#sözaltı şeir

ikimizin də uşaqlığı yaxşı keçməyib
ailəvi stol əhatəsindəki söhbətlərə həsrət qalmışıq
filankəslərin maşını
filankəslərin arvadı
filankəslərin ipoteka borcuna heç qulaq asmamışıq
ikimiz də çox sakit yaşamışıq
ikimiz də vaxtında çox susmuşuq
danışmamışıq tez bezməklərimizi
geri qaytara bilməmişik itirdiklərimizi
sonunu düşünməkdən,
heç vaxt başlaya bilmədiklərimizi
hiss edirəm
sən də ən az mənim qədər öz özünə danışmısan
illərlə ünsiyyətdən qaçmısan
nələrəsə başlamağa çox qorxmusan
sənə də ən az mənim qədər əzab verib illərlə
bu keçmişdəki peşmançılıqlar
sən də ən az mənim qədər bir ömür axtarıb
istədiyini heç vaxt tapmağı bacarmamısan
hiss edirəm
sən də ölümü çox müzakirə etmisən
itirdiyin baban haqda çox fikirləşmisən
bəlkə də elə səni də
ölülər qədər incidib yaşayanlar
soyuqluqlarıyla,uzaqlıqlarıyla
daha yanında olmamaqlarıyla
səndə eyni məndəki qəribliyi
istiqamətsizliyi görürəm
daha keçən gün şahid oldum
gözlərindəki dağ boyda ifadəsizliyə
heç nə başa düşə bilməsəm də,
hiss eləmişdim
mən də o cür çox baxmışam vaxtında
kimlərəsə
hiss edirəm
sən də illərlə ruh əkizlərinə inanmısan
sonra da ilk səni fərq edən adamın
o adam olduğunu sanmısan
və elə ondaca
ilk tərk edilişini yaşamısan
hiss edirəm
sənin də indi bütün bu arzu olunmaz suallara
bircə cavabın qalıb daha
o da “bilmirəm”..
sənə baxdıqca xatirələr lap pis incidir
o gün yenə bir yerdəydik amma məndən ayrı oturmuşdun
o gün yenə kimləsə nəyinisə bölüşürdün
o gün yenə filankəslərin söhbəti gedirdi dost tanış stolunda
məndən uzaqlarda
sənə baxdıqca heç yaşamadığımız xatirələri görürəm,
incidən elə onlardır,
heç yaşanmayanlar
ey heç zaman gəlməyən sən
indi getdiyin yerlərdən çoxlu xəyanət və külək gətir mənə
dostuma tanışıma danışacam
qoy elə bilsinlər bizi ayıran məsafələrdir
ya da ki keçmiş sevgilər
getdiyin yerlərdə
məndən uzaqlarda
yenidən inanmağa başla ruh əkizlərinə
xoşbəxt ailələrə
qoy bəs etsin sənə
çörəyi alan kimi isti isti yemək
güldürsün üzünü
qışda yorğanı burnunacan çəkmək
şad günlərin bol olsun
daha ad günlərini mənasız sayma
toy şəkillərində çoxlu çoxlu güləsən valideynlərinlə
oysa ikimiz də istənməyən övlad olmuşuq
ikimiz də günahkar olmuşuq
yaraşmamışıq öz ailələrimizə
ya da ki biraz çevirsən üzünü
göz gözə gələrdik
sən də şahid olardın
mənim gözlərimdəki o dağ boyda ifadəsizliyə
yadına salarsan
biz xoşbəxt ola bilərdik səninlə
heç danışmadan
bir-birmizə pafoslu sözlər demədən
səni sevirəmləri
aşiq olmuşamları işlətmədən
qoy elə çox istəyərdik biz bir-birmizi.
mahnılar girməzdi araya
ən axmaq kinolar yada salmazdı səni
bəlkə yenə inanmayacaqdın ruh əkizlərinə
amma biz xoşbəxt ola bilərdik səninlə
yaşayanlar da ölülər qədər incidə bilir çünki
uzaqlıqlarıyla,soyuqluqlarıyla
burdasan
yaşayırsan
yan masadan baxırsan göz ucu mənə
amma həmin ölülərdən daha da uzaqlardasan.
olan olub artıq
heç tanımamışıq bir birimizi
heç yan yana oturmamışıq
heç yan yana susmamışıq səninlə
olan olub artıq
biz xoşbəxt ola bilərdik səninlələri saxladın bircə
sən qalxıb gedincə yan masadan
biz xoşbəxt ola bilmədik sənlə,
heç nə də qalmadı daha geriyə
olan olub artıq
bu şeiri heç yazmamış qədər
yad qaldıq daha bir-birimizə.

