxın dostum da qızın qohumdu, bir gün hansı əclaf bilmirəm, buna deyib ki, baharı sevir sənin dostun. bu da gəl məni tənəffüsdə tut korridorda ki, eşitmişəm baharı "istəyirsən". görürəm ki, hə desəm adam küsüb inciyəcək, başladım ki; "kim? bahar? adə incimə e ama o qız mənlik deyil e, qaqanı tanımırsan? yer üzündə sonuncu qız olsa sevmərəm" zad, o əsnada, bahar arxadan gəlib yanımızdan keçirdi, döndü üzümə bir baxış atdı ki, o an yer yarılsa içinə girib üstümü torpaqlayardım.
3) 11. sinif. bədən tərbiyəsi tərsi. futbol oynayırıq, bədən tərbiyəsi müəllimimiz, pensiya yaşına çatmış, əməkdar fizika müəllimidir, və qocalığına hörmət xatirinə məktəbdə ştatda saxlanır. o zamanlar sol ayağımla çox gözəl toplar vururam. (vurmaz olaydım), ayağımdan çıxan top sürətlə pas vermək istədiyim tərəfə gedir, ama hədəf fərqlidir, o qocaman müəllimin, çiyni ilə boğazı arasında bir yerə tuş gəlir, qocalığın verdiyi taqətsizlikdən müəllim yıxılır. ayağa qalxıb, üzündə pərt olmaqla qarışıq yüngül gülümsəmə ilə "azca diqqətli ol, bala" dediyi an, həyatımda növbəti dəfə yerə girməyin verdiyi hissi yaşayıram.
4) universitet dövrüdür. hamımızı basıb aparırlar iqtisadçının oyununa, mən vaxt tapıb, iqtisadi nəzəriyyə müəllimindən gələn dərs nə oxumalı olduğumuzu soruşuram, "filan dərsi oxuyarsız" deyir, mən də gəlib uşaqlara deyirəm, uşaqlar deyir, oxumaq dedi, öyrənmək demədi hə? deyirəm hə, heç kim dərsi öyrənmir, içi mən qarışıq. növbəti dərs müəllimin "ən çox hörmət etdiyim tələbəm budur, verdiyi cavaba bax" cümlələri ilə 22 nəfərin önündə yerə girirdim
5) universiteti bititmişəm, artıq bankda işləyirəm, iş yoldaşımla birgə oturub müdürlərdən danışırıq, deyirəm ki, filankəsin işçisi olmaq üçün zad lazımdı e adamda, bu an otağımızın qapısı açılır və həmin müdürün xanım işçisi girir içəri. yəqin ki dediyimi eşitmişdi, ama biruzə vermədi, no vəziyyət yenə tanış hissi dadmaqla tamamlandı.
başqa xatirələr də var, yadıma düşdükcə yazacam.
metroda gedirik, əlimdə vonnegut'un kitabı var. basabasdır metroda. bu əsnada kitab qaqaşın birinə arxadan təmas etdi. qaqaş arxaya döndü və bir qızın qışqırmayacağı tərzdə, "əəəə bəsdi dəə, bezdik əlinizdən" dedi. söhbəti tutmamışam hələ, qayıtdım ki, qardaş nolub? bu da qayıt mənə ki, kitabı dirəmisən mənə sabahdan. dedim, qardaş, kitabı sənə mən yox, basabas dirəyib.
sonra o kitabı əlimə ala bilmədim, qaldı eləcə.
post scriptum: vonnegut'un galapagos kitabı idi kitab, və azərbaycanda heç bir bukinistdə tapa bilməyib, sifarişlə 30 usd'yə gətirtmişdim.
bankda "partnyorlarla iş" şöbəsində çalışdığım dövrlərdə, sahibkarlarla danışıqlarımız zamanı, "şəhadətnamə" sözü ilə birlikdə ən çox işlətdiyimiz söz.
bir dəfə, axşam işdən çıxıb, gəlmişəm evə, mama soruşur ki, nə verim (yeməyə)?
qayıdıb dedim ki:
-şəhadətnamə və dublikat (fikir dağınıqlığı)
hamının ongoing izlədiyi ama ilk seriyasından sonra möhtəşəm serial olacağını bildiyim üçün ilk sezonu birdəfəlik izləməyi planlaşdırdığım, hazırda spoiler olar deyə, bundan öncəki entrylərə baxmadığım, ed harris və anthony hopkins kimi əjdahaların rol aldığı, deyilənə görə, game of thrones'un yerini alacaq serial. (gərçi məni hət serialdaki slanglar maraqlandırır, və old west slangı necə işlənib onu görmək, eşitmək üçün izləməyə başlamışdım.)
