1. türkler demişken "lamı cimi yok", mende de var bundan.
hindistanizm qanımıza işleyib -*

real heyatın eslinde hindistan filmlerindeki kimi olmadığını çox çetinlikle öyrenmişem.

döyülmüşem, söyülmüşem, tehqir olunmuşam, qısqanmağa mecbur edilmişem, aşağılanmışam. koroçe luzer olmanın dayanılmaz ağırlığını heyatımın evvellerinde bütün mümkün variantları ile yaşamışam.

edaletsizliye gücüm çatmasa da gözlemişem ki hardansa cimi (mitxun çakraborti, atamın ifadesi ile desek mitxun bakraboçi -* ) gelecek ve meni zülmün, edaletsizliyin elinden qurtaracaq.

osturaqçı islamoidlerin "esl islam bu deyil" komik iddiaları kimi, esl dünyanın da bu olmadığını, hardasa bir equalizer-in gelib edaletini sağlayacağını içden-içe ummuşam.

meselen ummuşam ki, küçede biri meni döyürse, hansısa bir böyük gelecek meni döyenin qulağını buracaq.

meselen ummuşam ki, bir qadın tecavüze uğrayırsa, bir vicdan sahibi gelib onu qurtaracaq.

meselen ummuşam ki, en azından allah xocalı soyqırımında ölenlerin intiqamını alacaq.

sonra anladım ki, osturaq söhbetlerdi bunlar.

allah muhtemelen yeke döşlü bir qadın düzeldib, ona baxır ve 31 çekmekle meşğuldu.
qıza tecavüz eden zaten onu qurtarması gereken "vicdan sahibi" bir hakimdi.
küçede meni döyen ise mitxun çakrabortinin özüdü.

anladım ve qebul eledim ki, heyatda güclü olacaqsan ve sikeceksen önüve geleni. gücün çatmasa da en azı uygun momenti bekleyib en zeif anında sikeceksen qarşındakını. ama ne yaparsan yap bu heyatda, sakın edalet axtaran "anası sikilmiş emrah" moduna girme.

öz edaletini özün sağla. öz işini özün gör. dünyanın ve hindistan filmlerinin işleyiş biçimi ferqlidi.

birinde her ehtimalda mutlu son olurken, digerinin neticesinin nece olacağı senin ellerindedi.

sözüm bitdi, dağılışın ibneler.

p.s.: bu yazını oxuyan biricik sevimli okuruma seslenirem: qır o qabığı. möhtac olma 10lara. özüvü daha da ezdirme. sen ezilince, men de ezilirem. yapma. ya da bilirsen ne var? öz bildiyin kimi ele. senin ben götüne koyim. daha da sözüm yoxdu sene.