2. bir neçə il öncəsinə baxsaq bəli inkişaf var. igidi öldür hakkını yemə söhbətindən yola çıxaraq demək istəyirəm ki, həmişə ictimai sektoru yıxıb sürüyürəm amma bu gənclərin inkişafında sektorun rolu çox oldu. yəni sektorda əjdaha uşaqlar var. doğru insanlarla ünsiyyət qurub çevrəni sağlam etsən sən də əjdaha olarsan mən də. amma bizdə irəliləyiş çox yavaşdır. bu sürətin yavaş olmasını isə ailələrdə görürəm. yəni ailən, bu valideynlərin də ola bilər, dayın, bibin də, uşaqlıqda sənə ad günündə pul verib get şellən deməsəydi, onun yerinə kitab hədiyyə etsəydi bu inkişaf daha uşaqlıqdan başlayıb gənc yaşımıza çatdıqda daha da sürətlənərdi. ən əsası isə intellektual olardıq. dünya gəncləri ilə müqaisədə çox geridəyik. səbəb isə kitab, qəzet, jurnal, dərgi və.s kimi insanın söz bazasını, intellektini qidalandıran şeylərə həvəsimizin olmamasıdır. yenə də deyirəm 5-6 il öncəsinə görə inkişaf var. amma dəyişən dünyada azərbaycanlılar dedikdə xaricdə təhsil ağıla gəlməməlidir. yəni çıxış yolu o deyil. olmaz ki, onun yerinə öz ölkəmizdəki təhsilimizi yaxşıya doğru dəyişək?! deyirlər rüşvət var. ağzına soxum sən vermə, mən də verməyim, o, da verməsin onda xuy kəsər o prof. hamını. bilirsən ataş bizdə davamlılıq deyə bir şey yoxdur. etirazı edirik amma dibinə qədər getmirik, qorxuruq