4. mәnim uşaqlığımı atamın vasitәsilә zәhәr etmiş yapon alimi. mәcbur atam bizi dәmir kimi bәrk kravatlarda yatızdırırdı, uşaq vaxtı buna görә ağladığım yadımnan çıxmaz, uzanırdım yata bilmirdim ağlıyırdım әsәblәşirdim ağlıyırdım birtәhәr elә yuxuya gedirdim. sonra atamla biryerdә masaya әylәşmәkdәn buna görә zәhlәm gedirdi, gözdüyürdüm o dursun sonra gedim yeyim. düz otur sözündәn ümumiyyәtlә iyrәnirәm, çoxlu çeynә dә onun kimi. lәzzәtnәn qızartma bir şey yeyirsәn dәdәn gәlir mamana söylәnir ki, nә qoymusan onu uşaqların qabağına,hay küy sәnin dә normal olaraq iştahın qaçır. içindә qәribә şeylәr olan qatışıqları yemәk mәcburiyyәtimiz dә varıydı, üstәlik dәdәm qoymurdu heç hara gedәsәn deyirdi burda ud aç ağzını baxım sonra. dәdәm indi nә bilir ki, indi imtahan әrәfәsidi vә mәn yemәk bişirmәmә dәrdinnәn hәr gün konserv, fast food yeyirәm vә mәdәm intihara tәşәbbüs edir. rus dilindә kitabı varıydı evdә meyvә şәkillәri zad varıydı üstündә, evimiz yadımnan çıxıf amma o kitab hәlә dә gözümün qabağından getmir.