yupyumru ürəyi olan adamlar

elə adamlar var ki baxıb deyirsən lap yup-yumru ürəyi var.. saf,ürəyitəmiz sözünün qarşılığıdırlar ancaq ağılsız,axmaq mənasında saflıq yox. hər şeyin fərqindədirlər,kifayət qədər ətraflarını dərk etməyi bacarırlar,kor deyillər baş verən hər şeyi yaxşı görürlər, hətta gördüklərini analiz də edirlər. ancaq bütün o gördüklərinə,eşitdiklərinə,baş verənlərə həmin o yup-yumru ürəkləri ilə reaksiya verirlər. xırda şeylər üstündə kimsəni incitmirlər, ağır tənqidlər etmirlər, kiminsə ona ehtiyacı olanda nəinki minnətlə yanaşmaq, hətta çox böyük bir həvəs və sevgi ilə kömək edirlər. yaxşı insan olmağa,cənnətə düşməyə allahın gözünə girməyə çalışmırlar ya da ətrafındaki insanların gözündə mükəmməl insan portreti yaratmaq da istəmirlər, sadəcə həmin an ürəklərindən nə keçirsə onu edirlər. və təsadüfə bax ki, nə zaman baxsan ürəklərindən xoş şeylər keçir.

yaxşı hərəkətlər edən insanlar çoxdur, yəni bu yup-yumru ürəyi olan adamlar həmin insanlardan deyil. çünki yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, bu yup-yumru ürəkli adamların ürəklərindən hər zaman xoş şeylər keçir. amma bir də var bəzən, bəzi hallarda ürəyindən xoş şey keçsin. pislik etməyəsən heç kəsə, amma çoxlu yaxşılıq da etməyəsən. bir də var ki, yup-yumru ürəyin olsun, hər baş verənə müsbət yanaşasan.

heç kəsi biyabr etmə, alçaltma hissləri olmur, hər kəsə qarşı yaxınlıqlarından asılı olmayaraq bərabər yanaşırlar, bərabər şəkildə kömək edirlər, güləndə çox yekə gülürlər və çox vaxt səs tonları da çox şirin olur. adamı bərk qucaqlayırlar. bir dənəsi var belələrindən ətrafımda, elə şirin insandır ki. çox bir yaxınlığımız da yoxdur, amma çox istəyirəm. belə insanların da sirri bunda olur, çox böyük yaxınlığın olmasa da, illərlə aylarla vaxt keçirməmiş də olsanız onları çox istəyirsiniz. çünki yup-yumru ürəkləri olur onların -*)

uğursuzluq

ilk olaraq onu deyim ki, nəzərdə tutduğum uğursuzluq, bir növ müvəffəqiyyətsizlikdir. (baxma: uğur əldə etmək) (baxma: i did it) yəni, digər mənada nəzərdə tutmuram.

çox qəribə hissdir. bəzi hallarda arxasıyca qısqanclıq,paxıllıq,əsəb,gərginlik gətirir.

hal hazırda sənə çox uğur gətirəcək işlər etmək varkən, yerində sadəcə uzanıb ətrafındaki insanların həmin sahədə uğurlarına şahid olmaq istəmədən də olsa gərginlik yaradır. söhbət uğur gətirib gətirməyəcəyi də deyil,ümumiyyətlə etməyi arzuladığın işi edə bilməməkdir. sən daha başlaya belə bilməzkən, başqaları başlayır,bitirir, hələ üstünə o işdən çoxlu müvəffəqiyyətlər qazanır. boğazın düyünlənir,uğursuz hiss edirsən. uğursuzluğun nəyi var oturur ürəyinə.

həmin insanlar sadəcə sənin öz uğursuzluğunun fərqinə varmağın üçün vasitədirlər. yəni, yanlış anlamayın, paxıllıqdan içinə dərd oturmağından danışmıram. həmin insanların uğurlarının fonunda öz qırılmış özgüvənini, arzu və xəyallarının yavaş yavaş sönməyinə şahid olursan. dərd kimi oturan bu olur.

