ananın xəstələnməsi

Gözümü açandan gördüyüm insana layiq ola bilməməyin acısını yaşayıram içimdə. Bu layiqlik hissi o ağrıdıqca, pis olduqca daha da yaralayır məni. Mən ona sarılıb, onu nə qədər çox sevdiyimi bildirə bilmirəm, peşman olduğum şeylərdə sən pis olma, mən çalışacam hər şeyi yaxşı edim deyə bilmirəm. Hər gün onunla bağlı nələrisə düzəltmək onu yaxşı edə bilmək üçün, möhlət istədiyim tək varlıq Allahdı. Özüm öz içimdə özümə dediklərimi, əlimi açıb Allahdan istədiklərimi ona heç cürə bildirə bilmirəm. Anamı itirəcəyim gün məncə içimdəki uşağın son nəfəsi aldığı gün olacaq. O yaşlandıqca, ağrıdıqca o uşaq içimdə can çəkişir sanki, o uşaq etdiyi hər səhvə görə peşmandı amma bunu bildirə bilmir. Ana itkisi qol qanadın qırılmağından başqa bir şey deyil. Kaş o ağrımazdı, yaşlanmazdı, mən bütün dünyanın dərdini çəkərdim amma mən pis olanda həmişə mənə dayaq olacaq anam həmişə cavan qalardı, heç vaxt xəstələnməzdi.

içini sikim dedirdən anlar

Uzun müddətdir ki, harasa hansısa iş arxasınca gedirəmsə sonuna qədər gözləyirəm və çox zaman işi bitirmiş şəkildə rahatlıqla çıxmış oluram ordan və bəzən buna qarşı olan istehzalı gülüşləri görəndə 4 il əvvəl başıma gələn bir hadisə yadıma düşür və gülümsəyirəm ..

- Bir dəfə "Zolotaya Korona" pul köçürmə əməliyyat sistemiylə əlaqəli "BTB" bankın 28 filialına getdim. Gözləmə üçün məndən öncə nömrə götürən də qaqaş da iş vaxtının bitməsinə 25 dəqiqə qaldığını dedi. Baxdım ki, sıra nömrəm 17-dir. Açığı bir anlıq getməyi düşündüm amma sonra "itirəcək heç nəyim yoxdu" deyib, gözləməyə qərar verdim. Bəzən hansısa bir müştəri ilə 5 dəqiqədən çox zaman getdiyini gördüyümdə, mənə zaman qalmayacağını düşündüm. Sonra məndən öndə olan insanlar vaz keçib, getməyə başladılar. Onlar getdikcə mənim növbəm yaxınlaşırdı. Son 4 dəqiqə qalmış mənim növbəm çatdı. Və qısa zaman kəsiyində işim də həll olundu. Sonra düşündüm ki, içini sikim, bu həyatın özüdür. Biz vazkeçdikcə yerimizi başqalarına veririk. Bizim əlçatmaz sandığımız o arzular bir çoxunun həyat tərzidir. Demək ki, problem elə özümüzdədir. Biz yerimizi başqalarına verərək məğlub oluruq. Ondan sonra nə olursa olsun söz verdim özümə ki, yerimi başqalarına verərək məğlub olmayacam.

arif quliyev

Bəhram Bağırzadənin vəziyyəti pisləşəndə, demək olar ki, hər gün bir neçə həkim onun haqqında məlumat verirdi. Klinikanın baş həkimi, həkim-deputatlar hər gün onunla maraqlanırdılar.
Arif Quliyevin vəziyyəti günlərdir ağır idi, bir həkim, bir müdir çıxıb bir kəlimə etmədi.. Dünyadan köçüb, yenə danışmırlar.. Əksinə peşə deontologiyasından uzaq insanlar vəziyyəti kritik olan insanın videosunu utanmazcasına sosial şəbəkələrdə paylaşdılar. inciməyin, etikanız, aldığınız təlim və tərbiyə elə o qədərdir, kolleqalar.. Məsələ Bəhram, ya da Arif Quliyev məsələsi deyil, məsələ peşə etikasıdır.. Bağışla sənətkar, xalq artisti oldun amma Bağırzadə qədər ola bilmədin.. Allah rəhmət eləsin!