bir gün böyük yazar olsam, ilk favımı bu yazardan almışam deyib press-confrence'dəki bütün jurnalistləri ayağa qaldırıb alqışladacağım adam/xanım/bəy.
cavid ağanın twitter profilinin biosundan, onun da yazarlardan biri olduğunu öyrəndiyimiz, british broadcast company'in regional qolu.
orta məktəb dövrlərində, ans tv'də kurtlar vadisinin hələ birinci dəfə yayımlandığı dövrdə, rayonlarda elektrik enerjisinə qənaət olunduğu (!) dövrlərdə, xüsusilə qış fəslində axşam saatlarında yaşanması adət halını almış fors-major hadisə. işıqların sönməsinə aidiyyatı daha çox olsa da, nəticədə kurtlar vadisi izləyirdik hamımız, və bizim üçün tv prioritet idi deyə, elə deyirdik.
brain ring çempionatında qarşımıza çıxan, məntiqlə doğru cavabı tapdığım, və tapsam serialı mütləq izləyəcəm deməmə səbəb olan bir sualın cavabı olan serial.
arıq olmaq, vitrinlərdəki slim-fit paltarları geyinə bilməkdir.
callory consuming cədvəllərindən, dietlərdən, suda bişirilmiş markovkaları yeməkdən sonra qazanılmış bir azadlıqdır sanki. hədəfdir bəziləri üçün, bəziləri üçün ali məqsəd, vaz keçilmiş manqallar, yeyilməmiş burgerlər, tövbə edilmiş tortlardır, şirniyyatlardır. arıq olmaq arıq bir insanın yox, 1 ilə 30 kilo vermiş insanın saatlarca haqqında danışacağı bir dayanacaqdır. gecələr hər kəs yatanda, şeytana çevrilən xolodilnik, siren səsinə çevrilmiş xolodilnik səsinin insanı çəkdiyi sınağın, son dayanacağıdır. bu entry'i də həyatı boyunca cəmi 1 gün belə olsa özünü kök düşünüb arıqlamağa çalışan bütün gözəl insanlara həsr edirəm.
eramızın 8-9cu əsrlərində islamı yaymaq üçün gəlmişdilər. yəni səbəb kimi onu görürəm. indi elə belə, "mırta" gəliblər.
uşaqlıq dövrümün adı ən çox hallanan müxalifətçisi, müxalifətin lazımsız birşey olduğunu düşünməmə səbəb olmuş, sonradan araşdırmaların sayəsində müxalifətin lazımlı, lakin həmin şəxsin lazımsız olduğuna qərar qılmamla nəticələnəcək, bir şəkildə, mənim siyasətlə maraqlanmama, səbəb olan, ancaq indi haradadır nə edir heç bir məlumatımın olmadığı, ölkənin köhnə müxalifətçilərindən biri.
hər səhər qatardan düşüb eskalatora doğru iləriləyəndə önündəki adamın dabanını,həmin şəxsin yaşı, cinsi və sosial statusundan asılı olmayaraq tapdalamaq.
alfred adında bir tısbağam olub. batman'ın alfredinin adını qoymuşdum. sonra azad elədim.
"si vis pacem, para bellum"
"sülh istəyirsənsə, müharibəyə hazırlaş"
-cornelius nepos
uzun illər əvvəl, məktəb həyatım dövründə qaçıb, internet klubda counter strike oynamağın daha vacib olduğunu düşünməmə səbəb olacaq qədər bərbad şəkildə tədris edilən, və ölkənin əksər məktəblərində hələ də laboratoriyasında heç bir maddənin olmadığı lakin inventar hesabatlarında daima adı yazılıb pulu yeyilən element və maddələrin öyrədildiyi, şagirdlərin sadəcə xoşbəxt olanlarının məktəb dövründə tanış olduqları elm sahəsi.
bayron'un, "kolizey var olduqca roma, roma var olduqca avropa var olacaq" sözlərinin boşuna deyilmədiyini öz əzəməti ilə hər fürsətdə göstərən şəhər.
az öncə ləzzətlə yeyilmiş bananın atılmış qabığının alçaldıcı baxışlara məruz qalmasına səbəb olan, sosial status.
ətrafınıza baxsaz, insanlar arasında da bu sosial statusun qürurlu nümayəndələrini görə bilərsiz.
xüsusilə iş günləri gecə yarısı saat 2ni keçdikdən sonra gəlirsə, yazanın kimliyindən asılı olaraq, 3 cümlədən 30 cümləyədək söyüş söyülməsinə səbəb olan informativ funksiya.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343