bu uğursuzluğun bir növü idi. başqa bir növü isə nələrəsə həvəslə başlayıb, hətta bitirib,sonunda uğuru görməməkdir. cəhd göstərirsən, mübarizə aparırsan, həvəslə əməyinin nəticəsini gözləyirsən və sonda əldə etdiyin nəinki uğur qazanmaq, əksinə ortaya çıxardığın zəyif bir iş olur.

adam deyər ki, başlamısan, kim deyir zəyif iş çıxar? ortaya güclü iş qoy. ancaq təəssüf ki, işin ərəfəsində bunların fərqinə varmırsan. xətalar, zəyifliklər gözünə görünmür. çünki hamısı xırdaçılıq kimi gəlir gözünə. sonra o xırda-xırda detallar nəticəsində ortaya tamam pis gündə nəsə çıxanda başa düşürsən. o qədər pis an olur ki, həmin hər şeyi başa düşdüyün vaxt. təəssüflənirsən, kaş ki belə olmayaydı, kaş ki filan cür edəydim, eh,meh.

yenə də son nəticədə əlində qalan tək şey sınmış özgüvənin, komplekslər, təəssüf hissi, narahatçılıq, gərginlik, biraz da qısqanclıq olur.. "filankəs niyə belə elədi?"nin qısqanclığı yox.. "mən niyə eləyə bilmədim?"in qısqanclığı.

doğrudan çətindir. entrynin sonunda istəyərdim sizə motivasiya verəcək bir şeylər yazım. amma hələ özüm də işi görüb,nəticəsini gözlədiyim ərəfədəyəm. 2-3 aya nəticəsini görməliyəm. ( artıq iş bitib. )
nəticəsini gördükdən sonra da, bura hadisələrin sonunu yazacağam. ancaq ümid etmə ərəfəsini də keçmişəm artıq. ümid edib xəyal qurmuram. sadəcə nə baş verəcəyini gözləyirəm. çünki həmin o özgüvən bir dəfə sınandan sonra, ümid etmək və ya arzulamaq onu bərpa etmir. bərpa edəcək şey qazancağın uğurdur. uğuru qazanana qədər də mübarizə belə aparsan həmin sınıq inamla dəvam etməli olursan.

(baxma: çətindir)

simiclik ilə ehtiyatlılıq arasındaki fərq

evdə yeməyə nəsə yox idi, yemək sifariş vermək istədim. 18 manatım var idi. yeməyimi yedikdən sonra da şəhərə çıxacaqdım. çox götür qoy edib, ən uyğun variantları seçdim. ( prezident seçkilərinə hazırlaşan insan performansı ilə ) 4.50 qəpiyə özümə biznes lanç sifariş verim dedim. bu qərarımın arxasındaki düşüncələr təxminən saat yarım və 3 telefon zənginə bərabər oldu. hələ dostuma yazıb məsləhətləşdim ki, səncə durum orayacan gedib 3 manata filan yeməyi alım, yoxsa 1.50 qəpik də artıq verim evə zakaz edim? canımdan artıq deyil ki??!! ya artıqdı??!! pul asan tapılmır yoxsa?!!

sonra ağlıma gəldi ki, dünən atamla kafedə oturanda, papa 30 manatlıq şot ödəmişdi. özü də ki, kişi özünə sadəcə salat götürmüşdü,sezar salatı. şotun 12 manatı iki ədəd fresh portağal suyuna getmişdi. fikirləşdim ki, ac ola-ola 4.50 qəpik yeməyə verməyə beş saat fikirləşirəm, görəsən mən o kişinin yerində olsaydım, necə məni yandırardı ki, camaat 4.50yə həm şorba,həm isti yemək, həm salat yeyir, mən 6 manat ancaq portağal suyuna vermişəm.. təbii ki, atam yetişkindir,özü işləyir, özü qazanır və 30 manatı yemək üçün elə də böyüdüləsi məbləğ hesab etmir. mənim isə yaşayışım daha fərqlidir, gəlirim daha fərqlidir deyə mənim üçün bu məbləğin böyüdüləsi olması normaldır.

zakazın dərdindən, oturub fikirləşirdim ki, onsuz da artıq çəkim var, yaxşısı durub gedim orayacan,həm üç-beş kalori ataram,həm də daha ucuza başa gələr..

amma yenə də bunu fikirləşəndən sonra utandım, zəng vurub sifariş elədim bir biznez lanç. hal hazırda gözləyirəm.

