5. 70-ci illər və sonrasında mübarizə cəhətdən yox identiklik cəhətdən analiz edilə bilər. afro-amerikalıların müqavimət hərəkatları ilə yaxından tanış olanlar yaxşı bilir ki, 60-cı illərdə malcolm x-in və digər islam milləti təşkilatı rəhbərlərinin ağları şeytan olaraq adlandırması təbii bir hal idi. yəni biz bunu bir növ kontr-seqreqasiya olaraq adlandıra bilərik. hətta wasp-ların what a stupid person olaraq adlandırılması da o dövrə təsadüf edir. bu həmçinin alçaqlıq kompleksindən irəli gəlir. uzun sözün qısası amerika cəmiyyətində hər zaman ağlar və qaralar arasında parçalanma və bir-birlərinə qarşı ön mühakimə olub. dövlətin seqreqasiyanı rəsmi olaraq qadağan etməsi cəmiyyət daxilində heç nəyi dəyişdirmədi.
abş dövlətinə gəlsək dövlət afro-amerikalıların təhsil alıb yuxarı dövlət dairələrində və ya özəl sektorda yüksək vəzifələr tutmağına hər zaman qarşı olub və bunu müxtəlif vasitələrlə qarşısını almağa çalışıb. dövlət narkotikdən istifadə edən tüfeyli həyatı sürən repə qulaq asan afro-amerikalıları istəyib və vhh dövründə bunu fbi vasitəsi ilə afro-amerikalıların məskunlaşdığı kvartallara ucuz vəya pulsuz nəişə satmaqla reallaşdırmağa çalışıb. şəhərdə nüfuzlu şirkətlərdə işləyən status sahibi afro-amerikalı modeli isə ağ anqlo-sakson elitaların qorxusu olub.
vhh sonrası 80-lərin sonunda urbanizasiya olunmuş bir afro-amerikalı orta sinif təbəqəsi yaranır və bu təhsilli sinif keçmişi unutmur və bunların qarşısında konservativ xristian azlıq olan afro-amerikalılar dayanır. xristianlıq abş-da heç vaxt sadəcə din olmayıb. xristianlıq waspların qaradərililər üzərində üstünlüklərini qəbul etdirmə vasitələrindən biri olub, və bəlkə də ən mühimlərindən. ona görə də şəhərli ofis işçisi olan afro-amerikalılar konservatizmə, xristianlığa mənfi yanaşıb. əslində bu məsələ hal-hazırda da aktuallığını qoruyur. isaya inanan ateist olmayan qaradərililər belə respublikaçı-xristian-müafəzəkar wasplara yox demokrat-ateist-liberallara səs verir. düzdü konservativ afro-amerikalılar az olsalarda yox deyillər. elə hər seçkilərdə respublikaçıların prezidentlik namizədlərindən olan herman caini misal olaraq göstərə bilərik. qısası xristianlığın rədd edilməsini, konservatizmdən imtina edilməsini afro-amerikalıların siyasi iradələrinin aydın bir təzahürü olaraq şərh edə bilərik.
daha sonra yaxın dövrümüzdə isə afro-amerikalıların bir çox siyasətçi, senator çıxartması, müxtəlif janrlarda oxuyan qaradərili ifaçıların yüksəlməsi və nəhayət afro-amerikalı bir siyasətçinin prezident olması illər sonrası gələn müsbət məqamlardı. əslində afro-amerikalılar üçün hər bir bu tip detal vacib olmalıdı çünki dövlət 60-80-ci illər arası xüsusilə mediada güclü anti-propaqanda yaratmışdı. ya afro-amerikalılar kasıb, bədbəxt təsvir edilirdi ya da ağlara xidmət etməkdən xoşbəxt bir formada qaradərili bir mama obrazı yaradılırdı. ancaq daha sonra yavaş-yavaş xoşbəxt, mədəni, şəhərli, intellektual, orta sinif afro-amerikalı ailə obrazları amerikan seriallarının mövzularına qatılmağa başladı. yəni ki 50 centin, rihannın, earvin magic jonsonun və s-lərinin varlıqlarını underestimate edə bilmərik.
yekunda isə deyim ki vətəndaş hüquqları hərəkatı dövlət tərəfindən seqreqasiya qanunlarının rəsmən aradan qaldırılmasından sonra afro-amerikalıların lehinə bitmişdir. düzdü itkilər çoxdu, m.l.k. junior, malcolm x öldürüldü, bir çox insan mübarizəyə qoşulduqları üçün işlərindən atıldı və s. amma yenədə müasir dövrümüz üçün nəticələri afro-amerikalıların istədiyi kimi oldu, so they could overcome* смайлик .