öyrənildiyində təəccübləndirən məlumatlar

Türkiyədə qadınlara təcavüz edən şəxslərin həmin qadınla ailə həyatı qurmağa razılaşdığı halda cinayət məsuliyyəti daşımaması.

Türkiyədə zoopark işçisinin timsaha təcavüz etməsi.

Napoleon Bonapartın əslən fransız olmaması (italiya əyaləti olan Korsikada anadan olub)

Dünyanın ən uzun cümləsinin "illiada və Odessiya" əsərində olması (səhv etmirəmsə altmış neçəsə sözdən ibarət idi)

Amerika Kino Sənəti institutunun incəsənət üzrə doktor dərəcəsini alan Tarantinonun heç bir təhsil müəssisəsini bitirməməsi.

Pink Floyd'un "We don't no education" frazasında ingilis dilində bir cümlədə 2 inkarın normal surətdə işlədilməsi.

Aztv'nin Almaniyada və isveç kimi digər Avropa ölkələrində yaşayış səviyyəsini yerdən-yerə vurması.

Lütfəli Abdullayevin oxuma və yazma bilmədiyi halda rollarının mətnini dinləyərək öyrənməsi.

əzabı unudan insanlar

Düşünürəm də ən adi gənc yaşda ölməklərin bir səbəbi olmalıdır. Cahil insan hər şeyi ürəyinə atmır, hər şeyi dərin düşünə bilmir. Yalnız düşünən adamlar problemləri öz ürəyində müzakirə edib,fikirləşir,hər şeyi ürəyinə atır. Yavaş-yavaş yığılan dərdlər sonradan əzab göydələni olur. Məkan baxımından bəlkə də istədiyimiz yerlərdə deyilik. Amma dözürük.Dözmək də işə yaramır. Əslində dözməklər üzə deyilməyən təhqirlərdir. Bizim də ürəyimizdə neçə-neçə əzab göydələnləri ucalır. Nur içində yatın cavan amma ruhları yaşlı, ziyalı, gözəl insanlar..