başlığa qayıdım, simic olmaq ilə ehtiyatlı olmaq arasında çox incə fərq var, deyəsən. simic olmaq, əlində imkan olmasına baxmayaraq , özünü istədiyin bir şeydən məhrum etmək, ehtiyatlı olmaq isə artıq şeyləri bir qırağa qoyub, həmin o özün istəyən bir şeylər üçün imkanını daha da genişlətməkdir.

yəni, mənim sabah əlimə üstəgəl əlavə pul keçəcəyinə baxmayaraq və hal hazırda 18 manatım olduğu halda özümü ac saxlamağım simiclikdir, ən uyğun variantı seçib 4.50 yə məni doyuzduracaq və doyuzdurduqdan sonra da əlimdə 13.50 qəpik saxlayacaq bir yemək sifariş verməyim isə ehtiyatlılıqdır.

ana olmaq istəməyən qadın

əslində çox adi bir haldır. patriarxal cəmiyyətdə qadın bir çox hallarda ana,kiminsə bacısı,kiminsə anası,kiminsə qızı, kiminsə arvadı.. və sair kimi görülür. qadının üstünə ana olmaq məsuliyyətini töküblər. qadının dünyaya uşaq gətirmək funksiyası var ( glş ) amma bu o demək deyil ki, o buna məcburdur. ola bilər sənin çox güclü istedadın var, yaxşı piano çalırsan. amma sən pianoçu olmaq məcburiyyətində deyilsən ki.

deməyim odur ki, bunu mütləq pessimistliklə, bu dünyaya uşaq gətirmək nəyə lazımdır,ərgənlikdən sonra keçər və sair ifadələrlə izahlandırmayın. bəs harda qaldı fərdi azadlıq, seçimlər filan peşməkan? :-) o uşağı böyüdəcək, yetişdirəcək, dünyaya yeni bir insan əlavə edəcək və bunun sonsuza qədər məsuliyyətini daşıyacaq olan həmin qadının, bunu edib etməməyi seçmə haqqı olmalıdır. və bu tənqid ediləsi bir şey deyil. insan özünü psixoloji və fiziki olaraq buna hazır hiss etməyə bilər. fərz etsək ki, bir çox ailələrdə iki adam bir birindən sadəcə xoşu gəlir, az qala rahat rahat evdən çıxıb gəzsinlər, ailədən dırnaq arası qurtulsunlar deyə evlənirlər, sonra da elə 1 ay keçməmiş hamilə qalırlar, sonra da ortaya istənməyən, 5 il sonra boşanacaq valideynlərin yanında ailə deyilən şeyin nə olduğunu bilmədən böyüyən uşaqlar çıxır. belə bir vəziyyətdə hər bir şəxs gərək belə böyük bir məsuliyyəti boynuna götürmədən əvvəl hər şeyi düşünsün. doğrudan da özünü hazır hiss edirsən və bunu bütün ürəyi ilə istəyirsə o uşağı dünyaya gətirsin.

p.s yuxarıda yazdığım ailədən qurtulmaq məqsədli ər evinə qaçan qadınlar tamamilə ayrı mövzudur. əslində, elə bir vəziyyətdə onları da qınaya bilmirəm. sadəcə o vəziyyətdən sonra ortaya çıxan uşağa heyifslənmək qalır geriyə. elə qadınların sayı heç az deyil, ali təhsilini başa çatdıran kimi "nə vaxt evlənirsən?" suallarına məruz qalan ( bəzən qat-qat daha ağır reaksiyalarla üzləşirlər )qadının valideynlərinin ucbatından qaçmaq istəklərinin baş qaldırmasını anlayıram çünki.

qaraqan

keyfiyyətli işlər ortaya qoyur. hostdan danışmıram, qaraqanın özü.
solo fəaliyyətindəki mahnıları arasında uğurlu olanları var. insanlara təsir etməyi bacarır. bir çox mahnıda yaxşı şeyləri vurğulayır. sadəcə bu qədər.. 21ci əsrin ən dahi, maarrifləndirici, fəlsəfə ustası deyil, a kişi. sadəcə olması gərəkdiyi qədər müğənnidir,repperdir, olması gərəkdiyi qədər mahnı yazır.

sadəcə bizdə təəssüf ki, 21ci əsrin musiqi zövqü inkişaf etməyib. ortaya qoyulan işlər əsasən, dişovu pop mahnılardır. pop musiqisinə qətiyyən qarşı deyiləm, bir mahnının pop olması keyfiyyətsiz olduğu mənasına gəlmir, amma bir mahnının pop tərzinə aid olması da ancaq qafiyə üçün yan yana qoyulan gic söz yığını və dıpdıs hər 5 mahnıdan birində qarşılaşacağınız beatlər də deyil.

