5. həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar
kasıbçılığın vurduğu bir zərbədir. cibdə bir qəpik olmaz, deyərsən ki, gedim ofisiant işləyim heç olmasa cibimdə pul olsun. * demez olaydım
bu cümləni azərbaycanda işlətmiyəsən gərək. işlətsən də əməl etmiyəsən, çünki azərbaycanda ofisiant işləmək çarəsizliyin son nöqtəsidir. get dilən, ancaq ofisiant işləmə.
səhərin götü açılmamış işə gedərsən, masaları qaydaya salarsan, administratorun heyvan kimi qışqırmağını eşidərsən və günü yarılamış olarsan.
artıq səni lunch zamanı sikəcəklər. başlayırsan zakazları qəbul eləməyə. * ne vereyim abime
"qaqa yeməyə nəyin var?" kimi sözlərlə beynin sikilər. halbuki bu sözü deyən müştərinin qarşısında həmin günün menyusu dayanar. zakazları bir təhər qəbul eləyib gedərsən. və restoranın içərisində problemlər başlayar. "ala bu yeməkdən qurtarıb get dənən başqa yemək istəsin" kimi sözlərə məruz qalarsan. müştəriyə bunu necə başa salacam deyə fikirləşdiyin vaxt restoranın ən yoğun müştərisi gələr. baş ofisiant gedib zakazları qəbul eləyər və ofisiantlardan birini özü ilə mətbəxə aparar. şansa bax ki, bu ofisiant sən olarsan. baş ofisiantın "bunu, bunu, bunu apar", "yanında bu da olsun", "ala bunu da götür bəlkə istədi" kimi sözlərini eşidərsən. o deyilən "bu"ları apararsan yoğunun qabağına, saxta gülümsəmə ilə "xoş gəlmisiz" deyərsən və başlayarsan masanı səliqəyə salıb padnosdakı yeməkləri masaya səliqə ilə düzməyə. yoğun da ki, səbirsizliklə ofisiantın getməsini gözləyər. sən "başqa nəyəsə ehtiyac var?" deyə sual verərsən, yoğun da sənə "ə yoxdu da get əyana" deyər.
həyat səni zorlamağa davam edər, ancaq sən soxarsan içinə, çünki evdə atadan pul istəmək sezonu bitib. atanın da vəziyyəti göz qabağındadır. buna görə soxursan içinə və gülümsəyib keçirsən. dərd qəm bürüdüyü vaxt restorana yağlı müştəri gələr. bu yağlı müştəri əsasən qız və oğlan cütlüyü olur. sən səmimi bir gülümsəmə ilə müştəriyə yaxınlaşıb nə istədiyini soruşarsan. o an qaqaşın üzündəki "bırad cibimdə 1-2 manat pulum var" mimikasını görərsən. menyunu oğlana uzadarsan, oğlan əli əsə-əsə götürər. əslində ofisiant menyunu ilk öncə xanıma verməlidir, ancaq o qaqaşın mimikasına yazığı gələr. qaqaş menyudan bacardığı qədər ucuz "yiyecek, içecek" zakaz eliyər, sən də zakazı qəbul eləyib getmək istəyəndə qız bombanı qoyar və "zəhmət olmasa mənə bir bunnan gətirin" * əslində bu o qızın mədəni versiyasıdır deyər. pəh.. qaqaş içə doğru sıçar, sən qaqaşa baxarsan, qaqaş sənə. qaqaş sikilə-sikilə bunu təstiqləyər və başını aşağı salar. sən gedərsən zakazları gətirməyə. və sən indiyə kimi söyülmədiyin qədər söyülmüşsəndir qaqaşın ürəyində.

bir günü yavaş-yavaş sonlandırmaq üzərədir bu ofisiant, lakin bir mərdimazar mütləq gəlməlidir. hansı ki, sənə "2 pivə bir noxud" deyə zakaz verər, sən restoranın necə elit bir yer olduğunu və burada pivə noxud cütlüyünün olmadığını başa salmağa çalışarsan. mərdimazar səsini başına atar, sənə bir-iki söyüş təqdim edər və gedər. ofisiant sakit qalmaq məcburiyyətindədir, çünki dözə bilməsə, yumruğu mərdimazara ilişdirsə işindən olacaq. ona görə də soxar içinə və həyatını söyər.
bir gün sona çatmışdır artıq ofisiant üçün. gecə saat 2:00 və ofisiant avtobus axtarışlarındadır. yarı qaranlıq yarı işıqlı yol ilə evinə gedər. cibindəki 10-15 manatı çıxardıb saymağa belə halı yoxdur artıq onun. bu gün onu öz istəyi ilə zorladılar, o da məcbur özünü həzz almış kimi göstərdi.