qəribə hisslər

Hümmət kişi (qonşumuz) 78indəydi, tək idi, uşaqları ara-sıra gəlib dəyirdilər (uşaqları anaları ilə qalır). Yeməyini yan qapı qonşusu bişirdi və digər ehtiyacı olduğu şeyləri özü edə biləcək qədər canı sulu insan idi. Bir sözlə baxsanız, o bioloji yaşı vermək olmazdı, uzağı 60 deyərdiniz. Qonşulara görə Hümmət kişi deməzdim çox yaxşı insan idi amma hər şey bir yana pis ya yaxşı insan idi, mən 9cu sinifdə qıçım qırılanda məni tez kiçik oğlunun maşınına qoyub həkimə aparmışdı, indi 26 yaşım var və mən səhhətində vaxt-vaxt nə problem yaranardısa, gedib əlimdən gələn köməkliyi bir həkim olaraq edirdim, bir neçə dəfə ambulans çağırmışam və öz yardımımı etmişəm o gələnə qədər, öz qızı ara sıra gələndə mən təkid etməsəm bunu belə etmirdi, uzun müddət sinir mənşəli herpes virusun fəsadlaşmasından əziyyət çəkirdi, dözülməz sinir ağrıları və ard-arda müalicələr və öz uşaqları sadəcə ağrıkəsicilərlə bunu yatışdırırdı havalar soyuyub şiddətlənəndə, havalar isinəndə isə vəziyyəti yaxşı olurdu.. Hər kəs buna öyrəşmişdi son 5 ildə. Bütün bunlara rəğmən kişi özü üçün bazarlığı özü edirdi, öz işlərini görürdü uşaqlarından şikayətlənsə belə, evini ən çox şikayətləndiyi kiçik oğlunun adına keçirmişdi, o da yaxınındakı odu deyə bəlkə baxar.. Hər nəsə səhhətində problem olduğunda yanına çatdırırdım özümü.. 5 gün əvvəl günorta küçədə gördüm necəsən dedim, şükür pis deyiləm dedi, məsciddən gəlirdi həmişə o vaxtlar və mənsə nadirən o ərəfədə evdə olaram.. Sırağıgün axşam evə gəlib məni soruşub və evdə olmamışam, deyib ki nə vaxt gəlsə gəlsin bizə.. Mən həmin gecə gec gəldim evə, səhər mənə bunu dedilər amma məndə gülərəkdən Hümmət kişiyə heç nə olmaz, o möhkəmdi amma bugün çalışıb gələndə keçərəm dedim elə alındı ki, yenə dəymədim.. Bugün səhər işdə olanda anam yığdı ki, 78 yaşlı qonşu Hümmət kişi rəhmətə gedib səhər tezdən semaşkoda.. Çox pis oldum .. O qədər pisəm ki, heç kimə heç nə deyə bilmirəm burda tökürəm içimi, məhləyə o mənzərəni guya görməyəcəmmiş kimi gec gəlmək üçün bugün də bacardığım qədər gec gəldim evə və qapıda rayonda yaşayan digər oğluyla rastlaşdım keçdim içəri başsağlığı verdim 2 qızı, 2 oğluna və öldükdən sonra evə gələn yoldaşına . maddi imkanı yaxşı olmadığı üçün kişi pensiya kartını da rayonda yaşayan oğluna vermişdi və uşaqlarının arasında rayonda olmağına baxmayaraq canı yanan o idi, pula görə yox ha, saf insandı, hər şeyini adına keçirən kiçik oğlundan fərqli olaraq.. Saat 2 olur mən bunu yazıram bayaq həyətə düşəndə görürəm ki, böyük oğlu hələ də qapının qarşısında durub içəri keçmir neçə saatdı qalanları isə artıq içəridə ya öz işində ya yatıb.. Evə gələndə böyük oğlundan səbəbini soruşdum və dedi ki, gec fərqinə varıblar həkimlər amma böyrəkdəki daş gəlib sidik axarına düşüb (böyrək daşı ağrısı, ağrıların ən'lərindəndi ki, hər kəsi ikiyə qatlaya bilər). Semaşkoya gedənəcən bağırsaqlar ağrıyır ağrıdan ölürəm deyib kiçik oğluna ora gediblər orda vəziyyət pisləşib reanimasiyaya yatırdıblar və problem həll olmadan katetetr qoşulub ki, bayıra da çıxa bilmir. Hər nəysə ölüm səbəbi güclü bir səbəb deyil amma mən vaxtında getsəydim həkim olaraqdan daha sistemli yanaşacağımdan bu olmaya bilərdi.. Özümü bağışlaya bilmirəm.. Nə desəm də xeyri yoxdu amma çox qəribə duyğular içərisindəyəm.. Bu həyatda uğruna vuruşduğumuz heç nəyi apara bilmirik, mal-mülk hər şey əslində o qədər boşdu ki.. Mən bir insanın həyatına toxuna bilmədim sırağı gün və o bugün öldü.

tibb fakültəsi

Qaqa sən 12 il oxuyjağsan? - sualını eşitdikdə artıq cavab verib, 6 il baza bakalavr təhsilidi, 6 ili praktik olaraq ixtisas'dan ixtisasa dəyişir deməyərək hə hə deyərək bir yerdən sonra yola verənlərin fakultəsi.. Oxumağa gələndə bizim bir çox həkimlər kimi 12 il yox, oxumaq hissəsi ömürlükdü.. Çünki bu bizim ölkədə olan ən ucuz şeyin üzərinə hesablanıb - "insan həyatı" .. Tibbə gəlmək üçünsə 2 insan tipi gəlir; Dəli olanlar və bir də tibbi dəli kimi sevənlər.. Dəli olanların çoxu 6 ilin sonunda diplomu olduqdan sonra bir balaca ağılı, düşüncəsi varsa tibbin başını buraxır ağıllanaraq, buraxmayan dəlilər isə ölkəni qəbirstanlığa çevirməkdədir, onların arasında tələbə ikən 3 il işləmişəm.. Dəli kimi sevənlər qrupu isə hər zaman canını dişinə taxır və irəli getmək hər daim hər şeyi edir və mütaliəsi ömürlükdür, onların yeri isə təəssüf ki, Azərbaycan deyil və olmamalıdır da.. Dəlicəsinə sevib gəlin, həvəs uğruna tibbə gəlməyin ağlınız olsun.. Neçə bal yığmağınızdan asılı olmayaraq, qaymaqların cəmləşdiyi yerdə, su qatılıb qıcqırmış ayrana çevrilmişlərdən olmayın !