buna görə də host qrupu və ümumiyyətlə qaraqan belə musiqiçilərin arasından böyük şöhrətlə çıxdı. host və qaraqan hal-hazırda bir çox azərbaycanlı gəncin razılaşdığı söhbətlər, məsələlər, mentalitet və cəmiyyət,dövlətlə bağlı problemləri təzə-təzə bu problemlərin fərqinə varan, təzə-təzə özünü sorğulamağa başlayan yeniyetmə və cavan uşaqlar üçün mahnılara tökdü. bir çox idealogiyalarıyla,fikirləriylə razılaşmıram. bir çoxuyla da razılaşıram. hosta qədər bu qədər açıq yazan və açıq yazarkən ortaya dinləniləsi şeylər çıxaran qrup məncə yox idi. qapalı bir cəmiyyət bu qədər rahat, qorxmadan,utanmadan düşündüklərini yaza bilən insanlara ac idilər. bunun şotuna da çox parladılar.

parlamaqları bir şeydi? yox. amma qaraqan dahi deyil, sadəcə babat mahnıları var. yazdığı kitablarla maraqlanmıram, marağımı çəkmir. evakuasiyanı oxumuşam bircə, tam bəyənmişdim deyəcəkkən, axırdaki masson söhbətləriylə qarşılaşdım, oxuyub qurtara bilmədim tam.

publikaya işləməyi əla bacarır. şou biznes adamlarıyla mırt tutur və böyük ehtimalla onlara "ruhunu satan insanlar" kimi baxır. özü də müəyyən sektora oynayır. sadəcə şou biznes tv qarşısındaki vaxt keçirmək üçün qiybətə, məşhurların şəxsi həyatına özənən sadə adamlara oynayır, qaraqan isə bir ara host un hesabına yetişdirdiyi, köhnənin pessimist anarxist sosyofoblarına- indinin "müasirlik" deyə hayqıran twitter-facebook sektoruna oynayır. araya qaçan qız fanatları da var..

təbii ki, bunlar qaraqanın musiqisinin və ya şəxsiyyətinin pis olmasına işarət deyil. özü də bilir publikaya oynadığını. və məncə bilərək elə oynayır. ağıllı insan olduğunu düşünürəm ümumiyyətlə. və dahi olmasa da kifayət qədər dünya görüşlü birisidir.

tənqid ediləsi tərəfi yoxdur, səs-küylü alqışlarlıq tərəfləri də. indi yaxşı musiqiçidir, vaxtında da bir çox gəncin fikirlərinin inkişafına dəstəyi olub mahnıları ilə.

güzgü mahnısı isə, əladır e lap. (baxma: təriflədim ya tənqid elədim bəlli deyil e.h.e)

#sözaltı şeir

arzuların çin olmadığı
yüz il yaşamadığımız
bayramların düşərli olmadığı
üzdən təbəssümün tez-tez əksik olduğu
bir vaxtda dünyaya gəlmişdi o

nə istədiyini heç özü də bilməzdi
başı hər zaman qarışıq idi
çoxlu suallar soruşar
cavablarını da heç başa düşməzdi

yuxu problemi vardı
bütün gecəni yatmaz
işıqlar sönüncə
oturar dərd-kədərdən yazardı

heç aşiq olmamışdı o
sevgi nədir bilməzdi
xəyanət nədir eşitməmişdi
boş-boş şeylər üstündə inciməzdi
yup-yumşaq pambıq kimi ürəyi vardı
gələn hər qonağı qəbul edər
ürəyi sınanda isə artıq hər şey gec olardı

o gözəl paltarlara önəm verməzdi
nə son model maşın nə yüksək maaş nə də bina evi
bircə istədiyi var idi
daha yağış altında tək islanmaq istəmirdi
gecələr evə tək dönməkdən
qaranlıq otaqda şeir yazmaqdan bezmişdi

onun nə bir məqsədi nə də bir hədəfi var idi
xaricdə universitet oxumaq istəməzdi
nə bir gələcək planı
nə də əl-çatmaz arzuları yox idi..

utancaq idi
lazım gəlmədikcə çox danışmazdı
siyasətdən və ölkə gələcəyindən söz düşüncə
susub qalardı..

