1. hardasa oxumuşdum, (hardasa oxumuşdum deyib öz fikirlerivi camaata soxuşdurmağın da ayrı lezzeti var. ne ise mövzudan uzaqlaşmayaq) deyirdi ki, biz her gün oyananda yeni bir insan olaraq oyanırıq. ve her gün özümüzün eslinde yaxşı insan, yaxşı peşekar, yaxşı ata ve s olduğumuzu sübut etmeliyik.

yani ki, ölene qeder, tam taqetden düşene qeder hansısa gözler bize zillenir ve onların gözlentilerini doğrultmağımızı bizden isteyirler.

bezen bu gözlentilere paralel olaraq addımlayırıq, bezen ise bu gözlentilerden ehate dairesinden çıxıb öz yolumuzu cızırıq. her ne ise. ama ümumi götürende insanların gözünde aşağı-yuxarı bir yerimiz var. ve o yerin sağında-solunda, yuxarısında-aşağısında var-gel edirik.

insanları mütemadi olaraq teeccüblendirmek her oğulun işi deyil. bezileri öz daimi uğuru ile, bezileri daimi uğursuzluğu ile, diğerleri tutaq ki, meselelere her an soyuqqanlı yanaşması ile insanları teecüblendire biler.

ümumiyyetle mence insanı deyerli insan eleyen esas amillerden biri tırkaya getmemek, götünün açarını itirmemek, daha da abırlı dilnen desek reallıq hissinden qopmamaqdı. her ne ise.
deyesen başlıqdan çox uzaqlaşdıq. neynək? bunlar da harda ise yazılmalı idi. burda yazdım.

müeyyen sahede uğurlu olan insanların ortaq sorunudu bu. tutaq ki, dünyanın en güclü zibil yığanısan. zibil yığmaq üzre bütün premiyaları almısan. hamı başıva and içir. sen bu alanda tanrısan.
ve sene ele gelir ki, bu sahede uğur elde etmek üçün getdiyin yolu diğer problemlerin de hellinde istifade ede bilersen. zibil yığmaqda tutaq ki, heç kimin bilmediyi bir usulu icad elemisen. ve düşünürsen ki, bu usulla dost da qazana bilersen. bu üsulla zedelenmiş münasibetlerini berpa da ede bilersen. 20 ildir ürekden danışa bilmediyin oğlunla bu üsulla tekrar körpüler qura bilersen.

ama bele deyil. meseleleri ümumileşdirerek, qruplaşdıraraq hell etmek bir çox şeyde kömek etse de insan münabietlerinde bu her zaman keçerli olmur. her bir insan individual yanaşma ve diqqet teleb edir.
klişe olsa da, milyonlarca defe tekrarlansa da qeyd etmek lazımdır ki, insan münasibetleri de bank hesabı kimidi. o hesaba müeyyen miqdarlar yatırmalı ve ehtiyac olanda ordan o miqdarı çeke bilmelisen. sonra yene yatırmalı, sonra yene çekmelisen. yazının evvelinde de qeyd etdiyimiz kimi, her gün yataqdan qalxıb, axşam qıvrılıb yatana qeder hele de “yaxşı insan” olduğumuzu sübut etmeliyik.

zedelenmiş münasibetlerim var. sevgili sohbetlerine girib qemxana açmıyacam. zaten meslehetxanada bu barede yeteri qeder paylaşımlar edilib. qelbi cırıq yazarların her birinin keçmişinde buraxdığı ve unuda bilmediyi bir sevgilisi elbet vardır -*

zedelenmiş münasibetlerim aile üzvlerimle (qardaşlar, bacı, valideynler) olan münasibetlerdi. iller evvel zedelenen münasibetlere uzun müddet toxunmadım. düşündüm ki, toxunmasam belke özü öz başına düzeldi. ve tecrübe gösterdi ki, düzelmir.
iller keçib. sen artıq deyişmisen. tamamile başqa adama çevrilmisen. bunu onlara desen de sene inanmayacaqlar. sübut teleb edecekler. qarantiya isteyecekler. tekrar üreklerinin sınmalarını istemiyecekler.

münasibetleri berpa etmeyin yolu ise sadece onları nezer nöqtelerini, baxış bucaqlarını (bir dene düz-emelli söz tapa bilmedime bura yazım) anlamaqdı. lağa qoymadan, günahlandırmadan, sözünü kesmeden, tövsiyye vermeden dinlemekdi. ve senle paylaşılan söhbetleri üçüncü şexslerle paylaşmamaqdı.
ele bil tekrar birinci sinife gedirsen tekrar dostlşırsan. çox uzun ve zehmet teleb eden prosesdi. bu dövrde axı kimin buna hem vaxtı, hem de sebri var?

semender rzayevin dediyi kimi, bu hörmeti geri qazanmaq ki var, hem qelizdi, hem de vacib.

efsanesiniz, ya da deyilsiniz. qerarsız qaldım ilk defe.