onun dostları yox idi
ümumiyyətlə,insanlarla arası da
sakit təbiətli idi lakin axmaq deyildi
onunla kimsənin dost olmaq istəməyəcəyini
yaxşı başa düşərdi..

o həmişə kiminsə arxasında idi
bəzən önündə
bəzən də elə düz yanında
amma kimsələr onu heç vaxt fərq etməzdi


yağış yağınca
sizin yerinizə də islanardı
qar yağınca
sizin yerinizə də donardı
sizin yerinizə də vicdan əzabı çəkər
sizin yerinizə də peşman olardı

o sizin yerinizə də inciyərdi
kədərlənərdi
özü isə
yağışda həmişə tək islanıb
elə ancaq şəkillərdə gülümsəyərdi
sizin yerinizə də..

bircə istəyi var idi
daha soyuq adam olmaq istəmirdi
sizlər kimi gülsün
ağrıdan başqa da nəsə hiss etsin istəyirdi

yağışın altında tək islanarkən
kimsə onu tutub qolundan
isti ölkələrə aparsın istəyirdi
elə bir yerə aparsın ki
yenidən insan kimi
sizlər kimi hiss etdirsin istəyirdi

ciddi insan tipi

baxır ciddi nə mənada. belədir ki, elələri var, vaxtı ikən xoş söhbətiniz olub, azdan-çoxdan bir səmimiyyətiniz var. sonra elə bir gündə, elə bir zarafat edəndə, səni elə sındırar ki, məəttəl qalarsan. hələ 'mənim səninlə nəsə zarafatım olub birdən-ikiyə?' 'səni maraqlandırmır'la da cavab verərlər, adam lap məəttəl qalar.
ola bilər, qarşındakinin yaralı yerinə toxunmusan, deməmən gərəkən söhbəti açmısan amma görürsə ki, səndə pis niyyət yoxdur, sındırmağa, alçaltmağa çalışmaq nə hərəkətdir? hər şeyin demə forması var. qaş-qabaqlı, ciddi oturmaq heç kəsə xarizmatiklik qatmır :(

hər şeyi yerinə görə deyən, hamıya hörmətlə yanaşan, lazım gələndə susmağı lazım gələndə isə təbii ki, səsini çıxarmağı bacaran insanlar doğrudan xarizmatikdirlər oysa ki..

azərbaycanda feminizm anlayışı

(baxma: aristo hiss etmək ) (baxma: kosmetka) (baxma: feminizm ərə gedənə qədərdi)
siz haranın trollarısınız belə? (baxma: aparın bunu burdan)

vicdan əzabı

" nələrisə dəyişdirmək imkanına sahib olmağına baxmayaraq heç nə etməmək.. bunun yükü çox ağırdı."
bugün baxdığım filmdə buna bənzər bir söz vardı.
elə qəribədi ki.. ifadəsiz qalırsan. qorxaqlığın, əlini daşın altına salmamağın cəzana çevrilir. qarşındakinə kömək əli uzatmamağın cəzası.
bilərək kiməsə, nəyəsə zərər vermək, bir də məcbur qalmaq. görəsən,cavabı çəkilən əzabı azaldır? hər iki halda da sənin nəyisə dəyişdirəcəyin halda qarşındakinin yaşadığı itkini dəyişdirir?

sonrasında gələn peşmançılıq. peşmançılığın da sonrasında gələn günahlandırma. günahlandırmanın da sonrasında özünə nifrət gəlir.

elə qəribə şeydi ki, heç nə başa düşmürsən. xəbərlə tanış olursan və sadəcə nəsə sancır elə bil səni.

boğaz düyünlənməsidi, ya nədi bilmirəm, öz göz yaşını elə bil udursan. tamamilə ifadəsiz, boş, heç nəyi dərk edə bilmədən sadəcə mənəvi ağrını hiss edirsən. gic olub qalırsan. .

hər gün vicdanımı ignore edirəm. eşitdiyim bütün ölüm,itki, ağrı əzab xəbərlərini adi hal kimi izləyirəm. televizor, qəzet, web-sitelardan öyrəşmişəm çünki. normal bir hadisəymiş kimi. hansı ki vicdan əzabından qaçıram. o ölümlərdən, itkilərin taleyindən sadəcə biri ilə tanış olsam, həmin o əzabdan çəkəcəm çünki. dünyada nəyinsə, hansısa hekayənin çatışmadığını dərk edəcəm.

çox cındır hissdi. nəsə etmən gərəkdiyi halda edə bilməmək. o lap cındır hissdi.